Morgunblaðið - 17.03.1974, Side 12

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. MARZ 1974
12
EÞÍÓPÍA
Sfðastliðinn sunnudag var
haldin samkoma í Dómkirkj-
unni. Slík samkoma hefur und-
anfarin ár verið haldin að
kvöldi árlegs æskulýðsdags
þjóðkirkjunnar. Þess má geta,
að þetta var síðasta kvöldið i
æskulýðs- og fórnarviku kirkj-
unnar, sem var helguð fjár-
öflun vegna hungursneyðar í
Eþiópiu.
Samkomu þessa setti séra
Þórir Stephensen dómkirkju-
prestur með ritningarlestri. Las
hann alkunn orð úr Biblíunni
„Á ég að gæta bróður míns?“
sem minntu okkur á það, að
allir menn eru bræður okkar,
hvar sem þeir eru staddir á
hnettinum og hvernig, sem
ástatt er fyrirþeim.
Guðmundur Einarsson að-
stoðaræskulýðsfulltrúi Þjóð-
kirkjunnar, stjórnandi sam-
komunnar, kynnti því næst
hljómsveitina „Lazarus", sem
er ættuð frá K.F.U.M. og K. Lék
hún nokkur lög í léttum dúr
með kristilegum textum. Þessi
hljómsveit vill leitast við að
vitna um Jesúm Krist í söng.
Því næst las Katrín Guðlaugs-
dóttir frásögu frá Konsó, en
eins og kunnugt er, hefur hún
starfað þar sem kristniboði í 10
ár. Þessi frásaga hennar sagði
frá á lifandi hátt, hvernig Jesús
Kristur getur lýst upp myrkur
heiðninnar og frelsað þetta fólk
undan valdi hennar.
Æskulýðskór K.F.U.M. og K.
söng tvö lög undir stjórn Sig-
urðar Pálssonar. Söngur kórs-
ins benti okkur á þann eina,
sem getur leyst okkur mennina
undan valdi syndarinnar,
Jesúm Krist. „Því hvað stoðar
það manninn, þótt hann eignist
allan heiminn ef hann glatar
sinni sál?"
Gísli Arnkelsson krístniboði,
maður Katrínar, sýndi myndir
frá Konsó. Þær sýndu okkur,
hvað ástandið er slæmt.
Skrælnuð jörð og ekkert brauð.
Hann sagði okkur einnig frá
því, að íslenzku kristniboðarnir
hefðu dreift töluverðu af korni,
en meira þyrfti til.
Þá tók til máls Pétur Þo'r-
arinsson guðfræðinemi. Benti
hann á, að þrátt fyrir fjarlægð
Eþíopíu frá íslandi, þyrftum
við að hjálpa þessu fólki í neyð
þess. Kærleikur Guðs til okkar
mannanna ætti að endurspegl-
ast í hjálp okkar til þessa fólks.
Hugarfar samverjans, sem nam
staðar við veginn og hjúkraði,
ætti að vera hugarfar allra
kristinna manna. „Guð þarfn-
ast þinna handa“.
Æskulýðskór K.F.U.M. og K.
kom nú aftur fram og flutti
söngbálkinn „Eþíópiu", eftir
séra Hauk Agústsson. Verkið
fjallar um ástandið á hungur-
svæðum Eþíópíu og hvetur fólk
til þess að veita hjálp. Þannig
þarfnast Guð okkar handa til að
hjálpa náunganum.
Samkomunni Iauk síðan með
bæn og ritningarlestri séra Ósk-
ars J. Þorlákssonar dóm-
prófasts.
Tekið er áfram við framlög-
um vegna hungursneyðarinnar
í Eþíópíu.
Hljómsveitin Lazarus flutti nokkur lög.
Goldin
baksletta
SUNNUDAGINN 3. marz birt-
ist í Morgunblaðinu þáttur um
heimsókn Kristilegs stúdenta-
félags í Skálholt nýverið. Segir
þar meðal annars frá „við-
tölum“ við nemendur Lýð-
háskólans í Skálholti. Þessi
hluti greinarinnar kemur
okkur hér fremur spánskt fyrir
sjónir. Er skemmst frá þvi að
segja, að nemendur höfðu enga
hugmynd um það, að komu-
menn hygðust fara með spjall
þeirra við kvöldverðarborð i
blöðin. Verður sú málsmeðferð
því að teljast í meira lagi hæp-
in, og er þó vægt til orða tekið.
Annað vekur þó meiri furðu:
Aftan við frásögn sína hnýtur
sögumaður eftirfarandi athuga-
semd: „Það var að heyra á þess-
um umræðum öllum, að ekki
var nemendum fullkomlega
ljóst enn, hver eru grundvallar-
atriði kristinnar trúar“.
Þetta þykir mér grálega
mælt. Raunar lýsa þessi orð
jafnframt óvenjulegri hvatvísi.
