Morgunblaðið - 04.10.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. OKTOBER 1974
29
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jöhanna
Kristjönsdöttir
þýddi
13
vogað sér að slá hann. — Þú skalt
ekki dirfast að tala við mig á
þennan hátt. Og þegar hann
fikraði sig nær henni hrópaði hún
upp: — Og þú skalt ekki dirfast
að snerta mig... heyrirðu það.
Hann hefði sennilega ekki snert
hana, ef hún hefði ekki einmitt
sagt þessi orð. Hann hefði getað
unað því að hún ræki honum
kinnhest, vegna þess, að hún var
þannig kona, að hún gat ekki sætt
sig við móðganir. En það var þetta
angistarvein, þessi hræðsla, sem
skein af henni við hann, sem varð
til þess, að hann sá rautt. Taugar
hans voru þandar til hins ítrasta
og hann þoldi ekki öllu meira.
Hann hafði komið hingað,
þúsundir mílna til að drepa ein-
hvern, sem hann hafði aldrei séð,
fyrir svo háa fjárupphæð, að hann
hefði aldrei órað fyrir slíku. Og
nú virtist allt vera að fara í vask-
inn. Þessi þrautskipulagða
áætlun virtist vera að fara út um
þúfur. Enginn hafði komið til að
taka á móti honum á flúgvellinum
og hann sat uppi með þennan
kvenmann, hræddan og fjandsam-
legan, sem leit á hann sem ein-
hvern óþverra, sem hún gat ekki
hugsað sér að kæmi nálægt sér.
Alla leiðina frá Beirut hafði hann
fundið návist hennar mjög
áþreifanlega og angan hennar
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl 1 0.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
0 Rúmeníuferð
Ólafur Markússon, Hátúni 12,
skrifar á þessa leið:
,,Með þessum línum gef ég smá
yfirlit yfir dvöl mína 1 Rúmeníu
25.8—15.9. þ.á. Skólasystkini mín
úr Verzlunarskóla Islands (árg.
1941) gerðu mér kleift að fara í
þessa ferð, og vil ég þar aðallega
nefna Sóleyju Steingrimsdóttur
og Njál Simonarson, sem stóðu
fyrir þessu, en flyt hér með öllum
skólasystkinum mínum alúðar-
þakkir fyrir.
Fyrst var flogið til Búkarest og
dvalið þar í nokkra daga, en siðan
fóru margir beint til Olimp, sem
er niðri við Svartahaf.
Satt að segja fór ég fyrst og
fremst í þessa ferð til að fá góða
þjálfun og jafnvel einhverja bót á
heilsu minni, en í Olimp er
nokkurs konar heilsu- og likams-
ræktarstöð. Því miður verð ég að
segja, að þetta reyndist mér vita
gagnslaust.
Þjálfarinn var ungur piltur
(var að fara f herþjónustu, u.þ.b.
18 ára). Hann vildi gera sitt bezta,
en var algjörlega kunnáttulaus.
Einu verð ég þó að hæla, en það
voru nuddkonurnar, sem voru
alveg frábærar. Þarna er sund-
kennsla fyrir sjúka, en mér var
ekki bent á hana, — þar að auki
stuttbylgjur, sprautur og pillur,
einhvers konar hressingar- og
yngingarlyf,, sem fólk á að nota í
eitt ár.
Þeir, sem voru á þessum kúr
fengu auðvitað heila skjóðu af
þessu heim með sér.
Máltækið segir, að trúin flytji
fjöll, og er ekki nema gott eitt um
það að segja.
hafði verið í nösum hans allan
tímann.
Hann greip um handleggi henn-
ar og reigði þá aftur á bak, svo
ýtti hann skelfdum líkama henn-
ar þjösnalega að sínum og ýtti
höfðinu á henni aftur. Munnur
hennar var galopinn af skelfingu
og þegar hann kyssti hana fann
hann, að hún beitti öllum sínum
kröftum til að sleppa frá honum.
Hann vissi, að hann meiddi hana
og hann gerð það með glöðu geði.
Og hún gafst ekki upp strax held-
ur barðist um þvermóðskulega og
hrædd I greipum hans. En svo var
eins og hún gæfi upp alla von um
að þýddi að berjast á móti, tíminn
virtist standa kyrr og hún vissi
ekki lengur í þennan heim né
annan, vissi ekkert nema að hún
fann fyrir líkama hans og fann
ruddalega kossa hans á andliti
sfnu. Hendurnar hengu mátt-
leysislega niður með síðunum og
hún reyndi ekki að berjast á móti
lengur, þegar hann fór höndum
um líkama hennar. Elskhugar,
hugsaði hún sljó, ég er á milli
manna. Þessi var góður. Hún
hafði samrekkt einum manni á
ævinni og hún hafði reynt að telja
sér trú um, að hún hefði verið
ástfangin af honum. Peter
Mathews. En hún hafði aldrei
fundið þá tilfinningu þegar þau
voru saman, sem hún varð gagn-
tekin af á þessari stundu.
