Morgunblaðið - 19.04.1972, Blaðsíða 20

20
MORGUfNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. APRlL 1972
Hvar eru sam-
þingsmenn mínir?
— spurði Ellert B. Schram
á þingfundi í gær
jÞKGAR Ellert B. Schram ur hef staAið 1 þeirri t.rú að
mælti fyrir þingsáljktiuiartii- menn væm kjörnir á þing til
lögrn á fundi sameinaðs þings þess að sæk,ja þingfundi,
upp úr kl. fjögur síðdegis í fylgjast með þingstörfum cg
gær, kvaðst hann i upphafi taka þátt í þeim. Ég spyr um
máls síns ekki geta orða það: Hvar ern þessir ágætu
bundizt yfir þeirri mætingu, samþingsmenn míriir, þegar
sem þir.gmenn leyfðu sér að hér situr innan við einn tugur
viðhafa í sameinuðu þingi. manna í þingsal hálfan eða
Sagðist hann áður hafa gert heila daginn, sagði þingmað-
athugasemdir út af áberandi urinn.
f jarv’ern ráðherra, þegar til Að lokum mæltist þingmað-
nmræðu væru m:'J, sem bein- urinn til þess, að mætingar
línis heyrðu undir þá. En svo þingmanna yrðu teknar fast-
virtist sem' þessar athuga- ari töknm og athugað, hvað
semdir og kvartanir ættu hægt væri að gera í þvi efni,
ekki síður við háttvirta þing- þegar þingsköp kæmu til mn-
menn. Ég sem nýr þingmað- ræðu síðar á þessu þingi.
Ellert B. Schram um Olympíuleikana:
Fjárskortur hamli ekki
þátttöku íþróttamanna
Ætla verður nokkurt fé til
undirbúnings og þjálfunar
Á FUNDI Sameinaðs þings í gær
kom til umræðu þingsályktunar-
tillaga Ellerts B. Schram og
Matthíaaar Á. Mathiesen þar sem
skorað er á rikisstjórnina að veita
fé úr ríkissjóði til að standa imd-
ir óhjákvæmilegum kostnaði víð
uindirbúning og þátttöku ís-
lenzkra íþróttamanna í Olympíu-
leikunum í Múnchen í sumar.
Skuli fjárveitingin ákveðin að
fengnum tillögnm Olympíunefnd
ar og íþróttasambands Ísíands.
EUert B. Schram (S) sagði
m.a. að sá leiðinlegi atburður
Guðlaugur Gíslason:
Herjólfur sé rekinn
eftir aðstæðum
Alþingi ályktaði um samgöngu-
mál Vestmannaeyinga í gær
Á FUNDI sameinaðs þings í gær
fi-ar svohljóðandi tillaga santþ.
sem ályktun Alþingis, með 32
atkvæðum.
„Alþingi ályktar að fela sam-
gönguráðherra að skipa 5 manna
nefnd, er gera skal tillögu um
það, með hverjum hætti sam-
göngur við Vestmannaeyjar
verði bezt tryggðar. Skulu tveir
nefndarmenn tilnefndir af bæjar
stjóm Vestmannaeyja, einn af
Skipaútgerð ríkisins, einn af flug
málastjórn og einn af samgöngu
ráðuneytinu, og skal hann vera
formaður nefndarinnar.
Kostnaður af störfum nefndar-
innar greiðist úr ríkissjóði.“
Ágúst Þorvaldsson (F) gerði
grein fyrir nefndaráliti fjárveit-
inganefndar, en nefndin hafðd
iagt til, að tillögugrein upphaf-
legu tillögunnar yrði breytt á
þann veg, sem að ofan greinir.
Flutningsmenn hennar voru Guð
laugur Gíslason, Garðar Sigurðs-
son og Ágúst Þorvaldsson.
Gta.rðar Sigurðsson (Abl.)
beindi því til ráðherra, að ferðir
Herjóifs milli Vestmannaeyja og
Þorlákshafnar hæfust sem fyrst
og héldust til haustsins.
