Morgunblaðið - 23.04.1972, Blaðsíða 7

MOKGUNBI,AÐlÐ, SUNNUDAGUR 23. APRÍL 1972
og Gretu
Garbo
við eefluðuon að gkíla eWkur.
Veru þeix eittíhvað að angra
þig?
— Nei — þeir spuri&u m»g ekisSiis.
— Af hiverju svaraðirðu
iþá. eiklki uppSirimgiing'uim írá
imér?
— Mér þySíir JeiðinSeg* að tala
í sáísoa.
— Bn við get'uim ekiki iátið
olkkur nsegja „anidllegt
saimlbanid,‘. Lðtfið hieldur áfraim
að iiiða, sagði ég. — Sjiáðu hvað
ég er að verða fyrirgengileg-
ur! Þú vilt ekki að ég verði ai-
gert 0ak, er það?
Mér virtist að meðan hún var
1 París Ihefði hún otft verið
einmaina: hádegisverðarboð,
kvðktverða rboð, æfingar, aiís
kiariiar tSmasóun. — Ég þoli ekkí
að ferðaist. Ég veit eikfltí hvern-
ig maður á að fara að þvi. Ég
eé aikhei reikningana. Litfi mað-
rrrinn útvegar afla miða, sikipH-
leggur alit. Ég bara geri
það sem mér er sagt og borga
sro>o minan hlut.
1 BvTÓpirferðinni hafði bón
horazt átakanlega mikiið, emða
itaiði húni verið vt kk i*o táma.
Satt bezt að segja leit hún
éfíkóp hla út þegar við snæðd-
■wn sajnan, hárið ógreitt og svo
þessi eklrauði munn-ur á íóiu og
'teknu andflitiniu. —
Beaton segir íra heimisóScn
kunniivgjaikonu Gretu, frú San-
«eri Irá Santa Barbara. Frú San-
exin taJar um Gretu við hann
wim wnvustu hams oig segir að
Greta kalli hann heitmann sinn.
Andrúsmstaftið er nrun iéttara
*vóna . . . þegar Beatioin beítir
heyrt þetta eyíest honum veru-
taga kjiarkur i sams'ki'ptuim sín-
um við Gretiu. — Síðan seigir
hanai frá því að vinlkionu hans
Momi Williams þyfltí idrtið til
klófeinda hans koma í sambandi
við Gret'u og húm gef-ur hionum
hoH ráð og leiðbeimimgar um,
ibversu hamn skuii kwma fram
við hana. Þ»að masir ekíltí nofltk-
urri átt að afllt litf Beaitons snú-
iisrt iim það að iiátta Gretu vita að
hamn sé srtöðogt að biða. Hvern-
iig væri að reyna að lláta hana
kveljast dáilítið í óvissu iálka.
„Vertu hiýr við hana“ ráðílegg-
ur Moma bonum, ,,-em ffk'ki otf
ágemgur, vertu dáffitið kæru
Jaus í íraanfltomau. Reymdu
að baka hennfl álhyigigjur, Járttu
hana þurfa að bíð<a eftir þér.
í>að getur orðið ertfitt, sársauika-
fuflít, em kannski þú fáir þá úr
því skoríð, hvort hún ber til
þún tiMimninigar setm eru ein-
bvers virði.“
Og Beaton fer að ráðum
Momu og hringkr nú eklki tii
Gretu 5 fjóra daga og það ber
sinn áramgur:
Siminn hiringdi í íbúðinni
minni. — Mó ég komia núna?
spurði húm. Uti var belfir igning.
— í>að er óþvenraveður fyrir
þig og ég er á f&ruam, svairaði
ég. Þetta hafði umdraverð áhrif.
— Ég kem í einum græmum,
sagði hún.
1 stað þess að þjóta til dyra
þeigar bjallan hringdi gaif ég
mér góðam tiima. Greta sagði: —
Ég vissi með sjáflfri mér að ég
hefði ekfltí átí að bóða svona
ienigi ... Nú var hún orðin hraedd
um að ég hefði gefizt upp á dutl
unigum hennar . . . ég haiiaði .
mér aiftur í stóamuim og brostí
mieð sjiáifiuim mér.
