Morgunblaðið - 30.12.1970, Blaðsíða 18

XS MORiGUNELAÐIÐ, MIÐVLKUDAGUR 30. DESEMBER 1970
Ánægjulegt ár fram
á síðasta dag
— sagði Bjarni Stefánsson
Siguröur afhendir Albert minjagrip um sitt fyrsta útvarpsviðtal
Sigurður Sigurðs-
son hættir
Störf hans sem íþrótta-
fréttamanns þökkuð
JAFNFRAMT þvi aem SigurS-
ur Sigurðsson, formaður Sam-
taka íþróttafréttamamna, af-
henti íþróttamarmi ársins 1970,
heiðursvið'urkemniinigu sína, lýsti
hann þvi yfir að harun léti nú af
störfum sem íþróttafréttamaður
Ríkisútvarpsims, sem haran hefur
verið í laingt árabil. Minratist
Siguirður kyniraa og atvika frá
störfum sínuim sem fréttamaður
og gat þese að fyrsti ma&uirkm
sem hann hetfði rætt við í út-
varpi, hefði verið Albert Guð-
mranidsson, núveraindi fonmaður
KSÍ. Það var árið 1947, er Albert
stóð á hátiiradi fraegðar sinnar
sem kn attspy rnu'maður.
Siguiiður afhenti síðan Albert
Guðmumdssyni siJfuiratj aka til
miraniragar uim þetta fyrsta við-
tal sitt, en ALbert Guðmuindsisoin
þakkaði Sigurði mikil og þýð-
inganmikil störf haras sem
íþróttafréttaimaruras. Gísli Hall-
dórsson, forseti ÍSÍ, þakkaði
eiranig Siguirði störf hams í þágu
íþróttanraa og kynmiiragu þeirra.
— ÞETTA hefur verið mér gott
ár alveg fram á síðasta dag,
sagði Bjami Stefánsson, sprett-
hlauparinn ungi, sem varð í öðru
til þriðja sæti í kjöri íþrótta-
blaðamanna um íþróttamann árs
ins. — Ég er mjög ánægður með
minn hlut í þessari kosningu.
Það er mjög uppörvandi að
lenda svona framarlega.
Aðspuirðiur sagði Bjamni, að
hann hefði verið búiran að setja
sér takimör'k til þess að keppa að
þeigar keppmistímabilið hófst í
vor.
— Ég raáði takmarkirnu í 100
metra hiaupirau, 10,5 sek., em eikki
í 200 mie-'tra hLaupirau, þax seim ég
hafðd sett mér að baeta uraglinga
met Hau'ks Olauseras, sem er 21,6
sefc., sagð4 Bjarmi. — Ég hatfði þó
frekar giert mér vomir um að mó
því takmamki, heldur em í 100 m
hlaupinu,
— Hver var eftirminnileg’asta
kepprai ársiras?
— Það er semmilega 100 metraa
hlaupið í fknm lamda lands-
kepprainmi hér á Laugardalsve'Dl-
inum. Efti-r þeim timum, sem
hirair hlauparamir áttu fyrir þó
keppmi, átti ég elkki að eiga raeiraa
möguilieilka, en mér tókst vel upp
og kraékti í 3. sætið og einmdg í
200 medra hlaupinu dagiran etftir.
Þátttaka í umgilim@alamidsfc.eppn-
iirani í Daramörfc'u verður mér
eiraraig mimmisistæð, en þar keppti
ég í þnemur einigtalkliragagreinum
á tveiiraur tímum og tó&st að
vinmia sigur í þeim öWiuim. Norð-
ur-Þjóðverjiar tóku eimmig þátt í
þessari keppmi, og í þeim grefn-
uim, sem ísiemidinigar sigruðiu í,
ummium við þó einnig.
— Og hvað er svo framundan?
