Morgunblaðið - 31.10.1971, Page 15
MORGUNBLAÐIÐ, SUINNUDAGUR 31. OKTÓBER 1971
43 ,
SÉRLEYFISHAFAR
Við viljum minna yður á 30 ára reynslu okkar í YFIR-
BYGGINGUM fyrir eigendur langferðabifreiða og almenn-
ingsvagna hér á land.
Á þessum tíma höfum við þróað gerðir YFIRBYGGINGA,
sem sérstaklega er ætlað að þola íslenzkar aðstæður, veður-
far og vegi,
Reynslan sýnir, að YFIRBGGINGAR okkar eru traustari
og endingarbetri en erlendar, og að dómi innlendra og er-
lendra sérfræðinga, vandaðri að frágangi en annars staðar
sjást dæmi.
Við þekkjum núverandi kröfur yðar og erum ávallt reiðu-
búnir til að bregðast við nýjum óskum yðar og sérkröfum.
Á verkstæði voru getið þér stöðugt fylgzt með því, að öll-
um óskum yðar sé fullnægt.
Á næstu árum munum við gera sérstakt átak til að auka
og fullkomna þjónustuna við yður og byggja fyrirtækið
upp í samræmi við það.
Vegna tímabundins húsnæðisskorts, getum við aðeins tekið
að okkur takmarkaðan fjölda verka á næsta ári.
ÞEIR, SEM ÓSKA EFTIIl YFIRBYGGINGUM, HAFI SAM-
BAND VIÐ OKKUR SEM ALLRA FYRST.
[ 1 1
Strætisvagnar
Langferðabifreiðar
n zmr
u====J___ ——.
Öræfabifreiðar
4
LESBÖK barnanna
A tunglinu
EEtLr vel heppnaða
gönguferð um tunglið
gengur tunglfarinn í átt-
ina að farartæki sínu —-
en sér þá að það hefur
losnað upp í ótal parta
og i ljós kemur að 5
hiuti vantar.
Reyndu að hjálpa hon-
um að hafa upp á hlut-
unum.
(lAtDAAM
14. árg._Ritstjóri: Kristján J, Gunnarsson_
Ráðagerð
Kötu og Konna
Ef tir Charlotte Lancaster
KONNI og Kata voru
kalkúnar — og meira að
segja feitustu kalkúnarn
tr í öllu landinu.
„Ég get ekki ímyndað
mér að nokkur myndi
vilja selja þessa indælis
kalkúna,“ sagði Páll. En
Páll átti bóndabæ, mikið
land og ógrynni alls kyns
dýra. „Annar þeirra verð
ur góður í matinn á þakk
arhátíðinni.“
Hann tók nú báða kalk-
únaha, stakk þeim inn í
búr og fór síðan inn í
húsið sitt.
„Jæja, Konni,“ sagði
Kata. „Heyrðir þú hvað
hann sagði, þakkarhátíð-
in er framundan. í>ú
mannst eftir ráðagerð-
inni okkar.“
„Já, Kata,“ sagði
Konni, „og ég ætla að
gera það.“
„Nei, Konni,“ sagði
Kata, „þú hefur nú þeg-
ar gert nógu mikið fyrir
mig — ég ætla að getra
þetta — og svo tölum við
ekki meira um það.“
Þau ræddu nú samt
fram og aftur um málið.
Loks var það ákveðið að
Kata skyldi gera það.
„Jæja, Kata, ég verð
víst að láta þetta eftir
þér,“ sagði Konni, „en
það er ekki af fúsum
vilja, sem ég geri það.‘“
„Ég hef gott af þvi,“
sagði Kata, „og svo gleð-
ur það mig að geta gert
eitthvað fyrir þig.“
Næsta dag fór Páll með
bezta k&rnið sitt út til
kalkúnanna. Bæði Konni
og Kata gengu um í búr-
inu og virtust njóta þess
að vera til. Ó — hvað þau
voru feit og hamingju-
söm.