Morgunblaðið - 16.05.1973, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. MAl 1973

hf. Árvakur, Reykjavtk.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Björn Jóhannsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6, stmi 10-100.
Auglýsingar Aðalstraeti 6, stmi 22-4-80.
Askriftargjald 300,00 kr. á mánuði innanlands.
J lausasðlu 18,00 kr. eintakið.
Otgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúl
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
Ritstjóri og afgreiðsla
Cjíðustu daga hafa orðið tals-
verðar umræður um enn
ein þjóðnýtingaráform ríkis-
stjórnarinnar. Tryggingafé-
lögin í landinu hafa á undan-
förnum árum átt í veruleg-
um rekstrarerfiðleikum að
því er varðar lögbimdnar
ábyrgðartryggingar bifreiða.
Magnús Kjartansson, trygg-
ingaráðherra, hefur nú lagt
fram tillögu í ríkisstjórninni
um þjóðnýtingu þessa hluta
tryggingastarfseminnar í
landinu.
Hér er á ferðinni hin al-
menna aðferð sósíalista í lýð-
ræðislöndunum við að grafa
undan frjálsum atvinnu-
rekstri. Atvinnurekstrinum
er gert ókleift að halda áfram
starfsemi sinni, m. a. með því
móti að synja um þær verð-
lagshækkanir, sem óhjá-
kvæmilega fylgja í kjölfar
hækkaðs tilkostnaðar. Þá er
einnig unnt að sníða skatta-
og lánamálum slíkan stakk,
að grundvöllur undir frjáls-
um atvinnurekstri bresti.
Þegar þannig hefur verið bú-
ið um hnútana þykjast sósíal-
istar geta bent á skipbrot
einka- og félagsreksturs í at-
vinnulífinu.
Magnús Kjartansson hefur
opinberlega lýst þeirri skoð-
un, að tryggingafélögin hljóti
að fagna þjóðnýtingartillögu
sinni, þar eð þau hafi tapað
stórfé árlega vegna ábyrgðar-
trygginganna. Ráðherrann
skýtur sér undan því að
ræða þá spurningu, hvort
tryggingafélögunum hafi ver
ið búin sú aðstaða að geta
rekið þessa grein trygginga-
starfseminnar hallalaust,
enda virðist tilgangurinn
fyrst og fremst vera sá að
efla völd og áhrif ríkisvalds-
ins.
í tillögum tryggingaráð-
herra er gert ráð fyrir, að
iðgjöld af ábyrgðartrygging-
um bifreiða verði innheimt
sem hluti af bensínverði og
að nokkru leyti sem stofn-
gjald, er árlega yrði heimt
með bifreiðaskatti. Ráðherr-
ann hefur fullyrt opinber-
lega, að með þessu móti megi
spara 60 millj. kr. í innheimtu
kostnaði, þar eð bæði þessi
innheimtukerfi séu þegar
fyrir hendi, en leggja megi
niður um leið nífalt inn-
heimtukerfi tryggingafélag-
Nú hefur hins vegar verið
upplýst, að innheimtukostn-
aður tryggingafélaganna er
aðeins hluti af þeirri fjárhæð,
sem ráðherrann notar í áróðri
sínum. Hér er um að ræða
rekstrarkostnað varðandi á-
byrgðartryggingar bifreiða,
en meginhluti upphæðarinn-
ar stafar af tjónakostnaði,
tjónamati og uppgjöri tjóna.
Ráðherrann hefur því leyft
sér að nota mjög villandi
upplýsingar í umræðum um
þessi málefni. Að vísu eru
það ekki ný vinnubrögð af
hálfu þessa ráðherra, en
ámælisverð engu að síður.
Tryggingafélögin hafa upp-
lýst, að meginástæðan fyrir
hækkunarþörf iðgjalda nú sé
sú, að tilkostnaður allur hef-
ur hækkað verulega; launa-
hækkanir eiga þar mestan
hlut að máli. Það er með
öðrum Orðum verðbólgu-
stefna ríkisstjórnarinnar, sem
er undirrót þeirra rekstrar-
erfiðleika, sem nú er við að
etja á þessu sviði. Ráðherra
tryggingamála hefur ekki
treyst sér til þess að ræða
þessar aðstæður. Vitaskuld
er nauðsynlegt að fylgjast
náið með rekstri trygginga-
félaganna á hverjum tíma.
Með því móti má veita þeim
nauðsynlegt aðhald og meta,
hvort kröfur um hækkuð ið-
gjöld hafa við rök að styðj-
ast.
