Morgunblaðið - 17.04.1973, Blaðsíða 25

MORGUN’BLAE>IE>, ÞftlÐJUOAGU-R 17. APRÍU 1973
25
C0SPE.R. \
/L/tt Uj
Maðurinn sem varð undir hægri fæti yðar, er kominn
af spítalanum.
piou^.
— Elns »« þið efl&ust vitið þá var somir ykkar rtiikill
dýravinur.
— James, viltu keyra mig:
upp á skattstofu.
-— Var þrtta erfiður dagur
á verkstæðnui?
rírúturinn, 21. marz — 19. apríl,
Þú rnsn.i frá sUirfmm. sem lilaðizt hafa upp ytir leugri tíma.
Kéttur timi til mA rryi,að fá sér ný föt, e« ekki tii lisrtta sér
út í nefn wvintýri.
Nautið, 29. april — 29. maí.
>á serir s«tt úr smáúeilum, *em þú hefur átt i. HjáliMn herst,
þátt titið heri á krnm í fyrstu.
Tvíburarnir, 21. niai — 20. júní
►ú fmrtt að skipnlesgja aljar tölur og framkvæmdir, og ef
bréfaskriftir liafa dregixt eitthvað, bsetárðn {•»#.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
►ú dregnr þk Uyrfilega í hlé um sin.n. •£ við jiarð skýrast lín-
urnar í ýmsltm vaudamálum.
SL'júnið, 23. júli — 22. ágúst.
I'ii eudlirskoðar liitna tið og fiýtir þér e&feert. Þetta kann að
varpa nýjw ijósi á ímsa atliurii, sem þú iv>'fur ekki skiiið.
Mærin, 23. ágúst — 22. sepfceanber.
Þú ert íeti framar en hiuir, og getur þakkað það ástunduuar-
Bemi þtmiL
Vogin, 23. september — 22. október.
í da/f hllarAa rejrnu að aá þér, og um Anl Cttmlai reyat
aA iiiiikeinitu útistaH«Íandi skuldar.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
►ú ert smlfum néffnr, og: þ^tta atriði gretur skapuð þér mik
Lun stuðuiui; út á við.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúaiT.
Ko!e-;t «r í daff, e»» þú hefur latnt vit í ai fá ekkí lefcikast.
Vatiisberiiiii, 20. jaiiáar — 18. febrú&r.
Verlcefni þín verfta þér nms hagkvn*m, og þú rilt, mg ter allt
©ftir þvt, livuA þú rrt vinnuHumar.
FLskarnir, 19. febrúar — 20. vnarz.
l»ú viusur öU \«*rk þín fyrri partinn, og færð því ág.ett næði
tli að líta eftir Iieimilinu á eftlr.
— Minning
Beatrix
Fnunhald af bls. 21
kristallaða og slípaða í gegnuira
manaiiega reynslu, hvwrt heldur
í gleði, so.rg eða þrautuan, þá er
það nú oltast svo, að flest reyn-
uim við á æv.brautinni að varð-
veita, finna aftur og virkja hið
innra með oss þá trú og innri
tilfinningu, sem barninu er vissa.
Þeir gæfusömu sajnferðar-
menn, sem gengið hafa til leitar
að innri rökum tilverunnar í trú,
von og kærleika, vita, að ein-
hvem tíma er oss öllum aetlað
að finna óskasteininn, — finina
sannleikann, sem einn gefur
frelsi og andlegan styrk.
Slíku viðharfi tii lífsins og ai-
valds tilverunnar hefi ég, sem
þessar línur rita, líklega hvergi
betur kynnzt en hjá frú Beatrix
Löffler, sem andaðist þann 27.
febrúar siðastliðinn á 72. aldurs-
ári í Bad Neuenahr í Vestur-
Þýzkalandi.
Beatrix Löffier, fædd Erkes,
ieit þernnan heim 18’ júní í Köln
am Rhein, yngst 3ja barna ís-
landsvimarins Heinrich Erkes. 1
kyrrð og hófsetni kaþólskrar
nrullistéttarf jölskyldu ólst húa
upp ásamt eldri systur, Valeriu,
síðar doktor í tannlækningum,
og bróður, Eduard, prófessor I
Austurlandafræðum, en hann
lézt fyrir nokkrum árum.
