Morgunblaðið - 23.03.1974, Síða 24

Morgunblaðið - 23.03.1974, Síða 24
24 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. MARZ 1974 Jón Þorberg Stein- dórsson — Minning Fæddur 6. júlí 1939. Dáinn 12. marz 1974. Þýtur í rá og reipum rýkur sær af keipum illt hef ég áfall hlotið, afl mitt er sem þrotið. Vel ég þann vænstan kostinn fyrst von mín um líf er brostin að signa mig sjúkan og snauðan og syngja mig inn í dauðann. Mér flaug í hug þessi vísa úr kvæði hins mikla meistara Davíðs Stefánssonar um Hallfreð vand- ræðaskáld, þegar ég fékk fregnir af andláti bróður mfns. Hann hefði allt eins getað ort þetta sjálfur, um sitt eigið líf, og á ég þar við allt kvæðið, og hvert ein- asta orð er eins og talað frá hans eigin brjósi. Hann elskaði fögur ljóð og hann elskaði fagra tónlist, hann orti sjálfur og hann iék sjáfur á mörg hljóðfæri. Hans líf var samansett úr svo miklum andstæðum, að með ólikindum má telja. Hann naut mestu gleði og hamingju, sem okkar jarðneska líf hefur upp á að bjóða, og einnig gjör- þekkti hann myrkrið eins og það getur svartast orðið. Við slíka atburði sem andlát hljóta að vakna spurningar. Af hverju og hvers vegna? En við þessum spurningum fæst aldrei svar. Við reynum sjálf að svara, við finnum ótal svör, en eitt er víst, að við getum aldrei fundið rétt svör. Þótt Beggi hafi nú kvatt okkurí hinzta sinn, þá verður aldrei tekin frá okkur minningin um hann. Hann átti einn góðan og elskuleg- an vin, sem aldrei yfirgaf hann, en það er sá, sem öllu ræður og öllu stjórnar og allt verndar, al- góður guð, og við hann ræddi Beggi oft um sitt eigið lff og fram- tið. Er ekki dásamlegt að eiga slíkan vin í nauð? Það er alltaf hægt að ræða við guð, hvar og hvenær sem er, hann er alltaf til staðar fyrir þá, sem vilja þekkja hann. Við, sem eftir stöndum hérna megin landamæranna, er- um sannfærð um, að nú situr Beggi við háborð guðs og nýtur þess friðar, sem hann svo oft bað um ogþráði.Er hægtaðsegja, að við þekkjum fólk af stuttri sam- veru eða kynnum hér á jörðu? Bræður hljóta að þekkjast vel og ekkert slitur þau bönd, sem tengja þá saman. Beggi var ákaf- lega viðkvæmur i lund, kannski um of fyrir þennan oft svo misk- unnarlausa heim, sem við lifum í. Hann kom alltaf hreint fram og faldi ekkert, en sumir gera allt í felum. Hafi hann lokið lífi sínu hér á jörðu ósáttur við einhvern, þá biður hann um fyrirgefningu og sátt. Hann sendir vinnuveit- anda sínum og sonum hans sinar beztu kveðjur og þakkir fyrir samveruna. Að síðustu sendir hann litlu börnunum sínum tveim, er hann unni af heitri þrá, t Utför eiginkonu minnar, HELGU VILHELMÍNU SIGURÐARDÓTTUR. Túngötu 3. Grindavík, fer fram frá Grindavíkurkirkju miðvikudaginn 27. marz kl 13.30. Bílferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 1 2. Angantýr Jónsson. t Hjartanlega þökkum við öllum, er vottuðu okkur samúð og vináttu við andlát og útför KRISTJÁNS ÁSGRÍMSSONAR skipstjóra, Suðurgötu 49, Siglufirði, og heiðruðu minningu hans. Guðrún Sigurðardóttir, börn, barnabörn og barnabarnabörn. t Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför, JÓNS BALDURS GUNNARSSONAR, Ljósheimum 4. Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Landspítalans. Elva Baldurdóttir og systkini hins látna. Lokað Skrifstofa okkar verður lokuð mánudaginn 25. marz vegna jarðarfarar. Sigurður Elíasson h.f., AuSbrekku 52, Kópavogi. Alexander Kárason húsasmiður - Minning sínar hjartans kveðjur og óskir og. biður algóðan guð að geyma þau og móður þeirra um ókomin ár. Ég þakka Begga fyrir allt og tel mig þekkja lffið betur eftir að okkar samveru lýkur. En eitt veit ég. Þegar við hittumst fyrir hin- um megin, þá leikur hann fyrir mig á hljóðfærið sitt, hvaða hljóð- færi, sem það verður, hið yndis- lega lag Sigfúsar Halldórssonar um hana Tondeleió. Að lokum sendi ég Begga bróð- ur mínar hinztu kveðjur með ljóði Davíðs frá Fagraskógi: Gott er sjúkum að sofa meðan sólin er aftanrjóð og mjallhvítir svanir syngja sorgblíð vögguljóð. Gott er sjúkum að sofa meðan sólin í djúpinu er og ef til villdreymir þá eitthvað sem enginn x vöku sér. Beggi verður jarðsunginn eftir eigin ósk í Lágafellskirkju i dag, kl. 2 e.h. Guð geymi og varðveiti plsku- legan bróður minn. Steindór. SÍZT hefði mér dottið í hug, er við Beggi brugðum okkur á skemmtistað fyrir nokkru, að það væri í siðasta sinn, sem ég sæi hann á lífi. En nú er hann hjá Guði, sem mun leiða hann um ófarinn veg. Ég votta foreldrum hans, börnum og öðrum ættingj- um mína dýpstu samúð. Skúli Sigurjónsson. Fæddur: 28. september 1920 Dáinn: 13. mars 1974. Héraðsskólarnir okkar sem flestir voru reistir á árunum fyrir og eftir 1930, voru mikið þrek- virki, byggðir af fátækri þjóð, en af fyrirhyggju og framsýni menntafrömuða þjóðarinnar, sem skildu þörf fjöldans að setjast á skólabekk um stundarsakir þó ekki væri stefnt til langskóla- náms. íslensk alþýða og þjóðin öll stendur í mikilli þakkarskuld við þessar hugsjónahetjur, en þó mest þeir sem fátækastir voru. Þeir gátu ekki þó þeir vildu og hefðu námsgáfur lagt út á menntabrautina, en með héraðs- skólunum gátu margir öðlast á ódýran hátt viðbótarþekkingu við það nám sem barnaskólarnir höfðu að baki. Margur unglingur hefur farið sina fyrstu ferð heiman frá æskustöðvunum þegar þráður draumur varð að veruleika að eiga nú kost á því að stunda nám í 1—2 vetur í ákveðn- um skóla. Þannig var ástatt með mig þegar ég kom f Reykholts- skóla haustið 1939. Það er mikið ævintýri fyrir þann sem fátt hefur séð og litlu kynnst að koma úr strjábýlli sveit i fjölmennan skóla i fjarlægu héraði. Einn af þeim nemendum, sem ég var með í Reykholti um tveggja vetra skeið var Alexander Kárason, honum fylgi ég hinzta spölinn í dag og kveð hann með söknuði og trega. Mér varð hann strax minnisstæður i stóra hópn- um sem skipaði skólann þessa vet- ur. Hann var hár og grannur, írsk- ur yfirlitum, svipurinn greindar- legur, viðmótið hlýtt og fram- koman traustvekjandi. Við námið lágu leiðir okkar ekki saman, hann í eldri deild en ég í yngri, en fljótt myndaðist með okkur góður kunningsskapur sem varð að vin- áttu er tímar liðu fram. 1 stórum strákahóp verða oft gustmiklar umræður og þá ekki síst þegar þjóðmálin eru rædd. Flestir nemendur skólans voru úr dreifbýlinu hingað og þangað að af landinu og helguðu sér sam- vinnuhreyfinguna og þann flokk sem hana studdi. Við Alexander vorum tveir úr litlum hópi sem studdi þann flokk sem helgar sig frjálsu framtaki og sem víðtækustu