Ríkisstjórnin hlýtur á næst
unni að taka afstöðu til þjóð-
nýtingartillagna trygginga-
ráðherrans. í því efni verður
fróðlegt að fylgjast með af-
stöðu ráðherra Framsóknar-
flokksins. Þeir hafa í hverju
málinu á fætur öðru látið
undan kröfum ráðherra
SÓsíalista. Spurningin er sú,
hvort þeir hafa bein í nefinu
til þess að spyrna við fæti
nú, þegar ráðherrar Alþýðu-
bandalagsins freista þess
með öllum ráðum að grafa
undan frjálsum atvinnu-
rekstri einkaaðila og sam-
vinnufélaga.
Ríkisstjómin verður að
gera sér grein fyrir því, að
það er verðbólgu- og þenslu-
gtefna hennar í efnahags- og
fjármálum, sem leitt hefur
til þess vanda, sem nú er
uppi á teningnum varðandi
ábyrgðartryggingarnar. Þau
vinnubrögð, sem sósíalistar
1 ríkisstjóminni hafa beitt í
þessu efni em vítaverð. Þess
er að vænta, að ábyrgari öfl
innan stjórnarflokkanna geti
leitt ríkisstjórnina til skyn-
samlegri vinnubragða en
tryggingaráðherrann hyggst
beita sér fyrir.
Eflaust eru tryggingaið-
gjöld fremur há. En hitt er
þó víst, að þjóðnýting fær
engu um bætt í þeim efnum.
Þar kemur fyrst og fremst
til hagkvæmur rekstur, bætt
umferðarmenning og færri
tjón í umferðinni. Þessi atriði
skipta mestu máli, þegar rætt
er um leiðir til þess að lækka
iðgjöld bifreiðatrygginga.
anna.
ÞJÓÐNÝTINGARÁFORM
V estur-Þýzkaland:
Kosið um flokksleiðtoga
á þingi CDU 15. júní n.k.
Meira verður deilt um menn en málefni
KRISTILEGIR demókrat-
ar í Vestur-Þýzkalandi
hafa ákveðið að efna til
sérstaks flokksþings 15.
júní nk. í Bonn eða Köln í
því skyni að setja niður
deilur þær, sem upp eru
komnar á meðal forystu-
manna flokksins og fá úr
því skorið, hver verða
skuli leiðtogi flokksins á
næstu árum. Alls ekki er
víst, að Rainer Barzel láti
af þeirri stöðu, enda þótt
margt bendi til þess, að
staða hans innan flokksins
verði æ veikari. Hann hef-
ur þegar lýst því yfir, að
hann muni keppa að því
að verða áfram leiðtogi
flokksins, þegar kjör hans
fer fram á fyrirhuguðu
flokksþingi í júní. Gerð-
ist það á fundi 30
manna framkvæmdanefnd
ar flokksins á mánudag,
þar sem framtíðaráform
kristilegra demókrata voru
til meðferðar.
I>að kom mjög á óvart, er
Rainer Barzel sagði af sér
sem leiðtogi þingflokks kristi
legra demókrata (CDU) í
siðustu viku. Enda þótt hann
haldi áfram að vera leiðtogi
flokksins í heild, þá fer það
vart milli mála, að afsögn
hans um að segja af sér sem
leiðtogi þingflokksins þýðir
það, að hann hefur ekki
sömu möguleika og áður á
að verða kanslaraefni flokks
síns í framtíðinni. Enginn
vafi leikur á því, að það er
kosningaósigurinn í . haust,
sem liggur til grundvallar
ákvörðun Barzels nú.
Formleg ástæða Barzels
fyrir afsögn sinni sem leið-
togi þingflokksins var sú, að
þingmennirnir neituðu að sam
þykkja áskorun hans um að
greiða atkvæði með tillögu
rtkisstjórnarinnar, sem gerði
Vestur-Þýzkalandi það kleift
að sækja um inngöngu í sam-
tök Sameinuðu þjóðanna.
Þrátt fyrir þennan ósigur
og álitshnekki af hans völd-
um bjóst enginn við þvi, að
Barzel myndi bregðast við á
þann hátt, sem raun varð á.
Ákvörðun Barzels skapar
alveg ný viðhorf innan CDU
og hún yfirskyggði strrax þá
atburði á vettvangi stjóm
málanna, sem orðið höfðu
ástæða hennar. Umræðurnar
á Sambandsþinginu um samn
ingana um samskipti
þýzku ríkjanna innbyrðis,
sem verið höfðu mál málanna
þar i landi, viku fyrir stór-
fyrirsögnum um það, sem var
að gerast innan CDU.
