Morgunblaðið - 26.01.1975, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 1975
LMaan™ Morö ö kvenréttindarööstefnu
Jöhanna
Kristjönsdöttir
þýddi ^
26
ég hefði alténd^skilið hana betur.
Nei, hún skipti sér bara af okkar
máium á ógeðfelldan hátt. Ég var
nýkomin heim frá útlöndum og
var ein heimá kvöldstund... mað-
urinn minn er líka blaðamaður og
vinnur þvi oft á kvöldin. Þá kom
Betti askvaðandi. Ég ætti kannski
að taka það fram að milli okkar
var enginn sérstakur kunnings-
skapur. Ja, við vorum rétt mál-
kunnugar. Ég hafði hitt hana á
fundum, það var allt og sumt.
— Og hvert var erindi hennar?
Kom hún til að aðvara yður... og
gaf i skyn að þér ættuð að fylgjast
með, hvað maðurinn yðar hefði
fyrir stafni, þegar þér væruð ekki
heima?
— Ég heyri að þér vitið heil-
mikið um málið. Rödd hennar er
Velvakandi svarar ( slma 10-100
kl. 10.30— 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
% Smáfuglinn
og gróðahyggjan
Hér fer á eftir bréf frá
M.St.:
„Til min hringdi I gær kona,
sem er áhugasamur fóðurgefandi
smáfuglanna, sem flögra að garði
okkar, er snjór byrgir jörð. Hún
var sárgröm vegna mikils verð-
munar í búðum: 75,-, 85,-, 92,-, 94,-
og 98,- kg. poki.
Hugsanlegt er, að 75,- verðið sé
hjá kaupmanni, sem á fóður frá
fyrra ári. Ef ekki, þá er álagning-
in langt undir venjulegri álagn-
ingu. Og þá á hann þakkir skilið.
Auðsætt, að hann selur kornið
ekki i gróðaskyni heldur mannúð-
ar. Og fóðrun smáfuglanna er
mannúðarstarfsemi. Og inn I
hana ætti gróðasjónarmiðið aldrei
að gægjast.
Eins og konan benti á, er fjöldi
fólks, sem hefur ekki efni á að
kaupa fóðrið þessu háa verði.
Þeir, sem aðstöðu hafa til að gefa,
þurfa mörg kg á dag, þegar jarð-
bann er. Og annars kemur fuglinn
yfirleitt ekki. Hann treður ekki
um tær af neinni frekju. Hann
heimtar ekkert, en þiggur þakk-
látlega það, sem honum er miðlað.
Og auðsætt er, að sömu fuglarnir
koma, jafnvel ár eftir ár á staði,
þar sem þeir eru vanir að fá
magafylli. Smám saman verður
hann spakari. Sezt jafnvel í 3—4
m fjarlægð frá þeim sem er að
gefa.“
0 Aðeins á að
tryggja sig gegn
tapi
„Það er eðlilegt, að kaup-
menn ieggi eitthvað á þetta fóður,
þar sem þeir verða stundum að
liggja með eitthvað milli ára. En
ég hygg, að flestir muni sammála
um það, að álagningin eigi aðeins
að vera til að tryggja gegn beinu
tapi. En sýnt er, að ýmsir selja
það í gróðaskyni.
full af beiskju. — Já, enda er
sjálfsagt óþarfi að fara út í smáat-
riði. Ég sagðist ekki vilja hlusta á
hana og rak hana út, en síðar um
kvöldið lenti ég I heiftúðugri
deilu við manninn minn — það
kom nefnilega í ljós að þessi við-
bjóðslega kvenpersóna hafði
snuðrað upp mál, sem hann hafði
haldið leyndu fyrir mér, með
mikilli fyrirhöfn i heilt ár. Hann
fullvissaði mig um að yrði hann
neyddur til að velja, þá myndi
hann auðvitað velja mig! Hugsið
yður bara! Og svo valdi hann auð-
vitað mig, en mér f annst þetta allt
svo dæmalaust ógeðfellt, að ég
sagði honum að pakka saman og
hypja sig til kvensunnar. Og það
er vitaskuld ljóst, að Betti ber
ekki sök á því að maðurinn minn
var óheiðarlegur og hélt fram hjá
mér en ég get ekki losað mig við
Kg-pakningin er í rauninni
mjög óhagkvæm. Skv. uppl., sem
ég fékk hjá Kötlu, kostar plast-
pokinn, að meðtöldu verði ytri
umbúða, milli 7 og 8 kr. Vinna við
alla smápökkun er að sjálfsögðu
hlutfallslega miklu dýrari. Hægt
er að fá fóðrið í 45 kg sekkjum á
1868,-. En það er nauðsynlegt að
hafa það lika I 10—15 og 20 kg.
