Morgunblaðið - 07.12.1974, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ, LÁÚGARDÁGÚR 7. DÉSEMBÉR 1974
37
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jóhanna v
Kristjönsdöttir
þýddi >
68
hrifist af þvi. Litlu peðin höfðu
staðið í eldlínunni, en broddarnir
voru á öruggum stað og hrópuðu
slagorðin um frið og bræðralag.
Það hafði honum þótt sannfær-
andi. Keller hafði í sjálfu sér
engar beizkjutilfinningar gagnvat
kommúnistum. Hann vantreysti
öllum, hverjar svo sem lifsskoð-
anir þeirra voru. Ef þeir væru
einlægir i lifsskoðun sinni þá
hefði kardinálinn þegar átt að
vera komin i heilagra manna
tölu. En þeir ætluðu að drepa
hann vegna þess að hann var á
öndverðum meiði við stór-
kallana. Þeir vildu kynþátta-
hatara í forsetastól í Bandarikj-
unum. Vegna þess það féll svo
vel inn í myndina hjá þeim.
Milljón líf myndu ekki skipta
þá meiru máli en dauði einn-
ar Arabastúlku. Og fyrir það
eina morð var hann staðráðinn i
að hefna svo að heyrðist um alla
heimsbyggðina.
John Jackson yrði aldrei forseti
Bandaríkjanna og það yrði engin
borgarastyrjöld og kynþátta-
óeirðir. Vegna þess að launmorð-
inginn þeirra ætlaði sér að drepa
hann til að koma í veg fyrir það.
Hann hneppti aftur að sér
frakkanum og lagði af stað síðasta
spottann að dómkirkjunni.
Klukkan tiu var kirkjan þvi sem
næst troðin af fóiki. Keller vissi
upp á hár, hvaða leið hann átti að
fara, því að hann hafði ekki eytt
þeim tíma til einskis sem hann
notaði til að skoða kirkjuna
nokkru áður.
Hann gekk inn um risastórar
dyrnar og verðirnir stöðvuðu
hann og skipuðu honum að af-
henda það sem hann væri með í
vösunum. Hann gerði það um-
yrðalaust og heyrði aó þeir
leituðu á öllum, sem inn gengu.
Einhver miðaldra maður sem hélt
á skjalatösku í hendinni var í
háarifrildi við verðina. Keller
rétti verðinum frakkann sinn og
rétti upp hendurnar á meðan þeir
leituðu fagmannlega á honum.
Velvakandi svarar í Sima 10-100
kl. 1 0 30 — 11.30, frá mánudegi
til föstudags.
V___________________________________
0 Skattamál
aldraðra
Ásgeir Ólafsson skrifar:
„Fyrir nokkrum árum sagði við
mig vitur maður, er skattamál
aldraðra bar á góma: „Þegar fólk
hefur náð 67 ára aldri á að létta af
því sköttum að nokkru leyti, en
þeir, sem náð hafa sjötugsaldri,
eiga enga skatta að borga." Eitt-
hvað á þessa leið fórust þeim
mæta manni orð.
Þetta rifjaðist upp fyrir mér er
ég las klausu í þáttum Vel-
vakanda í Morgunblaðinu 29.
nóvember s.l. Einhver Björn
Björnsson segist hafa verið á
fundi hjá Samtökum aldraðra,
sem svo eru nefnd, en þar hafði
komið fram tillaga um að sjötugt
fólk eða eldra greiddi ekki
skatta af vinnutekjum. Björn
þessi virðist hneykslaður yfir þvi
að svona tillaga skuli hafa komið
fram og kallar það kröfugerð
aldraðra. Ég hygg, að vel megi
færa rök fyrir því, að starfandi
fólk, sem unnið hefur langan
vinnudag og ávallt borgað tilskila
skatta og skyldur sé vel að því
komið að létt væri af því sköttum
þegar það er komið á áttræðisald-
urinn.
Asgeir Þ. Olafsson,
Kleppsvegi 6, Reykjavík."