Kurt Georg Kiesinger,
fyrrverandi kanslari og nú
heiðursforseti CDU tók við
af Barzel til bráðabirgða sem
leiðtogi þingflokksins, en
gert er ráð íyrir, að í þess-
ari viku fari fram kosning
innan þingflokksins um nýj-
an leiðtoga.
RÁÐHKRRA í STJÓRN
ADENAUERS
Rainer Candidus Barzel er
49 ára gamall. Hann var fyrst
kjörinn á þing árið 1957. Frá
því í desember 1962 þar tii
í október árið eftir var hann
ráðherra í stjórn Konrads
Adenauers og fór með sam-
þýzk málefni.
Snemma árs 1966, eftir að
Adenauer hafði sagt af sér
sem kanslari, var Barzel
í kjöri á móti Dudwig Er-
hard sem leiðtogaefni flokks
ins. Þar l>eið hann mikinn
ósigur, enda þótti mörgum
hann hafa orðið of fljótur til
og þessi tilraun hans til þess
að komast í kanslaræmbætt-
ið bæði vanhugsuð og hvat-
visleg.
Barzel var leiðtogi þing-
flokks CDU samfellt frá því
í desember 1964 þar til nú
og reyndist þar úrræðagóð-
ur foringi, einarður við að
halda flokknum saman, þeg-
ar um mikils háttar mál var
að ræða, en sarnt sveigjan-
legur og lipur við að sneiða
hjá þeim ásteytingarstjeinum,
sem orðið gátú tilefni alvar-
legra deilna innan flokksins.
Ósigur Barzels nú bendir þó
eindregið til þess, að hann
hafi' þó verið farinn að missa
tökin á þingflokknum.
I október 1971 var Barzel
kjörinn leiðtogi Kristilega
demókrataflokksins alls með
miklum meirihluta fulltrúa á
sérstöku flokksþingi. Tveir
þriðju af fulltrúunum á
flokksþinginu greiddu hon
um atkvæði og kom svo mik-
ill meirihluti mörgum á óvart.
Þessi sigur Barzels hafði það
í för með sér, að hann var
sjálfsagður sem kanslaraefni
flokks síns, er almennar þing
kosningar skyldu fara fram
næst, en það varð í nóvember
s.l.
Ósigur Barzels nú má rekja
til atburða, sem áttu sér stað
í fyrra vor. Þá kom upp klofn
ingur bæði innan stjórnarand
stöðu- og stjórnarfiokk-
anna gagnvart stefnu stjórn-
arinnar til Austur-Evrópu.
Barzel reyndist þess ekki
megnugur að binda enda á
klofninginn innan eigin raða.
Hann réð ekki yfir þeim for-
ystuihæfiieikum sem þurfti til
þess að fá óþæga þingmenn
til þess að fylkja sér um yf-
irlýsta stefnu flokksins.
Barzel hafði hug á því að
hagnýta sér til hins
ítrasta brotthlaup þingmanna
frá stjórnarflokkunum, sem
voru smám saman að grafa
svo undan stöðu rikisstjóm-
arinnar, að meiri hluti henn-
ar var að engu orðinn, þann-
ig að engin leið var annur eft
ir en að boða til nýrra þing-
kosninga. Barzel hugðist þá
hagnýta sér sérstök ákvæði í
þingsköpum með þvi að
leggja fram vantrauststiHögu
á stjórn Brandts og komast
sjálfur í kanslaraembætt-
ið. Þessi tilraun endaði
í ósigri.
AFSTÖÐUEEYSI
GAGNVART
AUSTURS AMNIN GUNUM
Þetta varð verulegur
hnekkir fyrir Barzel og þar
reyndist ekki ein báran stök.
Þegar til umræðnanna kom á
þingi um sammingana við
Sovétríkin og Pólland, þar
sem kveðið skyldi á um sam
skipti og sambúð landanna í
framtíðinni, var greiniQegt, að
Barzel var kominn I varnar-
aðstöðu. Honum þótti ekki
takast vel upp í gagnrýni
sinni á stjórn Brandts. Sá síð
arnefndi svaraði atlögu Bar-
v ' * - ■ ■ tfwihv
Keppinautarnir Reiner Barzel og Helinut Kolil.
MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 16. MAÍ 1973 17

Þegar Brezhnev
kemur til USA
Eftir
William Safire
WASHINGTON — Leonid Brezhnev
er ilikt farið og manninum, sem geng-
ur rækilega úr skugga um hvort
hann hefur gengið vel frá öHu og
engu gleymt áður en hann fer i sum-
arteyfi, til dæmis lausum skrúfum.
Brezhnev hefur gengið rækilega úr
skugga um hvort ekki sé aililt í lagi
í æðstu stjórn kommúni'staflokksóns
og gert nokkrar nauðsymlegar lag-
færingar áður en hann fer til Bamda-
ríkjamna og skrúfað aliit fast.
Pyotr Shelest frá Úkraínu varð að
vikja og kom ekki á óvart, því þagg-
að var niðrt í honnm þegar hann
lagðist gegn Moskvuferð Richard
Nixons í fyrra.
Shelest var lækkaður í tign áður
en Nixom kom til Moskvu. Brezhnev
setti hcunn mjög á oddimm þegar
hann lét til skarar skríða gegn Tékk-
um 1968, og i fyrra ýttt hann homurn
flil hiliðar fliil þess að sýna að hanm
gæiti haldið harðMnumönnum í skefj-
um.
Nixon stóð líka í ýmsu áður en
hann fór til Moskvu í fyrra. Norður-
Víetnamar réðust yfir vopnteusa belt-
ið og gerðu lokatilraun fliil þess að
vinna sfrtðið. Nixon kom fyrir tund-
urduflum i höfninni í Haiphonig og
hentd loftárásimar. Honum tókst að
stöðva sókm Norður-Víetnama og
tryggja sér örugga aðstöðu í Asíu áð-
ur en hann fór táll Moskvu.
Nú hefur Breznev gengið vel frá
öUum sínum málum og getur fairið
áhyggjulaus til Bandaríkjanna í
júní.
Brezhnev getur komiö býsna mik-
ið á óvart. Hann er tii dæmiis sneggri
upp á lagið en hann Mitur út fyrir
að vera.
Fyrir fundiinn með Nixon fyrir ári
átti hamn nokkra fundi með Henry
Kissiniger, sem benti á það hvað eft-
ir amnað að brotitflutniingur banda-
ríska herlið.siins frá Suðaustur-Asiu
samnaði að bandarísku stjóminni
væri alvara i því að binda enda á
Vietnamstríðið. Á siðasta undirbún-
ingsfundinum kom Henry þramm-
aindi með ailila starfsmennn Þjóðarör-
ygigisráðsiins, sem höfðu farið með
honum til MoSkvu, tii þess að þeir
gætu sagt bamabömunum að þedr
hefðu hitt leiðtoga Sovétríkjanna.
Brezhmev virfli fyrir sér bandarisku
sendinefndina og sagði þurrlega:
„Menn sem alilitaf taia um brott-
flutning koma hljóðlega með liðs-
auka á vettvanig.“
Hann kann láka að ota símum tota.
Þegar Nixon og Krúsjeff stóðu í
„eldhúskappræðunum“ í Moskvu
1959 (á vörusýntogu) otaði ijósmynd-
ari AP ljósmyndavél inn í eldhúsið
og skipaði mér að taka mynd af
þessari sögulegu stund.
ííeitrJlorkSitnesi
C
Ég eiinisettd mér að flaika mynd af
Nixon, Krúsjeff og þvottavél, en ein-
hver sikritfstofublók ýtti sér inn á
mtlii leiðtoganinia og þvottavélarinn-
ar. Annað hvort varð ég að sleppa
þvottavéílitoni eða bliókinni eða taka
mynd aí Nixon, Krúsjeff, skxdifstofu-
blókinnd og þvattavéliimmi. Ég tók síð-
ari kostinn, enda hetf ég talsvert við-
skiptaviit. Áratug sxðar var bent á að
maðurinn, sem potaði sér á myndina
sem birtist á öHum forsíðum, var
Leonxd Brezhnev. (Nafn þvottavél-
artonar er gleymt).
