Morgunblaðið - 20.02.1973, Blaðsíða 25

MOKOUNRLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. FE8RÚAR 1973
25
— tjg gret sko sagt þér það, að vera í Hveragerðt, það er nú
draumur.
— Vertu bara móðguð, éfj hef — Er nauðsynlegt að mót-
tima til að bíða þar tU flóðið mæla á þennan hátt, þó við
kemiir aftur! ætluðum á dansleik í kvöld?
% 'stjörnu
, JEANE DIXON
Hrúturinn, 21. marz — 19. april.
Allt leikur í lyndi í dag, þ6tt þú þurfir »5 hafa mikið fyrir
lilutuuum. i*ú tekur dagiun snemma til að geta fyllt í eyðurnar á
réttan hátt.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Ef þú ert megilega viðhragðsfljótur geturðu hespað af verk-
efnum, sem setið hafa óheyrliega lengi á liakanum. Hópstarf kann
aA reynast l»ér hjálp.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júni
I*ú notfærir þér i snatri hvert tækifíeri, sem gefst, og fuUgerir
stutta samninga, fremur en að ráða þig inn í langvarandi við-
skipti.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
l*að, sem þú finnur á þér að gera skuli, gerir þú og verður marg
b«>rg:að fyrir.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Vertu á undan öllum öðrum, áður en ösin byrjar. I*ú hefur I
mörg: hornin að líta er á líður.
Mærin, 23. ágúst — 22. september.
Mikil iðjusemi fyrri partiiin, hefur tilætluð áhrif á ládeyðu síð-
degsinsins. Félairslyndið vex er á liður.
Vogin, 23. september — 22. október.
Persónuleiki þinn er upp á sitt bezta, og hæfileikar þínir til að
fá þitt fram sömuleiðis, en þú ferð að öllu með gát, til að lenda ekki
í vandræðum.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Fólk er að koma frá öllum áttum, og þú fréttir ókjör af leyndar
málum.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Þú vilt gera vel, og ef þú vaudar þifr, eins og til stendur, hefur
þú pálmann í höndunum.
Steingeitin, 22. desember — 19. Janúar.
Innblásturinn hefur yfirhöndina, þú getur hagnazt bæðl efnis-
lega oe: áþrtifanlega. Frami er líklegur.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þekkingiu eykst eftir því sem þú kynnir þér aðstæður betur, en
þú gefur þér samt nægait tíma til lagfærinffa.
FLskarnir, 19. febrúar — 20. niarz.
I*ú ættir að gera þér vandvirknina að einkunnaorði f dag.
Guðmundur Þorláks-
son — In memoriam
í DAG er tll moldar borimin úti
í Danmöúku Guðmundur Þor-
láJossofi, dósent, sem andaðist
þar í landi 16. febriiar á 66. ald-
ursári.
Með Guðm-ufid i er failnn í val-
irm einn frennati fulitrúi hiins
fáiiðaða hóps íslenzkra Vartdfræð-
inga og aðalkennarinn í þeirri
fræðigrein við Háákóla ísiands.
Verður ekíki annað séð en að
leita verði nú út fyrir landstein-
ana tii þess að fyMa það stóra
skarð, er hann lætur eftir sig.
Mátti sú mikiisverða, en hér-
lendist vanmetna fræðigrein,
iandafræðin, illa við því að
missa sína traustustu stoð, en
hag hen.nar hafði Guðmundur
borlð fyrir brjósti allt frá því er
hann réðst kennari við Gagn-
fræðaskóia Austurbæjar 1946.
Guðmiundur tók eand. mag.
próf í náttúrufræðum við Hafn-
arháskóla 1939. Að námimu lokmu
réðst hann sem þátttakandi í
vísindaleiðangri til Grænlands og
EUesmerelands og varð síðan
inmlyksa í Grænlandi heims-
styrjatdarárin. 1940—42 var
hann kemnari við framhaldss(kóla
í Egedesminde og 1942—45 við
kanmaraslkólanm í God'thaab. í
Grænilamdi festi hann ráð sitt og
kvænitist miorður r Thule árið
1940 Marie Elisabetih (Sya),
prestsdóttur frá Fjóni, er lifir
mann siimn ásamt þremur böm-
um þeirra.
