Morgunblaðið - 30.01.1973, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐÍÐ-, ÞRIÐJUÐAGUR 30. JANÚAR 1973
25
— I*;*r sem þér eruð byrjaðir að vinna hjá okkur — góðan
dag Jón — er ég viss um að ekki síður á löngu þar til yður
£er að finnast við vera ein stór f jölskylda.
- Égr hef þegrar talað við hús-
örðinn ogr beðið hann um
tærri íbúð.
— Pabbi viltu vera svo gróður
að taka handjárnin af Pétri,
liann er að fara heim tii sín.
*» stjörnu
, JEANEDIXON SDff
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Nú er réttl tíminn tll að heimsækja gamla ættinffja, sem þú
hefur lenei vanrækt.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
I»etta verður erfiður dagur, mikið að gera og viðfangsefnin erf-
ið, en þér mun svo suimarlega líða betur, eftir vel uitnið verk í kvöid.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní
Láttu aiinað fólk ekki hafa of mikit áhrif á þig. furðu þínu fram
og stattu þig:.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
I»ú skalt ekki láta smá mistök drepa þig niður, reyndu heldur
að byrja upp á nýtt og: stauda þig.
Ljónið, 23. júií — 22. ág:ú»t.
Framtíðin er björt framundan, og þér fer að vegrna betur en
áður. Fólk, sem þú liélzt að væri þér óvinveitt snýr blaðinu við.
Mærin, 23. ágú.st — 22. september.
Láttu ailar stórframkvæmdir bíða um stund og athugaðu þinn
gíuig guunigæfilegu.
Vogin, 23. september — 22. október.
Nú eru allar horfur á, að þér fari að vegna betur.
Sporððrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Nú fer að horfa beiur í fjármálum þínum, en þér ber að hafa
orðtakið í huga: — Happ er bezt með forsjá.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Jú, það f**r murgt i taugarnur á þér í dug, en láttu nkapvonzku
þína ekki bitna á iiðrum.
Stelngeitln, 22. desember — 19. janúar.
ráttu eklti hupgfallast í dug, þótt að á móti blási, framtiðar-
perlan þíu er björt <»g fikær.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. fehrúar.
Nú skaitn hringjii í aila þá, sem þú hefur lengi ætlað að hafa
samband við, en vanrækt. Eitt símtal g:etur g:ert kraftaverlc.
Fiskamir, 19. febrúar — 29. marz.
Minniiig;
Sigurður
frystihússtjóri
Nú dimmir í ranni og dregur
upp ský
en dagurinn bjarti er liðinn.
Eitthvað á þessa leið var mín
fyrsta hugsun, þegar ég fékk
þær sviplegu fréttir að Sigurð-
ur mágur minn Jónsson í Borg-
amesi væri látinn. Hann hafði
kvöldið áður en fréttin barst
mér verið snögglega kaUaður
burt af þessum heimi. En það
er öllum huggun í harmi að eiga
góðar og göfugar minningar frá
liðiinni ævi, þegar leiðir skiljcist,
eins og hans nánustu ástvinir
eiga nú.
Þó að ég viti, að aðrir mér
hæfari menn muni minnast hans,
þá ianigar mig ttt, þótt seint sé
að reyna að draga fram í nokkr-
um fátæklegum orðum eitthvað
af þvi, sem mér er ljósast í minni
úr ævi Sigurðar.
Bnginn varð var við annað en
hann væri við góða heilsu fram
að því siðasta, og að lokinni
vinnu kom hann heim eins og
hans var vandi, glaður og hress
síðasta daiginn. Um kvöldið fór
hann svo á fund með félögum
sinum í Rotarykiúbbnum, en
stuttu eftir að hann kom aftur
heim var hann ekki lengur hér
á meðal okkar í lifanda Iifi.
Sigurður var fæddur að Öl-
valdsstöðum, Borgarhreppi þann
30. sept. 1907. Foreldrar hans
voru hjönin Jðn Bergsson frá
Galtarholti í sömu sveit, Sveins-
sonar, Arnfinnssonar, Jónssonar,
er ættaður var frá Hafnarhólmi,
Ströndum. Móðir hans var
Hildur Davíðsdðttir, Bjarna-
sonar frá Hömrum i Reykholts-
dal. Móðir Hildar var Málfríður
Benjaminsdóttir, Auðunssonar,
Jónssonar prests í Blöndudals-
hólum.
Sigurður lézt að heimili sínu
þann 21. desember 1972 og var
jarðsunginn frá Borgarnes-
kirkju 30. desember sama ár.