1 hááft annað ár hatfði ég
þj'áðfct at£ cvissiu, en rnú var ég
að nj'órta þessa iitlfa sigurs, sem
mér íanmst ég hafa ummið. Ég
mimnfisst á að nóttina áður befði
ég verið úti. að sflceanmrtia mér til
(kiiu'kkan þrjú utm nóttina; það
hafði sfln áhrif. Ég sagði henmi
að í kvökl fseri ég í kdklkteil-
boð t»g siðan út að borða. Þa ð
Ibafði €*nn meiri áhrif. Hún lért
rigna yfir mig spurmimigum með
twwjwin ég færi og eftir að ég
haíði gefið benni heldur óljós
sv<or, sagði bún: — þú ert svei
»nér orðinn létrt'ur á báxunni.
Við tóiuðuim eins og gamlir
vinir, frekar en efckendur. En
aJM i einiu sagði húm: — Pjiárjmm
hiiði þessa veizflu. Þartfrtu endi-
taga að fara? Ég vi8 að þú verð-
ir hér hjá mér.
Ég fanm túk rmeðaumflsunar með
Gretu, hún var eins og eirwnana
mannivera, sena einhivens staðar
iietf'or viözrt af Jeið og hvorki
ktfeeðaburður hennar né smyrt-
img var neitrt tM að dást sérsrtak
Jega að.
Við urðuam samfei'ða úrt
•og gengum saanan í riigninigunini.
Ég borfði á eftir henni þegar
feún gekk inn í gistihiúsið sitt,
svo einanama, svo yíirgefim, svo
kauðaleg og þó svo yndisleg i
mflnum aug>um.
8. desember 1947 sikritfar Ðea-
toen:
Greta fer vemjuiega snemma
heim eftir að við höfum farið i
Jeilkhúsið ag hún viflfl ekki missa
nsetursvefn, en í JcvöM þu-rtfti
ég ekki að beita teljandi íortöi-
um ti'l að fá hana með mér 5
naú urklúbb. Þegar víð voruim á
Jeíð heiim sagði Greta:
— Lanigar þig í epli. Viitu
tesria og fá þér epfli. Og áður en
ég vissi af var ég kominm í iveru
stað hemnar, i fyrsta sfltípti. Ég
imyivda mér að ekflti hatfi mörg-
uan karhrkinnum htatnazt sá heið
ur...
Við vorum döpur þegar við
kysstúmst i kveðjuskymi og ég
íór frá henmi með þá tiJtfimningu
efsta i huga, að aflttt sem gerzrt
hefði væri ðraunverulegra en
svo að ég gæti tekið það aJvar-
flega . ..
10. BESEMBER 1947
Tal okkar beindisrt i nýja
farvegi. Hvað var á mórti því að
við iifðum iiítfimu saman? Það var
fsvo einfalt oig augijóist. —- Nei, það
er ails ekki eimtfalt, sagði Greta
við mig. Við deildum um þetta.
— Þú hefur ekki átt við þá erf-
iðfleita að stríða, sem ég bef
igengið i gegn'um. AflOlt hefur
gengið þér r hag, það er hægur
vamdi íyriT þig að vera sæfll og
hatmimgjusamur. Srtöku simmitn
verður þú gripinsn hry@gð, en
það stendur ekfltí lengi. Em látfið
hefur Jeitttíð miig grátt. Þú verð-
ur að skiija að ég er döpor
kiona. Ég er ótrtaieg óiánsimamn-
eskja. — Em ef þú kæsnir með
mér til Bvrópu ag við lifðum
þar innam um venj'ulegt, heil-
biigrt fótk myndirðu ilfirta öðru
Visi á mátfið . . .
Hún sagðfl mér, að húm væri
enm ekki búim að visa þeirri
■uppósítuTKgu aHgerflega á bug að
leika hflutverk Georges Samd,
en hsns vegar var hamdrit-
ið ekki tJSmið. Bg gat vel séð
hana fyrir naér í þessu
híutverki, en al því varð ekki.
iÞau Greta og Beartom eru sam
an öíluon stumduan og þau verja
jóflunuro 1947 að imestu saanan.
Þau tefla uon beamsku sána, riifja
upp ítðiiar stundir og emda þótt
þa« séu ham img j usöim saroan
virðist báðuim. vera Ijósrt að leið-
ir þeiira mwnd senm sfltíflja; þeian
er éitííi annað skapað . ..
13. febrúar 1948 skrifar Bea-
ton:
. . . við voruna á gamgi eftir
görtumni. Aíít í einu spratt „litli
roaðurinm" fram. Honum var ber
sýmilega órótt — hann tók í
toömd mér, en sagðí ekki orð, en
þvi hiýlegri var hamm við Grertu
og hún virtist snortrn atf um-
hyggýu hams. Þau áflrváðu að hitt
ast íimni mínútujn stfðar. Greta
brwsti eisflrulega til hams og svo
ihétlduem við átfram. — Þetta var
óvæmt, sagði hón. Ég famn
örvæmítinguma naga mig inman
Sir Cecil Bcaton.
og mig ianigaði að tort&ma öiliM,
Við kvödduTOst hrygg á svip.