0 Nidurstööur
stúdentasamkomu
1974
Guðmundur Egilsson skrifar:
„Til fjandans með allt rugl og
kjaftæði afa gamla, ömmu minn-
— Afsakið sagði maðurinn,
þegar hann hafði gengió úr
skugga um að hann hafði ekkert
vopn á sér. — Reglurnar eru
strangar núna eins og þér skil jið.
— Þetta er allt í lagi, sagði hann
og gekk áfram og beygði síðan til
vinstri. Höpur fólks hafði safnast
saman í kringum skriftastólinn.
Keller dokaði við og horfði í
kringum sig og sá í einni sjón-
hendingu að minnsta kosti þrjá
menn sem ekki voru hingað
komnir til að hlýða á guðsorð.
Hann sá þá stinga saman nefjum
augnablik og eldsnöggt beygði
hann sig niður og var með einni
hreyfingu búinn að ná taki á
skikkjunni. Hann steypti henni
yfir sig og gekk hiklaust í áttina
að altarinu. Ekki bar á því að
neinn grunaði hann um græsku.
Fólk gekk framhjá honum, nam
staðar til að fara með bænir og
signa sig og krjúpa niður. Hann
gekk aftur í áttina að skriftastóln-
um. Það hafði verið auðvelt að
ganga frá þessu en hitt yrði
kannski ekki eins létt að ná byss-
unni. Hann fann að hjartasláttur-
inn var óeðlilega hraður þessa
stundina.
ar, pabba og mömmu. Við vitum
betur.
Þau hafa neytt okkur til að
þiggja dollara, okkur til framfær-
is, af NATÓ og bandariska auð-
valdinu.
Við gerum kröfu til betra hús-
næðís og hærri launa fyrir okkar
þrautpíndu stétt, sem leggur sig
alla fram af ósérhlífni og fórnfýsi
fyrir betri afkomu og bættum
kjörum til handa lítilmagnanum
og aumingjum þessa lands.
Við vonum, að sú barátta verði
löng og strið, svo ekki blasi við
atvinnuleysi og málleysi í vorri
stétt.
Við tignum og dýrkum þján-
ingabræður vora um allan heim,
— þeim sem sýna auðvaldinu í tvo
heimana og gefa djöflunum á
kjaftinn. Við heimtum, að þeir
verði látnir lausir úr pyntinga-
klefum, þar sem þeir eru innilok
aðir, hugraðir og mjög illa haldnir
líkamlega og andlega af völdurn
þessara auðvaldsgaura, sem vaða
í loðnunni upp fyrir haus.
Meira brauð, betri boliur og
fleiri snúða fyrir frelsara þessa
lands og fleiri landa!
Niður með slátrarana, sem pína
líftóruna úr meðbræðrum vorum
í Chile, Portúgal og Paragvæ! Æ,
æ, æ, æ.
Stöndum saman, karlar og kon-
ur, svo afsprengi vor verði til
frelsunar og blessunar fyrir land
og þjóð og fleiri lönd og fleiri
þjóðir, og komi íhaldi og herstöðv-
um fyrir kattarnef.
— Buldi við brestur og brotnaði
þekjan (af öskri og píkuskrækj-
um í salnum).
Lengi lifi Jón sálaði Sigurðsson,
sem barðist á móti hernámi, og
Jónas okkar Hallgrímsson, sem
orti um skotthúfuna. Amen.
Nú syngjum við sálninn númer
fjóra. Amen.
Guðmundur Egilsson
Ilrafnistu."
Keller horfði í kringum sig.
Maðurinn sem stóð rétt við
stóiinn horfði á hann með sér-
stakri athygli. Þetta hlaut að vera
svikarinn. Maðurinn sem hafði
séð um að hafa búninginn og byss-
una tilbúna. Hann minntist þess
sem Elizabeth hafði sagt: „Jafn-
skjótt og þú hefur drepið Jackson
verður þú sjálfur skotinn svo að
þú verðir ekki handtekinn." Strax
að morðinu loknu myndi þessi
vörður fá tækifæri til að reka
endahnútinn á verkið. Þegar
Keller reyndi að læðast út um
dyrnar yrði hann skotinn til bana.
