Morgunblaðið - 03.06.1973, Blaðsíða 23

23
----; ■ . I > — I ..... .................... riT
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JÚNl 1973
uim nofckurra mánaða skeið, að
£á sætó í farkosti Sigurðar, ná-
gramna síns og starfsfélaga.
Ferðaitíminn var 5 — 10 mín.
á dag, en þær mínútur voru
vel nýttar í samtali um ljóð
og þá þuldi hinn aldni Ámes-
ingur mörg af fegurstu kvæð-
um Þorsteins Erlingssonar og
Davíðs frá Fagraskógi. Það var
friðsæl og skemmitileg sam-
fylgd, sem ég þakka þér, góði
vinur, að leiðarlokum. Þau Sig-
urður og Helga eiga tvö fóst-
uirbörn, Sigríði Hanmesdóttur,
gift Herbert Nielsen, garðyrkju-
bónda í Danmörlku. Eiga þau
eimm son Hilmar Martein Sig-
urð Bjarna, efnaverkfræðing,
giftan Kristínu Friðbjarnardótt-
ur, frá Vopnafirði. Þau eiga tvo
somu, Friðbjöm Reyni og Har-
ald. HDlyn. Þeir voru augasteimar
afa gamia á L.ynghaganum.
Við minmingarathöfn þessa
góða og trausta samstarfsmamns
ökkar Héðinsmanna er margs að
miinmast frá löngum starfstima,
sem hér verður ekki rakið í fá-
um limium. En það eru fagrar
og ljúfar minningar, sem geym-
ast í hugansjóði þeirra, er nú
kveðja Sigurð Haraldsson í
hinzita sinn og þakfca honum
hjartan'lega drenglundað sam-
sitarf.
Eftirlifandi fconu hins látna
vottum við samúð okkar og
biðjum hin æðri máttarvöld að
veita henni styrk og blessum um
ókomna tíma. Aðstandendum
öllum sendum við samúðar-
kveðjur.
Þú Ijóð og stöikur léðir mér,
lliða ei úr minni.
Gleðistundir þökkum þér,
og þessi góðu kynni.
Hvíl í friði .
F. h. sitarfsmanna „Héðíms“
Sveinn Páimason.
Sigurður Haraldsson, efnis-
vörður, var kominn af merkum
og veil kunnum sunnlenzkum ætt
um (m.a. Langholts-Birtinga-
holtsætt). Voru honum í blóð
bomir ýmsir góðir eðliskostir
þessara ætta.
Hans kynslóð, sem fædd var á
siðasta tug nítjándu aldar upp-
lifði stærri umbyltingu á öllum
sviiðum þjóðlífsins en nokkur
önnur.
1 stað lestarferða niður á Eyr-
arbakka og ferjumanna við stór-
fljótin er komin hraðbraut til
Reykjavíkur og nokkurra
klukkustunda þotuflug til höfuð
borga Evrópu. 1 stað gömlu
burstabæjanna og grútarlamp-
ans eru komnar teppalagðar lúx
usíbúðir með sjálfvirkum raf-
magnstækjum. — Sjálfstæðisbar
áttan einnig til lykta leidd með
fullum sigri. Öll hefir þessi
mi'kla umbylting orðið á einni
mannsævi, einmitt því tímabili,
sem var lífshlaup Sigurðar Har-
aldssonar.
Hann tapaði þó aldrei áttum
í þessu mikla umróti. Uppeldis-
áhrií bernsku- og æskuára mót-
uðu all't hans dagfar til hinstu
stundar. „Fornar dyggðir"
skyldu í heiðri hafðar á hverju
sem gekk. Heiðarleiki og sam-
vizkusemi, ósérhlífni og trú-
mennska mótuðu allt hans lif.
Hann gerði fyrst og síðast kröf-
ur til síns sjálfs, enda virtist
honum ókunnugt um að samfé-
lagið væri í stórri skuld við
hann.
Að vísu blöskraði honum dýr-
tiðin og óðaverðbóligan en hann
var samt ei,nn af þeim, sem allt
af greiddi skatta og skyldur, áð-
ur en ti'lskilið var.
