Morgunblaðið - 04.12.1973, Blaðsíða 19

Morgunblaðið - 04.12.1973, Blaðsíða 19
MORGUNBLÁÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 1973 19 Guðmundur H. Garðarsson: Hreinsanir og að kætast yfir óförum annarra Málgagn kommúnista á tslandi, Þjóðviljinn, birti 25. nóvember s.l. grein merkta dþ, þar sem því er sérstaklega fagnað, að nú séu vestræn velferðarríki að komast á heljarþröm- ina, „þökk sé olfubanni arabísku ríkjanna gagn- vart Vestur-Evrópu, Norð- ur-Ameríku og Japan“. Grein dþ er að hluta byggð á fréttaefni úr vestur-þýzka timarit- inu Der Spiegel og það tekið, sem best hentar kommúnistum I áróðri þeirra gegn því þjóðskipu- lagi, vestrænu lýðræðisskipulagi, sem hefur fært öllum almenningi mikla velmegun og margsannað yfirburði sína yfir kommúniskt þjóðskipulag. dþ fer þó greinilega mest á eigin kostum og er erfitt fyrir lesendur, sem ekki hafa þýzku greinina við höndina að gera sér grein fyrir, hver sé túlk- un hins þýzka blaðs á illum afleið- ingum neikvæðra aðgerða Araba- rikjanna gagnvart vestrænum ríkjum eða hverjar séu skoðanir dþ. En inn á milli birtir greinar- höfundur ótviræðar eigin skoð- anir, sem eru þess eðlis, að satt að segja er það hörmulegt, hversu fáir iandsmenn fá sig til að lesa þetta islenzka kommúnistablað Þjóðviljann, svo þeir fái séð, hvað þar er boðið upp á og hvert að- standendur blaðsins stefna. Það fer nefnilcga ekki á milli mála, að eftir þvf sem fleiri Islendingar legðu það á sig að lesa þau haturs- skrif í garð vestrænna þjóða, siða þeirra og lifnaðarhátta, sem oft á tíðum birtast f Þjóðviljanum, mundu augu æ fleiri opnast fyrir þvf, hvflík hætta stafar af völdum og áhrifum kommúnista á tslandi. Dæmi skal tekið úr umræddri grein í Þjóðviljanum: „Það verður ekki sagt, að valdhafar Vesturlanda horfi björtum augum til framtíðarinnar þessa dagana. Við íslendingar megum þakka fyrir okkar olíusamninga við Sovétríkin, þótt það að vfsu komi ekki i veg fyrir, að við verð- um fyrir óþægindum af oliu- kreppu Vestur-Evrópu. Og svo sannarlega höfum við ekki ástæðu til annars en að gráta þurrum tárum yfir þeim hörm- ungum og vandræðum, sem vald- hafarnir þar eiga nú f vændum. Síðan fiskveiðilandhelgin var færð út í 50 mflur hafa EBE-rikin með Bretland og VesturÞýzka- land í broddi fylkingar komið fram sem svarnir óvinir okkar og gert fruntalegar tilraunir til þess að gera að engu viðleitni okkar til þess að tryggja framtíðarvelferð og sjálfa tilveru íslenzku þjóð- arinnar. Við höfum þvf ekki ástæðu til annars en að fagna þvf, að þeim siðvillta auðvaldsskrfl, sem enn ræður lögum og lofum f Vestur-Evrópu, skuli nú kólna á klóm.“ Ennfremur: „Sá hroki og fjand- skapur gagnvart Islendingum, sem þessi afstaða (Innskot: þ.e.a.s. í sambandi við tollafríð- indi á fiskafurðum í Efnahags- bandalagslöndunum) lýsir, sýnir, að ekki er ástæða til annars en að við lítum á EBE-ríkin sem óvipa- ríki okkar og f samræmi við það erum við í fullum rétti með að kætast af einlægni yfir þeim hrellingum, sem nú ganga yfir þau.“ Ekki er ástæða til að vanþakka tímabundna oliusamninga við Sovétríkin né ágæt viðskipti Is- lendinga við þessa þjóð á um- Iiðnum árum. En Sovétríkin hafa einnig notið góðra viðskipta við íslendinga. Mætti í því sambandi nefna, að á tímum stöðugra verð- hækkana á sjávarafurðum bæði i Vestur-Evrópu og Bandarikjun- um, eins og átt hefur sér stað á yfirstandandi ári, hafa Sovét- menn búið við þau ágætu kjör, að hafa fastan eins árs samning með óbreyttu verði á samningstíma- bilinu á þeim vörum, sem þeir hafa keypt frá íslandi. Sem dæmi mætti nefna, að verð á hraðfrystri ufsablokk til Bandaríkjanna hefur hækkað úr 30 centum pund- ið i 55 cent per pund á rúmu ári, en á sama tíma hefur útflutnings- verð á ufsaflökum til Sovétrikj- anna verið óbreytt þ.e.a.s. á yfir- standandi samningstimabili. Skyldi íslenzkum sjómönnum, útgerðarmönnum, verkafólki og