Og morðinginn yrði þjóðhetja
fyrir að myrða morðingja kardin-
álans. Þannig hafði það verið
hugsað af þeim þokkapiltum, sem
undirbjuggu þetta.
Keiler leit af manninum og
smeygði sér bakvið skriftastólinn,
sem hafði verið merktur á kort-
inu. Hann þurfti ekki nema eina
handarhreyfingu og þá var
byssan í hendi hans. Hann faldi
hana í snatri undir möttlinum og i
sömu andrá kom einn af vörð-
unum i áttina til hans og beygði
sig inn i stólinn.
— Er allt í lagi?
0 Hver hefur fengið
kvikmyndafilmu
í misgripum?
Finn H. Rohbeck skrifar frá
Kaupmannahöfn:
„I júlímánuði sl. fór seglskipa-
keppni fram i Kaupmannahöfn.
Ég tók kvikmynd af siglingu skip-
anna út úr höfninni. Þessari
filmu minni hefur Kodak í Kaup-
mannahöfn glatað, en í stað henn-
ar fékk ég filmu, sem er tekin á
Islandi, sennilega af íslendingi.
Sú filma, sem ég fékk, sýnir vél-
báinn Ingibjörgu KE 114 á sigl-
ingu inn í höfn, síðar sést fjöl-
skylda að snæðingi úti i guðs-
grænni náttúrunni, m.a. sést pilt-
ur á að giska 16 ára á rauðri
stormblússu með myndavél um
öxl. Filman endar á mynd innan-
húss, þar sem karlmaður stendur
við eldhúsvaskinn að hreinsa fisk.
Mér er það mikið kappsmál að
finna mína eigin kvikmyndafilmu
og ég geri ráð fyrir að svo sé um
þá konu eða mann, sem tók kvik-
mynd þá, sem ég hef reynt að lýsa
í stuttu máli.
Finn H. Rohbeck, Hjortekærs-
vej 147 A. DK. 2800 Lyngby, Dan-
mark.“
0 Fiskmjöl
til áburðar
Þorsteinn Jónsson skrifar:
„A árunum fyrir og eftir 1950
urðu bændum þung i skauti
vegna kalskemmda í túnum.
Minnkaði þá heyfengur bænda í
fyrri slætti allt að þvi um helming
miðað við meðalsprettu. Ég starf-
aði við búskap á þessum árum.
Var allmikió kal í túninu heima
eitt vorið og víðast hvar í sveit-
inni. Ég bar á kalskemmdirnar,
þar sem þær voru mestar
eingöngu síldarmjöl.
I fyrri slætti var sprettan léleg,
þar sem kalið var mest. En í
— Já, sagði Keller, hraðmæltur.
— Ég vildi bara vera viss.
— Já, það veitir ekki af að vera
gætinn, sagði maðurinn. — Aldrei
að vita við hverju má búast fyrst
þetta ræksni ætlar að vera hér i
messunni. Hafði augun opin ef þú
séró einhverja svertingja í hópn-
um. Okkur hefur verið uppálagt
að fylgjast sérstaklega með þeim.
Hvað er klukkan? King hafði
spurt sömu spurningarinnar
þrisvar.
Hann fékk alltaf sama svarið.
— Þáð er kominn tími til að þér
gefið okkur svar sem vit er í King.
Þeir voru mjög kurteisir og
ekkert út á þá að setja.
Þeir voru þrír saman og tveir
lögðu fyrir hann spurningarnar
og einn hraðritaði svörin niður.
Þeir voru miðaldra menn, sá elzti
þeirra hafði útlit eins og þreytu-
legur prófessor, hann talaói lágt
og grátt hárið var stuttklippt.
