Morgunblaðið - 08.10.1970, Blaðsíða 22

Morgunblaðið - 08.10.1970, Blaðsíða 22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. OKTÓBER 1970 22 Einar Guðmundsson Blönduósi — Minning Nöfn sumra komast á bækur, sem hluti skráðrar sögu, ann arra lifa í hugum samferða mannanna, en gleymast að þeim gengnum. Þó er mannleg reisn þessara manna oft engu minni í samtíð sinni en þeirra, sem varða söguna. Þessir menn eru sú alþýða, sem glímt hefur við lífið í þessu landi og þrátt fyr ir margan þungan róður oft afl- að vel. Mat aflans hefur verið breytilegt og mun mörgum finn ast það erfiðara nú, en oft áð ur. Svo var þó ekki um Einar Guðmundsson. Hann átti ekki í neinu basli með að meta sinn hlut. Hans var sú skapgerð, sem lætur menn ánægða með hlut skipti sitt. „Ég hefi bara verið heppinin í lífimi og flest tekizt, sem ég hefi reynt", sagði Ein ar eitt sinn, er hann stóð á stétt inni á Sólbakka og horfði mót vestursólinni glitra á flóanum og ánni síðdegis einn sunnudag fyrir fimmtán árum. „Mér hefur iiðið vel hérna á Blönduósi", bætti hann svo við. Ég man fyrst eftir Einari, er ég, forvitinn strákur, fékk að fara i kaupstað með föður mín um. Einar var þá vélamaður t Faðir ofekar, Gísli Jónsson, fyrrv. alþingisxnaður, lézt í Lajndspítalamum mið- vitouidaginm 7. ofctóber. Jarðarförim ákveðin síðar. Guðrún Gísladóttir, Þorsteinn Gíslason, Haraldur Gíslason. t Sonur mirm og bróðir okkar, Gunnar Axelsson, Spítalastíg 1A, lézt 6. þ.m. Áslaug Guðlaugsdóttir og systkin hins látna. hjá Kaupfélagi Húnvetninga og sýndi hann mér völundarhús véla sinna. Kjmni mín af Einari og fjölskyldu hans áttu þó eft ir að verða nánari. Er ég fór úr föðurhúsum til Blönduóss, varð ég heimagangur og raun ar heimilismaður á heimili þeirra Davíu konu hans og barna þeirra. Það var eðli Einars að koma til dyranna, eins og hann var klæddur og segja umbúðalaust það, sem honum bjó í brjósti. Þó mun glaðværð hafa verið hans stærsta vöggugjöf, en af henni var gestum og heimilis fólkinu óspart miðlað. 1 eldhús inu á Sóibakka heyrðist aldrei æðruorð, né fárazt yfir hlutum. Undirtónninn var svo hlý og hæglát umhyggja húsfreyjunn ar, Davíu. Munu margir hafa farið nokkru skapléttari af þeirra fundi. Gestrisni þeirra hjóna og greiðvikni, munu flest ir Húnvetningar þekkja og meta. Fyrirhöfn var ekki talin, greiðasemin var skylda gagn vart þeim sjálfum, virðing fyrir lífsstöðunni, sem engrar vanga veltu þurfti með. Einar hafði mikla ánægju af rímnalist, þó ekki flíkaði hann því. Og ekki er ég grunlaus um, að stund um hafi verið kveðið á kjarn góðu máli undir dynjandi véla frystihússins á löngum haust kvöldum. Þann 19. ágúst s.l. var svo lokið ævidegi Einars Guðmunds t Eiginfcoína mín, Helga Þorbergsdóttir, Garði, Skagaströnd, verður jarðsumtgiin frá Sfcaga- strandarkirk j u laiuigardaginn 10. ofctóber kl. 2. Þeim, sem vildu minnast hiinn- ar láfcnu, gfeal bent á Minning- arsjóð Sfcagastnandarkirkju eðQ Sjúfcrasjóð Höfðakaup- staðar. Jóhannes Pálsson. t Eiginmaður minn og sonur okkar JÓHANNES LARUSSON hæsta rétta rl ögmaður, andaðist laugardaginn 3. þ.m. Jarðarförin verður auglýst siðar. Erla Hannesdóttir, Stefanía Guðjónsdóttir, Lárus Jóhannesson. Börnin t okkar BERGÞÓRA ÁGÚSTSDÓTTIR og JÓHANNES BIRGIR JÓNSSON sem létuzt af slysförum 1. þ.m, verða jarðsungin frá Dóm- kirkjunni laugardaginn 10. október kl. 10,30. Blóm eru vinsamlega afbeðin, en þeim sem vildu minnast þeirra er bent á Slysavarnafélag Islands eða aðrar líknarstofn- anir. Agúst