fleirum ekki hafa komið það vel, að á aðeins þremur árum hefur útflutningsverð hraðfrystra sjávarafurða til Bandaríkjanna rúmlega þrefaldast. Skyldi það ekki vera íslenzku fólki þóknanlegt, að stórlega auk- inn kaupmáttur almennings i Vestur-Evrópu og Bandaríkj- unum hefur tryggt því hæstá verð, sem nokkru sinni hefur fengizt fyrir sjávarafurðir i þessum löndum? Og þar með skapa hérlendis mjög góð lifs- kjör? Skyldi það vera tslcndingum fagnaðarefni eða eitthvað til að kætast yfir, ef kreppa skyldi skella yfir beztu viðskiptaþjóðir þeirra með þar af leiðandi minnk- andi kaupgetu almennings og versnandi viðskiptakjörum? Skyldi ekki Þjóðvíljinn og að- standendur hans vera i miklum minnihluta um þá skoðun, að lifs- kjör séu nú svo góð að það sé beinlínis æskilegt og tilhlökk- unarefni að kreppa verði í Vestur-Evrópu og Bandaríkj- unum. Lftum i eigin barm. Þótt ís- lendingar búi við góð Kfskjör, sem er fyrst og fremst því að þakka, að við eigum viðskipti við velferðarríki vestursins, þá fer þvf víðs fjarri í dag, að ekki þurfi að bæta kjör alls almennings. Kröfur verkalýðshreyfingarinnar hafa aldrei verið meiri. Sannar það á órækan hátt þarfir fólksins og það í stjórnartíð vinstri ríkis- stjórnar, sem setti sér það að markmiði, að tryggja hag fjöld- ans! Skrif dþ I Þjóðviljanum sýna bezt skilningsleysi þessara aðila á þörfum fólksins og afstöðu komm- únista yfirleitt til þróunar vel- ferðarrikisins, þar sem þarfir ein- staklingsins, efnahags-, félags- og menningarlegar, eru hafðar í fyrirrúmi. í Þjóðviljanum er ekki vitnað í þann hluta greinarinnar í Der Spiegel, sem fjallar um það hvað snýr að verkalýðnum, ef kreppa hlýzt af aðgerðum Araba. Þar segir meðal annars, að þessar að- gerðir, sem má likja við hernaðar- aðgerðir, muni hafa stórkostlegar verðhækkanir í för með sér sér- staklega á vörum og íbúðarhús- næði. Það mun gera það óum- flýjanlegt, að verkalýðshreyf- ingin krefjist mikilla kauþhækk- ana, en í hinu þýzka blaði segir, að í þeim efnum verði að hafa mikla aðgát af ótta við hugsanlegt atvinnuleysi vegna skorts og mik- illa verðhækkana á hráefnum og öðrum nauðsynlegum hjálpar- efnum í mikilvægum iðngreinum. Setur það verkalýshreyfing- unni ákveðin takmörk í kröfu- gerðinni. I Der Spiegel segir einn- ig, að hinn almenni borgari muni fara verst út úr olíuhernaðarað- gerðum Araba. Afleiðingar þeirra, sem birtast í tvöfaldri hækkun bensinverðs, þrefaldri hækkun olíuverðs, hráefnisskorti í mikilvægum iðngreinum, hættu á atvinnuleysi og svo framvegis, er ekkert til að kætastyfir, hvorki fyrir Islendinga né aðra Evrópu- búa. Það þarf mikið kommúnistaóf- stæki til að segja, eins og gert er í Þjóðviljanum orðrétt: „Hann hcfur s.int þér, maður, hvað er gott; og hvcrs annars krcfst Drottinn af þ£r cn ástund- un rlttlætis og kæricika, og fram- göngu í Iftillæti fyrlr (iuði þfn- um?“ Ég var að lesa 2. grein Baldurs Hermannssonar, sem birtist f Morgunblaðinu hinn 4.11. sl. und- ir fyrirsögninni: „Fóstureyðingar og tilraunir á fóstrum". Um þriggja til sex mánaða gamla sam- borgara, sem spriklandi, pissandi og grátandi eru snúnir úr háls- liðnum, drekkt í sjóðandi vatni eða kæfðir f handklæði af starfs- fólki sjúkrahúsa, sem áður hafa numið þá brott úr öryggi móður- kviðar. Sannast sagna verð ég að viður- kenna, að í huga mínum hefur orðið fóstureyðing, hreint ekki framkallað neina mynd líka þeirri, sem að framan greinir. Og einhvern veginn býður mér í grun, að ekki sé ég nein undan- tekning í okkar ,,siðmenntaða“ þjóðfélagi, sem hefur svo háan meðalaldur þegnanna, hvað þetta „Við höfum þvf ekki ástæðu til annars en að fagna þvf, að þeim siðvillta auðvaldsskrfl, sem enn ræður lögum og lofum f Vestur- Evrópu, skuli nú kólna á klón- um.