frelsi í skoðun- um. Þrátt fyrir skoðanamun f þessum efnum skerti það aldrei einingu innan skólans, en kynni okkar Alexanders hafa sjálfsagt fært okkur nær hvor öðrum þar sem við vorum skoðanabræður í þessum efnum. Eftir veru okkar í skólanum hafa þjóðmálin lítið borið á góma hjá okkur. Alexander var þrjá vetur í' Reykholti, síðasta vet- urinn stundaði hann nám við smíðadeild skólans, hann var bráðlaginn og lagði haga hönd á flest sem hann kom nærri. Síðar lærði hann húsasmfði og gerði hana að lífsstarfi sinu. Þegarleið- ir okkar skildu eftir samveruna í Reykholti, sáumst við sjaldan ár- um saman. En þetta breyttist, við nálguðumst hvor annan aftur að nýju og okkar góðu kynni voru óbreytt og alltaf var jafn gaman að ræða við þennan greinda og geðþekka mann, þegar önn dags- ins gaf manni tíma til frjálsræðis. Vinátta okkar var ekki yfirborðs- kennd, hún átti sér dýpri rætur en svo að henni yrði flíkað á yfir- borðinu. Fyrir nokkrum árum síðan þegar ég byggði nýtt hús yfir mig og mína fjölskyldu fékk ég smið sem var skólabróðir okkar Alex- anders, að vinna að tréverki innanhúss, allir þrfr vorum við bestu vinir. En þegar mest lá við og minn smiður þurfti aðstoð, leituðum við til Alexanders og þurftum ekki að ganga bónleiðir til búðar. Nú nýt ég þess að hafa handverk þessa horfna vinar míns f kringum mig á heimili mínu, hljóðlát en tala sínu máli. Við hjónin nutum þess eitt sinn að eiga Alexander og Ingveldi sem gesti okkar í nýja húsinu ásamt fleiri vinum okkar hjóna, það var skemmtileg kvöldstund sem skilur eftir bjarta perlu á bandi minninganna. Alexander var mikill bóka- maður og mjög fróðleiks- fús, kunni frá mörgu að segja og sagði vel frá. Sannur ljóðavinur og þá ekki síð- ur Ingveldur kona hans. Hann var góður ferðafélagi, ferðaðist víða um landið og naut þess vel að kynnast nýjum staðháttum hvort sem það var í byggð eða uppi á öræfum, því söguna þekkti hann vel sem var samofin því umhverfi sem hann var að kynnast. Eitt sinn vorum við ferða- félagar í stórum og glöðum ferða- hóp, þá áttum við sameiginlega morgunstund við friðsælt og fagurt veiðivatn langt inni á öræf- um. Þeirri morgunstund gleymi ég ekki og þá ekki sist vegna þess hve þessi góði félagi naut þess innilega. Báðir vorum við sveitanna syn- ir, sem kunnum vel að meta kyrrðina og friðinn sem fögur morgunstund uppi á öræfum hefur upp á að bjóða. Eg horfi til baka hljóður og lft Framhald á bls. 27. t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför, JÓHANNS MARÍUSAR EINARSSONAR. Ólafla Jóhannsdóttir Thorlacíus, Haraldur Thorlacíus. t Innilegar þakkir fyrir samúð og vinsemd við andlát og útför, SIGURÐUR KR. GÍSLASON. Sérstakar þakkir færum við stjórn og starfsfólki á Hrafnistu fyrir frábæra umönnun og hlýju þann tíma sem hann dvaldi þar. Fyrir hönd barna minna og tengdabarna, Ólafía R. Sigurþórsdóttir. t Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður og ömmu, KRISTÍNAR JÓNSDÓTTUR frá Kirkjubóli i Vaðlavik. Börn, tengdabörn og barna- börn. t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför eiginmanns míns, föðurokkar, tengdaföður og afa JÓNS KRISTJÁNSSONAR, Hríseyjargötu 16, Akureyri. Ingibjörg Kristjánsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.