Morgunblaðið - 31.10.1971, Side 16

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. OKTÓBER 1971
® ÚTBOÐÍ
Tilboð óskast í sölu á bryggjutimtori íyrir Reykjavíkur-
höfn.
Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vwrri.
Tilboð verða opnuð á sama stað, föstudagkm 3. desember
n.k., kl. 11.00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 — Sími 25800
Rafvirki
með góða reynsiu í viðgerðum og viðhaldi ýmiss konar véla
óskar eftir atvinnu. Margt kemur til greina., t. d. vélaviðhald
í verksmiðju.
Tilboð, merkt: „20 ára starfsreynsla — 4398" sendist Mbl.
LIÓS7
Framtengd um helgina.
Opin 2—10 Hverfisgötu 44.
10% AFSLÁTTARKORT
Afhending afsláttarkorta til félagsmanna hefst á morgun, mánu-
daginn 1. nóvember, í skrifstofu KRON, Laugavegi 91, 4. hæð,
gengið inn í DOMUS.
Hver félagsmaður fær 5 afsláttarkort.
Kortin gilda til 16. desember næstkomandi.
Afsláttarkortin eru ókeypis.
Nýir félagsmenn fá einnig afsláttarkort.
Það er hagkvæmast að sækja kort;n sem fyrst.
Biireiðoeigendur nthugið
Við framkvæmum réttingar, málun, rúðuþéttingar, grindavið-
gerðir og almennar bílaviðgerðir.
BÍLASMIÐJAN KYNDILL,
Súðavogi 34 — Sími 32778.
Þessi bílaþvottavél, ásamt þurrkara er til
sölu. Lítið notuð. Góðir greiðslusklmálar.
Upplýsingar í síma 12209, Akureyri.
2 LESBÓK BARNANNA _________________LESBÓK BARNANNA_______________3
„En hvað þeir eru líkir
hvor öðrum,“ sagði Páll.
„Það er bara alla ekki
hægt að þekkja þá í sund
ur.“
Þegar kalkúnamir sáu
Pál koma flýttu þeir sér
inn í litla húsið sitt, sem
stóð í einu horni búrsins.
„Halló, kalkúnar, héma
er komið ykkar — kom-
Sama sagan endurtók
sig næsta dag, þegar Páll
kom með matinn til kalk-
únanna. Konni kom út og
át helminginn af korninu.
Síðan fór hann inn og
kom svo aftur út og át
hinn helminginn af korn-
inu. Páll hélt auðvitað að
þæði Konni og Kata
hefðu borðað kornið sitt.
sögðu rétt fyrir sér.
Þakkarhátíðin var næsta
dag.
,,Nú verð ég að velja
kalkúninn, sem á að fara
í hádegi.smatinn á þakk-
arbátíðardaginn,“ sagði
Páll. „Ég ætla að skreppa
út og horfa á þá borða.
Með því móti sé ég bezt
hvor þeirra er matar-
meiri.“
ið þið hérna greyin mín.“
Annar kalkúninn kom
út, það var Konni. En
auðvitað vissi Páll ekki
hvor þeirra það var.
Konni át nú helminginn
úr skálinni og fór síðan
inn aftur.
Og nú kom hinn kalk-
úninn út
„Nei, hvað þeir eru
skynsamir,“ sagði Páll,
„þeir skiptast á."
En Páll vissi ekki um
leyndarmálið. Hann vissi
ekki að þetta var líka
Konni, sem kom út i
seinna skiptið. Konni át
nú komið hennar Kötu
og sneri svo aftur heim í
húsdð.
Dagamir liðu — Konni
varð alltaf feitari og feit-
ari en Kata horaðist.
„Mér finnst alveg
hræðilegt að sjá þig hor-
ast svona,“ sagði Konni,
um leið og hann rétti
Kötu nokkurn korn, sem
hann hafði tekið til hlið-
ar.
„Ég hef gott af smá-
,,megrunarkúr,“ sagði
Kata. „Ég var orðin allt-
of feit.“
Hún var blátt áfram
orðin eins og beinagrind.
„Jæja, röðin kemur nú
næst að mér,“ sagði Kata.
„Ég býzt ekki við því að
við þurfum að bíða
lengi."
Kata hafði að sjálf-
Og Páll hraðaði sér
út að búri kalkúnanna.
Konni og Kata sáu hann
nálgast.
