Morgunblaðið - 06.03.1973, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. MARZ 1973
23
Leon Carlsson stýri-
maður — Minning
Fæddur 12. júiií 1935.
Dáinn 24. febrúar 1973.
„„Dájimm, horfiimn" — Hamma-
íreigm! Hviilliíkt oi'ð iniiig dynu r yf-
5ir.“
Þessar saknaðarþrungnu ljóð-
llnur úr snilldarkvæði Jónasar
Haligrímssonar um séra Tómas
Saamju.n dssan urðu méir efstiair í
huga, þegar mér barst sorgar-
fréttin um það, að vinur minn
Leiom hefði liátiLZit mieð voveíiflieg-
um hætti við köfunarstarf í
Reykjavíkurhöfn laust fyrir há-
degi laugardaginn 24. febrúar
síðastliðinn.
Dauðann ber að á margvisleg-
aim háittt. Oft er hamm kæiikomiiinm
hinum þreytta og þjáða. Þá er
hann guðleg gjöf. Að lokinni
lamigri ævi, um sóliaiiiliaigstoiJ, kem
ur dauðinn sem lögmál, þá leið-
im til hvíldar. En dauðann ber
líka að þegar sól er hæst á lofti
rmaimniletgrtair ævi, í toádeigtiisstað.
Þá er dauðinn miskunnarlaus og
hrammur hans voðalegur. Með
þeim hætti vitjaði dauðinn
Leons.
Leon Einar Carlsson hét hann
fuillu nafni. Hann var fæddur í
Kaupmannahöfn 12. júní 1935.
Að honum stóðu sterkir stofn-
air í bæði föðuir- oig móðiuirætt.
Hann var sonur hjónanna
Grethe og Einars Carlssonar,
húsgagnasmíðameistara, nú bú-
sett að Hverfisgötu 6 hér í
borg. Grethe er af dönskum ætt
um. Faðir hennar var vel
þekktur skipasmíðameistari í
Kaupmannahöfn. Æskuheimili
hennar var mikið menningar-
heimili þar sem börnin 10 tals-
ins mótuðustu af háttprýði i hvi
vetna. Faðir Einars var sænskra
ætta en móðir hans Guðríður
var dóttir Einars Þórðarsonar
piremitiaira og bókaiútigefainida og
fyrsta formanns Iðnaðarmannafé
lags Reykjavíkur.
Einar, Grethe og Leon áttu
enn heimili sitt ytra þegar siðari
heöimisisitiyrjöid'iin brau7,t út oig
þar dvöldust þau öll stríðsárin.
Bammaisíkóliaifræas'Iiu siíma hliaiut
Leon innan vébanda Konnng-
liega lieiikhúss'lnis og með þátt
töku sinni í leiksýningum vakti
þessi bjarthærði fallegi drenigur
sérstaka athygli. Glæsileg fram-
ganga sem einkenndi Leon alla
tíð, átti án efa rót sina að rekja
til þessara fyrstu námsára í hin
um sérstæða skóla. Strax í
bemsku naut Leon mikils ást-
ríkis foreldra sinna, varð þeirra
mikili og stóri augasteinn. En
dimmt var yfir bamsárunum
þarna í borginni við sundið. Her
setin borg og ofbeldisverk allt í
kráing, Viitfiinrinig sitrí'ðisiinis í ai-
gteymii'nigi hi'miuim imieigm við veigg
inn. Öill él birtir upp um siðir
og stríðinu lauk. Þrátt fyrir
ágæta möguleika um góða af-
komu þegar uppbyggingin hófst
og áframhaldandi búsetu ytra,
þá stóðu hugimir aftur heim til
Islandis. 11 áira gamalll stágur
Leon á skipsfjöl með foreldrum
sínum í ágústmánuði 1946 og
Heklan, svo til ný af stokkun-
um, stefnir í norðurátt og Leon
Ifitiuir „liarmdiiið vont fa/gna með Ilit-
skrúðug fjöllin" í fyrsta sinn.
FUjótlega lá leið hans upp i hinn
friiðsiælia Vaitmiaskóg í boði sr.
Friðrlks Friðrikssonar. Sr.
Friðrik var einn þeirra sem
„lokuðust inni“ ytra og var
hann tíður gestur á heimili
Leons og tókust með þeim mikl-
ir kærleikar.
Nú líðia dagair og ár. Leon.
hefur nám í Verzlunarskólan-
uim. M'eðail santbekkiinga eru það
pftiaist éiinhverjáir seim verða fill
þetss að setja swiip Silnin á sairiweiru
stumidiinn'air mieð persómuitöfiruim
siruuimj. Leon var eirnm þeinra.
