Morgunblaðið - 17.01.1974, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. JANUAR 1974
Þútur í skóginum “
Nú leið að því, að veizlan skyldi hefjast. Froskur
hafði farið beint upp í svefnherbergi sitt og sat þar
enn þungt hugsi. En syndilega fór að birta yfir svip
hans og hann fór að brosa með sjálfum sér, hikandi í
fyrstu, en svo breiddist brosið út og breyttist í
undurfurðulegan hlátur. Loks stóð hann upp, læsti
dyrunum, dró gluggatjöldin fyrir, raðaði öllum stól-
unum í herberginu í hálfhring á gólfið, tók sér stöðu
fyrir framan þá og þandi út brjóstið. Svo hneigði
hann sig, ræksti sig tvisvar og hóf síðan upp raust
sína og söng fullum hálsi fyrir ímyndaða áheyrend-
ur, sem auðvitað voru uppnumdir af hrifningu:
Síðasta vísukorn frosks.
Þegar-froskur-kom
þá kvíuðu kettir og mjálmuðu merðir
og máttu sín lítils þeir útsettu verðir,
en marðarforinginn í einum hvelli
var lagður að velli
þegar-froskur-kom.
Dósaspil
Hér er tillaga aS enn einu spili eða leik, sem gott er aS geta
gripiS til, ef veSurguSirnir koma í veg fyrir útiveru. FáSu þrjár
eSa fjórar dósir lánaSar hjá móSur þinni, og stilltu þeim upp í
röS, meS um 10 em millibili og láttu botninn snúa upp. Þú og
félagar þínir stilla sér nú upp bak viS línu, sem mörkuS er í
hæfilegri f jarlægS frá dósunum. Hver þátttakandi fær 5 tölur eSa
„dam“-spilapeninga. Keppnin er svo f því fólgin aS láta sem
flesta af spilapeningunum eSa tölunum lenda á dósbotnunum
og stöSvast þar. Hver tala eSa peningur sem stöSvast á dósabotn-
inum gefur 5 stig, og sá sem fyrstur nær 100 stigum hefur unniS.
Þegar-froskur-kom
þá brotnuðu gluggar og beygluðust dyr,
er brandi var sveiflað sem aldregi fyrr
allt lá þá í hrönnum grimmt óvinalið
um það orustusvið
þegar-froskur-kom.
Þegar-froskur-kom
þá hátt létu lúðrar og dunaði dans
um gólfin í Glæsihöll í vinafans
frækinn þá ágætur froskur sér undi
á fagnaðarfundi.
Húrra fyrir hetjunni! Húrra fyrir hetjunni miklu!!
Hann söng þetta fullum rómi og af mikilli innlifun
og tilfinningu. Og þegar hann hafði farið með vísurn-
ar einu sinni, byrjaði hann aftur upp á nýtt.
Að söngnum loknum stundi hann þungan. Mjög
þungan.
Siðan deif hann hárbustanum í vatnskönnu, skipti
vandlega í miðju og greiddi slétt niður með vöngun-
um. Að svo búnu lauk hann upp dyrunum og gekk
prúður í fasi niður stigann til að heilsa gestum
sínum, sem hann vissi, að voru þegar farnir að
safnast að.
Allir viðstaddir fögnuðu honum, þegar hann kom
inn í stofuna og hópuðust í kring um hann til að óska
honum til hamingju og hrósa honum fyrir hugrekki
og gáfur og bardagafimi. En froskur brosti bara
lítið eitt út í annað munnvikið og tautaði: „Minnstu
ekki á það,“ eða stundum til tilbreytingar: „0, þvert
á móti.“ Oturinn stóð fyrir framan arininn og var að
lýsa því fyrir hópi aðdáenda, hvernig hann hefði
farið að, hefði hann verið þátttakandi. Hann gekk til
móts við frosk, heilsaði honum innilega, lagði fram-
löppina um háls hans og ætlaði að leiða hann um
stofuna, svo allir fengju tækifæri til að hylla hann.
En froskur smeygði sér vingjarnlega, en þó ákveð-
inn undan og sagði: „Greifinginn lagði á ráðin.
Moldvarpanog rottan báru hita og þunga bardagans.
Ég var í bakvarðarliðinu og gerði lítið sem ekkert.“
Dýrunum komu greinilega mjög á óvart þessi
óvenjulegu viðbrögð frosks enfroskur fann, þar sem
hann gekk á milli gestanna, að hann átti óskipta
athygli þeirra allra.
c^Vonni ogcTYÍanni Jón Sveinsson
„Þú manst eftir sögunni, sem mamma sagði okkur
af Franz Xaver, trúboðanum mikla í Indlandi“.
„Já, Manni. Eg man vel eftir henni“.
Mamma átti ævisögu hins heilaga Franz Xaver, enda
þótt við værum mótmælendatrúar, og hún sagði okkur
stundum sögur frá trúboðsstarfi hans í Indlandi og
Japan.
Líka hafði hún nú síðustu dagana sagt okkur margt
um Péturskirkjuna í Róm.
„Það er“, sagði hún, ,.stærsta og fallegasta kirkja
í heimi. Þar er frelsarinn nálægur og heyrir bænir
allra góðra manna, sem til hans leita“.
„Á miðöldunum“, sagði hún ennfremur, „gengu
margir íslendingar suður til Róm. Þá var ísland
kaþólskt land“.
Þessar frásagnir höfðu haft mikil áhrif á okkur.
Þess vegna minntist Manni þeirra nú. Hann sa ðL
Freysteinn
Gunnarsson
þýddi
„Manstu, hvað hann var heilagur maður, hann Franz
Xaver?“
„Já“, sagði ég.
„Heyrðu, Nonni, ættum við ekki að heita því að
vinna fyrir guð eins og hann og boða heiðingjum
kristna trú, þegar við verðum stórir?“
Ég varð hissa á þessari uppástungu Manna. Mer
fannst það vera í mikið ráðizt.
Þó féllst ég á það og sagði:
„Það er mikið heit, en samt vil ég gera það með
þér“.
„Þá skulum við gera það undir eins, Nonni. Annars
gæti það orðið of seint“.
Við hugsuðum ráð okkar örstutta stund og hétiun
því svo hátíðlega að feta í fótspor hins heilaga Franz
Xaver, ef guð bjargaði okkur úr hættunni.
mch
(Qunkoffinu
— Þessar smákökur, sem þú
varst að baka, eru bara ágætar.
Hvenær bakar þú fleiri. ..?
— Þú færð ekki að fara út, fyrr
en þú hefur hjálpað föður
þínum við að þvo upp.
— Kemur Júlíus út að
leika. ..?