Ungur að árum missti hann
föður sinu og reyndi þvi fljdtt á
hinn dugmikla dreng, og bróð-
ur hans, Davíð, sem var árinu
yngri að sjá sér og móður sinni
farborða. Og þó að tímamir
væru þá að mörgu leyti erfiðir,
tókst þeim bræðrum með fyrir-
hyggju og dugnaði að standast
þá raun með prýði. Ekki var
Sigurður gamall, þegar hann
fluttist í Borgames, þar sem
hann ól allan aldur sinn siðan.
Vorið 1936 giftist hann eftirlif
andi konu sinni, Guðrúnu Aðal-
heiði Jónsdóttur, Helgasonar
frá Ásbjarnarstöðum, úrsmiðs í
Borgarnesi, og konu hans, Hall
dóru Ólafsdóttur, Halldórssonar
frá Litlugröf. Þau hjónin Guð-
rún og Sigurður eignuðust eina
dóttur bama, Hildi Björk. Ólst
hún upp við ástúð og umhyggju
i foreldrahúsum, þar tfl hún gift
ist og reisti. bú roeð manni sín-
um, Halldóri Sigurbjörnssyni á
Akranesi. Eiga þau nú fjögur
mannvænleg, góð og elsku-
leg böm, einn son og þrjár dæt-
ur. Þar sem ég veit hve Sigurð- i
ur var þeim mikils virði og þau
honum. þá verður erfitt að sætta
sig við það, að nú kemur afi
ekki oftar í heimsókn eins og
hann gerði svo oft, en það verð-
ur líka gott að heimsækja ömmu
i Borgamesi. Eðlilega hefur
þetta orðið þungbær reynsla fyr
ir Hildi og hennar fjölskyldu
alla en sá, sem öllu ræður græð-
ir líka dýpstu sárin.
Þegar þau giftu sig- Guðrún
og Sigurður, var hann búinn,
með sínum alkunna dugnaði og
fyrirhyggju að reisa sér gott og
vistlegt íbúðarhús úr stein-
steypu á tveimur hæðum, svo
hann gat boðið brúði sinni strax
inn í eigin íbúð í nýju húsi, sem
þau hafa svo aila tíð siðan búið
L
Jónsson
Borgarnesi
Sigurður var dulur I skapi.
Hann lét ekki hug sinn að jafn-
aði uppá, þóbt ætið væri hann l'júf
ur og þægilegur I öllu viðmóti,
hver sem í hlut átti. Enda eign-
aðist hann fjöida marga kunn-
ingja og nána vini eins
og giöggt kom i Ijós af hinu
mikla fjötmenni vjð Borgarnes-
kirkju, þegar útför hans fór
fram. Það var gott að sækja Sig-
urð heim, og raunar var gott að
hitta hann hvar sem fundum bar
saman, þar var alltaf hinn sami
einlægi vinur, síglaður með
fyndin og stundum dálítið
græskulaus. en glettin tilsvör.
Aldrei sá ég hann skipta skapi.
Þar var alltaf sama jafnaðargeð
ið, ró og festa, sem ekki raskað-
ist þótt mörgu væri aö sinna. Við
Sigurður höfum allt frá j
unglingsárum verið samferða- !
menn í lífinu, þótt hann væri
nokkrum árum yngri. Ætíð hef-
ur ríkt okkar á milli náinn
skilningur og vinátta. Frá okk-
ar fyrstu kynnum man ég mörg
atvik, þar sem við unnum sam-
an í misjöfnum veðrum og illa
búnir við ýmis störf í Borgar-
nesi, en það létu þeir bræður
Sigurður og Davíð ekki aftra
sér frá því að gripa hvert tæki-
færi sem gafst til þess að vinna,
móður sinni og heimilinu allt sem
í þeirra vatdi stðð, þó að ekki
væri nema til þeirra brýnustu
þarfa, sem lífið heimtar á hverj-
um tíma. Enda gerðu þeir það
af þeirri trúmennsku og elju,
sem bundu þá alla tkna, meðan
llífið entist báðurn, svo sterkuan
bræðraböndum að annars staðar
hefí ég ekki fundið þau traust-
ari. Á þeirra uppvaxtarárum
heyrðist oft þetta spakmæli:
„Vertu trúr yfir litlu, þá rraun
þér verða trúað fyrir miklu.“
Þetta létu þeir sér báðir að kenn
ingu verða, því báðir unnu þeir
siig upp til trausts og virðingar
sinna yfirmanna, og var trúað
fyrir miklu. Davíð hjá Vegagerð'
ríkisins, þar sem hann fornaði
öllum sínum kröftum til hinztu
stundar, hvort heldur var á nótbu
eða degi. Hann er látinn fyrir
16 árum. En Sigurður hjá Kaup-
félagi Borgfirðinga, Borgarnesi,
þar sem hann hóf fyrst
störf árið 1929, og hafði unnið
óslitið siðan til dánardæg-
urs. Hann var því búinn að
vinna þar lengst allra sinna
starfsfélaga, eða í 42 og hálft
ár. Hann byrjaði vinnu við bif-
reiðaakstur og pakkhússtörf, síð
an var hann um nokkurra ára
skeið starfsmaður við Mjólkur-
samlagið í Borgarnesi, en árið
1942 gerðist hann frystihúss
stjóri, og þvi starfi hélt hann til
ævitoka. Það gefur auga l'eið, að
mikið hefur frystihúslð breytzt
frá því fyrsta, er hann tók þar
við störfum. Það hefur verið
stækkað og endurbætt að mikl-
um mun, sem eðlilegt er, þar sem
það er rekið í nánum tengslum
við eibt fullkomnasta sláturhús
l'andsins. Þó að starfið hafii aufk-
izt ár frá ári, þá var Sigurður
allltaf sá öruggi og trausti maður,
I sem allir gátú reitt sig á, jafnt
yfirmenn hams sem samsturfs-
menn, og eins allur sá stóri hóp
ur fólks, sem hafði viðskipti við
hann í sveitum Borgarfjarðar,
og viðar um landið.