Það var Keller, sem hætti.
Um lækni þann, sem ég talaði
við á þessum stað er það að segia,
að mér virtist kunnáttu- og
skilningsleysi þjá hann aðallega.
Því miður var svo yfirfullt á
þessum stað, að allir kvörtuðu, —
hótelin eru stórglæsileg að útliti,
en því miður fer mesti glæsileik-
inn af þegar inn er komið. Her-
bergin eru nægilega stór, en þar
er hvorki sími né bjalla. Ef ein-
hver veikist snögglega, hvað þá?
Á snyrtiherbergjum var aldrei
sápa og afar erfitt var að fá
salernispappír. Um matinn er það
að segja, að bæði hundar og kettir
á okkar fróma landi hefðu flúið,
svo ekki sé meira sagt. Af þessu
fæði fengu, að ég held, allir meira
og minna f magann í nokkra daga.
Ég tek það skýrt fram, að þetta á
við um þau hótel, sem við ís-
lendingarnir dvöldumst á. Með
innlendu fólki, sem er mjög vin-
samlegt, er því miður alls konar
betl algengt. „Geturðu selt eða
gefið mér þetta?“ og „áttu
dollara?" eru því miður mjög al-
gengar spurningar, ekki hvað sfzt
hjá þjónustuliði hótelanna, en
auðvitað á þetta ekki við um alla,
sem betur fer. Ennfremur verður
ferðafólk að passa vel sína hluti,
þvf að þarna er gripdeildarfólk,
eins og annars staðar.“
Síðan rekur Ólafur Markússon
nokkuð annmarka á bankaþjón-
ustu f landinu, getur um kynnis-
ferðir og sólböð, sem reyndust
erfið sökum of mikils hita. Auk
þess getur hann um, að ferðafólk-
ið hafi átt þess kost að synda í
„drullugu Svartahafinu", en tek-
ur fram um leið, að sundlaugar
hafi verið til afnota nálægt bað-
ströndinni.
Þá segir í bréfinu:
„Landar mfnir voru Islandi til
sóma í hvívetna þann tfma, sem
ég dvaldist þarna. Sérstaklega vil
ég minnast á einn af fararstjórun-
Hann ýtti henni frá sér. Eins og
ósjálfrátt höfðu bæði fikrað sig
nær rúminu. Ef hann hefði ekki
náð stjórn á sér á þessari stundu
hefði hann sennilega borið hana
þangað. Andlit hennar var
nábleikt og tárin runnu niður
kinnar hennar, þegar hún horfði
á hann.
— Nú vitum við hvar við stönd-
um, sagði Keller. — Ég ætlaði
ekki að meiða þig, sagði hann
seinlega. — En þú hleyptir mér
upp. Nú skal ég ná í eitthvað að
drekka handa þér. Hvargeymirðu
það?
Hún benti veiklulega i áttina að
skápnum og hún þekkti varla sína
eigin titrandi rödd. Hún horfði á
eftir honum, heyrði hann opna
skápinn og koma aftur með glös í
hendi. Ég ætti að færa mig af
rúminu, hugsaði hún. Ef hann
snertir mig aftur. . .
— Drekktu nú þetta, sagði Kell-
er. Hann stakk glasinu inn á milli
fingra hennar. — Og svo skaltu
f ara inn til þfn, bætti hann við.
Hún leit á hann og þrátt fyrir
geðshræringuna, sem hún hafði
komizt f, gat hún ekki stillt sig um
að spyrja:
— Hvers vegna laukstu þessu
ekki? Hvers vegna ákvaðstu að
sleppa mér?
— Vegna þess að ég er í nógu
miklu klandri fyrir, sagði hann.
— en ég vildi sýna þér hvað gerð-
ist, ef einhver reynir að hæðast að
um, ungfrú Margréti
Halldórsdóttur, hjúkrunarkonu
úr Kópavogi, sem stóð sig með
prýði.
Að lokum vil ég segja, að ég
ráðlegg engum að ferðast til
Rúmenfu, sér til skemmtunar og
heilsubótar, nema á verði mikil
breyting til batnaðar sem ég vona,
að verði sem fyrst.
Þjóðin á sér áreiðanlega mikla
og góða framtfð m.a. sem ferða-
mannaland og ég óska henni alls
hins bezta f nútíð og sérstaklega
framtíð.
Ólafur Markússon."