Hallson, Unnur Sigurðardóttir og Jón Þórir Jóhannesson. sonar. Ævidegi, unnum í kyrr þey án gauragangs, en þannig, að margir hafa ástæðu að minn ast. Einar Guðmundsson var fæddur 22. júní 1893 í Grinda vík suður. Hann var því á sjötugasta og áttunda aldurs ári, er hann lézt á sjúkrahús inu á Blönduósi. Er Einar var sjö ára drukkn aði faðir hans og tveim árum síðar fluttist hann til Amarfjarð- ar vestur. Þaðan hóf hann svo sjómennsku þrettán ára gamall. Óhætt er því að segja, að hann hóf lífsbaráttuna snemma. Árið 1928 til 1929 var hann svo véla maður á Vífilsstöðum og þar hitti Einar Daviu, sem hann gekk að eiga 16. nóvember 1931. Eitt sinn sagði Einar mér, að það hefði verið sín stóra lífs heppni, eins og hann orðaði það. Þau hjón fluttust svo til Blönduóss árið 1946, en Einar varð síðar fastur starfsmaður hjá Kaupfélagi Húnvetninga, meðan honum entist heilsa til. Mun ekki ofmælt, að þar hafi hann unnið farsælt starf, sem margir hafa að þakka. Þau hjón eignuðust þrjú böm, Harry bú settan í Hafnarfirði og Guð- mund og Herdísi, búsett á Blönduósi. Einar taldi sig hepp inn í viðskiptum við tilveruna og hann fann gleði í vel unnu daglegu starfi. Slik var hans lífsskoðun og í þeim anda vann hann fyrir brauði sinu. Það er nokkur gæfa hverjum manni, að eiga samleið með þeim, er þann ig augum lítur lífið, því er ég þakklátur fyrir okkar kynni. Þess skal og minnzt, að góðar minningar eru sjóður, sem ekki verður af neinum tekinn. Slíkt mun og nokkur hugun eftir- lifandi fjölskyldu. Víst er, að ekki verður alveg það sama að koma til Blönduóss eftir að hafa kvatt Einar Guðmundsson. M.,1. t Huigfaeilar þafckir til allra, sem auðsýndiu ofckur siaimúð og viniarhug við amdlát oig útför komu minnar, móðiur, teingda- móður, sysfcur og ömimu, Kristjönu Margrétar Árnadóttur. Sénsitiafcar þakfcir til starfs- og hjúkrunarliðs sjúkradeildar Borga rspí talams við Baróns- stíg fyrir frábæra hjúkrun. Davíð Guðjónsson, Ólöf Davíðsdóttir, Egill Skúli Ingibergsson, Pála Ámadóttir, Lára Árnadóttir og dótturböm. Valdimar Sigurðsson — Minning Fæddur 25. júní 1898. Dáinn 26. sept. 1970. Mitt Skip er lítið en lögur stór og leynir þúsunduim skerja, en granda skal hvorki sfeeir né sjór, því slkipið Jesús mun vetrja. Þessi ljóðlínubrot úr gamla sjómiamin'a’Sáiminum flugu mér oft í hug þegar Vaildiimair Siguirós- son, frændi minm og viinur var a@ segja mér frá sjóferðuim sín- uim og föður síns úr Breiða- fjarðaireyjuim. Banin flufctist þc-inig- að unigur aið árum með for- eldruim sínum, Siigurði Óla Sig- urðssymi og Helgu Þórðardóttur, ljósmóður, en þau fluttuist niorð- am frá ísafjarðardjúpi til Fliaiteyj- ar, þar sem Heiga var ljósmóðir. Siguirður Óli vair móðurbróðir minn og við Vaild iimair því systk- iniaböm. Hamn var 6 árum ymgri en móðir mín og því ald- ursimunjur okkar mikiili. Ég kynnt ist homum elkki fyrr en á siíðari árum hams, eftir að hanm fluttást til Reykjavíkur, en við urðuim mjög góðir vinár. Valdimar kvæntist í Flafcey Ingigerði Sig- urbrandsdóttur, og hófu þau bú- skap í eyjum, en bjuggu lemigt af í Rúffeyjum. Þau ei'gnuðust 14 böm og eru 13 þeinra á lífi °g má því ætla að fast hafi hann mátt sækja sjó til matfamga fyrir svo stórain hóp, því búið var lítið, en aTLt gelklk vel. Var faðiir hams hjá hiomium hin síðari ár siin og laigði hömd á plóginn til að sækjia björg hinu stóra heimili. Bátur- inn var eklki stór, laðeins f jögurra manna far og við þessa fl'eytu var ölíl lífsaifkom a hams bumdim. Árin