Núna er hann ad koma og þarf
ekki lemgiur að pota sér á mynd, en
alltaf jafnnaskur á valdagræðgi
manna, sem eru handgengndr vaida-
mönmum. Þess vegna hristir hann
upp í stjórnmáiaráðinu, sparkar
Shelest og öðrum harðlinumannd,
Voronov, sem er Mklega kennt um
mistök í landbúnaðimum. Upp risa
Grechko marskálíkur (anmar Úkrainu
maður í stað Shelest — Rússar þurfa
l'íka að hafa jafhvægi á listum sín-
um), Andropov leynilögregliuÆoringi
(sem Umgverjar muna en er ekki
Beria) og Andrei Gromyko, emginn
ainnar en dr. Nyet gaimiiii, sem er far-
inn að læra að segja „da“ með frá-
bærri sniiiild. Hanm er að verða
Mikoyam okkar flkna og gerir þeim
gamte sfkömm ti'l; og það er ekká
nóg með að homum og Nixon sé vel
tiil vtoa: þeir eru farnir að líkjast
hvor öðrum í útíiiti.
Þegiar Brezhnev taiiar við Nixon er
ekki alveg teust vi'ð að nýja veik-
teiika megi ftona í samntoigsaðstöðu
hans: koxmíramieiðsliani er eitt aug-
ljósasta vandamál Rússa; skortur á
hæfum mönmum i miðþrepum skrif-
stofuvaldsins liggur ekki eins miikið
í augum uppi en er mikið vanda-
mál og þess vegna leggja þeir svo
mikiö kapp á vestræma aðstoð í
tölvu'tækni; þeir hatfa Mka áhyggjur
aif vesturanda Austur-Evrópuþjóða,
sérstaklega Rúmena, í viðskiiptamál-
um.

Brezhnev
Fyrir Nixon forseta er þetta áskor-
um. Á sarna hátt og hann gat e'kki
farið tdi Moskvu þegar hann var að
kornast í ógöngur í Suðaustur-
Asíu, getur haran ekki haidið topp-
furad í Washiiiragton þegar stjórn hans
er bersýnidega lömuð. Ef lœra má aí
fortíðinini, sem verajulega er hægt,
hreinsar forsettom loftið, treystir að-
stöðiu sina og ræðst tifl atlögu áður
en hann býður Brezhnev tiil kvöld-
verðar.
Vdið höfum gilda ástæðu tiil að ætia
að þetta hræðilega vor víki fyrir
ánægjuiegra sumri. Breznez sezt
hokiran við borðið, keðjureykir, ygiir
sig og hiieypir brúnum, öruggur með
sig og viiss uim að hann hefur geragið
vel frá öHiu áður en hann fór að
heimam. Forseta'num reyraiist bezt að
takast á við hann þegar hann hef-
ur smúið vöm upp i sókn og þarf
ekki að iáita skarkailamm frá Water-
gate trufla sdg.
(ATH.: Greinarhöfundur er fyrrv.
starfsmaður Nixons forseta, en
skrifar nú fasta dálka í N.Y. Times).
zels gegn A ustu rsamn i ngun -
um að bragði og gerði þá að
máli málanna. Barzel sneri
hins vegar við blaðinu og tók
að beina geirum stoum gegn
stjóm Brandts á vettvangi
immamtendsmála. Vaxandi
verðbólga og megn óánægja
almennings af þeim sök-
um átti simm þátt í því.
1 þingkosningum þeim, sem
fíram fóru í nóvember s.l.,
urðu það hins vegar Austur-
samningarnir, sem yfir-
gnæfðu flest annað í kosn-
ingabaráttunni. Brandt kansl
ari vissi sem var, að staða
hamis var mun stferkari á vett
vangi utanrtkismála en heima
fyrir og tókst að gera þing-
kosningamar að eins konar
þjóðaratkvæði um Austur-
samningana, sem hann lýsti
sem stærsta og mikilvægasta
áfanga í sögu Vestur-Þýzka-
iands frá sitrtðslokum.
Barzel vair i varnaraðstöðu
allan timamn á þessum vett-
vangi. Afstaða hans var hik-
andi og óskýr. Lyktim-
ar urðu þær, að stjórnar-
flokkamir tveir unnu mikinn
sigur og kristilegir demókrat
ar ásamt bræðraflokki sínum
í Bæjaraiandi fengu að horf-
ast í augu við þá staðreynd,
að framundan væri fjögurra
ára tímabil í stjómarand-
stöðu. Það er ósigurinn í
þxngkosnimguraum, sem nú er
farimn að segja til sín
og bitna með öllum þunga
sínum á Rairaer Barzel.
Ekkeit segir samt meiri
sögu en að það skyldu eink-
um vera þiragmenn bræðra-
flokksins 1 Bæjaralandi und-
ir forystu Franz Josef
Strauss, sem einkum brugð-
ust Barzel nú, en fyrir kosn-
imgaamar í fyrra bar naumast
nokkurn skugga á samstarf
þessara manna og Strauss *
studdi Barzel þá með ráðum
og dáð.
