Morgunblaðið - 31.10.1971, Page 2

30
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. OKTÓBER 1971
Zolian Tildy (t. v.) var ráðherra í hinni skammlífu stjórn Nagys. Nag’y (í miðið) og Mal-
eter, hetjan frá Budapest.
með rógi áhrifamikinn andstaeð
ing, ná tangarhaldi á sam-
vinnufélagi (sbr. Kron),
verkaiýðsféiagi (Dagsbrún),
þýðingarmiklum almannasam-
tökum (Alþýðusambandið), eða
villa um metorðagjarna stjóm-
málamenn, svo að þeir gerist
blind eða sjáandi verkfæri. All
ar eru oss Islendingum þessar
vinnuaðferðir nauðkunnugar,
enda hinar sömu um allan heim.
í sambandi við þetta lævísa
spil er ekki úr vegi að minna
aðeins á orðheldni kommúnista
og heiðarleik. Og er þá réttast
að miða við þann, sem
mestur hefur verið lærifað-
ir, þessa skuggalega lýðs og
mest dáður, erkipáfann Stalin.
Þegar Nasistaherir Hitlers
höfðu brotizt inn í Rússland,
fullvissaði Stalin allar þjóðir,
sem þegar höfðu orðið að lúta
ofbeldi Þjóðverja, um það, að
Sovétríkin hygðu ekki á
neina landvinninga og hefðu
engan hug á að h'lutast til um
innanlandsmálefni eða stjórar
far annarra þjóða. Þetta var
margendurtekið viku eftir
viku, ár eftir ár, í fullri vit-
und þess, að hvort tveggja var
blygðunarlaus lýgi.
Árið 1942 gaf Stalin út svo-
hljóðandi boðskap:
„Vér höfum ekki og getum
ekki haft nein styrjaldarmark-
mið í þá átt að kúga stjómar-
far vort og vifja upp á aðrar
þjóðir, hvorki Slava eða aðrar
undirokaðar þjóðir Evrópu,
sem bíða hjálpar vorrar. Mark-
mið vort er í því fólgið að
hjálpa þessum þjóðum í bar-
áttu þeixra fyrir frelsi undan
harðstjóm Hitlers og gefa þeim
síðan frjálsræði til þess að
stjóma löndum sínum sam-
kvæmt eigin óskum“.
Svo mörg og fögur voru þau
orð!
Slíkar yfirlýsingar voru
margendurteknar á styrjald-
arárunum — og fyrst á eftir.
Þær voru „fyrsti hlekkurinn“ í
þeirri keðju slagorða og blekk
inga sem Moskvu-kommúnistar í
Austur-Evrópu notuðu til þess
að svikja lahdsmenn sína aust-
ur fyrir jámtjaldið. Og reýna
enn eftir beztu getu að gera
slíkt hið sama í frjálsum lönd-
um Norður- og Vestur-Evrópu.
Þeir eni meira að segja svo
blygðunarlausir, að þeir láta
ekkert hlé verða á þessari
blekkingastarfsemi sinni sömu
dagana, sem Rauði herinn er að
drekkja ungversku þjóðinni í
blóði sínu, — fyrir það að gera
drengilega tiiraun til að öðlast
það frelsi, sem Stalin hafði
marglofað henni.
Og spurningin vaknar:
Eru núverandi stjórnendur
Sovét-Rússlands verri blöð-
hundar en morðvargurinn
Stalin? Atburðir síðustu daga
virðast benda til þess, að þeir
hafi engu gleymt af aðferðum
hans eða markmiðum.
Valda-
ránið í
Ungverja-
landi
„Sovétrikin óska ekki að
skipta sér af innanlandsmálum
Ungverjalands. Algengt er, að
smáþjóðir séu að ástæðulausu
hræddar með rússnesku of-
beldi. Ef Sovétríkin tækju að
kúga smáþjóðir eða þrengja
kosti þeirra, myndu þau svíkja
hugmyndafræði Lenins og
varpa skugga á glæsilega for-
tíð sína!“
Jósef V. Stalin
í veizlu fyrir imgverska
ráðherra í heimsókai í
Moskvu í apríl 1946.
