Morgunblaðið - 14.12.1973, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. DESEMBER 1973.
Þýtur í skóginum
Eftir Kenneth
Grahame
5. kafli
ÆVINTÝRI FROSKS
Froskur rétti úr sér og brosti svolítið út í annað
munnvikið.
,,Þau héldu því fram, að dómstólarnir hefðu aldrei
staðizt ofurkapp og tungumýkt á við þína né úttroðin
seðlaveski. Þau ákváðu því aðflytjast inn í Glæsihöll,
sofa þar og halda húsakynnunum hreinum, svo allt
væri til reiðu, þegar þú kæmir aftur. Þau grunaði
auðvitað ekki, hvað í vændum var, enda þótt þau
grunaði íbúa Stóraskógar um ráðabrugg. — Nú
kemur að átakanlegasta kafla sögunnar. Það var
eina óvæðursnóttina í roki og rigningu, að flokkur
hreysikatta með alvæpni ruddist að framdyrunum.
Um leið gerði hópur marða áhlaup eldhúsdyramegin
og félagar þeirra tóku sér stöðu í gróðurhúsunum og
viðsvaladyrnar.
Moldvarpan og greifinginn sátu við arineldinn í
setustofunni og áttu sér einskis ills von því ekki var
hundi út sigandi í þetta veður. Árásin kom þeim því í
opna skjöldu frá öllum hliðum. Þau vörðust sem bezt
þau máttu, en áranguslaust, enda voru þau óvopnuð
og hvað geta tvö dýr gegn hundrað? Þau voru lamin
meðlurkum og rekin á dyr með mörgum háðulegum
og óviðurkvæmilegum orðum.“
Þennan fugl getið þið notað sem jólaskraut á jólatréð eða búið
til óróa til að hengja upp f herbergið ykkar.
Fuglinn klippið þið út annað hvort í litað eða bara í hvítt
karton. Raufin á fuglinum er til þess að hægt sé aðsetja vængi á
hann. Þaðgeriðþið þannig, að þið klippið út f hvftan pappfr eina
22 cm lengju, tvær 20 em og tvær 16 em lengjur, eða þar um bil.
Síðan límið þið endana saman og leggið á miðjuna og límið aftur.
En gætið þess að endarnir verði ekki hvassir. Þegar þið eruð
komin með 5 „vængi“ þá festið þá f raufina, fáið ykkur nál og
tvinna og þræðið efst í fuglinn, sitt hvorum megin við raufina, og
um leið fáið þið enda til að festa á jólatréð.
Ef þið ætlið að búa til óróa, fáið þið vkkur 3 mjóar spýtur, og
hindið saman, þannig að þær myndi þrfh.vrning, og festið fuglana
á f misjaf nri hæð.
£/Vonni ogcTWanni
Bátar voru alltaf á ferð milli skipa og iands. Þa?S
var því margt a?í sjá fyrir okkur.
Kg reri eins hratt og ég gat, og Manni stýrði í áttina
til dönsku skipanna. Þau lágu næst.
Fyrst konium við að litlu einsigldu skipi. ,.RakeÞ‘
frá kaupmannaliöfn. Það var snoturt skip með rauð-
máluðum öldustokkum.
Við rerum hringinn í kringum það og heilsuðum
upp á skipsdrenginn, en hann þekktum við. Hann
tók kveðju okkar glaðlega og óskaði okkur góðrar
ferðar.
Næst komum við að „Hertu“. Það var glæsilegt
skip. Dönsku hásetarnir hölluðu sér út yfir hástokkinn
og kölluðu til okkar:
„Iívert eruð þið að halda?“
..Við erum í skemmtiferð“, svaraði ég-
„Viljið þið koma hérna til okkar?“ kallaði annar.
eftir
Jón Sveinsson
„Þakka þér fyrir. Við megum ekki fara um borð“.
„Hver hefur bannað ykkur það?“
•>•> Hún mamma“.
„Og af hverju?“
„Það veit ég ekki. Ég hugsa, að hún sé hrædd um,
að eitthvað geti komið fyrir okkur“.
„Af hverju er hún hrædd um það?“
„Það fór einu sinni drengur um borð í útlent skip.
Það sigldi burt með hann, og síðan Iiefur ekkert til
hans spurzt“.
„Þetta var ljót saga. En bíðið þið ögn við. Ég kem
fljótt aftur“.
Hann hvarf inn á skipið.
Við færðum okkur nokkra faðma fjær til vonar og
vara. Það er ekki að vita, hvað hann ætlar sér, hugsaði
ég. En brátt kom hann aftur og kastaði til okkar tveim-
ur appelsínum.
mcörnorgunKof f inu
— Svona er hann efittektar-
samur... þetta hefur hann
lært f sjónvarpinu...
— Ertu viss um, aó þú takir
ekki þetta læknanám þitt of
alvarlega.. ?
— Ég átti að skila kveðju frá
f iðlukennaranum og segja, að
hann hefði unnið í happ-
drættinu...
— Ehe, jamm. ,.ef þér
þrýstið SVONA fast, þá nátt-
úrulégá....