Snemma greyptist inn i með-
vitund Beu, en þannig var bún
oftast köllu'ð af ættingjuim og
nánum vinum, með gullnu letri
nafnið íslarad, og allt sem is-
lenzkt var. Kom þar margt tii,
en ekki sizt hið, mér liggur nærri
að sagja, islenzka andrúmsloft,
sem lörtgum ríkti á þessu Köln-
arheimili, þar sem bæði íslemd-
ingum og Istandsvinum áivallt
var tekið sem sérstökum aufúsu-
gestum. Urðu mörg þessara
kjmna oft upphaf ævilangrar
vináttu. Kemur mér í því sam-
band; í hug áralöng vinátta Beu
og Sigríðar Zoega og fjölskykiu
hennar, en frú Sigriður dvaldist
á heimili Erkes-hjónanna á þeim
árum, er hún lærði ljósmynda-
gerð í Köln; — hún er nú látin.
Ekki má gleyma miklum og
gdðum kynnum Beu og fjöl-
skyldu hennar af séra Jóni
Sveinssyni (Nonna), sem dvaldli
oft í lengri eða skemmri tíma á
heimili þeirra. Eins og kunnugt
er, þá ligigur Nonni grafinn i
Köln. Lét Bea sér ætíð mjög annt
um gröf hans meðan hún liíði,
f’nnst mér slikt bera fagran vott
um trygigð hennar og ræktar-
semi, en þessir eðlisþættir voru
áberandi i öllu fari hennar. Mtan
isstætt er mér hversu mikla
áherzlu Bea lagði á það, að ég,
sem einasti Islendingur þá nær-
lendur, færi í heí-msókn til
Nonna, sem háaldraður dvaldi á
borgarsjúkrahúsinu í Esohweiler
í RinaFlöndum, ekki ýkjalangt
frá Köln, en. þetta var á miðjum
styrjaldarárunum. Geymum við
hjónin vissulega dýrar endur-
minningar í hug'jm okkar aí
þeim fundi, — einhverjum göf-
ugmannlegasta og jafnframt hóg
værasta öldungi, sem við höfum
kynnzt.
Margar urðu íslandsferðir föð-
ur hennar, Heinrich Erkes. Mig
minnir, að Bea hafi talið þær
eitthvað 16 talsins. Var hanrn þá
ýmist einn á ferð i þessum ratnn-
sóknarleiðangrum sínuim á rtátt-
úru laindsins, og þá einkum í
kringum öskju, á Sprengisandi
og í Ódáðahrauni, eða i fylgd
með konu sixmi Mary, af þýzkum
ætturn en uppalin í Bandaríkjnn-
um. 1 önnur skipti tók hann son
sinn, Eduard eða Beatrix dóttur
sina mieð, þótt þau væru þá enn
ung að árum.
Fyrsbu ferð sína til fslanda, i
fyigd með foreldrum sinum, fór
Bea 1914, þá aðeins 13 ára. Var
farið með „Bobniu“ frá Edinbwrg
með viðkomu í Færeyjum og það
an tii Seyðisfjarðar og áfram
norður um til Reykjavíkur. Var
slíkt ferðalag hinni ungu stúiku
hreinasta ævintýri, sem hún sáð-
ar alltaf hafði garnan af að se«gja
frá.
Er Beatrix var 26 ára gekk
húiti að eiga dr. Otto Löffl'er, er
þi hasfði nýlokið námi í vísinda-
leigiri hagfræði, <*g siðar varð með
eigandi i hiinu þekkta umbúða-
fyrirtæki „Cyclopgasellsch,aft“ i
Köln - Roden ki rchen.
Kynni mín af þessum elsku-
leg-j hj-ónum hófust þá er síðari
heimsstyrjöidin stóð í atgleym-
'mgi. Ég var þá við nám í háskól-
anum í Köln. Höfðu Löffiershjón
in spernir af þessum íslendingi
og tóku mér opnum örmum. Get
ég farið fljótt yfir sögu, þvi að
á heimili þeirra ilentist ég svo í
langan tíma, sem væri ég sonur
þeirra, þar til ég fluttist tiil
tengdaforeldra minma og
skömmu seinna til Svíþjóðar
unz striðinu lauk, að við kom-
umst heim til Islands.
