Morgunblaðið - 14.05.1970, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FTMMTUDAGUR 14. MAÍ 1070
11
Það ríkti mikil eftirvaentin.g
í Austurbæj arbíói einn laugar
dag fyrir nokkru, því þá
var lokaæfing fyrir tón-
leika Barnamúsíkskóla
Reykjavíkur, sem haldn.ir
voru daginn eftir. Þarna voru
sfcólaihljómisveitin, skólakór •
inn og ungu hljóðfæraieikar-
arn.ir, sem ýmist ábtu að leika
einir eða fieiri saman. Auðtviit-
Dísa Stross, 6 ára og Guðrún Tómasdóttir 8 ára eru hér að leika sanxan ABCD.
(Ljósim. Sveinn Þorm.)
Enginn vandi
að spila ABCD
— þótt maður sé bara 6 ára
— með Barnamúsíkskólanum á tónleikaæfingu
að gat ekki nema lítili hluti
nemendanna koanið fram á
tónleikuin,uin, því ef ad'lir
hefðu átt að spila hefðu tón-
leikarnir tekið marga daga.
Þegar okkur bar að garði
var kórinn að æfa unair
stjórn Þuríðar Pálsdóttur ogá
söngskránni voru fimm lög
frá fimm löndum: Frakfcla'ndi,
, Noregi, Englandi, Þýzkalandi
og svo auðvitað eitt frá ís-
landi. ÖLl voru lögiin sun.gin á
tungum þessara landa. Uti í
sal sátu hljóðtfæraleikararnir
ungu og kennararnir það var
hlustað af aithygli, en eitt af
því, sem lærist í Barnamúsik-
skólanum, er að hlusta á tón-
list.
Er kórinn hafði lokið söng
sínum og söingvararnir ungu
hneigt sig ósköp fínt gekk
fram á sviðið lítil stúlka, Guð
rún Tómasdóttir. Lék hún
fyrst á píanó tvö litii lög eft-
ir Kabalevsky en síðan lék
hún undir hjá Dísu Stross,
sem spilaði ABCD á fiðluna
sína. Vöktu þær mikla brifn-
ingu, enda er Guðrún 8 ára
og Dísa aðeiins 6 ára.
Guðrún sagði okkur að
hún hefði byrjað að læra á
píanó í hausit — og henni
fyndist þetta ekkert erfiitt.
Dísa fór ekki að læra á fiðllu
fyrr en eftir áramtót í vetur,
en hefur verið fljót að kom-
ast upp á lag með að ná tón-
um úr fiðlunni sinni og sagði
hún að það væri engiinn vandi
að spila ABCD. Hver veit
n.ema stöllurnar litlu eigi eft-
ir að spila saman oftar — og
ekki eiga þær langt að saekja
tónlistina því afi Guðrúnar
Jón.as Tómasson tónskáld en
móðiir Dísu er Ásdís Þorsteins
dóttir fiðlulei'kari í Sinfóiniu-
hlj ómsveitmni.
Ungu einleikararnir, sem á
eftir komu, virtust ekki eiga
í neinum erfiðleikum með að
koma tónliistinni tii sk'ila en
aftur á móti áttu þeir svolítið
erfitt með að muna að þegar
leiknum er lokið þarf að
hneigja s'ig ósköp fínt fyrir
framan áhorfendur. Þeir s«m
gleymd'U að hneigja sig urðu
að ganga aftur inn á svið og
hnieiigja sig eins og hljóðtfæra
leikurum sæanir.
Meðan lofcaæfingunni var
haldið áfram náðuim við tali
af fulltrúum fyrir hvért hljóð
færi: blokkfla.utu, oelló, þver
flautu, píanó og fiðlu.
Skúli Sigurð'sson, sem er 12
ára, sagði okkur að hann væri
búinn að læra á sópran-
fiaiutu í 3 ár en altflautu í
2 ár. Hann spilar aðallega á
lög, eitt eftir Moza.rt, ainnað
eftir Handel og það þriðja
var dönsk vorvísóu
Auk þess að sækja tíma í
blökfcflautuleik sa.gðist Skúli
fara á hljómsveitaræfingu
einu sinni í viku. Honium fynd
ist þetta skemmtilegt og æitl-
aði að halda áfram m'eð1 blokk
flautuna.
Hilmar Oddsson er nýlega
13 ána og var að ljúka burt-
fararprófi úr Bamamústksbói
an.um.
— Þetta er annað árið, sem
ég læri á celló, sagði Hihnar,
en áðiur lærði ég tvö ár á
gígju. Nú spila ég á minnstu
sort af cellóL
— Hvað spilaðirðu á burt-
fararpróf'inu?
