Morgunblaðið - 12.09.1971, Síða 10

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. SEPTEMBER 1971
BÓKMENNTIR - LISTIR BÓKMENNTIR - LISTIR
BÓKMENNTIR - LISTIR
„Að hlúa að öllu sem hefur í
sér safa og vaxtarmagn
Rætt við Braga Ásgeirsson um
haustsýningu FÍM og fleira
Bragi við verk Gunnars Arnar Gunnarssonar „Maður og kona“.
„Það sem mér finnst bezt við
sýninguna, er heildin. Það er
þokki yfir heildarsvip sýningar-
innar og hún er jöfn, en þó er
eins og nokkurn slagkraft vanti
í einstök verk,“ sagði Bragi Ás-
geirsson listmálari, þegar blaða-
maður Morgunblaðsins hitti
hann að máii á haustsýningu
Félags íslenzkra myndiistar-
manna í sýningarsalnum nýja í
kjallara Norræna hússins.
Aðsókn að sýningunni hefur
verið óvenju góð á þessu hausti,
„Listmálarinn“ eftir Ragnar
Kjartansson
og sala hefur einnig verið með
fjörugra móti. „Fjórtán myndir
hafa selzt. Okkur dreymdi ekki
um slíka sölu, enda eru haust-
sýningar sízt af öllu settar upp
með sölusjónarmið í huga, —
hið listræna sjónarmið ræður
jafnan ferðinni. Meira að segja
hafa 4 eða 5 höggmyndir selzt,
sem er algjört einsdæmi.“
Bragi sagði þó, að gæði sýning-
arinnar færu að sjálfsögðu eftir
þátttöku hverju sinni, og taldi
hann að hún hefði ekki verið
nógu góð nú, og hefðu yngri
menn mátt sýna meira framtak
í þvi efni, t.d. væri óvenju
deyfð yfir SÚM-mönnum í þetta
sinn. „En það kann að stafa af
því, að Hollandsförin mun ekki
hafa orðið sú frægðarför, sem
vonir stóðu til.“
Þegar við gengum um sýn-
ingarsalina með B>raga, vakti
hin mikla fjölbreytni sérstaka
athygli okkar. Þarna eru mál-
verk, grafík, höggmyndir, vefn-
aður, hreyfimyndir o.s.frv. í fjöl
breytilegum stílum. Bragði kall-
aði þetta þó „normal“ fjölbreytni
á alþjóðamælikvarða. „Hér er
margt ágætra verka. En mér
finnst tiltölulega of lítið gert
af teikningum miðað við mál-
verkagerð. Þá er ekki nægi-
leg fjölbreytni i grafíkinni
á þessari sýningu miðað við
það hve mikið er unnið í þess-
ari liatgrein, þó að einstök verk
séu mjög góð. Ýmsar högg-
myndanna eru skemmtilegar og
vefnaðurinn er greinilega í sókn,
og talsvert ágengur. Við höfum
átt of fáar gildar vefkonur, og
framlag ungu kvennanna nú,
Hönnu G. Ragnarsdóttur og Hild
ar Hákonardóttur er athygl-
isvert. Af verkum einstakra
yngri listamanna þykja mér
myndir Vilhjálms Bergssonar
og Einars Hákonarsonar hvað
beztar. Við þurfum fleiri unga
menn af alíkum >vstandard“.
Bragi er formaður sýningar-
nefndar, og á meðan við rædd-
um við hann þurfti hann að
vera í ýmsum útréttingum, t.d.
vildi Kristján Davíðsson ólmur
fá upp skilti fyrir sýninguna ut
an á húsinu „jafnvel þótt þú
þurfir að stela málningu." Og
Bragi skrapp glottandi frá til
að gera ráðstafanir viðvíkjandi
stoltnni málningu.
„Það er ekki sérstaklega þakk
látt verk að vera í dómnefnd,
og ekki heldur alltaf skemmti-
legt. En þegar eitthvað reglu-
lega nýtt og athyglisvert kemur
fram er þetta mjög gleðilegt.
Svo er t.d. með framlag Gunn-
ars Arnar Gunnarssonar til þess
arar haustsýningar. Hann er nær
óskólaður í list sinni, aðeins 25
ára gamall, hefur stundað sjó-
mennsku, en virðist búa yfir
ótví-ræðum hæfileikum til
sjálfsnáms. Slíka hæfileika þarf
að rækta í rólegheitum, fara
ekki of geyst og ekki ofmetnast.
Við stefndum að þvi við val
verka á þessa sýningu, að hver
listamaður ætti minnst tvær
myndir en mest fjórar, — í og
með vegna þess að það er heíton-
ingi erfiðara að gera tvö góð
verk en eitt. Það er oft hálfgert
glópaián þegar eingöngu er um
að ræða eina mynd, og tvær
myndir ættu að geta skapað
vlandaðra framlag en þegar
eingöngu er um að ræða eina
mynd.
