Morgunblaðið - 06.10.1972, Blaðsíða 22

22 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 1972
Minning:
Einar Axel Ingölfsson
Faeddur 26. apríl 1951.
Dáinn 29. september 1972.
Okkur finm'st þau nú sitanda
hmípm hin bla-ðlausu tiré, siem
fyrr skörtuðu í suimarslkrúða. Að
brúnum sitofni hníg'a laufMöðiin,
er misist hafa lit siann og þá töfra,
sem fyrr knúðu okkur til þess
að þakfea og gleðjasit. Þaninig er
vetu.riinm, og þannig fer hann
með allt það er gnóðri er tengt.
Og sem ég Mt nú trén svipt
Hfsdnis tákni sínu, hugsa ég til
vina minna, er nú verða að horf
ast i augu við þunigbærar stað-
reyndir lifs og dauða. Vet-
ur fylgir sumri, þau lögmál höf-
um við lært að seetta okkur við,
en harm hjómanna Imgólfs Guð-
mundssonar og Ástu Þorsteins-
dóttur skiljum við ennþá betur,
þegar til þess er hugstað, að nú
hefur veturinn sótt þau heim, og
finnst okkur þó sem vorið hafi
rétt verið að kveðja, en surnar-
ið aldrei atanemnilega heils-
að, hvað þá haustið. Því sonur-
inm þeirra ljúfi, hann Eimar
Axel hefur orðið að lúta þeim
lögmálum, sem við helzt viljum
vetrimum eiraum tenigja. Hamm
var svo uragur og slík voru fyr-
irheitin honum teragd, fyrirheit,
sem snerrama fór að örla á, en
við væntum þó öll eraraþá riku-
legri staðfestiniga á, þegar hamn
kveddi berrasku og æsku,
vor lífsims, em haslaði sér völl á
þvi manmidómsskeiði, sem við
Kkjum við sumar með átökum
sáiraum og uppsikeru.
Því Einar Axel Iragól'fsson var
aðeins 21 árs gamall. Hann
fæddist fagram vordag, hinm 26.
apríl 1951, og þá hló nú sólim
við foreldrum hams og ásitviraum
öðrum. Sú sól, sem fæðimig hams
kveikti á, hefur síðam aMrei
glatað raeimu af birtu sinmd.
Haran var allia tíð himm sami ljúf
limigur. Ég kyrantist homum, þeg-
ar hanm var 8 vetra smiáði, er
heimili hans opmiaði mér dyr sín-
ar mieð svo má'killi hlýju og vim-
semd, að ég gleymai laldrei raé fæ
fullþakkað. Þá viar hamm kátur,
þá var viðmót haras hlýtt. Þetta
breyttist akirei, hamm var alia
tíð samur og jafn, aulkim við-
kynmirag sikerpti aðeins skilnimig
inm á þvi, hvílikan mamm hanm
hafði að geyma. Þessi eru þá
líka viðbirögð allra þeirra, sem
horaum kynmitust, og það jafmt
eldri sem ynigri.
Hanm varð stúdent i fyrara,
inmiritaðist í verkfræði, em hafði
síðtetm hug á því að breýta um
svið og nema efnavenkfræði í
Þýzkalamdi. Em þau áforrn náðu
aldraei leragra, því í vor vei'ktist
haran Veikindum siiraum sem öllu
öðru tók hanm af sama æðruleys
irau og rónmd. Hainm var alia tið
dulur á tilfimmiragiar símar, þrátt
fyrir hlýleikaran og alúðina, en
hamin mun ugglaust haía renmt
grun í það, a<5 hverju diró. Og
sjálfum sér líkur reymdi hanm
að liraa átök helstriðs sjál'fs sín
fyrir aðra. Þvi það var eiitt af
aðaleirakenmum hins góða
drerags, að hanm var ætíð veit-
andi og miðlandi, vildi öðrum
hjálpa og verða að gagmd. Mum
þess ekki hvað sízt verða mimmzt
raúna ausitur i Honraalirði á
Brunmhóli, þar sem hanm er bú-
inin að vera í svedt frá því hamm
var 10 áraa gamall og var þar í
leyfi sinu síðasta sumarið, sem
haran réð ferðum siraum.