„Kata min,“ ságði
Konni, „þú veizt hvað þú
átt að gera núna. Stund-
in er runnin upp. ó, hvað
ég hlakka til að sjá svip-
inn á Páli.“
„Óskaðu mér góðs
gengis," sagði Kata.
„Hérna, kalki, kalki,“
kallaði Páll.
„Kalki, hvað dettur
manninum í hug að kalla
mann,“ sagði Kata sár-
móðguð. „Hann gæti nú
að minnsta kosti nefnt
mig með nafni.“
„Hlustaðu ekki á
hann,“ hvíslaði Konni.
„Sá hlær bezt, sem síðast
hlær. Við eigum eftir að
ná okkur niðri á honum.
Svona drífðu þig nú af
stað."
Páll fylgdist nú með
því, þegar Kata gekk út
úr húsinu og að mataf-
skálinni. Hún snerti ekki
á korninu, en drakk ör-
iítið af vatninu og gekk
síðan hægt í átt til kof-
ans.
„Þessi kalkúni lítur út
fyrir að vera eitthvað
veikur,“ sagði Páll. „Hinn
hlýtur að verá sá feitari."
Kata brosti í laumi til
Konna. „Þá er bezt að
skella sér út aftu-r,“ sagði
hún.
í þetta skipti drattaðist
hún rétt út úr húsinu,
höfuðið hékk, fj aðrirnar
drógust við jörðu — og
þegar hún loks komst að
matarskéilinni, datt hún
kylliflöt.
„Ó,“ Páll greip andann
á lofti.
Kata reisti sig upp,
datt aftur, en komst eftir
ítrekaðaa- tilraunir aftur
á fætur og dróst heim að
kofanum aftur. Þegar
hún svo kom að dyrun-
um, datt hún aftur og
skreið inn.
„Fínt hjá þér, Kata,“
hvíslaði Konni.
„Kannski hefði ég ekki
átt að detta þama í lok-
in,“ sagði Kata, „en ég
skemmti mér svo stór-
kostlega vel.“
Kalkúnamir tveir
kiktu nú út um rifu. Þeir
sáu Pál standa þar og
hrista höfuðið.
„Ég held að okkur hafi
tekizt það, Kata,“ sagði
Konni.
Þetta kvöld kom Pálil
með öðrum manni út að
búrinu.
„Þú getur fengið þá
ókeypis,“ sagði Páll við
manninn. „Kannski að
þú getir fengið eitthvað
fyrir fjaðrirnar."
Páll fór nú heim í hús
sitt og skellti á eftir sér
hu.rðinni. Hann hlakkaði
ekki til að heyra hljóðið í
konu sinni.
Maðurinn fór aftur út
að búrinu.
„Hérna greyin,“ kallaði
hann og kastaði nokkrum
komum til kalkúnanna.
Kalkúnarnir litu hvor
á annan.
„Far þú fyrst, Kata,“
sagði Konni. „Þú hlýtur
að vera orðin bræðilega
svöng.“
„Það væri nú indælt að
fá sér smábita,“ viður-
kenndi Kata. „Hún flýtti
sér út úr litla húsinu og
át kornið með beztu lyst.
„Nú veit ég hvers
vegna þau voru svona
veik,“ sagði maðurinn.
Páll gamli hefur ekki
tímt að gefa þeim að
borða. Þessi vesalingur
er auðsjáanlega að drep-
ast úr hungri. Hvemig
skyldi hinn líta út.
Konni kom nú út, feit-
ur og ánægður.
„Ja, héma,“ sagði mað
urinn. „Ég er svei mér
heppinn. Það er bezt að
ég geymi þennan til jól-
anna. Hinn verður svo
góður næsta ár. Komið
karlarnir.“
„Komdu, góða mín,“
sagði Konni við Kötu.
„Og mundu svo, að röð-
in er komin að mér —
næst fe.r ég í megrunar-
kúr. Ég heimta það.“
„Hafðu það alveg eins
og þú vilt,“ sagði Kata.
Og kalkúnarnir tveir
hagræddu sér í búrinu.
„Gleðilega þakkarhátíð."
„Og gleðileg jól, góða
mín,“ sagði Konni.
Skrýtlur
r * ^
„Mamma, við erum í
skólaleik," sagði Sigga
litla.
„Þá vona ég, að þú
kunnir að hegða þér
sæmilega,“ svaraði móðir
hennar.
„Ég þarf ekkert að
„hegða mér,“ ég er kenn-
arinai.“