Ég vil nota tækifærið fyrir
hönd sýningai’nefndar, og koma
því á framfæri, að það er ekki
á stefnuskrá nefndarinnar að
útiloka neinn frá sýningum
heima eða erlendis, heldur gefa
sem flestum starfandi (aktív-
um) listamönnum tækifæri, —
öllum þeim sem við álítum hafi
eitthvað gilt að segja í ís-
lenzkri myndlist. Það ar
ei heldur á stefnuskrá okk-
ar að veita neinum sér-
stök fríðindi eða áskrift á
allar sýningar. Það er jafn
mikill vandi að eiga við þá
sem hafa ofmetnazt og hina sem
gengið hefur verið framhjá.
Ég held að aldrei hafi verið
jafn margir nýir myndlistar-
menn með verk á haustsýn-
ingu og nú, en þeir eru 9 tals-
ins. Og utanfélagsmenn eru
samtals 16, svo ekki er hægt áð
segja að við lokum dyrunum
fyrir öðrum en okkur sjálfum.
Félagsmenn hafa þó rétt á að
fá eina mynd inn hverju sinni.
Við höfum áhuga á að gefa sem
flestum góðum myndlistar-
mönnum tækifæri, og við tak-
mörkum okkur ekki heldur við
ákveðna isma, — hvorki ab-
strakt-expressionisma, kúbisma,
natúralisma né kommúnisma!
Allar stefnur og skoðanir eru
jafngildir þegar liatgæði eru
annars vega>r.“
Blaðamaður impraði á því,
að heldur lítið væri um natúra-
listísk verk á sýningunni. „Full
kominn natúralisma, já, og hann
getur oft verið mjög góður, en
hins vegar líka oft yfirborðs-
legur og dísætur, tómur sölu-
vamingur."
Talið barst að þessum nýja
kjallarasal Norræna hússins,
sem skapar verkunum skemmti
legt umhverfi.
„Ég er mjög ánægður með
salinn. Veggirnir eru bæði
hrjúfi.r og sléttir, þar eð sum
verk þurfa sléttan bakgrunn,
önnur hrjúfan. Þá býður lýsing-
ingin upp á fjölmarga mögu-
leika, og þannig er salurinn
breytilegur og óbundinn. Gólfið
er skemmtilegt, ekki of fínt og
fellur vel við veggina.
Alvar Aalto, ®em teiknaði
Norræna húsið, gorði ekki ráð
fyrir að þessi kjaliari yrði not-
aður sem sýningarsalur, heldur
geymsla. Hann vildi að sérstakt
sýningarhús yrði byggt. Það
var svo Guðmundur Þór Pál'3-
son arkitekt, sem útfærði teikn-.
ingar Aaltos og stjórnaði inn-
réttingu.
Því er ekki að neita, að flest-
um þykir 3alurinn hafa orðið
nokkuð dýr, en þar sem ekki
var í upphafi gert ráð fyrir
honum þurfti að gera allmiklair
og kostnaðarsamar breytingar,
t.d. sprengja veggi o.fl,
Hins vegar getur salurinn
haft geysilega þýðingu fyrír ís-
lenzka myndlist — ef rétt er á
haldið, þá ber ekki að horfa I
kostnaðinn, — þetta skilar sér
aftur í lífsnauðsynlegri menn-
ingu. Hér þarf að halda uppi
kynningum á góðri list frá Norð
utllöndum með jöfnum sýning-
um þar sem gerðar verða háar
kröfur um val verka. Það yrðu
slæm örlög ef salnum tækist
ekki að skapa sér ákveðinn
„standard", sem hann færi alls
ekki niður fyrir; það fá ekki
allir. að stjórna sinfóníum í Há-
skólabíói. Og það er gnægð sýn
ingarsala hér í borginni sem
Framhald á bls. 11
Matreiðslumaður óskast
Sœlkerinn Mafnarstrœti 19
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 13., 15. og 17 tölublaði Lögbirtingablaðsins
1968 á eigninni Merkurgata 3, Hafnarfirði, þingl. eign Sæ-
mundar Þórðarsonar, fer fram eftir kröfu Innheimtu ríkissjóðs.
bæjargjaldkerans í Hafnarfirði, Jóns Ólafssonar, hdl, Gjald-
heimtunnar í Reykjavík og Brunabótafélags islands á eigninni
sjálfri miðvikudaginn 15./9. 1971 kl 4 00 e. h.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Bragi Ásgeirsson í nýja sýningarkjallaranum, i forgrunni „Heybandslest“ Ragnars Kjartans-
sonar.
Vilhjálmur Bergsson við verk sín f.h.: MB»uffhveÍa, „Nökkvasvif^ og „Kjarni4.