Kynni okkar Sigurðar hófust,
þegar ég var á æskuskeiði og
hann í blóma lífsins. I gamla
Héðni við Aðalstræti var hann
éfndsvörður, er ég kom frá próf-
borðinu til starfa þar fyrir 35
árum. Strax í upphafi okk-
ar kynningar gerði ég mér grein
fyrir þvi, að hann var einn af
burðarásum fyrirtækisins. Út-
sjónarsemi hans, stálminni og
nýtni voru á allra vitorði í fyr-
lirtækiinu. Það var hægt „að slá
upp í honúm“ eins og alfræði-
bók um hvaðeina, er varðaði efn
iisbirgðir, inmfeaup og ótal
margt fleira. Auk þess komu
svo til eðliskostir hans, sem áð-
ur hefir verið minnzt á. Þeir
landskunnu og iátnu heiðurs-
menn Bjamni Þorsteinsson og
Markús Ivarsson gerðu sér fylii
lega grein fyrir húsbóndaholi-
ustu hans og samvizkusemi, enda
var hamn heimilisvinur þeirra
beggja.
Á frumbýlisárum Héðins
h.f. hafði tæknin ekki haldið
inmreið Sina. Lagerinn var uppi
á lofti í bakhúsi við Aðalstræti
og þurfti oft að flytja þung
stykki á milli hæða. Komu þá i
ljós miklir og traustir
lífeamsburðir Sigurðar og var
hann óspar á þá og kannske um
of.
1 önn dagsins var hann svo
kappsfuliur að hann kunni
aldrei að hlífa sjálfum sér. HJut
irnir áttu að ganga fljóít fyrir
sig og vinnugleði hans smitaði
frá sér.
Það þarf þvi engum að koma
á óvart, að hann var alla tíð
vinsæll og virtur af símum sam-
starfsmönnum, langt umfram
það, sem venjulegt er og við-
skiiptavinirnir báru til hans sér-
stakt traust. Auk þess mótaðist
öll hans framkoma af prúð-
mennsku og snyrtimennsku, sem
allir hlutu að bera virðingu fyr-
ir.
Árið 1954 byggðum við saman
fasteign og vorum sambýlismenn
upp frá þvi. Aldursmunur var
svo mi'kilil að kynslóðabil þess
tíma hefði auðveldlega getað
valdið áreks'trum. Það kom hitns
vegar fljótt í ljós að betra sam-
býlisfólk en Helgu og Sigurð
Haraldsson er naumast hægt að
kjósa sér. Sigurður var stöðugt
að lagfæra og dytta að utan húss
og imnan og það var komin si-
breiða á blettinn framan við hús
ið i mai ár hvert.
Hann var mikiill unnandi ljóð-
listar og kunni kymnstur
af kvæðum. Þorsteinn Erlimgs-
son var hann uppáhaldsskáld og
einnig Davið og þegar tóm gafst
til að spjalla saman átti hann
það oft til að luma á nýjum og
snjötlum lausavisum eftir góða
hagyrðinga og sjátfur gat hann
gert ágætar visur, þótt hann flik
aði því ekki.
Hann hafði takmarkaða sam-
úð með þeirri tegurnd nú-
tima ljóðagerðar og rímleysu,
sem fáir nenna að lesa og eng-
inn ætlast til að menn leggi á
minnið. Samt hlaut hann
að kyhna sér ýmislegt í ljóða-
gerð síðustu áratuga, svo ljóð-
elskur sem hann var en oft urðu
það honum mikil vonbrigði. Gat
hann orðið skemmtilega hneyksl
aður, þegar honum þóttu ambög
urmar keyra úr hófi. Þegar siikt
bar við í útvarpi eða sjónvarpi
hringdi síminn strax að þætti
loknum og var þá Sigurður kom-
inn með hnyttnar athugasemdir,
sem gaman var á að hlýða.
Ekki efaðist Sigurður um að
Helgi bróðir hans (fræðimaður
á Hrafnkelsstöðum) hefði á réttu
að standa um staðsetmingu Lög-
bergs hins forna. Hann var ve4
að sér í íslendingasögum
og þótti það góður fagnaður, þeg
ar þær bar á góma ásamt ijóða-
gerð þjóðskáldanna.
Mér fannsit Sigurður alltaf
vera sveitabóndi í eðli sínu,
ræktunarmaðurinn, vorið og gró
andinn komu oftast upp á yfir-
Framh. á bls. 24
SKILTI A GRAFREITI
OG KROSSA.
Flosprent s.f. Nýlendugötu 14
sími 16480.
Hanngætiveriðfaðirþinn, eiginmaður eða bróðir, og hann á lífsstarf
sitt á sjónum. Vinnur þannig hörðum höndum og stundum langt að heiman.
En eftir vaktina bíður hans sjóðheitur kaffisopinn, og minnir hann
sennilega á ánægjustundirnar heima.
(H) l(f^ M
InJ LÍnL nJ
KAABER'X
KAFFI
DAGLEGT LÍF -
OG