Bmotitfiainarprófii Dýkuir hiamm fná
skólllamiuim voriíð 1952. Em þjómiuisita
1 nniuisbert Maimimionis vierðiuir þó
ekki hans hlutskipti. Teningum
er kastað. Hafið heillar, blóðið
svellur í æðum hins stælta og
glæsilega unglings. 1 þrjú ár
siglir hann um flest heimsins
höf. Fyrst á olíuskipum. Útivist
inni lýkur hann með þátttöku í
6 mánaða leiðangri á norskum
hvalveiðiskipum aUa leið til Suð
urheimskautsins. Leon var
gæddur lifandi frásagnargáfu
og var gaman á að hlýða þegar
hann lýsti þessum fjarlægustu
stöðum, sem fyrir okkur eru
•svéiipaiðiir æviinitýratollæ. Sjó-
mannaskólinn verður næsti
áfanginn. Þaðan lýkur hann
prófi árið 1959. Hann ræðst til
Landhelgisgæzlunnar og starfcir
þar um sjö ára bil, síðast sem
1. stýrimaður. Varðskipin eru
um flest lík öðrum skipum. Eitt
er það þó sem þar skilur á milli.
1 óveðrum, þegar skip almennt
leita vars, verða varðskipin að
halda stöðu sinni sem björgunar
skip. Mörg atvik sýna að þetta
er áhættusamt starf sem krefst
mikillar árvekni. Það var að
skapi Leons að takast á við hið
óvænta. Hjálpfýsi og fórnar-
lund í garð meðbræðranna var
rík í skapgerð hans, sem og kom
í ljós þegar á þurfti að halda.
Marga góða vini eignaðist Leon
meðal þeirra varðskipsmanna.
Þórairiimn heilbinm Bjönnisision skip-
herra var einn þeirra sem hann
mat hvað mest, ekki sízt sem
mikinn læriföður. Hjá Landhelg
isgæzlunni var Leon í hópi
þeiinna siem hliuifu séngtaikia þjállf-
un til köfunar, enda var hann
frábær sundmaður. Eftir að
hann hvarf frá Gæzlunni hélt
hann áfram þvi starfi þegar á
þurfti að halda. Nýlega dvald-
ist hann í Englandi til þess að
kynna sér nýjungar á því sviði.
Nú síðustu árin starfaði Leon
hjá Togaraafgreiðslunni í
Reykjavík sem gjaldkeri fyrir-
tækisins.
Hvar sem Leon fór var hon-
um sýndur hinn mestri trúnað-
ur. Hann var sannur og heill í
öllum sínum störfum, orðheldni
hans var einstök.
Eftirlifandi elginkona Leons
er Salla Sigmarsdóttir og varð
þeim þriggja bama auðið. Heim
ili þeirra að Faxatúni 9 i Garða
hreppi ber vitni um mifcla
smek'kvísi. Þaðiam eiigum viiið
hjónin fagrar endurmimningar
um mikla gestrisni og hjarta-
hlýju. Þar er nú sárt saknað og
songin stóir. Okkuir veröur Mka
hugsaðii tifl Grethe o>g Eimiains..
Fynni som simrn, Busiter, miisistu
þau á öðru ári úr heilahimma-
bóligu — og mú er Leon allur. Ég
bíð algóðan Guð að styrkja þá
sem nú syrgja Leom Carlsson,
serni kvaddur verðuir hinztu
kveðju í Fossvogíikirkj ugarði í
dag.
Ég hóf þessi minningar- og
kveðjuorð með því að vitna til
upphafsljóðlinanna í hjartnæmu
kvæði listaskáldsins góða um
séra Tömas Sæmundsson. En
fjarri fer þvi, að hin djúpa
saknaðarkennd verði þar að ör-
væntingu. Hinu vitra og djúp-
skyggna skáldi var fullljóst,
hvert liamidis vair aið leita í svipti
byljum mannlegra örlaga, og
þvi segir hann ennfremur í upp
hafserindinu:
„En ég veit að látinn lifir.
Það er huggun harmi gegn.
Hvað væri anmars guðleg gjöf,
geimur heims og lífið þjóða?
Hvað væri sigur sonarins
góða?
