Morgunblaðið - 16.05.1972, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16, MAl 1972
TVITUG
'STULKA
OSKAST..
1 þýðingu Hulílu Valtýsdóttur.
og annað í gærkveldi. En þú
Isarðir ekki þá augljásustu lexiu,
sem nokkur getur átt kost á um
ævina. Þér er sem sé ómögulegt
tt
Ég þagnaði vegna þess að ég
sá út undain mér að einhver var
komiran inn í stofuna. Af hvíta
búnimgnum dró ég þá ályktun í
skyndi, að þetta væri hjúlkrun-
arkona eða einhver úr starfsLiði
sjiúkrahússins, en þetta var þá
Sylvía, í siðum hvitum frakka,
sem heifðd getað verið af smá-
vöxinum krikket-dómara eða
húsamálara enda þótt hann viæri
mörigium númerum of stór á
hana. Það sýndist mér og þeirn
fáu (sem fór sifelit fætokandi)
sem voru sömu skoðunar og ég.
Hárið á henni hatfði verið úðað
lakki þar sem hún stóð á ber-
angri í hávaðaroki, eða það
fannst mér eina skýringin á út-
liti þess. Augnalökin voru
dökkgræn. Hún getok rakleitt
til Roys og upphótf ei.ttlhvað, sem
voru víst faðml'ög og hvíslingar.
Ég gekk út að gluigiganum og
horfði á húsaraðirnar fyrir ut-
an úr rauðum múrsteini með litl
um svölum. Á einum svölunum
hljóp stór, hvíitur hundur fram og
affcuir og fram eins og tíígrisdýr
i búri.
„Aikkurju er hann hérna?“
heyrði ég að Sylvía spurðd.
„Svona, Syivía, Duggers kom
til að sjá, hivernig mér liði.“
„Hann er búdnn. að sjá það.“
„Atf hwerju er hún hér?“
spurðd ég og sneri mér við. „Ef
ég mætti komast svo að orði.
Mér skyldist að Hairolld
hefði skotið loku fyi'ir allan sam
gang . . .“
Roy skeEihló og le.it aðdáun-
araugium á Sylvíiu. „Okkur
finnst við hafa skotið lotou fyr-
ir Harold. Er það ekki, elskan?
Gagnráðstöfunini, sem ég sagði
þér frá, Duggers mdnn, virðist
ætla að bera tilætlaðan árangur.
Kippir öliu í lag.“
„Öllu ?“
„Já, öldu. Við gefcum hvenaar
sem er stungið af saman og eng-
inn getur neitt við því gert.“
„Ég skil.“
Roy settd andiitið í a.lvarleg-
ar steldingar og með tilþriffum
hins hugumprúða sagði hann:
„Halfcu áfram með þetta, sem þú
varst að segja, Duiggers. Um
þetta þarna í gærkveidi . . .“
„Það er tilgangslaust. Núna.“
„Hvaða 'Vitleysa. Miig langar
tii að heyra . . .“
„Þú vidf geta sagt viið sjádf-
an þig, að þú hafir hlustað á
kvert orð, og þú verðir að visu
að viðurkenna, að ég hafi
á rétfcu að standa að ýmsu leyti,
en þú veröir þó að búa við það
og siíðan gteymirðu því öllu.“
„Ut með þig,“ sagði SiýLvía.
Hún hafði dregið álytotaniæ af
tóninumi, þótt hún vissi etotoi
um, hvað var að ræða. „Það þol-
ir þig eniginn."
„Þegiðu,“ saggi ég.
Hún færði sig aftur fyrir rúm
ið í áttina til mín með sömu til-
burðum og þegar hún bjóst til
að stökkva á Kitty. Ég greip
vatnskönnuna af náttborðinu.
„Ef þú kemur nær, helli ég
þessu yfir höfuðið á þér."
„Svona, vertu góð, elskan."