Eftir heimfcomuma tiíl Islands
1946 lét Guðimiumdur mjög brátt
til sín taka í kemmslumálum,
eimkum varðamdi lamdafræði-
ken.nslu, og mun hafia átt drýgst-
an þáttimn i endurbótum á þeirri
kemmslu í framhaldsskólumum,
m.a. imeð keimnsJubók þeirri í
iandafræði, sem kom út 1950—51.
Frá 1961 var hanm fulltrúi ís-
lands á þingum Evrópuráðsins
til en du rskoð unar lamdafræði-
kennslubóka. Hann kemndi landa-
fræði og náttúrufræði við gagn-
fræðasfkóla til 1963 og síðan við
Kemnaraskóla íslamds. Árið 1959
gerðist hanrn st umdakemm ari í
landafræði, sem þá var farið að
kernna til BA-prófs, við HáskóJa
íslands. Síðar varð hamn aðal-
feennarinm í þeirri greim og 1970
hlaut hann dósentsstöðu í al-
memnri og hagræmni landafræði
við háskólanm.
Guðmumdur Þorlákssom var
ágætur kennari og skólamaður,
með trausta þekikingu í sinum
fræðigreinum og fylgdist vel
með framförum í þeiim. Hanm var
hollráður og velviljaður, og sér-
lega notalegur í umgemgni, em þó
þéttur fyrir ef svo bar umdir,
vinsæíl bæði af kemnurum og
nemendum. Alla ævi var hamn
mikilll starfsmaður og hlífði sér
eklki, og þótt heilsuleysi hrjáði
hamm mjög hin síðustu árim, var
furða hversu miklu hann kom í
verk, en seiglan var mikil og
samvizkusemim.
Jarðfræðiskor syrgir góðan,
dremg og félaga og vottar að-
standendum samúð sína.
Sigurður Þórarinssoia.
Þórarinn Helgason;
Höfn við Dyr-
hólaey strax
ÞÁTTURINN í sjónvarpimu 6.
febrúar sl., þar sem bæjarstjórn
Vastrmannaeyja sat fyrir svörum
vakti furðu margra og gremju.
Engu var likara en bæjarstjórn-
im hafi samsæri gegm hafnargerð
við Dyrhóliaey. Ekki svo mikið,
að höfn þar væri meifnd, sem
leyst gæti vanda hafnleysunnar
á suðunströndinni, þótt þaðan sé
skemimra og auðveldara að
sækja á fiskimiðin austur með
landinu en frá Vestmannaeyjum.
Þoriákshöfn þótti þeim heldur
koma til mála, ef nokfeuð mætti
nefna annað en Vestmemnaeyj-
ar. Bngimn veit hvernig horfir
um höfn eða búsetu í Vest-
mannaeyjum, þegar jarðeidinum
þar lýkur og kemur mér ekki í
hug sú heimska að spá nokkru
um það. En þó að ekkert komi til
annað og meira em orðið er, má
gera ráð fyrir að fjö>ldi Vest-
mannæyinga kjósi ekki að flytja
þangað aftur. Segja má að jarð-
eldur geti komið upp hvar sem
er, en uppi á meginlandinu er þó
óWku saman að jaifna um flótta
umdan jarðeldi heldmr en á lítilli
eyju á hafi úti. Mætti það verða
áminning hversu farið hefði nú
um björgun á fólki, ef ilia hefði
hitzt á veður, þegar gosið hófst
í Heimaey. Furðulegt satt að
segja, að gera ráð fyrir fjölbýli á
eldvarpi umflotnu reginbafi.
Gott er til þess að vita, að
skilningur er loks á þvi, að jarð-
elidur er ekki einkamál eins
byggðarLaigs, heldur varðar það
alla þjóðina.
Vestmamnaeyingar eiga samúð
allrar þjóðarinnar, sem sjálfsagt
er, en að kerma í brjóisti um þá
fremur öðru fólki, sem yfirgefa
verður heimabyggðir vegna ým-
issa erfiðleika, er kjánalegt og
sízt bjóðandi kjamafólki eims og
Vestmannaeyingum. Skilyrði við
Dyrhólaey eru þeim samboðin, ef
í haginn væri búið þar til land-
náms. Þar nytu þeir sín bezt og
þjóðln öll athafnasemi þeirra og
dugnaðar.
