Morgunblaðið - 05.05.1971, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 5. MAl 1971
23
Jón Björnsson frá
Sólheimum - Minning
indi skáldains frá Fagraskógi
er svo þmngið af. Það er ham-
ingja vinnunnar og hinnar aælu-
ríku hvíldar, — hamingja hins
einfalda Mfs, er finnur gleðina
í hinu smáa. Og síðast en ekki
sízt: Það er hamingja náttúru-
barnsins, er finnur sig í órofa
sambandi við moldina og gróð-
ur jarðarinnar, húsdýrin og
fugla himinsins. Þetta er ham-
ingja jarðarbarnsins, sem einnig
er barn himinsins. Þess vegna
er það svo mikill sannleikur um
margan íslenzka bóndann, að
hann „fann, að það er gæfa
lýðs og lands / að leita Guðs og
rækta akra hans.“
Allt fram á síðustu tiíma var
ævistarf bóndans oft á tíðum
þrotlaus barátta og strit frá
morgni til kvölds, a.m.k. við
fyrstu yfirsýn. En þegar nánar
er að gætt, kemur í ljós, að
mörg var líka gleðistundin. Og
þá var hamingjan mest og fögn-
uðurinn dýpstur, þegar bónd-
inn fann, að starfið hans var
unnið í þjónustu lífsins. Hið
gróandi líf var hluti af honum
sjálfum. Því unni hann, — og
því helgaði hann hjartans glað-
ur starfskrafta sína. Hann „naut
í auðmýkt anda þeirra laga,/
sem öllum vilja skapa góða
daga.“
Mynd íslenzka bóndans gnæf-
ir hátt í huga mínum, þegar ég
geng á vit þeirra minninga, sem
ég á í barmi geymdar um móð-
urbróður minn, Jón Björnsson
frá Sólheimum í Blönduhlíð í
Skagafirði.
Ég man hann svo vel, þegar
ég, sem lítill drengur, átti heima
í Sólheimum um nokkurt skeið
ásamt foreldrum mínum. Hann
var alltaf önnum kafinn við
störf sín, gaf sér helzt aldrei
tóm til hvíldar. Og væri ekkert
aðkallandi í hans eigin verka-
hring, þá var svo sjálfsagt að
koma þar til liðs, sem þörf var
á hjálpandi hönd. Og alltaf var
unnið af svo mikilli og hreinni
gleði. Þeir eru áreiðanlega vand
fundnir, sem unna starfi sínu og
hlutverki af heilli huga en Jón
í Sólheimum.
Hann mætti hverjum nýjurn
degi með hlýrri gleði og gekk
þakklátur og fagnandi til starfa
sinna.
Samofin myndinni af bóndan-
um starfsglaða og starfsfúsa er
mynd heimilisföðurins. Jón var
frábær eiginmaður og ástríkur
faðir. Kona hans er Valgerður
Eiríksdóttir frá Djúpadal í
Blönduhlíð og einkadóttir þeirra
hjóna er Ragnheiður, gift Gunn-
ari Björnssyni frá Stóru-Ökrum,
nú búsett í Reykjavík.
Konu sinni og dóttur vildi
Jón vera allt. Fyrir þær var
hann öllu fús að fórna. Og ekki
var ástríkið og umhyggjan
minni, eftir að dótturbörnin
fjögur komu til sögunnar. Ást
hans til þeirra var einlæg og
hrífandi fögur.
Hann var alveg sérstaklega
barngóður. Öll þau börn, sem
eitthvað kynntust honum, löð-
uðust eins og ósjálfrátt að hon-
um. Mér er það enn í minni,
hvað okkur börnunum þótti
gaman að vera með honum.
Þótt oftast væri hann önnum
kafinn við störf sín, þá gaf hann
sér samt alltaf tíma til að ræða
við okkur og svara spurningum
okkar. Og svo var hann alltaf
svo góður, hýr og hlýr, að okk-
ur leið hvergi betur en í návist
hans.
Þau hjónin í Sólheimum voru
frábærlega gestrisin, höfðingjar
heim að sækja. Enda var oft
gestkvæmt hjá þeim og öllum
tekið opnum örmum, eins og
um langþráða vini væri að ræða.
En svo minnisstæðar sem
þær verða, myndirnar af bónd-
anum og heimilisföðurnum í
Sólheimum, þá verður þó mynd
in af manninum Jóni Björnssyni
allra fegurst og skýrust. Hann
var einn þessara sjaldgæfu
manna, sem alltaf vilja gera
gott, öllum reynast vel, allt fyr
ir alla gera. Hann var alveg ó-
trúlega fórnfús og óeigingjarn,
og samúðarríkari maður er áreið
anlega vandfundinn. Ég held,
að hann hafi aldrei á ævinni
hallmælt neinum manni og engu
misjöfnu vildi hann trúa um ná
ungann.
Hann var hreinhjartað göfug-
menni. í minningargrein um föð
ur Jóns, sr. Björn Jónsson á
Miklabæ, segir höfundur, Geir
vígslubiskup Sæmundsson að
minningin um hann veki sér vor
hugsanir í sál.