Þegar Rauði herinn fór inn
yfir landamæri Ungverjalands
haustið 1944, steypti hann yf-
ir þjóðina ógnarstjórn, sem í
ránum, ofbeldi, morðum og
þrælaflutningum úr landi tök
langsamlega fram þvi, sem her-
ir Nasista höfðu nokkru sinni
boðið undirokaðri þjóð.
Ógnarstjórnin tök ekki
aðeins til yfirstéttar og
miðstéttar, heldur og í ríkum
mæli til verkamanna. Eikkert
heimili, enginn maður var ör-
uggur fyrir ruddalegum árás-
um, og tugum þúsunda manna
var smalað saman og þeir flutt-
ir tii ókunnra heimkynna í aust
urlendum Sovétríkjanna.
Það var augljóst frá upphafi,
að ætlun Sovétherranna
var sú að skapa í þjóðinni lam-
andi ótta, rugling og úrræða-
leysi, en koma um leið ringul-
reið á allt hagkerfi hennar.
Þetta gerðist samtímis þvl, sem
Stalin öskraði það hástöfum út
yfir heiminn, að hann vlldi, að
Ungverjaland hiyti „réttlátan
frið“. En þrátt fyrir þessar
ógnir lét ungverska þjóðin
ekki bugast, og foringjar henn
ar héldu einurð sinni, þó að
reynslan kenndi þeim síðar, að
þeir voru illa blekktir um
raunverulegan tilgang Sovét-
herramna.
Ungverjaland var lengi her-
numið af fjölmennum rússnesk
um her, sem hafði öll ráð lands-
ins í hendi sér. Geysimtk
ið af verðmætum þjóðarinnar,
þar á meðal heilar verksmiðj-
ur, var hrifsað og flutt úr
landi. Styrjaldartjón Ungverja
var metið á 345 milljónir doll-
ara. Af þeirri upphæð var tal-
ið, að 124 milljónir dollara
væru hin umfangsmiklu rán
Sovéthersins. Hér við bættust
300 mílljónir dollara, sem
því móti óhemjuleg blóðtaka.
Moskva krafðist í striðsskaða-
bætur. Skyldi greiða þá
upphæð í vörum og afurðum á
fyrirstriðsverði, og varð með
En sigraðir me*m verða að
sætta sig við ailt.
Síðar töku Sovétherramir
að dulklæða férán sín með þvl
að telja Sovétríkjunum hluta-
fjáreign 1 hinum þjóðnýttu fyr-
irtækjum alþýðulýðveldanna,
og tók þá fyrst í hnúkana um
arðránið. En áður en slikt væri
unnt, varð að koma upp hlýð-
inni leppstjórn, og smám sam-
an tókst Sovétherrunum það,
sumpart með svikum og bola-
brögðum, sumpart með beinum
ofbeldis- og ógnaraðgerðum
Rauða hersins,
21. jan. 1945 var vopnahlés-
samningur undirritaður í
Moskvu milli stórveldanna
þriggja og Ungverjalands.
Nokkru áður, 21. desem-
ber 1944, hafði bráðabirgða
þjóðfundur komið saman í
Debreeen, sem er þorp í Norð-
austur-Ungverjalandi, rétt hjá
landamærum Rúmeniu. Þjóð-
fundurinn var skipulagður sem
nokkurs konar þjöðleg sjálf-
stæðisfylking, og samanstóð af
Bænda flokkn um, Jafnaðar-
mannaflokknum, Smábænda-
flokknum, Alþýðusambandinu,
sem hafið var í það veldi að
verða stjórnmálaflokkur, sam-
kvæmt kröfu kommúnista, og
loks Kommúnistaflokknum
sjálfum. Það herbragð að
þröngva Alþýðusambandinu,
sem að verulegu leyti var á
valdi kommúnista, þarna inn,
Zoltan Tildy
hlaut auðvitað að styrkja að-
stöðu þeirra langt umfram það,
sem sanngjamt var samkvæmt
lýðræðisreglum. Þetta her-
bragð hefur siðan gefizt komm
únistum og launkommúnistum
harla vel í mörgum löndum.