Hann hafði farið úr jakkanum, en
það var eina þreytumerkið sem
sýnt hafði verið, því að þessu
hafði verið haldið áfram sleitu-
laust alla nóttina. Engin fanta-
brögð höfðu verið höfð í frammi,
enda var King nægilega þjálfaður
til að vita að slíkra bragða var
ekki að vænta á þessu stigi. En
hann hafði samt orðið hræddur,
þegar þeir fóru inn I lyftuna og
gengu síðan inn eftir ganginum
með hann á milli sín
Allt hafði byrjað ósköp kurteis-
lega, eins og þetta væri aðeins
smámál, sem varla tæki því að
tala um. Hann hafði svarað spurn-
ingum þeirra með þeirri sögu,
sem hann hafði lært á sinum tíma
og nú að nitján klukkustundum
liðnum hafði hann ekki hvikað
frá einu atriði i þeirri sögu. Hann
var dauðuppgefinn og með ákaf-
an höfuðverk, hvar hann barðist
við að einbeita sér. Það lá við
hann óskaði þeir beittu baldi.
Það hefði hjálpað honum á
þessu stigi og gefið honum kraft
til að endurnýja þrótt sinn og
dregið úr þeirri ólýsanlegu löng-
un sem var að gagntaka hann um
að fá að leggjast út af. Hann hafði
seinni slætti virtist mér sem kalið
væri að fullu gróið. Nú þegar sýnt
er, að illa muni ganga að selja
loðnumjölið fyrir framleiðslu-
verð, virðist mér sem bændur
ættu að athuga hvort ekki sé hag-
kvæmt fyrir þá að kaupa nokkurt
magn af loðnumjöli fyrir næsta
sumar. Mér blöskraði þegar ég las
það fyrir nokkrum árum, að
loðnumjöl væri greitt niður til
sölu í Hollandi. En Hollendingar
nota það sem áburð á akrana sína.
Og meðal annars til litunar á
blómum.
Loðnumjölið er lífrænt eins og
raunar allt annað mjöl. Og virkar
því ár eftir ár eins og allur lif-
rænn áburður.
Eitt vorið átti ég eftir slatta í
sekk af síldarmjöli, sem farið var
að skemmast, og var nánast orðið
úldið. Ég fór með það, sem í pok
anum var út á túnblett rétt við
húsið og dreifði herlegheitunum
á blettinn. Ár eftir ár grænkaði
þessi blettur á undan öðrum
gróðri á vorin. Eftir þvi sem næst
verður komizt stendur þjóðfélag-
ið heldur höllum fæti fjárhags-
lega. Virðist því sjálfsagt og eðli-
legt að þjóðin öll dragi saman
seglin, minnki óhófið og umfram
allt búi sem mest aó sinu, í það
minnsta meðan verið er að sigrast
á erfiðleikunum.
Svo ég minnist á loðnumjölið
aftur þá finnst mér það varla for-
svaranlegt, að bændur hafi ekki
haldgóða reynslu af því, hvernig
þetta mjöl reynist sem áburður á
akra og engi. Áburðarþörfin er nú
mikil, og áburður er nú sagður
rándýr íinnkaupum.
Þið ættuð, bændur, að athuga
gaumgæfilega hvort ekki sé
(einmitt nú) hentugt fyrir ykkur
að kaupa mikið magn af loðnu-
mjöli fyrir næsta sumar.
Þorsteinn Jónsson,
Barmahlíð 11.“
Hinar
heimsfrægu
PLAYBOY
gjafavörur:
KVEIKJARAR (2 teg*)
REYKJAPÍPUR
ÖSKUBAKKAR
GLÖS
SKYRTUH NAPPAR
LYKLAKEÐJUR
PEYSUR OFL.
PLAYBOY
gjafavörur
fást
adeins
í Vesturveri.
GJAFABÚÐIN ABC
Vesturveri Sími 19822.
OPIÐ TIL 6
STÆKKUNAR-
LAMPINN
FRÁ LUKO
ER NYTSÖM
JÚLAGJÖF
SENDUM I
PÓSTKRÖFU
LANDSINS MESTA
LAMPAÚRVAL
LIOS Á
OKKA
Siiöurlíiiitlsbrautl2
sími S 44 88
VELVAKAIMDI