Áður en Sigurður hóf störf
við frystihúsið, taldi hann sig
ekki hafa næga þekkingu á með
ferð frystivélanna og fór hann
því á námskeið, sem haldið var
um þær mundir í Reykja-
vxk. Mun það vera hans
eina skólaganga í Lífinu, utatn
barnaliærdóms. Honuim var
það frá upphafi Ijóst, að í vél-
unum var hjartsláttur frystihúss
ins, þvi að ef vel átti að fara
urðu þær að skila því, sem til
var ætliazt af þeim. Hann hafði
því sína aðal vinnustofu til hlið-
ar við þær, þar sem hann gat
ætið séð yfir allan vélasalinn.
Þetta kom sér oft vel ekki sízt
á haustin, þegar varðstaða var
þar bæði dag og nótt, en þá
höfðu þeir tiðum vaktaskipti,
Sigurður og Guðmundur Bach-
mann, en Guðmundur hefur
starfað með Sigurði um áratrað-
ir.
1 mörg ár var Sigurður eini
maðurinn í öllu Borgarfjarðair-
héraði, sem kenndi bifreiðaakst-
ur, en það stundaði hann í sín-
um frítímum frá aðalstarfinu, svo
ekki naut hann oft margra næð-
isstunda á sinu góða heimild.
Hann var mjög skyldurækinn og
nákvæmur þar eins og við allt,
sem hann tók sér fyrir hendur.
Þetta varð ég svo oft var við
þau ár, sem ég kenndi á nám-
skeiðum til undirbúnings meira-
prófs bifreiðastjóra. En þar
voru oft menn, sem töldu sig
lánsama að hafa lært hjá honum.
Á seinni árum hafa fleiri tekið
við kennslunni og hann því
meira dregið sig í hlé.
Sigurður Jónsson var maður
þéttur á veili, þéttur í lund og
þrautgóður á raunastund, eða
réttara sagt: raungóður á þrauta
stund,. þvi hann var alltaf reiðu
biiinn að hjálpa og leysa hvers
manns vanda eftir beztu getu.
Þeim vanda þótti I örugga höfn
I siglt, ef Sigurður tók hann ;tð
‘ sér.
Skömmu eftir að HalIdÓFa
tengdamóðir hans missti mann
sinn, losnaði íbúð í húsi þeirca
hjóna, sem áður var í leigu. Þang
að fluttist Halldóra, og lifði síð-
ustu æviár sin í friðsælli ró við
þær aðstæður, sem flest eldra
fólk óskar sér helzt, í návist
barna sinna og óháð öðrum. Með
þá öryggistilfinningu að dóttir
og tengdasonur voru ætíð reiðu-
búin að veita henni lið ef ein-
hvers þurfti með. Og boztu þatók
ir átti Sigurður skilið fyrir þá
miklu umhyggju og hlýju, sem
hann sýndi henni ætíð, og ekki
hefði verið meiri hjá góðum syni.
Ég færi þér svo, kæra systir,
dóttur þinni, tengdasyni og böm
um þeirra, innilegustu samúðar-
kveðjur frá okkur hjónunum.
Megi guð styi-kja ykkur og
styðja allar stundir.
Að endingu þakka ég svo fyr
j ir mina hönd, systkina minna og
venzlafólks okkar, alla þá vim-
! semd og hlýju, sem þú sjmdir
okkur aila tíð kæri vinur.
Blessuð sé minning þín.
Haraldur Jónsson,
Ctnholli 4 Sfmar 26677 ofl U2S4