Morgunblaðið - 23.10.1973, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. OKTÓBER 1973

Ed McBain:
ó heljarþröm
19
„En heimilt?"
„Stöku sinnum."
„Ég hringi á Roger.“
„Nei, verið ekki að hafa fyrir
því. Ég ætlaði að spyrja yður fá-
einna spurninga."
„Ö.“ Hún virtist undrandi,
augnabrúnirnar drógust upp á
ennið. Hann tók eftir því, að þær
voru svartar, og þá velti hann þvf
fyrir sér, hvort öskuljóst hárið
væri litað; hann komst að þeirri
niðurstöðu, að svo hlyti að vera,
fjandkornið engin kona var með
svo skringilega samsetningu af
öskuljósu hári og svörtum augna-
brúnum. Plat, hugsaði hann. Frú
Christine Scott hefur rétt nýlega
sprottið út úr brezkum skemmti-
leik. .......
„Hvers konar spurningar?"
„Um það sem gerðist hér í
gær.“
„Ja."
„Segið mér hvað gerðist."
„Ég hafði fengið mér gönguferð
hér bak við húsið,“ sagði Christ-
ine. „Mér finnst gott að ganga
með ánni. Og veðrið var svo stór-
kostlegt, svo mikil litadýrð og
blærinn svo hlýr...“
„Já, hvað svo?“
„ . . . ég sá Mark koma á fleygi-
ferð frá húsinu, hlaupa að garð-
skúrnum. Ég sá strax á andliti
hans, að eitthvað voðalegt hafði
gerzt. Ég hljóp þess vegna að
skúrnum um leið og Mark kom út
með kúbeinið. - Hvað er um að
vera? spurði ég.“
„Og hverju svaraði hann?“
„Hann sagði: - Pabbi hefur læst
sig inni í vinnustofunni og hann
svarar okkur ekki. Við ætlum að
spenna upp hurðina. Það var allt
og sumt.„“
„Og síðan?“
„Sfðan flýtti hann sér heim að
húsinu og ég fylgdi á eftir honum.
Alan og David voru uppi fyrir
framan hurðina. Tengdapabbi var
þarna inni þótt henn hefði stóra
vinnustofu niðri.“
„Notaði hann þetta herbergi
mikið?“
„Já, þetta var afdrepið hans,
býst ég við. Þarna geymdi hann
eftirlætis bækurnar sínar og
hljómplöturnar. Afdrep."
„Var það vandi hans að Iæsa
hurðinni?"
„Já.“
„Læsti hann hurðinni alltaf,
þegar hann hélt sig þarna uppi?“
„Eftir því, sem ég veit bezt, já.
Ég þurfti oft að fara upp til að
kalla á hann í mat eða eitthvað, og
hurðin var alltaf læst.“
„Hvað gerðist svo eftir að þér
komuð upp með Mark?“
„Nú, Alan sagði, að þeir hefðu
reynt að opna hurðina, en hún
væri sennilega læst og þeir ætl-
uðu að brjóta hana upp.“
„Virtist þér hann áhyggjufullur
vegna föður sins?“
„Já. Já, að sjálfsögðu var hann
það. Þeir höfðu barið og sparkað í
hurðina og verið með alls konar
hávaða, en ekki fengið neitt svar.
Hefðuð þér ekki haft áhyggjur?"
„Ha? Jú, jú, auðvitað. Og hvað
gerðist svo næst?“
„Þeir stungu kúbeininu í rifuna
milli hurðarinnar og dyrastafsins
og spenntu lásinn upp.“
„Síðan?“
„Síðan reyndi Mark að opna
hana, en gat það ekki. Svo að þeir
spenntu hana upp og sáu .. . sáu .
''....að gamli maðurinn hafði
hengt sig, ekki satt?“
VERKSMIDJU
ÚTSALA!
Opin þriðjudaga kl. 2-7e.h. og
föstudaga kl.2-9e.h.