1 sjónarhorni sjónvarpsins 9.
febrúar Sl„ ræddi Ólafur Ragm-
arsson við Aðalstein J úlíiusson
hafnarmálaistjóra og Pálma Jó-
hamnesson verlcfræðing um haifn-
argerð við Dyrhólaey. Haifnar-
málastjóri hefur ltöngum þrjózk-
azt móti höfn þar. Kom það ber-
Lega i ljós fyrir rúmlega tveim
árum á fundi í Vik, sem haldinm
var um hafnarmálið á vegum
Byggðasambands Vestur-Skaft-
fellinga. Of langt væri hér að
rekja upp allar fjarstæöur í mál
fliutningi hans og því aðeins eitt
dæmi nefnt.
Hann taldi t. d. að fámenni
væri slikt á svæðinu við Dyrhóla
ey að ekki væri réttlætanlegt að
leggja í slíkt stórvirki þar. Hér
sást honum yfir mikið og þó nær
tækt eða hvað var fyrir í Þor-
lákshöfn, þegar þar var hafizt
handa um hafnargerð? Höfnin
þarf auðvitað að koma fyrst og
þá skapast þéttbýliskjarninn eft
ir hendi. Þá hefði hafinarmála-
stjóri átt að vita, að Víkurkaup-
tún er nærri því í kailfæri við
Dyrhóliaey, þegar búið er að
ryðja Skarð í Reynisfjalil í hafn-
argarðana við Dyrhólaey. Og
ekki má gleyma þéttbýliskjöm-
unum í Rangárvallasýslu, sem i
nútíðinni eru ekki viðsfjarri.
Á fyrrnefndum fundi var hafn-
armálastjóri spurður að þvi,
hvað liði rannsóknum á hafnar-
gerð við Dyrhólaey. Taldi hann
það nok’.tuð vera og þó einkum
um sandflutning að hafnarstæð-
inu, sem væri svo liitill að ekki
kæmi að sök. Þar mieð var það
úr sögunni, sem úrtölumenn
hcfðu mjög á orði.
En hvað kemur svo á daginn
hjá þessum sama mamni í sjónar
horninu, nema það, að kannski
heimsveldi af sandi sé tilbúið til
la; ’.töku í höfninni! Hver heil-
vita maður, sem raunsæjum aug-
um Mtur á málið getur séð og vit
að, að Dyrhólaey væri fyrir
löngu orðin á þurru landi, ef
sandburður af haifi bærist að
henni. Tiltölulega er skammt
milli Dyrhólaeyjar og Péturseyj-
ar. Fyrir fáum árum kom, ég á
fjöru suður undan hemni. Bjóst
ég þar við sandfjöru, en sú var
ekki raunin. Frekar mátti segja
að þar væri hrein grjótfjara.
Sprek lágu þar á fjörukambin-
um mosavaxin. SHíkt gerist ekki
þar sem sandur hreyfist á fjör-
um.
Víkurfuxuiurirm oA'li þekn þyt
í eyrum Ingólfs Jónssonar, þáver
andi ráðherra, að svipa valdsins
knúði fram þá rannsókn, sem
gerð var við Dyrhólaey árin 1971
—1972 og kostnaðaráætlun um
mannvirki þar var síðan reist á.
Pálmi Jóhannesson, verkfræð-
ingur, hafði mjög jákvæðar skoð
anir um höfn við Dyrhólaey.
Ilann taldi að bráðabirgðahöfn
þar myndi ekki kosta meira en
að grafa sundur Eiðið i Vest-
mannaeyjum, sem hafnarmála-
stjóri hefur ekki talið stórt í ráð-
izt, ef ég man rétt.
Hér er ekkert áhorfsmál, hvað
gera skal. Ganga þegar af kraftl
að hafnargerð við Dyrhólæy,
sem taka mætti í áföngum að
áliti Pátana. Aðstaða þar til
vinnslu afla þyrfti ekki að vera
mikil í 'ipphafi, þvi að engan veg
inn er útilokað að færa hann á
bílum til sveitaþorpamna í Rang-
árvallasýslu, sem gæti einnig orð
ið til frambúðar í einhverjum
rmæli. Trúlega eru einhverjir út-
gerðarmienn og fyrirtæki í Vest-
mannaeyjum svo framsýn að
bjarga vélum og tækjabúnaði úr
Eyjum með þennan möguleika
fyrir augum.
Ritað 10. 2 1973.
CENTURY
HITABLÁSAHAR
3 CERDIR
HACSTÆTT VERD
, ÞORHF