Hannibal Valdimarsson, sam-
gönguráðhierra kvaðst geta fellt
sig við afgreiðslu tiilögunnar. —
Hann benti á, að ferðum Herjólfs
milli Þorlákshafnar og Vest-
mannaeyja hefði verið haldið á-
fram fram að jólum, en þótt slíkt
þætti sjálfsagt að sumarlagi,
gilti ekki það sama á vetrum og
hafnarstjóri Þorlákshafnar hefði
tjáð sér, að þar væru slík ofur-
þrengsli á vertíðinni, að erfitt
væri að koma fiskibátunum fyr
ir, sem þar ættu að njóta skjóls
og starfsaðstöðu. Hins vegar
væri málið sjálft fyllilega þess
virði, að það yrði athugað, og í
þeim farvegi væri það nú.
Guðlaugiir Gíslason (S) kvaðst
hafa kosið, að tillagan hefði ver-
ið samþykkt óbreytt, en af-
greiðsia fjárveitinganefindar væri
það næ®t bezta. Þetita yrði
til þess, að unn-
ið yrði að mál-
inu af hálfu Al-
þingis og tryggt
ætti að vera, að
kannaðar yrðu
allar leiðir í
|| samgöngumál-
m um Vestmanna-
eyinga.
Þingmaðurinn
sagði, að Vestmannaeyingar
gerðu sér ijóst, að margir ann-
miarkar væru á vetmrferðum
Herjólfs til Þorlákshafnar. Hins
vegar kvaðst hann ekki faiiast á,
að bryggjuplássið stæði í vegi
fyrir þeim, ef veður annars
leyfði þær, þar sem Herjólfur
þyrfti ekki að standa við í Þor-
iákshöfn nema í eina tii tvær
klst. um miðjan daginn, þegar
flestir bátarnir væru á sjó.
Þingmaðurinn sagði, að það,
sem á hefði skort, væri það, að
ekki hefði tekizt nægileg sam-
vinna milli Ríkisskips og ráða-
manna í Vestmannaeyjum til
þess að reka Herjólf eftir aðstæð
um á hverjum tíma. Ef samvinna
tækist með þessum aðilum yrði
hægt að leysa málið mun betur
en orðið hefði.
hefði gerzt s.l. vetur, að ísiend-
ingar hefðu ekki séð sér faert
að senda neitt þátttakanda till
Vetrar-Olympíuleikanna í Japan
í vetur en sér hefði verið tjáð,
að senda neinn þátttakanda til
talið sig hafa fjárhagslegt bol-
magn til þess. Þess hefði verið
sérstaklega getið
við setningu leik
anna, að þátt-
tökuþjóðirnar
vænu einni
færri en vaenzit
hefði verið;
hefði þar verið
átt við íslend-
inga en slíkt
yrði að teljast
leiðinlegt til aíspumar. í þessu
sambandi sagði þinigmiaðurimn,
að á slíkum leikum skipti árang-
ur íþróttamanna okkar ekki
mestu máli, heldur þátttaka
þe irr a.
Þimgimaðurinn vék Síð'an að
því, að sumarleikarnir yrðu nú
haldnir í Munchen, en vegna þess
hversu stutt væri að fara væru
möguleikar til þess, að þangað
yrði hægt að sendan stæltan og
gjöirvilegan hóp íþróttamanna. Sá | m-aðurinn sagði, að sér væri ekUri
háttux hefði verið upp tekinn, að, Ijóst, hversu mikið fjárm-agn
miagn til þess að standa undir
þátttökukostnaðinum, en gexa
mætti ráð fyrir, að tii Miinchen
færi 40 til 50 manna hópur. Sagði
hann, að ekki kæmi til mála að
taka af rekstrarfé íþróttahreyf-
ingarinnar í þessu skyni, heidux
yrði að gera ráð fyrir sérstöku
fjármagnd til þess, en á fjárlög-
um væru til þess ætlaðar 250
þús. kr. Ljóst væri, að sú upp-
hæð hrykki hvergi fyrir nauð-
synlegum kostnaði vegna beiinnar
þátttöku. Auk þess þyrfti meira
fé en ferða- og dvalarkostnað.
Það væri okkur sómi, að íþrótta-
fólk oktkar gæti lagt að sér, en
til þess þyrfti tkma og aðstæður,
hvað þjálfun snerti, og til slíikis
undirbúnings yrði einmig að verja
nokkxu fé!