Öðrum hvorum tilmæiun-
um hlýddi hún, því hún settist
á rúmstokkinn og sneri baki í
mig. Roy tók um hönd hennar.
„Haltu áfram, Duggers."
„Jæja, ég get ekki skilið og
mun aldrei skilja, hvernig þú
lætur þér til hugar koma að
halda áfram þessu unglinga-
flangsi eftir það sem gerðist í
gærkveldi. Þeir kæra sig ekk-
ert um þig. Þeim fannst þú ekk-
ert hafa þarna að gera. Og það
sýndu þeir svo sannarlega . . .“
„Hvaða vitleysa. Þetta voru
bara örfáir óknyttastrákar, lít-
D1 minnihluti. Þeir eru alls stað-
ar. Þú skalt ekki reyna að telja
mér trú um, að þeir hafi verið
einhverjir fulltrúar fyrir ...“
„Jú. Að minnsta kosti reyndi
enginn að skakka leikinn. Hinir
horfðu bara á aðgerðarlausir,
vegna þess .. .“
„Það gera allir nú til dags.
Fólk fer ekki að flækja
sér í.. .“
„Jú, einmitt. Unglingaflökkar
láta ekki á sér standa, þegar
þeim finnst sínum flokki misboð
smjörlíUi
velvakandi
0 Bréf frá útlöndum
Velvakandi fær alltaf eitt-
hvað af bréfum frá útlöndum;
stundum frá Islendingum, sem
þar eru búsettir, en fleiri þó
frá útlendingium sem eiga eltt-
hvert erindi við Islendiniga. I
dag birtast bréf frá Svi'þjóð,
Englandi og Malajsíu.
0 Kann nokkur þulu
um tærnar?
Tore Gjiötterberig, iektor
í Stokkhólmi, segist leiita að leif
um af Maríiudýrkun í Rohús-
léni. 1 sambandi við það hafi
hann rekizt á skemmtiilega þulu
eða romsu („raimsa"), sem mæð-
ur fari með, þegar þær leiki
við tæmar á simiábörnum. Roms
an er svona:
Sfcoretá, t&lilila, dillros, ápple
fru oah lilla gulHhátta.
Tiil þess að geta ákvarð-
að uppruna sumra þessaira orða,
langar hann til þess að vita,
hvað Islendingar kalli tærnar,
og biður hann Momgun-
blaðið um að grennslast effcir
því hjá lesendum siínum, hvort
þeir kanndst við þuluina. Hún
þekkist í Nore-gi, en mjög
breyfct, sem ekki sé undarlegit,
þar sem hér sé sennilega um
margra alida gamla romsu að
ræða. 1 austurh'Iuta Sviþjóðar
sé hún óþekkt.
— Ve'lvakandi hefur nú
aldrei heyrt önnur og merki-
legri nöfn á tánum en- stóru-
tá oig litlu.tá (kann'ski miðitá?),
og þuluma þekkir hann ekki.
Ekki er langt síðan orðabókar
mienn fj'öfiiluðu uim nötfn á fingr
um i útvarpslþœitti slnium um íis-
lenzlklt mál, en etóki minnist Vel
vatoanidi, að þeir hafi þá getið
uim sérs.fcöík nöifn á tám. — AU-
ar upplýsimgar uim þetta má
senda til Velvakanda, sem
mun koma þeim áleiðis.
0 Hundalíf í Lundúnum
Ingadís Haraldsdóttir skrif-
ar frá Lundúnaborg:
„Lomdion, 16.4.1972.
Kæri Velvakandi!
Englendinigar eru ákaftteiga
hreýkn'ir af hundaást sinni og
telja sig beztu dýravini heims-
ins, en huigsa ekki neitt um all
an þann ama, sem þeir valda
þeim sa.miborgiurum, er telja
hunda og önnur húsdýr i borig
um viðbjóðsleig.
-— í Lomcfon eru hundar marg-
faít fleiri en Islendingar, IV2
i'olita á manm, skv. opimiberum
tilkymnimigum, margtfallt fleiri
mýs, og ©kki má gleyima öQiliu
kaittaf arganimu.