Það eru þvi fagrar vonmymd-
ir, sem spegliaist í minmdmigummi
um Eiraar Axel Imigóltfssom, og
um það hugsum við þá liílka, þeg-
ar við vottum foreldrum haras,
systkimum og öðrum ástvim-
um samúð okikar. Trén fá afltur
sikairt siibt, lífið bl'urwiar aðeiras
en slokkraar ekki. Eiraar Axel
hugsaði líka um þessi lögrraál,
hamm teragdi þau sjállfum sér, og
haran átti von á framhaldi. í
þeirari trú bið ég honuim og ásit-
vinum hans öllum blessunar
Guðs og þakka fyrir þá kynra-
iragu, sem mér og fjölsíkyldu
mirani er dýramæt.
Birgir Ágústsson.
Ég á mig ekki hér í veröldinmi
Drattiran, ég eiign þín er af
miskumm þinrai.
Hver er sú miskumm Éiiraar?
Hví ertu farinm? Ótal svipaðra
spuminga leitar á okkur, en eng
um er svarað svo raaegi. MiMi
voraar og ótta fylgdiumst við með
baráttu þimnd við það aíl, siem
dró þig frá okkur.
Þú misstir aldrei trúna á líf-
ið, og mimmiimgm um huigprýði
þíraa og rósermi, er á reyndi, mum
verða okkur að leiðarljósi á lifs-
brautirani.
Sumir okkar kynmituisit þér
sneimma í æsku, en í menmita-
skóla myradaðist sá tryggi viraa-
hópur, sem nú er höggvið svo
stórt sikarð í. Þú ent teragdur
flestum áraaegj'usturaciuirn lífis
okkar. Við gl'öddumist með þér
og fjölíslkyldu þimmi á heimiiú for
eldra þinmia og fö'gnuðtim sarraeig
iraliegum áfaraga, stúdentsprófi.
Allir, sem til þín þekktu, vissu,
að þim beið glæsileg framtíð,
skapfesta þím og hæfileikar
voru ö'Iiium kumin..
Orð raá sfiint að túlka hug okk
ar allan, em við viljum þakka
þér firamlaig þitt til liðinraa gleði
stumida. Það var stórt og átti
mikimm þátt i mótum þess amda,
er jafraan rilkti á saimveru-stumd-
um okkar.
Foreldnuim þíraum og systkim-
um vottum við okkar dýpstu siam
úð.
Bekkjarbræður úr M.R.
1 DAG er borirnn til hinztu
hvildar ungur vinur minm og ná-
búi í sextán ár, Einar Axel Ing-
ólfssom. Einar var fæddur 26.
apríl 1951, svo að hann var að-
eims 21 árs er hann lézt þ. 29.
septesraber si.
Einar Axel var mikið mararas-
efni, myndarlegur á veHi og vel
greindur. Skapgerð hans var sér-
lega heilstey pt, og mátti mikils
af honum vænta hefði honum
emzt aldur. Einar lauk fyrsta
raámsári sínu við Háskólaran sl.
vor, og hafði gegraum alla síraa
skólagöragu hlotið ágætar eink-
unnir.
Kynni mán af Eiraari hafa aMfca
tíð verið hin ánægjulegustu, og
oft er hanra búin.n að koma mér
og öðrum í gott skap með orð-
heppnd sirnni og stdlitu glaðværð.
Ég og fjölsikykia min söknum
góðs drerags, og færum yið for-
eldrum haras, Ingólfi Guðmunds-
symi, fyTrv. flugvélstjóra og
Ástu Þorsteimisdóttur, ásamt
systkiraum hins lótna okkar irani-
legustu samúðarkveðjur. Þau
hafa misst mdlkið.
Sigurður H. Jóhannsson.