Eins og aðrar bráðabirgða-
stjórnir, sem settust á laggir I
Austur-Evrópurikjunum í styrj
aidarlok, var ungverska stjóm
in köliuð „Samedningarstjórn".
En í eðli sínu var hún gerólík
sameiningarstjómum þeim, sem
sumstaðar voru myndaðar á
Vesturlöndum fyrir stríðið
undir Alþýðufylkingarfánan-
um, eins og til dæmis stjórn
Leons Blums í Frakklandi á
sinni tíð.
1 sjálfu sér hefur enginn betur
lýst þessari sameiningarstjórn
Ungverjalands en Matyas Rak
osi, sem lýsir á þessa leið þeim
stjórnum, sem settar voru
á laggir í Austur-Evrópuríkj-
um undir handarjaðri rúss-
nesku kommúnistanna og
Rauða hersins með aðstoð inn-
lendra föðurlandssvikara og
Stalinista. Hann segir:
„1 orði kveðnu — til þess að
eyða hinum fasistisku innrásar
mönnum — settu komm-
únistaflokkar þessara landa á
iaggimar víðtæk andfasistísk
sambönd, samkvasmt ráðum og
fyrirmælum, sem þeim voru gef
in af félaga Stalin. Þéssi sam-
bönd tóku til smábænda, borg-
ara og í stuttu máli allra, sem
fengnir urðu í félagsskapinn
vegna haturs á Hitler og reiðu
bunir tii að taka upp baráttu
fyrir frelsi lands síns“.
Þessi sambönd voru með öðr-
um orðum varpa, sem kommún-
istar drógu til þess að veiða í
alia þá, sem báru i brjósfci hait-
ur fcil fasista og nasista, en sem
þeir frá öndverðu ætluðu sér
að nota eingöngu til þess að
kúga þessar þjóðdr undiir yfir-
ráð kommúnista.
Og hvernig voru svo fulltru
arnir valdir til þessa bráða-
birgðaþjöðfundar, sem stóð að
baki hinni ungversbu bráða-
birgðastjóm? Þeir voru valdir
af hinum svoköilúðu þjóð-
nefndum, en þær voru vakla-
ránstæki, sem kommúnistar
notuðu mjög í Austur-Evrópu
eftár hrun Þýzkalands. Komin-
únistar komu þeim upp í öUuih
þessum löndum í skjóli Rauða
hersins og hivarvetna tóku þær
sér héraðsstjómarvöld og lög-
regluvald. Þar sem Rauði her-
inn, sem hafði sín ákveðnu fyr-
irmæli um algera undirok-
un þessara landa, vakti yfir öll
um framkvæmdum, liggur það x
hlutarins eðli, að kommúnistar
og handbendi þeirra höfðu
yfirtök í hverri „þjóðnefnd" að
heita mátti. En þó ekki alger-
lega. Þjóðfundurinn varð að
vísu mjög litaður þjónkun og
holLustu við kommúnista, en
borgaralegir flokkar og lýð-
ræðissinnar áttu þó allmyndar-
legan hóp þjóðfundarmanna,
sem neituðu að beygja sig fyr-
ir þvingunum Rauða hersins.
Þetta varð til þess, að meðlim-
um Debrecen-stjórnarinnar
var harðbannað að koma inn á,
eða blutast til um mál á „at-
hafnasviði“ Rauða hersins.
Stjórnin hafði aðeins mjög tak
mörkuð völd á „baksviðinu",
þar sem Rauði herinn þóttist
hafa unnið verk sitt til fulls.
