Morgunblaðið - 05.09.1971, Blaðsíða 4
4
MORGUNBL.AÐIÐ, SUNNUOAGUR 5. SEPTEMBER 1971
*
>
22-0*22*
RAUDARÁRSTÍG 31
-=^—25555
■^ 14444
WMfíÐ/R
BILALEIGA
nVERFISGÖTU 103
YW Sendifðrðabífreið-VW 5 manna -VW svefnvagn
VW 9manna-Landfover 7manna
LITLA
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 13
Símf 14970
Eftir lokun 81748 eða 14970.
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
n 21190 21188
BÍLALEICA
Keflavík, sími 92-2210
Reykjavík — Lúkasþjónustan
S'^urlanrlsbraut 10. s. 83330.
LEIGUFLUG
FLUGKENNSLA
i
Bilaleigan
SKÚLATÚNI 4SÍMI15808 (10937)
ESS
Mluihun
r 3S329
Rafsuftuvír
Þ. ÞORGRIMSSON & CO
SÐ8UBLANBSBRAUT f SÍHIJ8640
0 Ámi leturgrafari var
stúkumaður
Nokkur bréf hafa borizt um
kvæðið, sem hefst á orðunum
„Nú svifur að mér svími“, og til
drög þess. — Fimmta orðið er
vitanlega svími, en ekki svimi,
eins og misprentaðist hér um
daginn.
Hér er bréf frá Guðgeiri Jóns
syni:
„Ég þykist standa á grænni
grund,
en Guð veit, hvar ég stend“.
Það er mjög langt síðan mér
var sagt, að Árni leturgrafari
hefði kveðið þessar ljóðlínur,
vísuna eða vísurnar nam ég
ekki.
En mér var jafnframt sagt,
að hann hefði kveðið þetta i
orðastað annars manns, er vérið
hefði mjög drukmn og börn
hrópuðu að þess vegna.
Þó að ég geti að sjáifsögðu
ekkert sannað um sannleiksgildi
frásagnarinnar, þá þykir mér
hún sennilegri, eftir því sem
Þ. ÞORGRÍMSSON&C0
ARMA
PLAST
SALA -AFGREIÐSLA
SUÐURLANDSBRAUT6 ðS•
Þ. ÞORGRÍMSSON & CO
SUÐURLANDSBRAUT 6 SÍMI 38640
ég heyrði um Árna rætt i ung
dæmi mínu, heldur en hin, að
hann hafi sjálfur verið ölvað
ur þegar hann orti þetta. Mér
þykir trúlegt, að um misminni
eða misskilning sé að ræða,
hvað þetta snertir, í frásögn
Björns M. Halldórssonar í þætt
inum 27. ágúst si.
í bókinni Hver er maðurinn,
er þetta um Árna:
„Árni Gíslason f. 18. 10. 1833
í Kaldárholti í Rang. For. G.
bóndi þar Árnason, Þorsteins-
sonar á Rauðalæk og kona hans
Ingibjörg Jónsdóttir á Giljum
Þorbjarnarsonar. — Lögreglu-
þjónn í Rvík 1859—75. Lista-
maður um letu-rgröft frá barn
æsku. Stundaði jafnan letur-
gröft. Regluboði Stórstúkunnar
mörg ár. Starfaði mikið í IOGT.
í niðurjöfnunarnefnd 1878—84.
D. 4. 5. 1911 í Reykjavík. Kona
Guðlaug Grímsdóttir Melbyé,
Þingholti í Rvík, Bjarnasonar”.
Eftir að ég hafði hripað þetta
sá ég í þáttum Velvakanda í
dag, 1. sept. að Marinó L. Stef
ánsson .ræðir um þetta sama.
Hann birtir „visuna" eins og
hann lærði hana í æsku.
Þar eru tvær ljóðlínur, sem
ég tel að ekki hafi getað átt við
um Árna. Þær eru þessar--
„Af ellihvitu hrímá,
mitt höfuð þakið er“.
Hafi Árni leturgrafari drukk
ið sig ölvaðan, þá hefk það
verið löngu áður en höfuð hans
var þakið af ellihvítu hrími.
Guðgeir Jónsson“.
0 Árni leturgrafari kvað
í orðastað Sigurðar
tanngalla
Halldór Blöndal skrifar Vel-
vakanda:
„Rétt tildrög kvæðisins virð-
ist vera að finna í æviminning
um séra Áma Þórarinssonar,
sem Þórbergur Þórðarson
skráði. Þar segir á þessa leið:
Sigurður hét maður, kallað-
ur tanngalli. Hann átti heima
í Reykjavík á fyrstu árum mín
um í bænum. Hann var hæg-
gerður maður, en nokkuð
Nokkrar stöSur
eru lausar nú þegar, bæði fyrir bókara og
gjaldkera. — Umsóknir með upplýsingum
um menntun og fyrri störf sendist til starfs-
mannastjóra fyrir 10. þ. m.