Il'iur draiuimiur, opim 'grö.f.“
SaJkniaið'arltjóðið varðuir slíiðan
inniblásinm sigursöngur trúarinm-
ar og lýkur með þessum orðum:
„Flýt þér vinur, í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans,
og fljúgðu á vængjum
morgunroðams
meira að starfa guðs um geim.“
Þau orð veit ég vel að skapi
Leons, og því skal hann með
þeim orðum kvaddur, er fögrum
— en alltof stuttum starfsdegi
hans á jörðu hérer lokið.
Sigurður Sigurgeirsson.
Sökmuðuir okkar er sár og
miikillll.
Eirnm af skól'afélöguim okkair
úr VerzliuiniaiTisikóiia Istandis, Leorn
Eiiniar Carflisison er horfimin bumt
úr þesisum satnheldmia hópi. Það
er sárt að sjá eftiir mömniuim í
blóma Mifsiinis, sí’kátium, fjöruigum
og gillöðum, þaininiiig að maminii lieiið
vel á þeiim situindiuim þegar vilð
hilbtumist tffl fiaigmiaðar á hverju
ár.i.
Æviiatriði Leonis veirða
ekki ralkim hér, em miminiiinigiin um
góðein og kátain dnenig Mfiir með
okkuir sem eftiiir erum.
Við færum fjöllsikylidiu hainis og
ættiinigj'um okkar iinimiflegustiu sam
úðairtoveðjur.
Megi Guð styrkja og styðja
konu hanis, bönn og forelidra á
þeisisum erfi'ðu stumidum og mii,nm
íragim uim góðam dreng verða þeim
l'eiiðanlijóis í framtíðiminli.
Bllessuð sé miinini'nig hanis.
Skólafélagar V.l. 1953.
„Allt varð svo hljótt við hel-
firegm þiinia.“ Hvensiu eftiirmimmí-
lega varð þessi ljóðlína sönn
þegar vlð fréttum lát vinar okk
ar Leons Carlssonar. Ég minn-
ist okkar fyrstu samveru á heim
iU mlnu. Það var eins og hress-
andi vindgustur að fá hann sem
gest, með sitt fasta og hlýja
handtak og smitandi glaða hlát-
ur, sem fyllti húsið og varð eft-
tr löngu eftir að gesturinn var
farinn.
Síðan hafa árin liðið með dags
ins önn og áhyggjulausum sam-
verustundum þegar timl gafst
till, ýmist fyrir auistam f jall eða á
imdælu heimili Söllu og Leons í
borginni. Margt var enn ráðgert
sem gera átti og engan grunaði
að tíminn væri naumur.
Svo kom andlátsfregnin og
allt varð svo hljótt um stund.
Hiuigiuirinin meiita'ði ósjálffirá'tit að
viðurkenna staðreyndir, en í
hjartað var kominn veruleikinn,
miskunnarlaus eins og þungt
farg.
Það hefði ekki verið Leon að
sikapi aið nalktar væru hairmatx>l-
ur að honum látnum, þetta eru
heldur ekki eftirmæli, aðeins
mokkur fátækleg kveðju- og
þakkarorð frá okkur hjónum og
börnum okkar, fyrir samveruna
og góða viiðkynmiimigu, sem varð
svo allt of stutt.
Þegar ég lít til baka finnst
mér að það hafi alltaf verið sól
þeigair við vorum með Leom,
hvort sem það var á góðviðris
degi á blettinum hér við húsið,
í tjaldi sem notað var fyrir sum
arbústað eða í áningarstað í
Gránunessókn í óbyggðaferð í
roki og rigningu. En þannig var
Leon. Hann bar með sér sólskin,
lífsgteði og lífsþrótt hvar sem
hann fór og þannig mun hann
geymast í mimningu okkar.
Ég sendi konunni hans og
böfinum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur, einnig foreldrum
hans, sem stóðu huga hans svo
nærri og bið goð að styrkja þau
öll í þeirra sáru sorg og blessa
þeim minningamar.
S.H.
Án songiar viminisit ei sflgur
neinn,
oss siálimaisikálidið kvalð.
Sjá, einn í dauðann enginn fer,
hver eirnin sflíafl vi'ba þaö.
V.S.
Kæri vilniur.
Ekki hefðum viið trúaið því að
stiumd þíin værii ikomiiin, eims og
þú vairst hraus’tur og Mfsglað-
uir, en þeir ‘sem guiðjrniiir eltska
deyja uimgiir. Eftir að þú ftottilsit
í n.áigrenmii viið okkuir, komst þú
svo oft viið hjá okkuir og vars't
aEitiaf jaffin kátur og hress og
eiigum viið hjómiiin mangiair óglieym
amfliegair stumdiir firá heiimisóknium
þinum, eiimmiig var gott eið korrna
á heiimölii þilfit, þar var irmaðu'r vel-
komin.