Að lokum sagði þingmaðurinn,
að það vekti ávallt þjóðarat-
hygii, þegar íslenzkir íþrótta-
menn stæðu sig vel á erlendum.
vettvanigi, auk þess sem það væri
góð landkynnimg. En almenining-
ur gerði sér ekki grein fyrir að-
stöðumuninum, enda væri ís-
lamd eitt af fáum ef ekki eirua
rlkið, þar sem íþróttir væru
stundaðar af áhuga einum sam-
an. Þess vegna væri enn frekari
þörf á, að íslenzku íþróttamenn-
irnir væru vel undirbúmir. Þing-
þyrfiti í þesisu sikyni og þess vcgna
legði hann til, að samráð yrði
um það haft við OlympíUniefnd
setja íþróttamönnum sérstakt
lágmarksskilyrði tii þátittöiku i
leitounum, en han dlcn att le i k.s -
m-enn okkar hefðu þegar unnið og ÍSÍ.
sér rétt tii þeirra með frábærum ______„ » ,______
árangri í undankeppniinni á,
Spáni fyrir skemmistu. Sagði, ,
þingmaðurinn, að ef íþróttamenn T L J TIT) I,',rFrpí \TP
næðu tilskiidum árangri kæmi; i X Xu.> vT
ekki anrnað til greina en þátttaka j j FRÉTT af ráðstefnu um stöðu
þeirra á leikunum yrði tryggð,1 ...
enda hefðu þeir þjálfað sig upp ,konunriar 1 Þl°8fetaginu m.snt-
með það í huga. aðist föð'urnafn einna-r konunn-
Þingmaðurinn sagði, að nú þeg- ar í undirbúningsn-efnd. Margrét
ar leikarnir nálguðust, vaknaðijer Einarsdóuir. Er hún beðin vel
sú spuming, hvort íþróttahreyf- . .....
ingin hefði ekki nægilegt bol-: v röingar a misn uninm.
— Frá Skotlandi
Framhald a.f bls. 4.
ékki fiyrr en urn 1860, sem far
ið var að bianda mait-
whisky til að fá fram ódýr-
ari vöru. Samikvæmt sam-
komulagi framieiðenda er
bJandað vvhisky ekiki selt
ynigra en þriggja ára, en
venjuiiega hefur það þó verið
látið standa í 5—6 ár í eikar
tunnum, gjarnan undan
spönsku sherríi, áður en það
kemst á markað. Blöndunin
er aðeins á færi meistara,
enda er hún gerð 'eftir lyktar
sikyni. Vehjulega eru milli 15
og 20 whiskytegundir notað-
ar í Wönduna, þar á meðal
grain-w'hisky. Það er gert úr
einhverju korni og mais. Eins
Og malt-whisky má drekka
það óblandað (sing'Ie) en
bragðið stendur malt-
Whisfky langt að baki. Eifttir
að búið er að b'.anda, þurfa
s<vo hinar ýmsu tegundir
nokikra mánuði tiJ að samlag-
ast, eða giftast eins og Skot-
ar kaSa það, áður en hægt
er að njóta vörunnar.
Skotar drekka whisky
venjulega óblandað eða
straíght, eins oig það hei.tir á
fagmáii. En þuríi maður nauð
syníega að blanda það, þá
skal það gert með uppsprettu
vatni oig þá í mesta laigi til
helminiga. En til þess að kieim
urinn skemmist ekki, má
vatnið ekki vera mjög kalt.
Þar af leiðandi er einnig hin
mesta goðgá að nota ís, nema
þá í lélegri tegunddr.
En nú má enginn missfkilja
hlutina og haida, að Skot-
land sé einhvers konar para-
dis whisky-unnenda, þvi að
svo er ekki. Að víisu sér mað
ur hvengi amnað eins úrval af
veigunum, en dýrar eru þær.
Á ísiandi þætti e.t.v. ekki
mikið að borga 600 kr. fyrir
flösku af whi^ky, en það horf
ir öðruvisi við í Skotlandi,
þar sem almenningur virðist
hafa minna fé handhært.
