Morgunblaðið - 10.02.1971, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. FEBRÚAR 1971
y
r
>
Fa BtLAIÆlOAX lAJHf

I 22-0-22*
[raudara~rstíg 31
-=-25555
1^14444
vmFiw
BILALEIGA
HVERFISGÖTU 103
VW Sendiferðabifreið-VW 5 manna -VW svefmaín
VW 9maima-Lamfr()ver 7marma
IITT A
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 13
Sími 14970
Eftk lokun 81748 eða 14970.
TEXAS REFINERY CORP
býður karlmanni á Reykjavíkur-
svæðinu tækifæri til hárra tekna
og að auki verulegar aukatekjur.
Enskukunnátta nauðsynteg. —
Reynsla á innflutningi gagnleg.
Svarbréf sendist A. M. Pate,
President, EE-101. Box 711, Forth
Worth, Texas, U.S.A.
Fjaðrár, fjaðrablöð, hljóðkútar,
púströr og fletri varahlutir
I margar gerðér bifreíða
Brtavörubúðin FJÖÐRIN
Laugavegi 168 - Sími 24180
FRÍMERKJASÖFN
Getum boðið góð frlmerkjasöfn
frá allri Evrópu, sett upp eftir
löndum. Getum einnig boðið
motiv-söfn, sett upp í mismun-
andi heftum. Skrifið ekki á ís-
lenzku, við skiljum það ekki.
EUROPHIL A/S
Bogerudveien 145,
N-Oslo 6 — NORGE
JOHNS - MAjWILLE
glerullareinangninin
Fleiri og fleiri nota Johns-
Manville glerullareinangrunina
með álpappírnum, enda eitt
bezta einangrunarefnið og
jafnframt það langódýrasta.
Þér greiðið álíka fyrir 4" J-M
glerull og 3" frauðplasteinangr-
un og fáið auk þess álpappir
með. Jafnvel flugfragt borgar
sig. Sendum um land allt —
Jón Loftsson hl.
0 Dagur í lífi
einstæðrar móður
Guðrún Jacobsen skrifar und
ir þessari fyrirsögn.
„1. febrúar. Hádegi.
Mikið skolli er sárt að brjóta
á sér löppina!
Ýsan, sem ég ætlaði í hádegis
ætið, hrýtur úr hendi minni, um
leið og mér skrikar fótur í stig
anum niður í eldhúsið niðri. Ég
hafði orðið að þreifa mig
áfram fet fyrir fet að og frá
fisk- og mjólkurbúðinni sökum
hálkunnar, sem þrjár mann-
eskjur höfðu brotið sig á fyrr
um morguninn, og lappabrýt
mig svo innanhúss. Þvílík
skömm!
Ég öskra upp yfir mig —
fyrst af sársauka síðan skelf-
ingu. Ó, guð — Ég má ekki
slasast! Fyrir hvað á ég að
kaupa og hver á að elda? En
er ég brotin? Ég veit það ekki.
— Kenni aðeins verkja, sem
smádofna og get ekki stigið í
annan fótinn, sem mér tekst
loks að drösla á eftir mér nið-
ur stigann við mikil harm-
kvæli. Frá skörinni horfa á mig
tvær óttaslegnar telpur með
spurn i augum. Hvað er að
henni mömmu? Á hverju á ég
nú að byrja? Láta eldri telg-
una hringja á sjúkrabíl? —Já,
en bara ekki strax. — Fyrst
þarf að huga að hádegismatn
um. Telpan réttir mér hníf —
ég sker og slordreg fiskinn,
læt kartöflur í annan pott,
skakklappast á íínni fæti að
eldavélinni, kveiki undir og
legg siðan stærri telpunni lífs-
reglurnar um meðferð litlu syst
ur meðan ég verð í aðgerð á
Slysavarðstofunni. Eftir mat-
inn hringir telpan á sjúkrabíl
og ég haltra inn í vagninn með
aðstoð tveggja sjúkrabera. Um
leið og ég borga aksturinn,
stingur annar mannanna því að
mér undir fjögur augu, að ef
ég hefði verið svo heppin að
detta á hálku ríkisins, hefði ég
ekkert þurft að greiða. Ég legg
síðkomna upplýsinguna á minn
ið til seinni nota! Myndatakan
kostar fimm hundruð kall. —
Saxast á limina hans Björns
míns. — Ég er brotin á ýms-
um stöðum við öklann og á að
leggjast inn.