HVERNIG á tvítuigur ungling-
ur að fóta sig á huigsunum, sem
sækja á bugann við dauða jafm-
aldra og vinar? Er hægt að finna
leið til skilnings á því ósikiljan-
lega? Er það e.t.v. hér, sem trúin
tekur við hlutverki skilnirags
enn einu sinni? í Jobsbók er okk-
ur kenmt einfalt svar ef gengið er
út frá þeirri vissu að Guð er.
Þau orð eru til þess fallin að
leiða hug okkar að því, að e.t.v.
hafi hinn látni lokið hlutverki
sinu þannig, að eftirlifendur hafi
fulla ástæðu til þess að skoða
bug sinn og afstöðu til Guðs i
ljósi þess lífs, sem lifað var:
Drottinn gaf og Drottinn tók,
lofað veri nafn Drottins.
Ég lifi og þér munuð lifa, sagði
Kristur. Einn dáinn fyrir alla.
Ég vil trúa að þessi orð séu sann-
leikurinn. Ég vil trúa að óg geti
með stolti siigurvissunnar sagt
eins og postulinn: Dauði hvar er
sigur þinn? Dauði hvar er brodd-
ur þinn? Dauðinn er uppsvelgd-
ur í sigur.
Ég ætla ekki að fjalla um ein-
stök æviatriði Einars Axels vin-
ar míns, en læt það öðrum eftir.
En að skilnaði vildi ég fá að
leggja honum í munn ein síðustu
orð Jobs við Guð sinn:
Ég þekkti þig af afspum, en
nú hefur auga mitt litið þig.
B. Ó.
Minning:
Páll Guðmundsson
Breiðdalsvík
Þaran 24. júlí í sumar andað-
ist Páll Guðm'undsson, EskiMSð
Breiðdalsvik. Páll var á góðum
aldri er hann lézt, 65 ára.
Hann var þekktastur í sirani
heimabyggð og víða um land
undir nafninu Páll á Gilsár-
stekk, því að á bænum Gilsár-
stekk i Breiðdal fæddist Páll ár
ið 1907, ólst þar upp og tók
þar við búi af föður síraum Guð
mundi Árraasyni og konu hans
Guðlaugu Pálsdóttur.
Á Gilsárstekk bjó svo Páll
með konu sinni Hltf Magnús-
dóttur og vann mikinra hluta síns
ævistarfs. Þar eignuðust þau
hjórain böm sín þrjú Baldur,
Magnús og Ragnhildi sem ólust
þar upp til fullorðiras ára. Nú
fyrir fáum árum brá Páil búi og
fluttist í nýbyggt hús sitt, Eski
hlíð á Breiðdalsvík og átti þar
heima til dauðadags.
Er Páll veiktist af sjúkdómi
þeim sem dró hann til dauða,
var hann ásamt konu sinmi á
ferðalagi í Noregi. Þar lá hamm
á spítala fullan mámuð áður em
faann fékk fararleyfi til Isiands.
Frá Noregi flugu þau hjónin til
Reykjavikur, á leiðinmi firá flug
vellinum andaðist Páll.
Fregmin um dauða Pális mun
hafa komið Breiðdæliragum og
öðrum er hamn þekktu mjög á
óvairt, að vísu vair fylgzt með
fréttum af veikimdum hans, em
fáa mun hafa gruraað hversu al-
varleg þau vcxru í raun op veru.
BreiðdæJdmgar höfðu snögglega
örðið að sjá á bak miammi sem
um fjöida ára hafði staðið í fylk
iingarbrjósti 1 sinni sveit i barátt
unmd fyrir hvers koraar framför
um og bættu maranlífi.