Á ÚTSÖLJUNNI:
Flækjulopi Vefnaöarbútar
Hespulopi Bílateppabútar
Flækjuband Teppabútar
Endaband Teppamottur
Prjónaband
Reykvikingar reynið nýju hraóbrautina
upp i Mosfellssveit og verzlið á útsölunni.
ÁLAFOSS HF
MOSFELLSSVEIT
„Jú.“ Rödd Christinu var orðin
að Iágu hvísli. „Jú, það er rétt.“
„Hvert ykkar tók fyrst eftir
þessu?“
„Ég. Ég stóð aðeins álengdar,
þegar þeir spenntu hurðina upp.
Ég horfði beint inn i gættina og
ég sá þennan . . . þennan líkama
hanga þama og ég . . . ég vissi að
í þýóingu
Björns Vignis.
það var tengdapabbi og . . . og ég.
Ég æpti upp!“
„Hver sá þetta næstur?"
Við höfum á lager úrval af fallegum hlutum til
skreytinga á verzlunargluggum, t.d. eins og
myndin sýnir.
Gísli Jónsson & Co. H/F.
Sundaborg
Klettagarðar 1 1.
velvakandi
Velvakandi svarar í sfma 10-
100 kl. 10.30—11.30. frá
mánudegi til föstudags.
£ Raunalegur
klæðaburður
Ungur maður sem segist vera
„stammkúnni" á skemmtistöðum
borgarinnar hringdi nýlega, og
var þungt niðri fyrir. Fórust
honum svo orð:
„Það er kominn tími til að
þessum fíflalátum með hálstau á
skemmtistöðum fari að linna. Að
„séffunum" á þessum stöðum
skuli vera látið haldast uppi að
heimta, að viðskiptavinir þeirra
gangi um í einhverjum vissum
„múnderingum” er með öllu
óþolandi. Þetta er fáranlegt, eins
og t.d. sézt af þvl, að ég á eitt
bindi til í eigu minni — þ.e.a.s.
það, sem ég hendi á mig áður
en ég fer út um helgar, og sömu
söguna er að segja um kunn-
ingjana. Þessir menn sem hafi í
hávegum þá reglu, að ekki sé
hleypt öðrum inn á staðina en
þeim. sem eru með hálsbindi,
hafa greinilega ekki orðið varir
við það, að þetta fígúruverk er
Iöngu komið úr tízku hjá þeim,
sem eru ekki farlama gamal-
menni. Þetta þekkist hvergi nema
hér, — mér er sem ég sæi danska
vertshúshaldara haga sér svona.
Það eina, sem mér dettur í hug
til þess að fá þessu breytt, er að
menn taki sig nú saman, og láti
vera að hengja jólatrésskrautið á
sig áður en þeir fara á staðina.
Það yrði fróðlegt að sjá hvort yfir-
mennirnir á stöðunum yrðu mjög
stifir á meiningunni þegar þeir
sæju fram á að missa allan þann
„bissness".
Það væri kannski hægt að skilja
afstöðu veitingamanna i þessu
máli, ef fólk væri alemnnt svo
uppstrilað á þessum stöðum
þeirra, að bindislausnir skæru sig
úr, en það er nú ekki því að
heilza. Látið er óátalið, að stelpur-
nar séu í gallabuxum og hverju
sem er. Annars má maður
kannski þakka fyrir meðan manni
er ekki uppálagt að mæta í kjól og
hvítt með föðurmorðingja.
En ég skora sem sagt á alla þá,
sem eru sama sinnis og ég um
þetta mál, að láta ekki bjóða sér
upp á þessa ósvífni lengur, heldur
fara hér eftir bindislausir á
staðina. Verði almenn samtök um
þetta, þá skulum við bara sjá
hvort það fara ekki að renna tvær
grímur á kappana þegar þeir sjá
fram á að tómahljóð verður í gull-
kistunum.“
% Kynþáttafordómar
á Islandi
Ami J. Gunnarsson skrifar:
„Velvakndi góður.