Það kemur ekki til mála,
þótt það kosti nokkrar bilferð
ir i viðbót næstu vikur. Ég
þarf að passa heimilið, og svo
er sími við rúmstokkinn til út-
réttinga, sem vegur svo sann-
arlega upp á móti lögskipuðum
andlitsþvotti milli fjögur og
sjö að morgni, jafnvel þótt í
hlut eigi fárveik gamalmenni,
og pissiríi í ríkiskopp á hvít-
þvegnu laki eins spítala. Og nú
er ekki gott í efni. Mitt starf
utan heimilis er þess eðlis að
ég fæ aðeins greitt fyrir unn-
ar vinnustundir. Ekkert orlof
eða veikindadaga — og aldrei
eyri eftir fyrir slysa- eða lif-
tryggingu. — Maður hefur átt
fullt í fangi með að halda í þak
yfir höfuðið eins og 80 prósent
borgarbúa. — Engin lögvígð
fyrirvinna eða viðhald í ann-
arri mynd umfram meðgjöf og
mæðralaun. Og alltaf er ég
jafn seinheppin. — Eða þvi í
skrattanum hef ég aldrei getað
aðlagað mig þjóðarhefðinni, síð
an ég komst á mæðralaun. —-
Fiskað eftir stöndugu viðhaldi
í auglýsingadálkum Vísis —.
„Myndarlegur, traustur og
skemmtilegur maður,“ —og að
öllum likindum margprófaður,
misheppnaður — og ágengt
drykkjufífl! — Eða „Einmana,
velstæður, reglusamur maður,“
— Og að öllum líkindum líka,
óprófaður, þrautleiðinlegur og
andfúll bindindismaður! Ég af
skrifa ástina og öryggið, húsið
og bílinn. — Hver er heldur
ekki kominn til að segja að
húsið sé margveðsett — og
hundrað og tuttugu þúsund ku
það kosta á ári að ræsa einn
bílræfil. — Og hvað er þá eft-
ir handa mér, ástkonunni til-
vonandi? — Kaktus í potti
kannski? Svei.
Ég hringi í sjúkrasamlagið
og grennslast fyrir um dagpen
inga. Jú, þeir fást greiddir á
ellefta degi frá veikindum eða
slysi viðkomandi umsækjanda
— ekkert sé greitt fyrir fyrstu
tíu dagana — það sé ætlazt til
að fólk eigi eitthvað í handrað
anum, sé tryggt, hafi veikinda-
daga og i síðasta lagi fari
sjúkrapeningar eftir tekjumissi
beiðanda. Ekki lízt mér á. —
— Ég minnist gamallar konu,
sem lamaðist i fjóra mánuði,
og fékk enga peninga frá sam
laginu, vegna þess að hún gat
ekki unnið fyrir kaupi. Mörg-
um verðugum er fleygt meðal
óverðugra á „bæinn“ hér í
borg. Skyldi ég fá sjúkrapen-
inga frá slysadegi, geri ég þá
athugasemd að hafa sparað
samlaginu 4—6 vikna spitala-
kostnað með þvi að krefjast
þess að liggja heima.
Ég held ekki. Reglur eru regl
ur, hversu heimskulegar sem
þær eru. — Og flestum ríkis-
launuðum skriffinnum er margt
betur gefið en hugsa sjálfstætt,
vega og meta aðstæður hverju
sinni, og vera á þann hátt trú
ir þjónar ríkisins.
Jæja, Hvað næst? Get ég leit
að til borgarinnar með bráða-
birgðaaðstoð? Nei. Ég, líkt og
fleira fólk hér í Reykjavík,
er komin af því alþýðubroti,
sem alltaf hefur gengið upprétt,
þvegið, greitt og frekar
þokkalegt til fara — sérstak-
lega þegar lítið er í buddunni
— og kann þar af leiðandi ekki
við mig í þeim parti alþýðu
Reykjavíkur, sem hrækir á eft
ir þeim, sem réttir úr bakinu.