Á þeim árum er Páll ólst upp
var mirana um skólagöragur
ungs fólks em nú gerist. Að
námi i bamiaskól'a lokmu — en
það nám hlutu böm þá í formi
farkennslu — sturadaði Páll raám
í héraðsskólanum á Eiðum og
lauk þaðan prófi árið 1929, eítir
tveggja vetra skólasetu. Þetta
vair hams skólaganga og þætti
nú ekki Iörag, en notadrjúg mun
hún hafa verið honium og umdir-
staða sjálfsnárras, sem mum hafa
greirailega menntað hanm vel og
lagzt á eitt ásamt með sikarpri
greind og góðu uppeldi á
heimdli foreldra hans þair sem
meninirag og dugraaður riktu.
Þessi umdirstaða gerði hamn
mjög hæfan til að anmast þau
störf er hann hafði með hönd-
um á ævibrautinni.
Sniemma á æviskeiði Páls
hlóðust á hanm störf fyrir sveit
hans og hérað. Oddvitastarf í
hreppsnefnd Breiðdalsfarepps
hafði hanm á hendi nær ósdit-
iið í 27 ár. Hreppstjóri Breiðd'ais
hrepps var hann frá 1935 til
dauðadags. 1 stjóm Búnaðarfé-
Lags Breiðdæla og sturaduim for-
maður þesis var Páll leragi, urn
árabil formaður skólamefmdar
Breiðdalssikól'aihéraate, formaður
sókwamefndar Heydalakirkju í
nokkur ár, formaður skógrækt-
arfélags Breiðdæsla frá stofmun
í nokkur ár, formaður fastei'gna
matsraefndar er starfaði að fast-
eigraamati í Suður-Múliasýslu
frá stofraun þeirrar nefndar,
lengi deildarstjóri kaupfélags
Stöðfirðinga á Breiðdalisvik, í
stjórm Hraðfrystiihúss Breiðdæl-
iraga hf. frá stofraum þess. Þessá
upptalraing er ekki tæmandi á
þeim opimberu og félagsmála-
störfum sem Páll araraaðist um
sína daga en húm sýndr ótvírætt
að hér var ek'ki á ferð mieðal-
maður, hér var á ferð maður
sem var til forystu fallinm og til
hennar kallaður af simnd sam-
tið.
Ég sem þetta rita, veit ISka
■að þessu var svo háttað. Páíl
var búinn þeim eðlisikogtum
sem þarf til að sikipa mömn-
um í fremstu röð, hamn var
skarpgreinidur, áhugasamur,
viljafastuir, duglegur, hugsjóna-
maður, hirðusam'ur og fjarri
horaum var að slá á frest því
sem þurfti að gera. Um þetta
þarf raumar ekki að fjölyrða,
þetta var öllum kumnugt, sem
höfðu við hanm edmiiver sikipti,
og geta um það dæmit.
Samsitarf oklkar Pális hófst
skömmu eftir stofnun unigmenna
félagsáms Hraf.nikels Freysgoða
hér í sveit. Kom í minn hiut
að annast formerarasiku þess
félags nokkur fyrstu starfs-
ár þesis. Eiitt aðatetefnumál þess
félags var strax að virana að þvi
að koma upp samkomuhúsi ein
hafði vitandega ekki bolmagn til
þess eitt. Var þá leitað sam
starfs við aðra aðila vegraa
þessa máis svo og BreiðdaLs-
hrepp. Hjá Páli Guðmumdissiyni
á Gflsárstekk oddvita áttum við
uragmeninafélagar strax skilm-
inigi að mæta og vakamdi áhuga.
Þar með hófst samstarf Urag-
menraafél'agsins og hreppsraefnd
ar með Pál í broddi fylkiragar,
sem leiddi til þess að iranam
fárra ára var samkomuhúsið ris
ið, sem var þá með myndarlegri
samkomuhúsum í sveit á land-
inu. Samsitarf um þessa bygg-
inigu var mjög ánægjulegt, enig-
in.n metiragur eða togsitreita að-
eiras keppt að þvi marki sem
var set.t í upphafi samstarfsiras,
að koma húsinu upp á sem
stytztum tdima. Um þesisar mund-
ir fór Breiðdalshreppur undir
forustu Páls að virana að bygg-
imigu heimavistarbamaskóla á
Staðarborg við Heydaii rétt við
samkomuhúsið. Imnam tiltölu-
legra fárra ára var þessi skóli
riisinm og hóf starfsemi. Olli til-
korraa hamis straumhvörfum í
skólamálium Breiðdais. Páll
mun hafa talið byggiragu barma-
skólaras eitt af mikdisverðustu
verkefnum er hanm lagði hönd
á í sdirarai oddvitatíð.