— Ég spiiaði rómönsu eftir
hliuta úr sónötu eftir Handel
fyrir celló, píanó og þver-
flautu, sagði Kolbeinn.
Sá sem átti að leika á celló-
ið með þeim var bróðir Köl-
beiros, Sigtfús.
Kolheinn er búinn að læra
flau'tul'eik í fj ögur ár, var fyrst
með ailtiSIautu en skipti svo yf
ir í þverflautu. Hann ætlar
að halda áfram tónliistarnáim-
inu í Tónlisitarsbólanum.
Kristín Axelsdóttir tók hurt
fararpróf frá Barnamúsifcsfcól
aroum í vor, eftir fjögurra
ára nám í píanólleik og á próf
inu spilaði hún tvö lög eftir
Bela Bartok. Á tónleikunum
ætlaði hún svo að leika fjór-
hent m.eð annarri, ungverskan
dans eftir Brahms.
Kristín sagðist hafa verið
„send“ í spiiatíma., þagar hún
var lítfl — og hún var nú
af verið nógu dugleg að ætfa
ekki_vi.ss um að hún hefði allt
sig. í vetur, þegar hún byrj-
ar í gagnfræðaskólanum heid
ur hún áfram píanónámi og
verður í einkatímum hjó kenn
ara sínum úr Barnamúsikskói
anum, Steinunni Steindórs-
dóttur.
— Ég stefni ekki hátt, sagði
Kristín, en mig langar bara til
iKór Bairnamúsikskól ans vandaði sig vel þegar hann söng þjóðlög frá 5 löndum.
alttflautuna, en sópranflaut-
una notar hann aðeins í sam-
leiik. Á tónleikunium átti han.n
að leika ásamt tveimur öðr-
um blokkflautuleifcurum þrjú
Hér eru nokkrir úr hópi ung u hljóðfæraleikaranma: Frá v.: Ingibjörg Eyþórsdóttir, fiðluleik-
ari, Kristín Axelsdóttir, pían óleikari, Kolbeinn Bjamason, se m leikur á þverflautu, Hilmar
Oddsson, sem leikur á Celló og Skúli Sigurðsson, blo kkflauutleikari.
Weber, en á tónleikunum
spiia ég Litanei etftir Schu-
bert og Halldór Haraldsson
leiikur undir hjá miér.
Hilmar fór í tvo cellótíma í
viku, tónfræðitíma og æfði
með hljómsveitinni og auik
þess fór hann í einn píanó-
tíma — tók píanóið, siem auka-
hljóðtfæri. Systir hans lærir
einnig á píanó og sagði hann
að þau spiluðu stundum sam-
an auðveld lög á píanóið.
Þegar við spurðum Hiknar
hvort hann langaði til að ná
lan.gt á tónlistarbraU'tinni og
leggja oelláleik fyrir sig svar
aði hann: — I vetur fer ég í
Tónlistarskólann, ti’l Einars
Vigtfússonaí-, en annars er ég
ekki búinn að ákveða hvað
ég geri. En mér finnst þetta
skemmtilegt — væri ekki að
þessu ef mér fynd'iist það leið-
inlegt.
Kolbeinn Bjarnason, sem er
11 ára átti að koma tvisvar
fram á tónleikuroum, en Kol-
beinn lei’kur á þverflautu.
— Ég á að leika dúett fyrir
tvær þverflautur eftir Pleyel
og einnig kammermúsifck:
að geta spilað sjálfri mér
til ánægju.
Ingibjörg Eyþórsdóttir, sem
er 12 ára lauk einnig burttfar-
arprófi í vor, en hún lærir á
fiðlu.
— Á prófinu spilaði ég 2.
og 3. þátt úr konsert eftir Vi-
valdi, með undiri'eik. Mig var
lengi búið að langa til að
spiila þetta ver'k áður en ég
fékk það, sagði Irogibjörg og
á tónleikunum æitlaði hún að
leika 3. þáttinn.
Ingibjörg er búin að læra
fjóra vetur á fiðQu og ætlar í
Tónlistarskólann í haust. Von
ast hún til að fá Ingvar Jón-
asson sem kennara.
Irogibjörg sagðist stundum
fara á sinfóníutónlieika pg
hafa gaman af.
—Mig langar til að halda
áfram náminu, sagði hún, en
ég weit ekki hvað ég verð dug
leg, því þetta kostar mMa
vinnu.
Svo kvöddum við þetta
unga tónlistarfólk, viss um,
að það er fleira en „poppið“,
sem heillar í tónlistinni.