Whisky er því enginn bvers
dátgsdrykikur, þar bætir bjór
úr. En ef Skoti heldur góða
hátíð, þá kemur ekkert út-
lent sul til greina, heldiur
skal drufkkinn „Skotá".
Maddama
kerling
Framhald af bls. 10.
að nafni Paul de Feu. Hann þætti
ekki sérlega merkilegur, ef hann
hefði ekki unnið það afrek, að kvæn
ast Germaine Greer einn góðan veð-
urdag árið 1968. Þau höfðu hitzt aí
tilviljun og eftir stutt kynni lýsti
Germaine þvi yfir, að hún væri á
móti hjónabandi. Honum datt því í
huig að biðja hennar upp á grín og
hún sagði já. Þau gáfiust upp á sam-
búðinni eftir þrjár vikur (hún viidi
ekki færa honum te í rúmið og
verða þannig þrseíll ketilsins) og
hafa siðan búið sitt í hvoru laigi, án
þess þó að vera skilin að lögum.
Germaine Greer hefur ekki hátt um
þetta hjónaband sitt, enda samrærn
ist það engan veginn boðskap henn
ar.
★
Ef einhverjir eru ekki vissir um
hver Germaine Greer er, þá er hún
sú kona, sem náð hefur mestri frægð
á síðustu árum i baráttunni fyrir
frelsi og rétti kvenna sem sjáif-
stæðra mannvera. Bók hennar,
„Kvengeldingurinn“ (The Female
Eunuch, sem kom út árið 1970, vakti
strax heimsathygli og gagnrýnend-
ur austan hafs og vestan kepptust
um að iofa Greer, enda er konan
bæði skörp og vel ritfær, með dokt-
orsgráðu frá Cambridge upp á vas-
ann. —- Eins og aðrar frelsiskonur
(Womens'Lib, Rauðsokkur o.fl.) er
hún á mótii því að konur noti likama
simn sér til framdiráttar — en hsfur
þó sjálf fallið í þá freistni. Til að
auglýsa bók sína fór hún í mikla
reisu um Bandaríkin með sjón-
varpslið á hælunum og lét m.a.
óspart taka af sér náttfatamyndir.
Er sagt að hið fræga blað „Play-
boy“ hafi fljótlega óskað eftir að fá
að birta nektarmynd af henni, en
hún þá svarað því til, að húu væri
ekki „ein af þessum stelpuskjátum,
sem sýndu á sér skrokkinn." (Það
birtist mikil lofgrein um Germaine
Greer í Lesbók Mbl. í vetur, ef ég
man rétit).
En hvað um það, eiginmaður
Greer hefur orðið fyrstur karla til
að sýna skrokk sinn i hinu nýja
kvennablaði og segist njóta tilhugs-
unarinnar um að þúsundir stúlkna
eigi eftir að horfa á hann. „Ég held
að Cosmo-stúlkur njóti þess að virða
fyrir sér nakta karlmenn, ef þeir
eru nægilega aðlaðandi," segir rít-
stjóri Cosmopolitan og finnst birting
þessarar myndar stórt skref í átt til
jafnréttis kynjanna.
★
Nú finnst einhverjum e.t.v. nóg
komið af kynlífs- og nektartali —
en mér finnst það eiga rétt á sér
hér. Þetta nýja blað verður nefni-
lega engan veginn sett í sorprita-
flokkinn svokallaða. Þetta er biað,
sem gefið er út af mjög svo ábyrg-
um aðiliuim og eklkiert er sparað tiJ
að gera það sem bezt úr garði. Þeir,
sem í það skrifa, eru þrautþjálfaðir
blaðamenn, sem gætu fengið vinnu
og topplaun hvar sem væri. Flestir
þeirra eru konur, sem sumar hafa
langa reynslu í að skrifa kvenna-
dálka og ættu því að hafa einhverja
hugmynd um hvað það er, sem konur
vilja lesa og sjá árið 1972. Hvort
þær hafa rétt fyrir sér og hvort efn
ið í fyrstu tveimur heftunum hefur
tryggt Oosmopolitain lánga savi á tím
inn eftir að leiða í ijós.
ÞórdSs Árnadóttir.