Morgunblaðið - 03.06.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBL.AÐIÐ, SUNNuOAGUR 3. JÚNt 1973
Eliszabet Ferrars:
Samfsri)s i dsudsnn
að segja frá því, sem þau kynnu
að vita.
Hún virtist nú orðið ekkert
tortryggin gagnvart Paul, og
halda, að hann gæti orðið að
einhverju liði og eins og Gower
og aðrir, sem voru réttu megin
við lögin ... fremur en treysta
hinum, sem hún treysti undir
venjulegum kringumstæðum.
Með hjálp hennar átti Paul
furðu árangursríkt samtal við
SNÆFELLSNES og SNÆFELLSJÖKULL.
Brottför frá B.S.Í. kl. 14:00 laugardaginn 9. júní.
Ekið að Lýsuhóli og gist þar. Á sunnudagsmorgun
gengið á Snæfellsjökul eða ekið fyrir jökul, gist
aftur að Lýsuhóli. Á mánudag ekið um nesið, komið
við í Stykkishólmi og til Reykjavíkur.
Leiðsögumaður: Gísli Guðmundsson.
Verð: Kr. 1.600.00.
Upplýsingar á B.S.Í. og hjá ferðaskrifstofunum.
GUÐMUNDUR JÓNASSON HF.,
sími 35215.
Hvítasunnuferð
Mymu og Loraine. Að einu
leyti stóð hann betur að vigi en
Gower. Hann fór nokkuð nærri
um, hvað bömin gátu sagt hon
um. Að minnsta kosti hélt
hann það, og hikaði því ekki við
að leggja þeim ýmisleg oi1® á
munn. Og þá þurfti hann ekki
annað en bíða eftir meira eða
minna hikandi höfuðbendingu,
sem staðfesti það, sem hann
hafði sagt. Og þama virtist hálf
króna, sem móðir þeirra mundi
að minnsta kosti lofa þeim að
eiga, þangað til gesturinn væri
farinn, geta komið að góðu
haldi.
— Það var á sunnudagsmorg-
uninn, sem Bemice fann blóm-
in? spurði hann.
Myma kinkaði kolli og eftir
andartak fór Loraine að dæmi
hennar.
— Maðurinn kom út og
ffleygði þeim?
Aftur var kinkað kolli.
— Var það út um bakdyrn-
ar?
Kinkað kolli.
— Og Bemiee tók þau upp
og fór svo heim til mdn og seldi
dóttur minni þau ?
Báðar kinkuðu koffi.
— Sáuð þið hann ldka?
— Já.
—- Þekktuð þið hann?
Já.
— Hver var hann ?
Nú fór alilur svipur af báðum
og þær fóru að gráta.
Móðir þeirra sagði: — Þær
virta ekki, hvað hann heitir, hr.
Hardwick, svo að það hefur
ekki verið hr. Burden. Auk þess
hefur hann alltaf verið góður
við bömin, svo að ég trúi ekki,
að neitt sé að óttast af hans
hálfu. En hinn manninn hafa
þau séð þama í kring, en vita
ekki, hvað hann heitir.
— Það gerir ekkert tiil, sagði
Paul, — ég veit hver hann er.
Ég vildi bara vera viss um, að
það hefði verið á sunnudags-
morguninn, sem Bemice fann
blómin. Hún sá manninn setja
þau í ruslatunnuna við bak-
í þýáingu
Páls Skúlasonar.
dyrnar, og tók þau svo og fór
meó þau heim til mín — það vár
það, sem gerðist, ekki satt?
Báðir dökku, úfnu hausarnir
létu 9amþykki sitt í ljós.
— Og svo er bara enn eitt,
sem mág langar til að spyrja um,
sagði Paul. — Það er um mjólk
urflöskuna, sem hvarf af tröpp-
unurn hjá ungfrú Dalziel. . .
Hann lauk aldrei setningunni,
þvi að jafnskjótt sem hann
nefndl mjólkurflöskuna, hlupu
tclpurnar bak við móður sina og
fóru að gráta.
Paul þóttist ekki þurfa neitt
greinilegra svar. Það voru
krakkamir, sem höfðu tekið
flöskuna, en hvorki ungfrú Dal-
ziel né morðingi hennar. Hún
hafði aldrei komið þangað yfir-
leitt. Það var Paul nú orðinn
viss um. Hann kvaddi frú Appl-
in og sneri heim á leið.
Nú gekk hann eftir veginum
og fór sér hægt, til þess að geta
áttað sig á þvi, sem hann hafði
orðið vísari. Nú þóttist hann
viss um, hver hefði myrt Margot
Dalziel og Bernice Appl-in. Bezta
sönn-un þess var þessd einkenni-
lega saga um dalíumar. En
hvemig átti hann að snúast við
þes-su?
Hann hafði ekkert, sem gæti
velvakandi
Velvakandi svarar í sima
10100 frá mánudegi til
• föstudags kl. 14—15.
0 Áskorun til foreldra
„Áhyggjufull móðir" á Isa-
íirði skriíar á þessa leið:
„Kæri Velvakandi.
Mig langar til þess að biðja
þig um að koma þessu bréfi á
framfæri fyrir miig.