Slíkt hið sama finnst mér að
segja megi með fyllsta rétti um
Jón í Sólheimum. Sál hans var
björt eins og vorið. Heiðrikja
vorsins bjó í svip hans. Geislar
vorsólarinnar ljómuðu úr aug
um hans. Og sjálfur var hann
barn vorsins, barn hins gróandi
lífs, til þess kallaður í árdegi
ævidagsins, að „búa sólskært
sumar undir / sérhvern hug og
gróðurblett".
Þegar ég horfi yfir bjartan og
blessunarríkan lífsferil frænda
míns, bóndans frá Sólheimum,
þá óma mér enn á ný í huga orð
þjóðskáldsins:
„í dagsverki og þökk hins
þreytta manns
býr þjóðarinnar heill og
ævisaga".
Ég votta ástvinunum mína
innilegustu samúð um leið og ég
samfagna frænda mínum, nú þeg
ar við honum brosir brautin
nýja, björt og heið eins og sól
fylltur íslenzkur vordagur.
Björn Jónsson.
Voríð er komið
Fæddur 18. júlí 1893.
Dáinn 25. apri! 1971.
GÓÐUR maður er genginn.
Hann kvaddi um sumarmál, og
ef hann hefði mátt mæla fram
kveðjuorð, þá hefðu þau áreið-
anlega orðið: „1 guðanna bæn-
um hafið ekki mikið fyrir mér,
þegar ég er allur.“
Jón frændi minn í Sólheimum
mátti aldrei til þess vita, að hann
væri nokkrum manni til byrð-
ar, hann hljóp undir baggana,
kvartaði aldrei, var alltaf boð-
inn og búinn til að leggja sig í
líma fyrir aðra án þess að krefj-
ast nokkurs I staðinn.
Hann var fæddur að Miklabæ
1 Skagafirði, sonur hjónanna
Guðfinnu Jensdóttur og sr.
Björns Jónssonar. Hann lauk
námi frá búnaðarskólanum á
Hólum og setti saman bú að Sól-
heimum í Blönduhlíð og bjó þar
mestan aldur sinn. Jón var
kvæntur Valgerði Eiríksdóttur
frá Djúpadal í Skagafirði og lifir
hún mann sinn. Þau eignuðust
eina dóttur Ragnheiði, sem er
gift Gunnari Björnssyni frá
Stóru-Ökrum í Skagafirði.
Ég átti því láni að fagna að
dvelja hjá þeim sææmdarhjón-
um Valgerði og Jóni á sumrum
í bernsku minni og fáum á ég
stærri skuld að gjalda en þeim.
Jón heitinn var kannski eini
maðurinn, sem ég hef kynnzt,
sem hreint og beint kunni ekki
að hugsa illa hugsun og þaðan
af síður að láta nokkuð hnjóðs-
yrði falla um náungann. Hann
hafði alltaf eitthvað gott til mál-
anna að leggja. Ég gleymi seint,
hve honum var lagið að afsaka
og bera í bætiflákann fyrir
hyskna kaupstaðarkrakkann,
sem sjaldnast gerði það sem hon-
um bar að gera.
Auk gæzku sinnar, hógværð-
ar, lítillætis og hlédrægni var
Jón frændi minn prýðis vel gef-
inn, mikið lesinn, fróður og
minnugri en flestir aðrir. Hann
sagði frá af lífsins list og á
seinni árum sökkti hann sér nið-
ur í ættfræði og annan þjóðleg-
an fróðleik.
Þau hjón Valgerður og Jón
voru aldrei rík á veraldar vísu
en því meir höfðu þau af hjarta-
gæzku og hinni eðlilegu íslenzku
gestrisni, sem nú virðist vera að
hverfa.
Jón frændi minn gerði ekki
langreist um ævina, hann unni
sveitinni og var sveitamaður í
þess orðs beztu merkingu.
Siðustu árin hafa þau hjónin
Valgerður og Jón dvalið í skjóli
dóttur og tengdasonar bæði hér
I Reykjavik og norður í Skaga-
firði. Afabörnin voru sólargeisl-
arnir hans og áreiðanlega eru
þær ótaldar stundirnar, sem
hann hefur setið með þau á
hnjánum og þá annað hvort að
lesa upphátt fyrir þau eða að
kenna þeim að stauta, þvi á
seinni árum Jóns uppgötvaðist
það, að hann var smábarnakenn-
ari af guðs náð.
Ég kveð þann mann, sem i
mínum augum hefur komizt
næst því að vera heilagur og
sendi um leið Valgerði, Röddu,
Gunnari og börnunum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
B. Bjarman.
„Þú fannst, að það er gæfa lýðs
og lands
að leita Guðs og rækta akra
hans.
f auðmýkt nauztu anda þeirra
laga,
sem öllum vilja skapa góða
daga.
I dagsverki og þökk hins
þreytta manns
býr þjóðarinnar heill og
ævisaga."
D. St.
ÍSLENZKI bóndinn þekkir af
eigin raun þá djúpu og tæru
hamingju, sem hið tilvitnaða er-
Flaue<sbuxur, gallabuxur og
peysur í miklu úrvali.
Sundfatnaður á börn og
fuflorðna.