Hins vegar höfðu „þjóðnefnd-
ir" kommúnista frj'álsar hend-
ur til þess að reka Sovét-áróð
ur sinn, hvar sem var í land-
inu. Með aðstoð þeirra var póli
tiskri lögreglu hvarvetna kom-
ið á fót og tók hún unnvörp-
um höndum þá, sem sakaðir
voru um samvinnu við fasista
og nasista. Stóð hún um þetta
starf sdtt beint undir yfirráð-
um upplýsingaþjónustu Rauða
hersins. Að sjálfsögðu tðk hún
og höndum fjölda manns, sem
algerlega voru saklausir af
þess háttar samvinnu, og voru
þá einkum tíndir úr þeir, sem
líklegastir þóttu til andspyrnu
gegn kommúnistum. Hns vegar
gerðist nú samtímis það
hlálega fyrirbrigðd, að ýmsir
ósvífnustu slagsmálahundar og
gróðabraskarar úr hópi Nás-
ista sóru ákaft af sér alla holl-
ustu við fyrri félaga og voru
með fögnuði og stolti teknir
inn í Kommúnistaflokfcinn. Póli
tiska lögreglan ungverska var
t.d. að mikílu leyti mönnuð fyrr
verandi nasistum, enda treystu
kommúnistar þeim auðsæilega
bezt til hryðju- og glæpaverka
þeirra, sem vinna skyldi.
Fyrsta þýðingarmikla lög-
gjöfin, sem þjóðfundurinn
gekk frá, voru jarðaskiptalög-
in frá 17. marz 1945. Þetta mál
hafði frá fornu fari verið eitt
höfuðmál Smábændaflokksins,
og þegar í stað tekið upp af
honum, er hernaðaraðgerð-
um lauk í landinu.
Höfuðleiðtogar bænda í Uiig
verjalandi voru um þessar
mundir Ferenc Nagy og
Zoltan TiLdy, sem jafnframt
voru forustumenn Smábænda-
flokksins. Flokkurinn átti
geypisterkt fylgi út um byggð-
ir landsins, ef þess hefði notið,
og æðisterkt í flestum borgum
þess.
Kommúnistar gripu nú jarða
skiptalögin og nýttu sér þau
út í yztu æsar bæði í áróðri og
framkvæmd. Eftir að frumvarp
ið var orðið að lögum, þutu
flutndngabílar Rauða hersins
þorp úr þorpi um gervatlt
landið og slógu dátarnir upþ
miklum tilkynningum um
það, að „jarðaskiptaáætlun
Kommúnistaflokksins" væri nú
komin í framkvæmd. Hiriar
rauðu þjóðnefndir tóku að sér
í trausti Rauða hersins að frám
kvæma jarðatökuna (expropri-
ation) og skáptingu jarðagóss-
ins. Komust þær þannig í þá
aðstöðu að geta beitt þá béerid-
ur hinumi mestu harðræð-
um, sem ófúsir voru að garigá
Handovinnubúðin ouglýsir
Hin vinsælu myndflosnámskeið eru að
hefjast að nýju.
Innritun í búðinni Laugavegi 63.
Lún úr byggingolúnasjóði
Kópavogskaupstoðar
Umsóknarfrestur er til 15. nóv. 1971 og eru umsóknareyðu-
blöð afhent á skrifstofu bæjarins í félagsheimilinu.
Skilyrði til lána úr sjóðnum er m.a. 5 ára búseta í bænum,
og þeir, sem hafa flesta á framfæri genga fyrir að öðru jöfnu.
BÆJAR STJÓRINN.
Atvinna
Óskum eftir að ráða nokkra verkamenn
og skipasmiði. Örugg vinna.
Mötuneyti á staðnum.
Upplýsingar gefur yfirverkstjóri.
SLIPPFÉLAGIÐ í REYKJAVÍK H/F.,
Mýrargötu — Sími 10123.