“ Þarna er ekki verið að hugsa um verkalýðinn — almenning — í Vestur-Evrópu, né það, að jafn- aðarmenn stjórna f mörgum helztu iðnaðarríkjum álfunnar svo ekki sé á það minnzt, að lýð- ræðissinnuð verkalýðshreyfing er mjög öflug og sterk i Vestur- Evrópu. Því má bæta við, að meirihluti hennar er að vísu mjög harðsnúinn í andstöðu sinni við kommúnista. Verkalýðurinn og sérstaklega jafnaðarmenn i Evrópu muna örlög lýðræðissinn- aðra forustumanna i verkalýs- hreyfingu þeirra landa, sem hafa fallið undir hramm kommúnism- ans. Niðurlag greinarinnar um „manneskjulegra þjóðskipulag" og „að vonandi sé ekki langt að bfða þeirrar blessuðu stundar að við hér uppi á tslandi gætum hreinsað af þjóðarlfkamanum sálufélaga vestur-evrópska auð- valdsins, okkar eigið fhald“ minnir á orðalag valdamanna kommúnistaríkjanna, þar sem hreinsanir hafa verið fram- kvæmdar í verki. Hver man ekki örlög bænda í Rússlandi eftir byltinguna 1917? En þá var milljónum sjálfseigna- bænda hreinlega útrýmt. Hver man ekki eftir hreinsun- unum í Eystrasaltsríkjunum? Þá voru heilar þjóðir teknar upp og sinnuleysi um verknaðinn fóstur- eyðingu varðar. Um það að sannleikur- inn um fóstureyðingar er að verða mér raunverulegri, rekst ég á grein í norska ritinu Norkontakt, sem gefið er út af „Direktoratet for utviklingshjelp". Þar segir m.a., að í portúgölsku Angóla sé ung- barnadauðinn 125 af hverjum 1000 fæddum börnum. Jafnframt er þess getið, að meðalaldurinn sé 35 ár. Er það furða að hugsunin læðist að mér: Hverjir kalla hverja sið- menntaða, hverjir ákvarða af hverju skuli tekið mið, hverjir ákvarða, hvernig meðalaldur skuli reiknaður út, þ.e. hvaða þegnum skuli sleppt f útreikn- ingnum? Við, sem viljum gera allt til þess að jafnvel foreldralaus ung- börn, sem fædd eru inn I heim hvers kyns sjúkdóma, hættu og nánast takmarkalausra erfiðleika i hinum svonefndu „þróunarlönd- urn, fái lifað, fái a.m.k. tækifærið fluttar nauðungarflutningum yfir í aðrar heimsálfur. Hver man ekki hreinsanirnar í Tékkóslóvakíu eftir valdatöku kommúnista 1949? Þá voru á annað hundrað þúsund manns hreinsaðar. Þar af rúmlega 20 þúsund líflátnir. Hver man ekki hreinsanirnar í Tékkóslóvakíu 1968 eftir að f relsisbarátta Tékka mistókst? Þegar kommúnistar tala um hreinsanir, hefur sagan sýnt, að um getur verið að ræða: 1. Lfflát andstæðings. 2. Fangelsun. 3. Vist á geðveikrahæli. 4. Frelsisskerðingu í ýmsum myndum. Það er tími til kominn, að Is- lendingar hætti að haga sér eins og strúturinn, að stinga höfðinu í sandinn þegar hætta steðjar að. Skrif Þjóðviljans og framkoma valdamanna Alþýðubandalagsins gefur fulla ástæðu til að sagt sé: Á meðal Islendinga eru kommúnistar, sem munu einskis svffast fái þeir'tækifæri og stuðn- ing til þess að framkvæma áform sín og hreinsanir. Þaðeróhæfa að hafa i ríkisstjórn ráðherra, sem styðjast við málgagn, sem flytur boðskap á borð við það, sem að framan greinir. Stuðningsmenn frelsis og lýð- ræðis á tslandi eiga að taka hönd- um saman og setja kommúnista til hliðar, svo þeir fái ekki mögu- leika né tækifæri til að fram- kvæma óhæfuverk sfn á fslenzku þjóðinni. Guðm. H. Garðarsson. til þess að reyna, sviptum sum börn í okkar „siðmenntaða“, tæknivædda og aflögufæra þjóð- félagi því samatækifæri. Illýtur ekki ástæðan til þess að beitt sé slíkum aðferðum og f upp- hafi er lýst að vera óstjórnlega mikil? Og getur hugsazt, að hægt sé að tala um eitthvað frjálsara eða jafnvel frjálst f slfkum efn- um? HvfHkt er það frelsi — hvers réttlæti? Sumir virðast kunna illa biblíu- tilvitnunum, og kjósa að kalla slíkt „sambland fordæminga og óskadrauina". Birtist þar ekki einmitt þessi tilhneiging manns- ins að setjast sjálfur i öndvegi í stað Guðs, að vilja láta Guð ganga í lítillæti fyrir manninum og gegndarlausum kröfum hans um síminnkandi sjálfsaga og sjálfsaf- neitun. Það skyldi vera, að við hefðum reitt öxina að rótum eigin grund- vallar? Reykjavík, 7.11. ’73. Guðmundur Einarsson, æskulýðsfulltrúi. Líf 1 hvers hendi?

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.