Eftir örstutt spjall, óformlegt
og án alls undirbúnings, við
nokkra nemendur, gefur
greinarhöfundur út yfirlýs-
ingu, er varðar kunnáttu
nemendahópsins alls í
grundvallaratriðum kristinn-
ar trúar“. Nemendur eru á
nokkrum mínútum vegnir og
léttvægir fundnir og þar með
væntanlega skólinn einnig. Að
vísu lætur höfundur í ljós þá
frómu ósk að lyktum, að skiln-
ingur. nemenda á þessum hlut
megi glæðast fyrir vetrarlok.
En nú er langt liðið á vetur, án
þess á ráðin hafi verið bót á
téðu kunnáttuleysi nemenda!
Orð greinarhöfundar fela það í
sér, að skólinn hafi brugðizt í
þessu efni.
Ég þóttist hafa tekið á móti
þeim fulltrúum Kristilegs stúd-
entafélags, er hér riðu í hlað
fyrir rúmri viku, eins og öðrum
gestum, jafnvel eins og vinum
skólans og velunnurum. Ég átti
ekki von á yfirheyrslum yfir
nemendum mínum eða prófum.
Sízt af öllu gerði ég ráð fyrir
opinberum einkunnagjöfum í
blöðum. En nú sé ég, að einn
þessara ágætu gesta hefur farið
fram með nokkurri vél. Hann
kom hingað undir yfirskini trú-
boðs og kynningar. En erindið
hefur öðrum þræði verið
annað, eins og nú er fram
komið.
í sjálfu sér má mér á sama
standa um álit þéssa manns.
Mér er hreint ekki kunnugt
um, að hann sé öðrum mönnum
fróðari um „grundvallaratriði
kristinnar trúar“. Dómur hans
er því lítils verður.
En óheilindi hans eru mér
óskapfelld. Og óheilindi ein-
kenna hvort tveggja, heimsókn
hans í Skálholt óg ummæli hans
um nemendur lýðháskólans.
Dylgjur eru leiðar. Hafi
greinarhöfundur eitthvað við
Lýðháskólann í Skálholti að
athuga, bið ég hann að ganga
hreint til verks og segja hug
sinn allan á opinberum vett-
vangi. Mun ég þá reyna að stilla
svo til, að Iík verði gjöld gjöf-
um.
Skálholti, 5. marz,
Heimir Steinsson.
ATHUGASEMD
Heldur þykir mér rektor taka
sér stóran bita í munn, er hann
vænir mig um óheilindi. Um-
rædd grein var um heimsókn
Kristilegs stúdentafélags í
Skálholt og lítil frásögn frá við-
ræðum við nemendur. Þessar
viðræður — ekki skipulögð við-
töl — gáfu þá mynd, að nem-
endum er ekki enn fullkomlega
Ijóst, hvað kristindómur er.
Má vera, að þetta sé of fljót-
færnislegur dómur, en þetta er
einungis mitt mat. En úr því að
tvær vikustundir í almennri
trúarbragðasögu og kristnum
fræðum eru kenndar við skól-
ann má þá ekki búast við því, að
ailt sé á grænni grein? Það eru
enn eftir nærri tveir mánuðir í
kennslu. Er ég með þessu að
halda fram, að skólinn hafi
brugðizt?
Ég er álitinn vera með
sleggjudóma af vanþekkingu,
en hvenær hefur sr. Heimir
Steinsson prófað mig í kristn-
um fræðum.
En hafi ég sært einhvern þá
bið ég velvirðingar á því. Góðar
stundir!
Jóhannes Frfmannsson.
RitaÖ
Fyrirheitið
um frelsarann
Þótt hinn fyrsti maður
sneri baki við Guði, skapara
sinum, sneri Guð samt ekki
baki við honum. Þá þegar
gaf hann fyrirheitið um
frelsarann, sem aftur mundi
Ijúka upp fyrir manninum
hliðum himinsins, sem synd-
in hafði læst.
Þetta fyrirheit rættist í
Jesú Kristi. Hann var ein-
getinn sonur Guðs. Ilann
fæddist inn f heim okkar til
þess að frelsa okkur. Líf
hans og boðskapur opinbera
okkur Guð. Ilann er kærleik-
ur Guðs holdi klæddur. Og
að lokum lét hann negla sig
á kross, þar sem hann gaf Iff
sitt, svo að við mættum lifa
meðGuði um alla eilífð.
Jesús Kristur, hinn eini,
sem lifað hefur syndlaus á
þessari jörð, tók á sig synd
alls mannkyns og sekt, svo
að við mættum eignast sak-
leysi hans. Þess vegna erum
við sýkn frammi fyrirGuði í
Jesú Kristi. Fyrir trúna á
hann tilreiknast okkur rétt-
læti hans.
Þetta er hið stórkostlega
fagnaðarerindi kristindóms-
ins: Þú ert sannarlega frjáls
f Jcsú Kristi. Hann er frels-
ari þinn.
Jónas Gíslason.