Morgunblaðið - 12.08.1972, Blaðsíða 7

MORGUiNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. ÁGÚST 1972
7
DAGBÓK
BARAAWV
BARA HUNDUR
EFTIR PER SIVLE
Sminútna
krossgáta
Lárétt: 1 mæír í — 6 á. fætá —
8 rnanin, — 10 fyrir utem — 12
SæsitrtSu — 41 étamdi — 15 emd-
imig — 16 'banda — 18 deUma.
Löðrétt: 2 skipislieáfair — 3 tánm
— 4 mjög — 5 kjafteiganigiur —
7 á ögirestt — 9 býli — 11 and-
Smig — 13 ftxmmann — 16 Ææddi
-— 17 gan.
Nýir borgarar
Á fæðing-arheimili Keyfejavík-
urborgar við Eiríksgöta fædd-
ist:
Margrétii Siigunðairidóttiur oig
I>ór Brlimigisisiynii, Réttarbaiklka
21, siomuir 10.8. kJ. 19,05. Hamm
vó 4470 igr og vair 53 sim.
Önmiu Ámadóttixr og >orvaldi
Pjnmbjörnsisyni, Hrimigibraiut 41,
dióttiir 10.8. M. 21,50. Hón vó 4500
pinöimm og vair 51 scn.
FRÉTTIR
limiiiiiiuiiuiiiiiiiniiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiii
Fræðsbiferðir Garðyr'kjunfélags
Islands sumarið 1972.
Kynnáisiferð í Graisgamðimn Laug
aindial, í dag kl. 2 e.h. Stjóm n.
Vegal>jónusta FéJags islenzkra
btfreiðaelgenda helgína
12—13. (ágúst 1972.
FlB 1 Úit frá Reylkjaivilk.
FlB 3 Hvalf jönftuir —
GeDdömigadiragi.
FÍB 4 MaslfieJCyheiði — Þinigvellir
— Laiugamva'tmi.
FliB 5 Út fná Akmamesi —
Borgairifjörður.
FlB 7 HeBisheiÖi — Ámesisýsla.
FÍB 11 Út finá Bifldiudial,.
FlB 12 Út tfir'á Vik í Mýrdal.
FÍB 13 Út tfná HvoitswilOfl.
FÍB 17 Út tfmá Akureyird.
FÍB 20 Út tfná Viftiigerði 1 Víðidai.
Eftfitntiaadar l'otftskeytastöðvar
taka á móti aftstoöairbejðnum og
Ikioma þeim á tfnaimígeirá við vega-
þjónuisfrufoifineiðjr FlB:
Guifumeis-inaidiio súm: 22384.
Brú'aff-ratíió sÉmi 951111.
Alkumey rair-rad i o s. 96—11004.
Bimmflg er heegt að koma að-
söoðarbeciðn'Um til ski'ia í gegti-
um hinar íjölmörtgu taOsitöðvar-
bitfneiðar, seen um þjóðveigina
tfara.
VogaþjóoiULSta n ífrnekiar við bif
reáðaeigendiur að muna eftiir að
hatfa með sér he]2*u viainaíiíluiti í
ratfkemfið og umatfiram ahit vitftu-
reifcn.
Vegafþjónutsi! ubillair FÍB getfa
uipplýsimgar um viðgemðBirverk-
steeðL
Söimsvami FlB ct temgduir við
eöma 33614 etfitir skmitfstotfutiima.
mér. Hann stökk frá mér
niðri í brekkunni, þega.r ég
benti honum á, að hingað
ætluðum við að fara.“
„Góðan daginn og þakka
þér sjálfum fyrir síðast,“
sagði faðir minn. „Ert það
þú, sem ert á ferðinni með
þennan furðufugl?"
„Já, það má nú segja,“
svaraði Lars. „Það held ég
að hann hafi skotið konu
minni og börnum ærlega
skelk í bringu, þegar hann
birtist þar í dag með þenn-
an úif sinn. Hann var með
bréf til mín frá Thorsen
fógeta á Eiðum. Fógetinn
skrifar að þetta sé Eng-
lendingur, sem ætlar að
dveljast hér í sumar og
príla um fjöllin. Ekki veit
ég þó, hverjum það getur
verið að gagni. Hann bað
mig að útvega honum
húsaskjól og þá datt mér í
hug að þú, Þorsteinn, gæt-
ir hýst hann. Nóga peninga
hefur hann með höndum,
skrifar fógetinn, svo þú
færð vel borgað.“
Mömmu var það síður en
svo kappsmál að fá þennan
flakkara og úlfinn hans í
sitt hús. Þó fór svo að lok-
um að þeir fengu dvalar-
leyfið. „Peningar eru pen-
ingar bg ágóði er ágóði,“
sagði faðir minn. Hann
hafði þetta að orðtæki.