Árim eftir lok heimsistyrj-
aldariiranar voru nokkrir um-
brotatímar í Breiðdal. Þá
fór að myndast þorp á Breið-
dalsvik. Áður höfðu aðeiras ver
ið 4—5 íbúðarhús þar ásamt
verziunarhúsum. Á þessum ár-
um er hafið að reisa frystihús,
hafin ha fn-argerð og fleiana fólk
tók að setjast að í þarpinu
og ú tgerðarundirbúniragur hófst.
Áður höfðu aðeiras 2—3 simábát-
ar verið gerðir þaðan út.
PáH á Gilsárstefck styrkti
þessar aithafnir ailar með ráð-
um og dáð. Hamn taldi að bú-
setu al'lri í Breíðdal væri að því
mi'kill styricur að þéttbýli mymd
aðist á Breiðdalsviik með tilheyr
amdi athafnasemi. Slíkur byggð-
arkjarni væri rauraar iSfsspums
mál fyrir framtíð Breiðdals. Ég
held að fáum blandist hugur um
að þetta er í höfuðatriðum rétt
sitefraa.
Svo sem áður getur var Páll
lenigst af bóndi á Giilsársitekk.
Búskapur haras var um margt
til fyrirmjrndar. Haran gat þó
ekki iagt allt sitt starf í bú-
skapinm, þvi sem áður getur
hafði haram möng önraur störf
með höndum siem tóíku sámm
tiima.
PáH var góður soraur sSms
larads og vildi hagsæld þjóðar
iraraar sem rraesta ern hamn hafði
ákveðnar skoðanir um það siem
fleira hvermig búsetu slkyldi
hagað I lamdirau. Haram taMi að
byggð vaeri efld um of á litlum
hluta lamdsiras, við Faxaflóa, á
kostnað hirana ýmisu byggðar-
laga úti á kundi og mum samm-
ast að sú skoðum haras er í höf-
uðatriðum 'rétt.
Páll var ekki síður góður son
ur siranar heimabyggðar. Hamm
urani Breiðdal og sá adlitaf fraan
undan glæsta framtíð haras.
Hanm vár þó ekki þeiirrar skoð-
unar að þetta kæmi fyrirhaifnar
iaust, að þvi yrði fólkið að
virana rraeð dugnaði, ráðum og
dáð og virana saman að því
marki. Þetta, að horaum var
ijóst gildi samstarfsims sýrair, að
hann átti á siraum tkna góðan
hiut að sitofmum Breiðdalisdeild-
ar kaupfélags Stöðfirðiraga, til
Bð ráða bót á þvi vandræðaástiaindi
í verzluiraarmátaim Bre iðdanTi mga
sem þá var. Það sýndi lika rraetm
að haras fyrir sitrt byggðarlag að
síðar var hamm þvi mjög fyigj-
andi að Breiðdælingar. srtofn-
uðu sitt eigið kaupfédag — það
átti þó ekki, í hams tíð fram að
ganga. Þegar síldim fór að veið-
ast i miklum mæli við Auistur-
land var PáHl eiran aðad þátttak
andi i að byggja á Bneiðdais-
vik sildarbræðsiu og wairð fram
kvæmdastjóiri þess Jtyrimtækis
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda vrnáttu og samúð við andlát
og útför
AGÚSTU ÞORBJARGAR GUÐJÓNSDÓTTUR
frá Hvammi, Dýrafirði.
Sérstakiega þökkum við hjúkrunarfólki í sjúkradeild Hrafnistu.
Finnbogi Lárusson,
synir, tengdadætur,
bamaböm og bamabamaböm.