Nærfatnaður, sportsokkar,
háleistar og sokkabuxur
í úrvali.
Handklæði, snyrtivara
og margt fleira.
Verzlunin DALUR,
Framnesvegi 2, s. 10485,
Herrastrigaskór, háir og lágir.
Barnastrigaskór.
Herra- og barnasandalar.
Barna rúskinskór með kögri.
Græn gúmmístígvél, reimuð,
allar stærðir.
Skóverzl. P. Andréssonar,
Framnesvegi 2.
Þökkum hjartanlega skeyti,
rausnarlegar gjafir og ógleym
anlega samverustund á Borg
3. apríl sl.
Með innilegri ósk um gleði-
legt og gjöfult sumar.
Lifið heil.
Elinnar Kjartansson,
SeU,
Magnús Þorsteinsson,
Vatnsnesl,
Ásmundur Eiríksson,
Ásgarði.
Hjartans þakkir færi ég öllum
þeim f jöldamörgu, sem glöddu
mig á sjötíu ára afmæli minu
með heimsóknum, gjöfum,
blómum og góðum kveðjum.
Sérstakar þakkir til allra
„matsona" minna.
Kærar kveðjur.
Svanhild Guðmiindsson.
Stofustúlkur
Kaupmannahöfn
Nokkrar stúikur á aldrinum 18—30 ára með góða ensku-
kunnáttu gela fengið atvinnu á hóteli. Góð mánaðarlaun.
Frítt fæði og húsnæði. Einn frídagur í viku. Ráðningartími
6 mánuðir.
Upplýsingar gefur Frk. I. KLOCH frá kl. 3—5 til 7. maí á
Hótel Loftleiðum, sími 22322 eða skrifið Hotel Bel Áir, Lojte-
gardsvej 99—2770, Kastrup Danmark.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 78., 79. og 81. tbl. Lögbirtingablaðs 1970
á Klapparstíg 11, þingl. eign Dagvins B. Guðlaugssonar o. fl.,
fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavik á eigninni
sjálfri, föstudag 7. maí 1971, klukkan 13.30.
Borgarfógetaembættið i Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýsct var í 78., 79. og 81. tbl. Lögbirtingablaðs 1970
á Skipholti 21, þingl. eign Guðrúnar Guðmundsdóttur o. fl., fer
fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri,
föstudag 7. maí 1971, klukkan 16.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
Eftir ákvörðun Skiptaréttar Kópavogs verður bifreiðin R-8889
(Rússajeppi), talin eign þrotabús Guðmundar Þorvarðs Jón-
assonar, Ásbraut 17, seld á opinberu uppboði sem haldið
verður við Félagsheimili Kópavogs, miðvikudag 12. maí 1971,
klukkan 15.
Bæjarfógetinn t Kópavogi.
Nauðungaruppboð
Á opinberu uppboði, sem fram fer í bifreiðaskemmu nr. 24—
26 við Melabraut á Hvaleyrarholti við Hafnarfjörð, fimmtudag-
inn 13. mat nk., kl. 5.00 síðdegis, verða seldar ótollafgreiddar
vörur, vörur og tæki úr verzluninni Tinnu, eign þrotabús Óla
Kr. Sigurðssonar, og vörur úr verzluninni Föt og sport hf.,
ennfremur ýmislegt lausafé að kröfu ýmissa skuldheimtu-
manna,
Meðal uppboðsmuna eru fatnaður, skór, myndavélar og Ijós-
myndavörur, veiðiáhöld, tjöld, klútar, jólaskraut, leikföng,
snyrtivörur, leðurvörur, pípur, öskubakkar og ýmsar tóbaks-
vörur, vínglös og ísfötur, sólgleraugu, flugeldar og blys,
anker í rafa'l, rafhlöður, hitamælar, sælgæti, fatahengi, kæli-
kistur fyrir gosdrykki, kæliborð, frystikistur, ísskápar, strok-
vélar, þvottavélar, matarbakkar, einangrunargler, hjólbarðar,
togvír, fiskilína, harðviður, smurolla, pappírspokar, sjónvarps-
tæki, útvarpsgrammofónn, húsgögn, peningaskápur, skrif-
borð, búðarvog, kjötskurðarhnífur, og hjólsög; ennfremur
215.000 króna dómkrafa á Oddafell hf., Bakkafirði, og bif-
reiðarnar G-556, G-561, G-1051, G-1174, G-1759, G-1827, G-
2294, G-2457, G-2628, G-2670, G-2729, G-2899, G-2942, G-
3044, G-3409, G-3577, G-3602, G-4104, G-4197, G-4304, G-4382,
G-4501, G-4504, G-4707, G-4923, R-243, R-1933, R-2151, R-
23588, Y-1295.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Kaupmenn, sem hyggjast kaupa verzlunarvörur á uppboðinu,
hafi með sér gilt söluskattsskírteini, en aðrir, sem kaupa verzl-
unarvörur, greiði söluskatt.
Hafnarfirði, 4. maí 1971.
Sýslumaðurinn í Gullbringu- og Kjósarsýslu.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
e.u.
Steingrímur Gautur Kristjánsson.