Ég var að lesa um dóm imgu
mannanna fyrir dreifin-gu á
LSD og hassi. Mér finnst hryffi
legt til þess að vi-ta, að menn
séu látnir komast úpp með ann
að eins og þetta og hljóta svo
aðeins nokkurra mánaða fang-
elsi og 30—40 þúsund króna
sekt fyrir.
Nei, hingað og ekki lengra!
Með slikri linkind erum við
eð kalia yfir okkur vanda og
óhamingju, sem æ erfiðara verð
ur að fást við.
Hér er um að ræða svo al-
varlegt afbrot, að refsingar fyr
ir slikt athæfi verða að vera
svo þungar, að enginn láti sér
detta í hug að reyna slíkt, hvað
þá meira.
Ég las í blaðinu í dag, að nú
hefði komizt upp um heróín-
■smygl og finnst mér nú mælir-
inn fullur.
Ég vill skora á alla foreldra
i landinu að láta nú til sin
heyra og taka ekki á jafnalvar
legu máli sem þessu með neinni
linkind.“
0 Ásatrú
Eysteinn Eymundsson skrif-
ar:
Þau tíðindi hafa nú orðið, að
ásatrúarmenn hafa fengið leyfi
fyrir lóð ti'l þess að reisa á
heiðið hof, þar sem blótfórnir
verða færðar, að fomum sið.
Svo sem aiþjóð vedt, voru
þeir menn heiðnlr, sem fluttust
hingað tiil lands fyrir tæpum
ellefu hundruð árum, Þelr voru
hraustir menn, sem létu sér
ekki allt fyrir brjósti brenna.
Þeir voru dren-gskaparmenn, að
því leyti, að þeim þótti lítilmót-
legt að ganga á bak orða sinn-a,
öfugt við það, sem nú er alltof
algengt meðal almennin-gs. Nú
þarf helzt allt að vera skriflegt
og vottfast, ef því á að vera
treystandi. Þetta virðist mér
vera algengara hér i höfuðborg
inni en ú-ti á landi, þar sem ég
þekki til.
0 Hvert er lífsviðhorf
ásatrúarmanna?
Landnámsmenniniir voru
kaldrifjaðir vikin-gar, sem fóru
með rupli og ránum um ókunn
lönd, drápu men-n og fén-
að, tóku fólk'höndum og gerðu
það að þrælum. Þeir voru misk
unnarlausir menn — köstuðu
ungbömum á spjótsoddum og
hrintu gamalmennum fyrir
björg, báru út ungbörn og svo
framvegis. Samt voru ti-1 heið-
arlegar undantekningar.
Er það þetita lífsviðhorf sem
ásatrúarmenn ætla að tiieiinka
sér? Er hægt að telja nokkr-
um heilvita manni trú um, að
þessi-r menn trúi þvl í raun og
veru, að þessl trúarbrögð séu
an-nað ert h-ugarsmíð þédrra
manna, sem ekki þekktu æðri
trúarbrögð? Þessum mönn-
um gat verið vorkun, en ég sé
ekki hvemi-g svo á að vera um
nútimamenn, sem þekkja æðri
trúarbrögð.
Ég get ekki betur séð en að
þetta sé nokkurs konar leik-
-araskapur eða fordáld tid þess
að láta miikið á sér bera.
Ég -ann miinni þjóð af heilum
huga og óska henni ailrar bless
unar í nútíð og framtið. Ég
harma það, ef kærleiks-
andi k risti-nd óms ins ræður
ekki rikjum meðai alira lands-
ins barna. Enda þótt öldum sé
nauðsyn-legt að búa við góð lífs
kjör tel ég þó, að okkar mesta
nauðsyn sé að halda okkar trú
arstyúk og láta ekki glepjast
af óholium u-tanaðkamandi
áhrifum, þvi að andinn er efn-
in-u yfirsterkari og það edn-a,
sem er óforgengilegt er manns-
sálin. Þess vegna ber oss að
ha-lda henni hireinni.
Eysteinn Eyinundsson.“
Það gæti nú farið svo, að ása
trúarmenn tileinkuðu sér eitt-
hvað af kristidegu hugarfari, á
sama hátt og kri-stinnar trúar
menn hafa margir hverjir vað-
ið uppi sem ótíndir riibbaldar
alla tið. Að minnsta kosti teiur
Velvakandi, að ekki þurfi að
óttast hér neina allsherjar
skálmöld, þótt eiinhverjir men-n
hafi kosið að taka upp ásatrú.
Það er þá alltaf hægt
að hringja i lögguna. Því má
bæta við, að Velvakandi þekk-
ir persónulega a.m.k. tvær ása-
trúarsálir, sem báðar eru ein-
staklega geðþekkar o-g gæfar í
aliri umgengni.
£ Góð lögregluþjónusta í
Breiðholtshverfi
íbúi í BreiðhoM, Sigurður
Ólafsson, hringdi.
H-ann sagði, að mi-kið hefði
verið rætt og ritað um ófull-
nægjandi löggæzlu í Breiðholt-
inu, en nú virtist svo sem úr
þvi hefði verið bætt, enda virt-
ist afbrotum þar haf-a fækkað
að mikl-um mun. Hann vi-ldi
einnig þakka fy-ri.r sérstaklega
góða þjónustu lögreglunnar í
Breiðhol-tshverfi.