Og þannig atvikaðist það
að „mister Johnson“, eins
og Englendingurinn kynnti
sig, eða „Meistarinn“, eins
og hann var kallaður í
sveitinni, settist að í „Nýju
stofu“ ásamt hundi sínum.
Því víst rann það brátt
upp fyrir mér að óarga-
dýrið var bara hundur, og
það meira að segja siðsam-
ur hundur, sem engum
vildi mein gera.
En þessi hundur var
Hall, sem ég var búinn að
minnast á, „Master Hall“,
eins og húsbóndi hans var
vanur-að kalla hann.
Já, það gekk á ýmsu með
þennan blessaða hund. Það
er tæplega hægt að segja
að mömmu væri það að
skapi, þegar hún sá að Eng
lendingurinn gaf honum
af bezta matnum, sem var
á borðum, og lét hann
borða af sparidiskunum
hennar. En þegar hann
breiddi dýrindis ábreiðu,
sem hún átti og var brúð-
argjöf frá systur hennar,
undir hundinn, þá var
henni allri lokið. Hún grét
og kveinaði og það var
tæpast að herra Johnson
gæti bætt henni skaðann
með fimm dala seðli.
Pasop var eins og af-
dankaður fógetarakki frá
þvi Hall kom í húsið. Hann
hætti sér varla inn fyrir
dyr til að fá sér bita, og
hafði þó alla tíð áður verið
hinn kotrosknasti. Og um
leið og hann kom auga á
gula enska klepphestinn,
sem þó vafalaust taldi það
ekki virðingu sinni sam-
boðið að virða hann viðlits,
setti hann á sig kryppu,
lagði niður rófuna og
skreiddist sífrandi út.
í fyrstu hélt ég, að það
mundi verða allsendis
ógerningur fyrir okkur og
Englendinginn að skilja
hvert annað, en raunin
varð önnur á. Það var al-
veg ótrúlegt, hvað hann
gat gert sig skiljanlegan
með bandapati og lát-
bragði og brátt lærði hann
líka töluvert í okkar máli.
Eiginlega reyndist hann
bezti náungi þessi Mister
Johnson, þótt hann væri
dálítið skrítinn á köflum,
og ekki leið á löngu þar til
ég var orðinn nokkurs
konar þjónn eða fulltrúi
hans. Ég fór í sendiferðir
fyrir hann með bréf á póst-
húsið og þess háttar. Oft-
ast var ég líka fylgdar-
sveinn hans í gönguferð-
unum. Mister Johnson fór
nærri því dag hvern í lang-
ar ferðir um fjöll og kletta,
en gnótt er af slíku lands-
lagi hjá okkur. Ég trúi
varla að víðar finnist slíkt
klettaklungur og torfærur
og í fjöllunum heima. En
sá enski var frárri á fæti
en nokkur fjallageit. Þar
sem virtist algerlega ófært
nokkrum manni, þar fór
hann. Hann kunni víst
ekki að hræðast.
„Já, hann hættir ekki
fyrr en hann drepur sig,“
FRflMttflbÐS
Sfl&fl
BflRNflNNfl
S3IAFOLK
/WÖÖDÚTOCK 5AV5'
IJHŒE'S A 5TRAN6É
CREATURE IN
Hlð NE5T..
ILL 6ET I COOLP CLIM0
THAT TREE IF 50MEONE
6AVE ME A 6005T-.
-----------
7-12.
— Bíbí staðhæfir að það sé — Ég er viss tun að ég
ftirðnskepna í hreiðri hans. gæti klifrað upp í þetta tré,
ef einhver lyfti undir mig . . .
— Að yfirveguðu máli . . .
feamnski að það sé til betri
aðferð . . .
DRATTHAGI BLYANTí RINN
.. ..11 1 ..■' ■ 1' .."'V
FERDIN AND

/