— Það fynsta er að hdaupa af
sér jólaspikið. Ég fer annars að
Keppi aldrei til þess
að setja met
Annasamt sumar framundan
hjá sundfólkinu
— ÉG er mjög ánægður með
s.l. ár sagði Guðmiindur Gísla-
son sundkappi, þegar við rædd-
um við hann. — Ég tel, sagði
Guðnmndiir, að þegar á lieildina
er litið þá sé þetta mitt Itezta
keppnisár. Mér tókst t.d. að trví
og þribæta íslandsmetin í min-
um aðalstindgTeinuni. 200 og 400
metra f jórsundi, og svo skemmti-
lega \ildi til að mér tókst að stór
bæta þau á EvrópumeistaramóÞ
inu. Þegar ég lít einnig til meist-
aramótsins og til landskeppn-
anna, þá finnst mér að ég hefði
ekld getað öllu betur. Hiigurinn
stefnir að vísn ailtaf liærra, en
ég náði mínu bezta ef miðað er
við æfingu og undirbúning.
— Hver var eftirminnilegasta
keppni ársins ?
•£- Það var 400 metra fjórsund
ið í landskeppninni við Skota.
Við vissum lítið um þá fyrir
þessa keppni annað en að þeir
hefðu æft mjög vel, en allir
árangrar þeirra voru leyndar-
mál. Það kom svo illa /ið mig
þegar ég heyrði ritara sundsam-
bandsins segja í útvarpinu, kvöld
ið fyrir keppnina, að 400 metra
fjórsundið væri eina greinin sem
við værum öruggir með sigur í.
Ég var óskaplega taugaóstyrkur
tfyrir sundið og svartsýnn. En
það rættist nú úr þessu öllu. Mér
tókst að ná forystunni og sigra.
Mér leið stórkostlega vel eftir
þetta sund.
— En hvað um árangurinn í
sundi yfirleitt?
— Ég hefði viljað að hann
hefði verið betri. Að visu feng-
um við upp meiri breidd en við
höfum átt áður, og nokkur góð
afrek, en ég hafði vonað eftir
næstliðið ár, þegar margt mjög
efnilegt sundfólk kom fram á
sjónarsviðið, að árangurinn yrði
enn betri.
— Hvað ert þú búinn að setja
mörg met.
— Þau eru orðin 123.
— Og hvað eiga þau að verða
mörg?
— Þessari spurningu er ómögu
legt að svara. Ég fer aldrei í
sund til þess að bæta met, þar
sem reynslan hefur kennt mér
að þegar ég hef talið mig hafa
alla möguleika til þess að bæta
met, þá hefur það mistekizt, en
hins vegar hafa svo metin kom-
ið þegar Guð og lukkan hafa
viljað. En ég er engan veginn
hættur. Reyndar þurfti ég að
fara á sjúkrahús í haust, og var
nokkuð frá æfingum, en er kom
inn í fullan gang aftur og verð
aatfia af fuiiTium kraíti raúna, og er
staöraáðÍTiin að æfa mjög val fyrir
suíraairið og steírai að því að kom-
ast á Evraópramieistaraimótið. Ég
hietf ástæðu til þess að ætla að
niæsta sumar veraði enra betraa era
í fyrraa hjá mér, þar sam það var
fyrasta swmarið, seim ég æfði og
keppti af fullri alvöru. Hins veg
ar 'hief ég ekki sett mér nein á-
kveðdn tímata&mörfc til þess að
keppa að.
Aðspurður um hveranág hairun.
héldi að raaeislta ár yrði fyrir is-
llemzkar frjálsíþrót‘tir, satgði
Bj.arani:
— Ég gæti trúað, að það yrði
mjög gott. Núna eftir jólin íer
að neyraa á það hvað mieran æif'a,
en fyráir l'iglgiuir þó að miargir
bafa ætft óvenjuiega veil í vebutr.
Ég býst t. d. við því að þeir Borg
þóir Maignúsisora, Friðrik Þór Ósk-
arassora og Elías Sveirassora, niái ar.
Bjarni Stefánsson
alllir góðum aifrekuim næsta sum-
með alla vega éitt ár til viðbót-
ar.
— Hvað er helzt framundan
hjá sundfólkinu á næsta ári?
— Verkefni okkar eru mörg.