Með þestsum fáu llíimuoi, vild-
um viö þalkka þér fyriir aflflit og
votta ásibviiraum þímum siamúð og
biójuim Guið að styrfkja þau
í sorg siimrui. Viið geymum mynd
þíirna i hjöntum okkair um alla
eillifð. Blesisuð sé mónmiimig þím.
Niirna og Atli.
IN MEMORIAM
SKYNDILEGA er kallaður burtu
frá ökkur vinur og við skynjum
ekkent af hverju. Himn káti og
ærslafulii skólabróðir okkar mitt
í dýpsitu ömm dagsims er kallaður
tili Guðs.
Leon Einar Carlsson var sam-
tíma okkur í Verzlunarskóla ís-
lands. Það var nú glatt á hjalla
í þá daga og emgiran með áhyggj-
ur út af morguindeginum og
mörg benngkubrekim umnin. Og
lífið leið eims og stöðugur vor-
morgunm í eil'ífri gfleði og
ánægju yfir þvi einu að vera til.
Og það var óvenju gaman að
vera til með Leon. Hann var ein-
staklega góður félagi, mildll
sund- og íþróttamaður, söng vel
og hafði gamam af damsi og fljót-
ur til, ef einhver þurfti hjálpar
með. Hanm var tápmikiíl dremgur
og rífcur af lífskrafti og eðlisorku
frá Guðs hendi, sem verkaði á
alit og alia í kriingum hann,
þanmig að þar sem hann var, var
alltaf liíf og fjör.
Við vorum svo lánsamar að
vera í nánum teragalum við þemn-
an góða drerag. Og þegar litið er
til baka yfir þau fáu ár, sem við
héldum kynnum, sést ekkert
nema heiðríkja, gleði og gæzka.
Leon gerði aldrei neitt á hlut
neiras og var sérstaklega háttvís
og nærgætinn í allri umgemgni
sinni við aðra. En hann var ékki
aðei'ns manneskja á yngri árum;
þegar árin fóru að líða og lífið
tók að segja til sín fyrir alvöru,
var hanm sama drenglundaða
manneskjan og áður. Sjómenmska
og hreystilíf voru honum í blóð
borin, enda vanm hanm marga
þrekraunina sem stýrimaður á
varðsikipunum. Hanm óttaðist
aldrei neitt og aradlát hans sýnir
það ljósast.
Já, það er erfitt að ímynda sér
allt í eirau svo Mfsmikla manm-
esikju aila. En Drottimn gaf og
Drottinm tók, ennþá einu sinmi
sannast að þetta lif, sem okkur
er gefið, er dýrmætt, stutt og fer
fyrr en varir. Okkur er ekflci ætl-
að að skilja rök þess að flá að
Lifia, eingön'gu að lífsgjöfin er dýr
mæt og getur verið af okkur tek-
in á eiirau augabragði.
Vertu sæll, kæri vinur, þeir
deyja uragir, sem guðirnir elska,
þér eru ætlaðar aðrar brautir en
jarðnieskar. Guð vermdi konu
þína og börnim þrjú og alla að-
standendur og vini.
Tvær skólasystur.
Hraðbátur
Óskum eftir að kaupa hraðbát 17—25 fet, með eða
án vélar. Tilboð sendist Mbl. fyrir fimmtudagskvöld
merkt 9166.
BLAÐBURÐARFOLK:
____________Sími 16801.___________
OTHVERFI
Laugarásvegur.
Langholtvegur frá 71-108 -
VESTURBÆR
Lynghagi - Nesvegur II.
ÁUSTURBÆR
Freyjugata 28-49 - Blönduhlíö -
Hverfisgata frá 4-62 - Miðbær -
Lindargata - Baldursgata -
Bragagata - Sjafnargata.
YTRI-NJARÐVÍK
Blaðburðarfólk óskast strax.
Afgr. Morgunblaðsins Ytri-Njarðvík.
____________Sími 2698.____________
BLAÐBURÐARFÓLK vantar í Kópavog.
Lyngbrekkuhverfi - Nýbýlaveg -
______Hrauntungur. - Sími 40748.
Blaðburðarfólk óskast í Garðahrepp.
Flatirnar og Lundana.
___________Sími 42747.____________
SENDILL ÓSKAST
á ritstjórn blaðsins frá 1-6.
Upplýsingar í ssma 10100.