Árið 1938 kom dr. Löffier,
ásamt eiginkonu sinni, í fyrsta
s' on til Islamds og er síðari heiims
styrjöldimiíi lauk hófust heim-
sóknir þeirra hingað á ný svo iil
árlega, þar til Beatrix andaðist.
Ega hinir fjöímörgu vinir hér
.margar hugljúfar og skemimt teg
ar endurmtninimgax frá heian-
sóknum þeirra hjóna, — sem
ávallt færðu með sér birtu og
yi, með frjálslegu ag glaðlegu
viðmóti sinu. Þama voru vissu-
lega einlægir vinir og velunn-
arar ísiands á ferð, sem aldrei
slepptu neinu tækifæri til að
íegra og dásama sérkennillega
fegurð landsins, og halda uppá
miálsvöm fyrir land og þjóS
gagnvart löndum simim, er á
þurfti að halda. Ótalin er einnig
hin mikla umhyggja, sem þau
hjónin, ekki sízt eft'r að dr.
Löffier var orðinn islenzkur
konsúU, sýndu íslenzkum náms-
mönnum alia tið, en um það
munu sjálfsagt aðrir fjaTla, sem
gerzt vita deild á.
Sjálfur stend ég i órofa þakk-
arskuld, setn samofin er sterk-
um vináttuböndum við þessi
góðu hjón og trega sárt, ásamt
fjölskýldiu Ttvinni, brottför -þess-i
arar elskúlegu kontu, hún
reyndist mér sem bezta móð r á
þessum erRðu árum, er ég
dvaldi einangraður í frarnandi
landi. Ég miinnist ógna stríðsár-
anna og sameiginiegrar sopgar,
— og gleðistunda, elnnig mangra
andvökunótta, er við sátum
hnipn og óttaslegin í k.ja'iiiara
æskutbeiimilis Beu, Am Krieler
Dom 16, og gátum á hverju
auignabliki átt von á, að spreTtgj-
uraar, sem stundum sló ríiður
allt í krintg, gætu orðið okkur að
fjörtjóni, en þrátt fyrir ailt var
oft spaugað á slíkum hættuistund
•Jtm og Kölnarkímnin ieiftraði þá
oft skærast. er mest gekk á.
Þvi þótt Bea væri víðreist og
bæri með sér framkomu og víð-
sýni heimsboirgarans, þá var hún
þó innst inni bam sinnar fæðmg
arborgar — Kölnar, sem húti
utini mjög og rætur hennar síóðu
föstum fótum í.
Henner, sonutr þeirra, sem nú
tregar ástkæra móður, hafði fyr-
ir nokkrum árurn lokið hagtfræði
námi og tekið að verulegu heyti
við starfi föður síns í „CycVup-
fyrirtækjunium“, en það var
þeim báðum mikið gleðiefni.
Nú er leiðir bafa skilizt, 'að
s nni, og sár söknuður er kveð-
inn af feðgunum tveim Asm
Krieler Dom i Köin, þá er hugg-
un harmi gegn, að fögur minning
uim samhentan og góðan iíf.s-
förunaut og ástríka móðuir liíir
áfram með þeim og öllum, er
áttu því láni að fagna að kyt»n-
ast þessum elskulega persómi-
leika, sem Beatrix var, Ermig
héðan, frá landi ísa og elds,
fyig.ja heinni á leiðum hennar
þakkir og fyrirbænir vinanna
mörgu, sem jafnframt setida eft-
lifandi eigi nmanni og syni, sv®
og systur hennar Valeriu, kmi-
legar samúðarkveðj ur.
Blessuð veri minning frú Baia-
trix Löffler.
Geir R. Tomasson.
Starfsmönnum vegaperðar rkisins Reykjavík og öðrum vin-
um mímtm naer ag fjaer, þakka ég góðar gjafir og beiLaóskrr á
>0 ára afmaaéi minu 9, 4. '73.
Lffið heil.
Haimes Sve'msson, Sknðustekk 23.