Jafnvel fimm ára gamali gervi
pels, sem ég vann fyrir kokk-
ur til sjós á sínum tíma, kallar
enn þann dag í dag á eftir sér
ónot og illúðlegt augnskot arm
ingja þeirra, sem telja sig pers
ónugervinga alþýðunnar. Og i
stað þess að taka atkvæðisrétt-
inn af síkvartandi, skitugum og
skökkum lýð, lifir hann á vork
unnsemi bæjaryfirvalda, enda
hafa Islendingar löngum tekið
ástfóstri við þá sem væla upp-
hátt.
Hvað get ég þá gert? Víx-
ill! Á víxli fleytir sér annar
hver maður á Islandi. En nú
er ég með blað í Búnaðarbank-
anum og annað í Landsbank-
anum. — Og i fyrradag lagði
ég víxil inn í Sparisjóð alþýðu.
Hann hlýtur að vera tilbúinn
til afgreiðslu. Ég hringi — næ
sambandi við aðstoðarbanka
stjórann og spyrst fyrir um
lánið. — Aurarnir áttu að fara
í nýjan, gönguhæfan stiga.
„Bankastjórnin synjaði víxlin-
um,“ svarar aðstoðarbankastjór
inn. Og þetta er sparisjóður al
þýðu, hugsa ég rasandi hlessa.
— Þetta er fyrsta lánastofnun-
in sem hefur neitað einni skil-
vísustu fyrirvinnunni í Reykja
vík um bráðabirgðalán.
Um leið og ég bæti við einni
stofnuninni í viðbót við þær,
sem fyrir eru í huga mínum og
tileinkað hafa sér nafnheiti á
röngum forsendum, minnist ég
orða móður minnar sálugu:
„Einu mennirnir, sem lið-
sinntu mér, blásnauðri barna-
konunni, þegar mikið lá við
— það voru sjálfstæðismenn."
En hún gamla móðir mín, trú
einhverjum ákveðnum parti
þjóðarheildarinnar, alþýðunn-
ar, sem við myndum öll, kaus
samt, utan síðustu æviárin,
verkalýðsflokk, svokallaða
kommúnista þá. Ef til vill er
því á sama veg farið með menn
líkt og hesta eða hunda. —
Þangað sækir skepnan þar sem
hún er mest kvalin.
Ég hringdi í veðdeild Lands
bankans, ræddi málið við kurt
eisan heiðursmann, og fékk lof
orð um skjóta úrlausn með
standsetningarlán.
Og eftir mánuð er ég aftur
vinnufær. -— Lof sé heilbrigð-
um höndum og fótum. —Og
get aftur farið að trimma af
gömlum vana.
SAAB tíl sölu
Saab 99 árg. 1970 keyrður aðeins 15 þús. krn.
Saab 96 árg. 1966. Til sýnis í dag.
Sveinn Björnsson & Co.
Skeifan 11, sími 81530.
Húsbyggjendur athugið
Höfum fyrirliggjandi japanska þakjárnið ódýra.
Svartar og galvaniseraðar pípur og steypustyrktarstál.
VERZLAN ASAMBANDIO
Skipholti 37, sími 38560.
Skrifstofustúlka
óskast strax, Þarf að vera vön véiritun og
bréfaskriftum á ensku. Gott kaup.
Tilboð ásamt upplýsingum um menntun og
fyrri störf sendist Mbl. merkt: „6594“ fyrir
n.k. laugardag.
Rýmingarsala
Stórkostleg verðlækkun
GLUGGINN
Laugavegi 49
Guðrún Jacobsen
Skrifstofustúlka
Óskum eftir að ráða stúlku til bókhalds- og gjaldkerastarfa.
Verzlunarskóla- eða hliðstæð menntun æskileg.
Umsóknir ásamt upplýsingum um aldur, menntun og fyrri
störf sendist i pósthólf 1106, Reykjavík.
Ekki svarað í síma.
ARNI SIEMSEN,
Austurstræti 17, Reykjavík.
i^í^la j|
aíf f j
S=Í
■ 'M.«.

*'<í***u,(