Búnaðarbanki íslands.
| Silfurhúðun j
Siliurhúðum gumlu muni
Upplýsingar í síma 84639 og
85254 eftir klukkan 20.
hneigður til víndrykkju og sást
stundum ölvaður. Söfnuðust
sbrákar þá oft kringum hann og
gerðu hróp að honum. Eitt
sinn eltu þeir hann um götur
bæjarins og köstuðu í hann snjó
kúlum. Hann fór undan, og
barst eltingaleikurinn upp Skóla
vörðustíg. Þar nam Sigurður
staðar fyrir framan hús Áma
letu*rgrafara og stóð þar kyrr,
eins og til að kasta mæðinni en
strákarnir æptu: „Þarna stend
ur hann“.
Þá lítur Sigurður niður fyrir
sig, dapur í bragði, og svarar:
„Já, ó-já, hér stend ég, en Guð
veit, hvar ég stend“.
Þessi orð leggur 1 eyra Árna
leturgrafara, sem þá var heima
staddur. Hann stendur upp og
fer að ganga um gólf og yrkir
þetta erindi i orðastað Sigurð-
ar:
Nú svífur að mér svími
og sveifla tekur mér.
Og ellihvítu hrími
mitt höfuð þakið er.
Og hulinn hættutími
á harmaleið mig ber,
þvi dimmt er líf og döpur stund
en börnin bljúg í lund,
þau benda á hvar ég stend,
já, hvar ég stend, en hver yeit,
hvar ég stend?
Ég þykist standa á grænni
grund,
en Guð veit, hvar ég stend.
Helgi Helgason bjó til lag
við þetta, Ijómandi fallegt.
Mikil skelfileg sál var í þeim
manni, honum Árna leturgraf
ara.
(í sálarháska, bls. 281)“.
0 Hlaðsöngur Kristófers
ráðsmanns
Mætur borgari í Reykjavík
hefur skrifað Velvakanda og
bent honum á, að ljóð þetta
sé prentað í bók Guðbjargar
Jónsdóttur, húsfreyju á Brodda
nesi, „Gömlum glæðum“, bls.
174. Þar er það örlítið frábrugð
ið því, sem hér prentað að fram
an (af elli hvítu hrími . . . Já,
dimmt er líf og döpur stund. Og
bömin bljúg í lund). í bókinni
segir, að Kristófer, ráðsmaður
föður Guðbjarga.r, hafi einu
sinni staðið úti á hláði, „mjög
mikið drukkinn; þá var hann
að raula þessa vísu . . . Hann
söng þetta með lágum, drafandi
raunarómi. Mér datt í hug,
hvort hann mundi nú dreyma
til fortíðarinnar þegar hann var
ungur maðu.r og beitbundinn
ungri og efnilegri stúlku, sem
hann unni hugástum, en hún
dó, áður en lengri sambúðar
yrði auðið“.
Hvergi er sagt þarna, að
Kristófer hafi ort kvæðið.
0 Sigurði frá Arnarvatni
var Ijóð og lag
hugstætt
Baldvin Þ. Kristjánsson skrif-
ar:
„Velvakandi góður!
Gaman or oft að eftirleit
þeirri í skáldskap, sem stundum
bregður fyrir í dálkum þínum.
Ég „tók við mér“ um daginn
við lestur fyrirspumar varð-
andi ljóðlinurnar: „Ég þyki-st
standa á grænni grein . . . “ og
svo fa'v., því að oft hafði ég
leyft mér að vitna í sum þau
orð ásamt fleirum. Svo gleymdi
ég þessu nú, en rankaði aftur
við mér við lestur skemmtilegra
Upplýsinga Björns heitins Hall
dórssonar leturgrafara á sama
vettvangi 27. f.m. rétt fyrir and
lát hans.
f sambandi yið þessar umræð
ur, langar mig til að geta þess,
að Sigurður Jónsson frá Arn-
arvatni orti eitt sinn alllangt
kvæði — sjö erindi átta ljóð-
lína — aem hann nefndi, og inn
an tilvitnunarmerkja:. „Ég þyk
ist standa á grænni grund“, —
Það bi.rtist í ljóðabók hans
„Blessuð sértu sveitin mín“ árið
1945. Og viðlagið í lok fyrsta
og síðasta erindis er einmitt
umtöluð orð — einnig innan til
vitnunarmerkja — svo að ein-
hvers staðar að hefir skáldið
aflað sér þeirra.
Viðkomandi erindi eru svona,
ef ég má syndga upp á náðina
hjá þér, hvað plássið áhrærir:
Á bernskuárum eitt ljóð og lag
svo læstist í hug minn,
að óma ég heyri það enn i dag,
og angurblítt margt eitt sinn.
Það minnir á: Um örlagastund
ei aðvörun nein er send.
„Ég þykist standa á grænni
grund,
en .guð veít, hvar ég stend.“
Ég sé það er almáttugt
vizkunnar vald,
sem valdi oss: örlög duld,
og felldi í örófi alda það tjald,
sem aðgreini.r Verðandi og
Skuld.
Ég er ábyrgur alls, Um örlag-
stund
ei ákvörðun nein er send.
,.Ég þykist standa á grænni
grund,
en guð veit, hvar ég stend.“
31. ágúst 1971.
Baldvin Þ. Kristjánsson".
%