Ósigur Barzels nú leiðir
það jafnframt í ljós, að eng-
inn getur verið virkur leið-
togi kristilegna demókrata án
blessunar Strauss. Samtímis
er það og ljóst, að sérhver
flokksleiðtogi, sem er of háð
ur Strauss á það jafnan á
hættu að gjalda fyrir það í
áliti flokksbræðra sinna. Er
svo að sjá, sem þarna sé á
ferðinni meiri háttar vanda-
mál kristilegu flokkanna
í V-Þýzkalandi, sem allt
annað en auðvelt verður að
leysa.
KOHL OG SCHRÖDER
HELZTU KEPPI-
NAUTARNIR
Helztu keppinautar Bar-
zels um lei ðtogastöðuna iran-
an CDU eru vafalaust Hel-
mut Kohl, forsætisráðherTa í
fyl'kinu Rheinland-Pfalz og
Gerhard Sohröder, fyrrver-
andi utfanrtkisráðherra. Á
flökksþinginu í júni verður
öllu fremur deilt um meran
en málefni. Verði Hel-
mut Kohl sigurvegari, er
eins vist, að með honum komi
margir ungir og nýir menn
fram á stjórnmálasviðið í V-
Þýzkalandi í forystuhópi
CDU. Slikt hefði vafalaust í
för með sér verulega endur-
nýjun flokksforys'tunnar,
sem CDU er vissulega þörf.
En þá er þess að gæta, að
Barzel hefur í hendi sér
flokksvélina að verulegu
leyti. Hann getur beitt henni
til þess að freista þess að
halda áfram völdum innan
CDU. Hann getur einnig
beitt henni til þess að velja
þann eftirmann sinn, sem hon
um er mest að slcapi. Það
er þvi ekki að ófyrirsynju að
fyrirhugaðs flokksþinigs
CDU er beðið með eftirvænt-
ingu í Vestur-Þýzkalandi.
Það verður án efa einn mikil
vægasti stjórnmálaviðburður
inn þar í landi á þessu ári.
Litla gula hænan
í nýrri
útgáfu
styttri og
endurbættri
FORMÁLI
Þessi styt'ta útgáfa miðar
ekki að öðru en því að gefa
sannleikanum um grunnskóla
frumvarpið og miðstjórnar-
valdið ofurlítið tækifæri til að
koma í ljós.
SAGA
Litla gula hænan er nú flutt
úr Firðinum. Hún er orðin
rétt liðlega 5 ára gömul. Hún
þekkir aHa stafiraa og fjöl-
mörg smáorð að auki, og hana
langar enn til að fara í skcl-
ann. Hún fór til kennara og
spurði, hvort hún mætti fara
í skóla.
Kennax'inn sagði við litlu
gulu hænuna; „Þú ert svo
ung, ég þarf að spyrja skóia-
stjórann.“
Litla gula hænan spurði
keraraarann og keranarinn
spurði skólastjórann. Skóla-
stjórinn liagði málið fyrir
skólasálfræðing og skóla-
iækni.
Eftir að skólasálfræðingur-
inn hafði rætt við litlu gulu
hænuna og foreldra hennar
og skólalækniriran hafði athug
að heilsufar hennar og líkams-
þroska, töluðu þeir báðir við
skólastjórann. Þá tók skóla-
stjórinn ákvörðun.
Og skólastjórinn sagði litlu
gulu hænunmi og foreldrum
hennar það. Og hann sagði
kennaranum það líka: „Litla
gula hænan má byrja í skól-
anum í haust. Hún er velkom
in ’i bekk yragstu barna skðl-
ans, og þar getur hún feragið
viðfangsefni við sitt hæfi.“
EFTIRMÁLI
Litla gula hænan sagði:
„Góði nýi höfundur. Þetta
gekk bara vel með skólann
núna. En geturðu sagt mér,
af hverju í ósköpunuan fyrri
höfundurinn að mér í nýrri
útgáfu gerði mér svona
fjarska erfitt fyrir um að
komast i sköla?“ Og nýi höf-
undurinn svaraði: „Nú veit
ekki ég, vina mín. Það er nú
svo. Jahá, hvað skyldi horaum
fyrri höfuindi þínum raunar
hafa gengið til með þessu?“
Andri ísaksson.
•i/wrruci
mir