Morgunblaðið - 14.10.1972, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. OKTÓBER 1972
Guðfaðirinn þingar með öðrum mafiuforingjum og semur við þá
frið. I baksýn er Robert Duvall í hlutverki lögfræðingsins Tom
Hagen.
Sæbjorn Valdimarsson:
Glíman
við Guðföðurinn
Háskólabíó hefur í dag sýningar á myndinni
Bræðurnir sem eiga að erfa ríkið — A1 Pacino sem Michael hinn
hinn eldri og örlyndari.
íslenzkur kvikmyrodaáhuga-
maðuir á við mikið mótiæti að
etja. Að mestu leyti stafar það
af því að hann fæðist á þessu
útskeri menningarinnar, þótt
flieira komi til. 1 gegn-um fjöi-
miðla, innlenda og erlenda, faer
hann reykinn af réttunum og
loks eftir grunsamlega langan
tima koma svo óskamyndimar til
lanidsins. >að er að segja ef
þær láta yfirheitt á sér krsela.
Því var ég kominn til New
York einn fagran aprildag í vor.
Þessi mesta heimtsborg jarð-
krrógluniniar hefur ætíð af glæsi
legu kvikmyndaúrvah að státa.
Ifver dagur sem kvikmynda-
hátíð í auigum íslendinigs. Eins
og að líkuim lætur fór fyrir mér
liíkt og drykkjumanin'i sem kemst
I vínibingðir. Ég vissi ekki hvaða
daiguir var fyrr en allt var upp-
urið.
Vorið 1972 bauð upp á miki-
ar kræsimgar, gerðar af banda-
rískum kvikmyndamönnium. Á
boðs'tólum voru stórmymdir eins
Og „The Godfatheir“, „The
French Connection", „A Clock-
work Orange" „The Last Pict-
ure Show", „Slauighter House
Five,“ „Whats Up Doc“ „Dirty
Harry“. Ekvs voru margar fleiri
heldur nisrminm en mjðg svo
Horvitniiegar, „The Cowboys"
„The Hot Rock“, „Concert For
Bamgladesh", „Silent Runnimg",
o.fl. Sá ég að meðaltal þrjár
myndir á dag, í heilia viku. Þar
að aiuiki uppfræðisliuina á „Jesus
Christ Superstar", „Hair“ „God
speil“ og „Lenny“. Var þá svo
orðið af mér dregið að ég sá það
ráð vænlegast að halda aftur í
norðurveg.
Það var loks á þriðja degi
sem ég náði háirmrki ferðarinn-
ar, að sjá eftiriætisíeikara minn
— Marlon Brando um árabil
fá uppreisn æru sinnar í
einni af kvikmyndum aldar-
innar, „The Godfather". Sér-
hvem eftirmiðdag höfðu enda-
lausar biðraðir myndazt alllöngu
áður en myndin hófst í þeim
þnern húsuim seim hún var sýnd í.
Þá þegar var myndin búin að
valda þáttaskilum í sögu kvik-
myndanna. Engin hafði áður not
ið jafn gífurlegra vinsælda á
jafn stuttum tíma. Á þrem vik-
um hafði „T.G.“ tekið inn á
elleftu millj. $, eða u.þ.b. helm-
ingi meira en dæmi voru til
Engin kvikmynd hafði hlot-
ið jaf.n gifurlegt umtal, fáar
jafn almennt lofaðar af kvik-
myndágagnrýnendum og emgri
lofað jafn glæsilegri framtíð.
Öðruim frerraur var það þó
einu maður sem mest hrósið
hliaut — Mariom Brando. Eftir
barmiin'g í áratug á listabraut-
inni var konium'gurinm búinn að
heimita sæti sitt að nýju. 1 hug-
uim fófksins, í áætlun'um kvik-
myndajöframn'a, á forsiðum
heimisbiiaðiam'na.
Svo að lokuma á páskadags-
roorgun, sem býður upp á árdeg
issýnángar, rauk éig upp tii
handa og fóta. Var búimm að
taka mér stöóu fyri.r utam eiitt
kvikmyndahúsanna sem sýndi
hina margumræddu mynd, áður
en stórborgin vaknaði. Og inn
fór ég fyrstur manna þann dag-
inn.
Kvikmyndin „T.G.“ er byggð
á bók Puzos, sem hefur ekki síð
ur selzit val hér á liam'di en anm-
ars stiaðar. Segir mym'dim frá síð-
ari hluta ævi Maflíuforinigjaris
Don Corleone, og hefst í brúð-
kaupsviigisíu ymgsta barras hams.