Norðurlandamótið í sundi verður
haldið hér í Laugardagslauginni
14. og 15. júlí og til þess kemur
allt fremsta sundfóik á Norður-
löndum, síðan er svo landskeppni
við Dani 17. og 18. júlí og
skömmu síðar landskeppni við
Skota og íra ytra. Ég er mjög
bjartsýnn á, að vel gangi, lands-
liðsæfingar hófust upp úr miðj-
um nóvember og ég vona sann-
arlega að þær eigi eftir að bera
góðan árangur.
Geir Hallstetnsson
Guðmundur Gislason
Iþróttahúsið mun
marka tímamót
Aldrei æft eins vel og nú,
segir Geir Hallsteinsson
keppni. Riisslandsförin á dög
unum var mér einnig eftir-
minnileg, en þar varað ég fyrir
nokkrum vonbrigðum með
frammistöðu íslenzka liðsins.
Við eigum að geta meira og
getum meira, en þarna kom
fram.
Aðspurður um eftiraminni-
legustu leiki ársiras sagði Geir:
— Leikurinn gegn Pólverj-
um er einna eftirminnilegast-
ur, en þá held ég að ég hafi
náð mjög góðum leik. Sömu
leiðis var leikur FH-inga við
Honved hér heima mjög eftir
miranilegur, því aldrei hef ég
náð eins góðri nýtni í leik.
Ég átti þá 15 skot og skoraði
13 möTk.
— Hvernig lízt þér á fram-
tíðina hjá FH-ingum?
— Ég er mjög bjartsýnn.
Við erum nú með mjög góða
þjálfara í öllum flokkum, og
yngri flokkarnir náðu mjög
góðum árangri í íslandsmót-
inu. Við enum nú að yragja
upp hjá okkura meistaraflokk
inn og erum komnir með hin
ar ágætustu skyttur. En það
sem eykur mest á bjartsýni
mína er eigi að síður það, að
nú síðari hluta vetrarins verð
ur íþróttahúsið í Hafnarfiraði
tekið í notkun, og þar með fá
um við aðstöðu til æfinga eiras
og við vdljum, og keppnir á
heimavelli. Ég tel að bæði
Hafnarfj arðarliðin verði sterk
í framtíðinni.
— Og helztu verkefrain sem
framundan eru?
— Undankeppni Olympíu-
leikanna er vitanlega mesta
verkefnið, og ég stefni að því
að vera í sem allra bezta
formi þegar hún hefst. Svo
koma Austur-Þjóðverjar og
Rúmenar hingað til keppni,
og erau það vitaniega mjög
spennandi leikir, og stórkost-
legt raunar fyrir íslenzka
handknattleiksunraendur að
fá tækifæri til þess að sjá tvö
beztu lið í heimi — þrautþjálf
aða atvinnumenn. Nú, og svo
er það spuirningin hvað mað
ur gerir sjálfur. Hvort maður
Framiia.ld á bls. 31.
— Ég hef aldraei æft meira
en á síðasta ári, og til marks
um það hvað maður lagði á
sig má nefna að ég léttist um
10 kg á árinu, sagði Geir Hall
steinsson, þegar við ræddum
við hann. — Ég held líka að
ég hafi aldrei náð eins góðum
árangri og á siðasta ári; ég
var stæltari og æfði undir
handleiðslu ágætra þjálfara.
Þetta breytir því ekki, að ég
hef trú á því að ég geti orðið
betri, og að því stefrai ég,
þótt nú sé orðið erfiðara en
áður að bæta við sig, og ef
maður gerir ekki 5—8 mörk í
leik, er maður talinn heldur
lélegur. Þetta eitt skapar
ákveðna spennu.
— Hvað er það eftirminni
legasta frá síðasta ári?
— Það er tvímælalaust þátt
taka okkar í lokaátökum
heimsmeistarakeppniranar í
handknattleik, er fram fór í
Frakklandi. Mér fannst árarag
ur okkar þar viðunandi, og
reyndar góður í einstökum
leikjum, eins og t.d. á móti
Pólverjum. Það var einraig
stórkostlegt að fá þarna tæki
færi til þess að sjá öll beztu
handknattleikslið heimsins í