Ég bý i aiusturhttuta Lomdon
á götu, sem heitir Myndle
Street. Þar er 3. hvert remnu-
steinn þakinn. humdaslkít og
bregzt etoki að nemi maðUr stað
ar, komi hiundiur, sem lytftir
upp löppinni, og getið þið
íimymdað ytokur ti.1 hivers ?!
Ég hef komið imn á mörig
emisk heimiili og minnist aðeins
trveggja, sem eimungis hötfðu
mannskepnur innan vegigja.
Eitt heimili sem ég kom á, hafði
3 manmskepnur, 2 hiunda (einn
á stEBrö við kálí qg annan á
stærð við heljarstóran úlf) 1
kött, 1 fugl, og svo átti kisa 4
vimkomiur og vimi, setm vonu dag
legdr gestir. Ammað heimili var
öliu bebur á sig kornnið: 2 mamn-
legar verur, 1 hiumdlur, 2 Gæsir,
noktorar endiur og 1000 býiíluig-
ur, og hefði þetta verið í lagi,
ef allt draslið væri úti í garði,
en sei, sei nei, hiundurinn hasfði
heiðunssess við borðið, bý-
flugnabúið beið hireinsunar
inni I stofu og gæsimar
skruppu inm í eldlhús, þegar
þær voru svangar og kaldar.
— Maður kemiur aldrei svo inn
í brauðbúð í a.uistur'hliuita Lon-
don', að afgreiðslusitúlkan
sé ekki að klappa hundi og síð
an káfar sama höndin á brauði
neytamdans. Aills staðar eru
hundar slefandi, þefandi,
skiljandi eftir hrúgöld af brún
um óiþverra og væitandi hvern
þann bJett, sem verður á vegi
þeirra, og þið Reykiviíkingar,
sem eigið eina hreinustu borg-
þessarar veraldar, rí'fist um
það, hvort humdahalid stouli
leyft eða ekki; ég tel
yklkur bandvitlausa að leggjast
svo lágt að jafnvel íihuga það,
þið hafið enga hugmynd um,
hversu sálardieytfandi það er að
búa meðal þessa óþritfnaðar og
þurtfa í hivert skipti, sem maður
Skreppur úit fyrir bússins dyr
að velja af mitoifili kostgætfini
þá örfláu bletti, sem hundsgrey
ið hefur skilið eftir í ferðum
siínum.
J.S. Haraldsdóttir, M.C.S.P.".
0 Piltur á Malakkaskaga
Danny Tan heitir brétfritar-
imn, og gerir Veivakandi ráð
fyrir því, að hanm sé piltiur,
en hann getur ekki urn kyn
sitt. Þessi vamagli er sleginm,
því að Velvakandi þóttiist eimu
sinni geta ráðið það af nafmi
júigóslavnesks bréfritara (oig
ásitaskálds) hvers kiyns hann
væri, en, eins og lesemdiur mdnn
ast ef til vill, var þar rangit
til getið.
Bráfriitarinm er 22ja ára gam
all og langar ákaflega mikið til
þess að komast í kymmi við Is-
fendimga m>eð bréfaskritftum.
Skrifa megi uim hvað sem er
(á enskiu), en álhugaimál hans
séu aranars íþróttir, tómlist, lest
ur og ferðalög. — Brélfið er vél-
ritað, snyTitilegt og á lýtafiausri
eraskiu. Nafn og heimilisfamig:
Danmy Tam,
4, Jattam 17/4,
Happy Gardien,
PetaLing Jaya,
SeJangor,
MALAYSIA.
Petaling Jaya er hálígerð út
borig Kuala Lumipur, rétt vest
am við hana, en Kuala Lumipur
er bæöi höifluðiboir'g MafiajLSÍurf'k
is og í samibandsi'íkimu SeLanig-
or.