Corieorue er boðim þáttitaka í eit
urlyfjasmygli, sem þá var upp-
rer.nandi ábataleið glæpamianna
vestra, en neitar. Verður það
upphaf stríðs á milli „Mafíufjöl-
skyMma" borgarinnar. I því læt
ur elzti son-ur hans Mfið, tenigda-
sonurimn gerist svdkari. Gamli
maðurinn slasast alvariega og
yragsti son'urinn tekur við
stjónn.
Þessi mynd verður kanmski
ekki ódauðteg seim sigilt lista-
verk í orðsinis fylLstu mierkimgu.
En gæti ekki verið að mesta
listin sé í því fólgin að draga
að sér sem flesta áhorfendur?
Svo sa'ninairlegia er allt gert hér
lýtalaust Coppola og sviðs-
mönnum hans hefur tekizt lygi-
Lega vel eradurbyggitng New
York, en „T.G.“ spannar yfir
tuittuigu ára timabil, Ekkert var
til sparað, jafnvel heilu borgar-
hverfin tekin á leigu á meðan
kvi'kmynidum stóð. Músikin er
mjög góð og milkið notað af dæg
urmúsik hvers tíma. Handritið
var sarnið af þeim CoppoJa,
(sem hlaut Oscarsverðiauriim í
fyrra fyrir bezta kviikimiynda-
hamidritið í „Pabton"), og Puzo
í sameinin'gu. Fyligir það bók-
inrni eins vel og kostur er, fynd
ið, hratt og leynir ekki á dauð-
«m punktuim. En það er leikur-
inn sem ber hæst af öMiu.
Bran'do hefur líklega aldrei ver-
ið betri, og þar að auki er
gervi hans stórkostlegt. Radd-
beitimgin er með afbrigðum góð,
og svo sterka persónu dregur
hann upp, að roaður er ætíð var
návistar hans, jafmvel þótt hamn
sé ekki á tj'aldimiu. Meistaraleik-
ur hans skyggir þvi nokkuð á
aðra leikara myndariinnar. En
hver og einn einasti þeirra skilar
frábærum leik, sérstaklega A1
Pacino, James Caan, Robert Du-
vall og Johrn Mariey.
Það hefur örugglega likt far-
ið fj'TÍr fleiri áhorfendum, en
mér fannst ég varla fyrr setzt-
ur nlður em myndinm'i var lökið.
Mynd sem er ein bezta sömnun
hægláti og James Caan sem
þess hvers Hollywood er roegn-
ug, þegar þeir kraftar sem þar
eru samarakommir ná saman.
1 hálfgerðri leiiðslu gekk ég
út úr salniuim og stóð sjálfan
mig að þvi að beygja beirut inn
I biðröðina sem fyrir utan vair,
og vár orðin all miyndarieg. Ég
hefði einhvem timann svariið
fyrir að ég ætti slikt esfltir óiif-
að, ag það sízt efltir þriggja tírna
setu! En þriðja tilrauinin þann
daginn hefði verið mjög svo flá-
ránleg. Þá var biðröðin, sem
taldi orðið þúsuindir, í sannleika
sagt orðin endaiaius, hvarf ein-
hvers staðar lengst nlðri á
Broadway i meng-uinargráina
stórborgariinnar.
Nú er komið hausit og hagur
„T.G.“ hefur vænkazt heldur
betur. Hún hefur nú þegar gef-
ið eldiri myndum langt nef,
hvað virasældir snertir. „Á
hverfanda hveli" og „Sound Of
Music“ hafa báðar marið imn
sjötiu mill’j. $, Hin fyrrnefnda
mieð ótal endursýniniguim. „T.G.“
'hefur nú lagt fyrsta huindiraðið
að velli og er spáð öðru.
Og það sem kannski er enn
lygiLegra, er að myndin er nú á
leiðintni inn í Háskólabíó. Þetta
er i fyrsta siinn sem akkur er
boðið upp á að fá að sjá vænt-
anlega Oscarsverðlaunamynd,
áður en verðlaunin eru afhent.
Friðfinmur ætti að fá ein.
Marlon Brando í hlutverki guðföðurins — t.v. eins og hannbirtist í upphafi myndarinnar
en th. eins og hann lítur út skömmu fyrir andlátið. Eins og sjá má hefur förðurununi tekizt
býsna vel upp.