Það kemur fram í bréfinu, að
þarna hefur verið á ferð hópur
íslendinga, og væri ekki úr vegi
að heyra frá fleirum um þessa
ferð, því að betur sjá augu en
auga;
% Farþegaskip
Jón Sigurðsson skrifar:
„Ég er einn þeirra, sem sakna
óskabarns þjóðarinnar, M.s. Gull-
foss, svo óskaplega, að ég get alls
ekki sætt mig við að geta ekki
farið með farþegaskipi til og frá
okkar ástkæra landi.
Vissulega skil ég vel, að ekki er
hægt að reka skip f langan tíma
með bullandi tapi, en þá er bara
að finna önnur ráð.
Það ráð, sem mér kemur helzt f
hug er að reyna að fá erlend
skipafélög, sem annast skipaferð-
ir milli Englands og Banda-
ríkjanna, til að láta skipin koma
við hér á leið sinni yfir hafið. Þau
gætu þá tekið hér farþega, en mér
er einnig kunnugt um, að skip er
reglulega i förum milli Lundúna
og Montreal í Kanada.
Ætla má, að margir vilji heim-
sækja Kanada næsta sumar vegna
mér. Og nú veiztu það. Þú þarft
ekkert að óttast. Ég skal ekki
snerta þig aftur.
— Þú lézt mig berja þig, sagði
Elisabet. — Og ég er ekki milli
manna. Ég hef aðeins verið með
einum manni. Fyrir mörgum ár-
um. Hún stóð upp og gekk út úr
herberginu og Keller kom á eftir.
Hún leit á sjálfa sig í speglinum
og leitaði að greiðu til að lagfæra
á sér hárið.
— Láttu hárið eiga sig, heyrði
hún hann segja að baki sér. —
Það er ágætt svona.
— Hvað hefurðu hugsað þér að
gera? Henni hefði verið f lófa
lagið að fara inn til sfn og loka að
sér. Hún hefði getað haft í
frammi látalæti, skrökvað, þótzt
vera yfir sig sár vegna þess, sem
gerzt hafði. En Elizabeth gat ekki
fengið það af sér. Til þess var hún
of heiðarleg. Hún hafði fundið, að
hún var að gefa sig og hefði fús-
lega látið að vilja hans, ef hann
hefði komið aftur til hennar og
tekið hana f fang sér.
— Ég ætla að fá mér eitthvað að
borða, sagði Keller. — Þú þarft
ekki að hafa neinar áhyggjur af
mér.
— Ég skal tína snarl til handa
okkur, sagði hún. — Hafir þú
hugsað þér að ílendast hér þá er
bezt þú reynir að láta eins og þú
sért heima hjá þér. Ég veit ekki,
hvaðá vitleysa þetta er allt saman.
en við erum föst í neti, sem aðrir
stórafmælis íslandsbyggðar þar á
næsta ári.
Vissulega gætu ferðaskrifstofur
kannað þetta mál. Þetta væri öll-
um til hagsbóta, og efa ég ekki, að
þeta er hægt.
Virðingarfyllst,
Jón Sigurðsson."
Margir sakna Gullfoss, svo sem
vonlegt var. En Eimskip hefur
rúm fyrir farþega f mörgum skipa
sinna, og hefur verið látið mjög
vel af aðbúnaði öllum þar.
En hugmynd Jóns er hér með
komið á framfæri.
0 Skötuhjúin
Viktoría Guðmundsdóttir
skrifar:
„Góði Velvakandi.
Bara örfáar linur, er ég bið yð-
ur góðfúslega að birta í dálkum
yðar.
1 dag, sunnudag, hlustaði ég á
þátt Jónasar Jónassonar, „Það
herrans ár 1874“. Jónas var með
ýmsar vangaveltur um það ár og
kom vfða við, m.a. talaði hann um
skáldsögu Jóns Thoroddsens, Pilt
og stúlku.
Jónas leyfði sér þau smekkleg-
heit að nefna aðalpersónu sög-
unnar, Sigrfði og Indriða, skötu-
hjú.
Veit maðurinn ekki hvað orðið
þýðir?
1 orðabók Sigfúsar Blöndals er
það þýtt á dönsku „daarlige
personer“.
Þvi miður hefur þetta orð alltof
oft verið notað í blöðunum um
sæmdarfólk, er ekkert hefur af
sér gert, nema e.t.v. verið af
konungiegu bergi brotið, eða ver-
ið þekkt á annan hátt.
Þessum ruddahætti mætti
linna.
Með þökk fyrir birtinguna,
Viktorfa Guðmundsdóttir."

lÉKK^fel
a^-2
Nýkomið
Mikiö úrval
af tréklossum
fyrir börn
og fulloröna
Póstsendum
V E R Z LU N I N
GEísiP"
VELVAKANDI