1 útvarpsþættinum „Spurt og
svarað" s.l. föstudag varpaði
stjórnandi þáttarins fram þeirri
spurningu hvort rétt væri, að
blökkumenn væru í bandaríska
varnarliðinu á Kef lavíkurflug-
vellinum, enda þótt kveðið væri
svo á varnarsamningi Islands við
Bandarikin. að svo skyldi ekki
vera. Svar Páls Ásgeirs Tryggva-
sonar, deildarstjóra f utanríkis-
ráðuneytinu, var á þá leið að í
varnarsamningum væri ekki
ákveðið af hvaða iitarhætti
varnarliðsmenn ættu að vera.
Því vel ég máls á þessu hér, að
þetta er ekki í fyrsta sinn, sem
tæpt er á þessu máli á opinberum
vettvangi. En mér er spurn: Er þá
virkilega til kynþáttahatur hér á
Islandi?
Ég verð nú að viðurkenna það,
að ég hef ekki orðið var við að hér
sé mikið um hörundsdökkt fólk,
enda hef ég ekki verið mikið á
ferðinni á Keflavíkurflugvelli. En
sé það svo. eins og fram kom í
svari Páls Ásgreis að stefnt sé að
þvf, að hlutfall blökkumanna í
herliði Bandarikjanna erlendis sé
svipað og hlutfall blökkumanna
meðal Bandarikjamenna heima
fyrir, hvað er þá eiginlega að því?
Ætli þeir, sem haldnir eru kyn-
þáttafordómum haldi, að á meðal
blakkra varnarliðsmanna kunni
að leynast mannætur, eða eitt-
hvað ennþá hryllilegra?
Annars segi ég nú fyrir mitt
leyti að ekki vildi ég vera
varnarliðsmaður á Islandi. Það
hefur alla tíð komið fram við
þessa menn eins og væru þeir
eitthvað óæðra sköpunarverk, en
við, hinir göfugu Islendingar.
Ekki hefur farið mikið fyrir hinni
„íslenzku gestrisni“, sem við
höfum alltaf start okkur af.
Meðan verið er að væla um að
gera umhverfið „manneskju-
legra“ höldum við gettó með á
þriðja þúsund manns mitt á
meðal vor. Skemmtilegt fyrir
okkar litlu, góðu og hlutlausu
þjóð — eða hvað?
Nei, það verður að mega ætlast
til þess, að það sé svolítið „system
í galskabet".
Ami J. Gunnarsson.“
£ tsbirnir
og hvftbirnir
Barnakennari skrifar:
„Það hefur færzt f vözt hin
síðari ár, að skepnur þær, sem
nefndar hafa verið hvítbirnir, séu
kallaðir ísbirnir.
Þegar hvítabimirnir í Sædýra-
safninu voru fluttir hingað á milli
gryfja þar um daginn voru fjöl-
miðlar komnir þar á vettvang til
að fylgjast með flutingnum. Þeg-
ar sagt var frá þessu voru dýrin
alls staðar nefnd ísbirnir.
Þessi ruglingur mun stafa af
áhrifum úr dönsku, en f öllum
bænum, fréttamenn og aðrir þið,
sem hafið það að atvinnu að fara
rétt með íslenzkt mál, vandið
ykkurbetur. Barnakennari."
ER FLOGINN ÚR SUDURGÖTUNNII
Hátún 6A
HÁTÚNl 6A, SÍMI 24420
VIÐURKENNDAR
ELDTRAUSTAR
— fyrir kyndiklefa
hvar sem eldvörn þarf
— Standard stærðir
— Sérstærðir
SÆNSK GÆÐAVARA
VHHWKENNING
■■UNAMALASTOFNUNAI BlKISINS

E. TH. MATHIESEN H.F.
SUÐURGÖTU 23
HAFNARFIRÐI — SlMI 50152

I