liðu, Valdimar og Ingigerð- ur slitu samvistuim. Hann fluttist þá suður til Reykjavíkur og kymntist þar Sigurlín G uðmuinds- dóttur og bjuggu þau þair og eignuðust 4 börn, sem öil eru uppkomin. Sjaldam hef ég fentgið kær- komnari gest em Va'ldiimar, þá sjaldan a@ hann heimsótti mig. Hafði haem aliltaf frá mörgu að segja, ýmsum atburðum úr t Þöktoum jnnilega auðsýnda samúð og vimiarhug við fráfall föð'ur okknr, Magnúsar Gíslasonar, fyrrv. skrifstofustjóra. Guðný Magnúsdóttir, Þorbjörg Magnúsdóttir, Jón Magnússon, Gísli Magnússon, tengdabörn og barnabörn. t Hjartams þakkir fyrir auð- sýnda samúð við arndlát og jarðarför Kristins S. Jónssonar, vélstjóra, Álftamýri 18. Móðir og börn. Breiðafjarðareyjum, því þar vax hugur harns bumdinn og mimminga sjóðurinm ótæmamdi. Svo sagði hamn vel frá að ég fylgdist með honum í huganum á siglingu í beitivindi og fann blauta báru- vörina strjúfea gæianidi við kimn- ungimn eða sjóriinm var eins og slétt glitofið silki, sem hafði ver- ið breitt á milli eyjanna án þess að á það kæmi noikkur hirukka og báturinn rann eftir því líkt og sólargeisli klýfur loftin blá. Þamnig tók hann mamn með sér í draumialandiið sitt, em Bireiða- fjörðurinn var ailltaf hans heim- ur og diraumiuriinn að komiaist þangað 'affcur og byggja bæinn siinm að nýju, en sá dranmur rættist aldlrei frekar en svo miairgir aðirir. Stynur þurngt við eiði eyjar aiiidain nú í dag með sorgarandvarp síraum vini syngur kveðjulag. Man hún hanis firá ungum aldri ótal dkemmtinn fund bair hún þá á brjóstum sánum hanis byrðinig marga stund. Oft að hornuim bretti hún brýrmair er brá'ður vindur þaut. Þótt syngi í reipum, syði á keip- um sífellt slkedðin flaut. Bn þó var þeiim oft vel tii vina er valdi hann miðin úr, af kunmiugleik og kamniaði henn'ar kónigslegu mæigtar búr. Klöðnu fleyi heiim að kveldi hann hélt úr ö.Mu'dan8, börn og kon.a biðu heima að bæri hann til lamds. Fóstrað hefur fjölda sjómenn fyrr m'eár breiðfirzk hirönn er átt hafia í örmurn hennar alla daigöins önn. Nú flögrar sjófugl yfir eyjar eygir þar í ró, fúmar fleytur, feyskniar árar, faiUin ihúsahró. Þetta hefir tímans tönn að töngla hér og hvar, en hlaðnar varir, grónar grundir geyma það sem vair. AMan synigur, sorgariagið, , sína yglir brún, nú sést ei lengur seglið hvíta svífa upp við hún. Seglið hans sést ekki lengur hérna megin tjaldsins. Valdi- mar var velgefinn maður og góð- gjam og V'ildi öllum gott gera, og gerði ótrúlega mörgum, þó fátækur væri af veraldarauði al'la tíð, og þó veit ég ekki ef reiknað væri í krónutölu, hvað margar milljónir hanm hef- ur gefið þjóð sinni í mannkost- Framhald á bls. 24 Míniar innilegusibu þakkir til allra þeirra, sem heiðrutðu mig á 70 ára afmæli rnínu 15. septemiber sl. með gjöfum, blómium og slkeyfcum. Ég þaktoa viraum mínum og ég þakka diætrum mínum og teriigdiasonum hjiarbanlega oig ég þafckia Kvenfél.agi Borgar- nesis af heilum hug. Guð bliesisd yfckur öll. Guðrún E. Jónsdóttir, Borgarnesi. t Okkar inniiegustu þakkir flytjum við þeim, sem stutt hafa okkur og styrkt í veikindum og við andlát og jarðarför KRISTINS JÓNS ENGILBERTSSONAR Innálegiar þafckir flyt ég öllum þeim, sem veittu mér marg- viislegiar gjiafir, gleði og virð- inigu á. sjöbuigBafimæli mínu. Nína Guðleifsdóttir, Hulda Jónsdóttir, Hanna Guðrún Kristinsdóttir, Engilbert Valdimarsson, Guðleifur Ragnar Kristinsson, systkin og tengdafólk. Sigríkur Sigríksson, Vitateig 5B, Akranesi.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.