Garbo snieri aftur tiffi Kali*
tfomiu. Beaton fór á eft'ir henni
og bjó á beimi'li hennar. Og svo
komu eíndaflókin.
4. MAKZ 1948
Við héfldumsrt i hemd-ur og
reikuðum um garðimm.. Þá gerði
is-t skyndiJega eitttoivað inmafa
mneð mér. Ég hiortfðást i augu við
raunveruieikanm cg srtaðneynd-
irnar og famn að ég var Idtesine
rnaður tii að þola það sem i
vændum var. Ég fann að »ú!
var skiflnaðersrttmdim að reffinu
upp; ég fanm að mér vöfemaði uro
augu cg ég skaitf Itó bvktflh til
iflja. Ég hafði vissrutega aSdrei
gert mér grein fyrir að það gærti
orðið svona sáart... í(
Ég vissi að ég hatfði engu að
siður unmið minm sigur ytf-
ir Grertu ég hafði femgið har«'
tiS að eísflta mág. En mér hafði
ekki tekizt að gefa hewni styrk
tifl að vera jáflwæðari og einbeitt
ari vi'ð sjártfa sjg. Þrártrt íyrár hið
raáma saxnbamd okfltar fann ég að
við árttutm ekkert til að við gært-
um byggt upp saffneigintfega fram
tfið. LSf hennar hatfði swo kmgi
smúizt urni hama sjártta — og
toiennar íanynduðu eða raunveru
legu erfiðfleika. Hún hatf&i
vemdað sjláátfa sig afta táð. liúnf
hatfði (-kikert að gefa . ..
Við þrýsrtum okfliur hvort að
öðru. Gretu leið engu betur en
maér, em vegma þess að búav sá!
hvemig mér var innambrjósts
reymdi bún að hanfa heffnH á sér.
Hún horfði á mig íúM samúðar
og blíðu og sagðí: — Þú betfur
séð hversu taugabiiuð ag ertfið
ég er . . . ég er aiveg ófícr i
saimbúð. i
— Æ, segðu þetta ekkfl, srtumdi
ég upp, — ég þrái þig. Élg eldka
þig a fskaplega mikið.
Leigubifreiðim renmdi upp að
hliðimu. Ég sneri mér við títt að
þrýsta elskunni mimmi að mér i
sjðasta simm. Hún srtóð bak víð
dymar og hún horfði á mig fuflrt
samúðar cg kærieika.
Ég för inm i birfreiðina, skrúf-
aði rúðuna miður og veifaði.
Gneta veifaði á (nórtfl.
Jafraskjótt eg böiinn vax kOTO
imn af stað fór bfflistjórinm að
segja mér frá þvS að hann hefði
mý'lega verið á ferð í Engflandi
og hvemi'g það hefði verið. Ég
heyrði ekki hvað hamn sagði.
Og það var Mka eiais gtortit að
hann veitti ekki attoygli íarþega
sánumn — miðaidma ficmi, sean sat
þama i atfituars*etimiu og vwrð rnð
beita sig atffli tii að kjokra okki
hástöifuan.
(Unmið upp úr The Sumday
Timeis, aUveruíega stytrt).
SÍÐARI GREIN
ABalfundur
Iþróttafélagsins Gerplu, Kópavcgi, verður haldinn föstudaginn
28. apfil XI. 20,30 i Fétegsheimili Kópavogs, efrí sal.
STJÓRIMIN.
Söluturn !
óska eítir að taka á leigu eða kaupa söluturn
á góðum stað í borginni. Fullri þagmælsku
beitið. Tilboð, merkt: „Trúnaður — 1356“
sendist aígr. Mbl., fyrir 28. apríl n.k.
ORDSENDING
Við viljjum hér með vekja athygli viðskiplavina ofckar á þvi að skrifstofa cg vörugeymsla
okkar er flirtt að Kleppsvegi 150, Reykjavik. Fyrst um sinn verður afgreíðslan til húsa i Xjall
IÐNADARVÖRUR
Kleppsvegi 150, Reykjavík.
Pósthóíf 4040, sími 8-63-75.
sra hússins, gengið inn um norðuihlið (innkeyrslan).
ISABERG HF.
Kleppsvegi 150, Reykjavik.
Pósthólf 4040, simi 8-63-75.