Þetta þarf að taka til rækilegrar
athugunar fyrir næsta ár. í fyrra
fékkst það i 25 kg.“
„Talið er að smáfuglarnir þurfi
jafnvel 3svar sinnum meira fóður
daglega i vetrarkuldum en að
sumri, til að halda nægilegum
iikamshita, til varnar gegn kuld-
anum. Og vafalaust fellur fjöldi
smáfugla að vetrinum, vegna þess
að þá VANTAR NÆGÐ FOÐURS
til að „kynda ofninn sinn“
0 Sólskríkjusjóður
Sólskríkjusjóður Þorsteins
og Guðrúnar Erlings fóðrar vafa-
laust nokkra tugi þúsunda smá-
fugla á hverjum vetri. Frá okt.
s.l., þar til nú, mun sjóðurinn hafa
miðlað um 60 þúsundum í gjafa-
korni. En það er þvi miður, aðeins
brot af þörfinni. En áreiðanlegt
er, að hefði sjóðurinn ekki verið
stofnaður, væru þeir færri, er
sinna smáfuglinum. 1 rauninni
eru þau Þorsteinn og Guðrún, enn
að gefa smáfuglinum, eins og þau
ávallt gerðu. Og hefði Þorsteinn
ekki verið slíkur dýravinur sem
hann var, og mestur vinur
minnstu smælingjanna, smáfugl-
anna, hefði sjóðurinn aldrei verið
stofnaður. Erlingur sonur þeirra
er nú, góðu heilli, form. sjóðsins.
Og honum er í blóð borin um-
hyggja fyrir dýrum. Og hann er
driffjöður í allri starfsemi sjóðs-
ins. Tekjur sjóðsins þyrftu að
vera svo miklar, að unnt væri að
miðla nokkrum hundruðum
sekkja gefins á ári. Hópurinn,
sem fóðra þarf er stór. Gleymum
honum ekki, er snjórinn bannar
honum jörð,
M.Sk.“
0 100 þús. krónur
„P.S. — Þegar ég var að
taka þennan greinarstúf úr ritvél-
þá tilhugsun, að hefði HANN
sjálfur sagt mér frá þessu öllu —
og hann segist hafa ætlað að gera
það, þá hefði ég brugðizt við á allt
annan hátt. En ég varð svo
fjúkandi reið út i Betti að hlaupa
með slikan söguburð og svo varð
ég líka foxill út i manninn minn
fyrir að hafa hegðað sér þannig,
að það gaf henni tilefni til að bera
slúður á milli, og i stað þess að
leyfa honum að gefa sínar skýr-
ingar, hrópaði ég, grét og æsti mig
upp og neyddi okkur bæði til að
taka ákvörðun sem var bæði fljót-
færnisleg og vanhugsuð. Og ég
hef allar götur síðan velt fyrir
mér HVERS VEGNA BETTI
HAFI GLAÐZT SVONA AF-
SKAPLEGA MIKIÐ að hafa
komið þessu til leiðar.
Þau hafa numið staðar við
litinn skúr og nú heyra þau
inni, hringdi síminn mér í eyra þá
gleðifrétt frá Asbirni Ólafssyni
stórkaupmanni, að hann ætlaði að
gefa 100 þús. krónur til kaupa á
korni handa smáfuglinum.
Þakkir þér Ásbjörn, frá Sól-
skrikjusjóði og smáfuglinum —
og gefist þér áfram mikið til að
gefa.
M.Sk.“
0 Maðurinn
með veskið
Theodor Einarsson á Akra-
nesi skrifar:
„Þeir sem búa í velferðarþjóð-
félagi eru oft svo vel fjáðir, að
þeim finnst þeir vera blankir, ef
þeir eru ekki með nokkra tugi
þúsunda í veskinu daglega.
Þannig búnir ganga þeir inn á
öldurhús borgarinnar og bera sig
mannalega. Þar hitta þeir fyrir
menn, sem eru kannski ekki eins
fjáðir. Þeir hafa aldrei sézt áður,
en eru fljótlega góðglaðir góð-
kunningjar.
Brátt líður að þvi að maðurinn
með veskið verður ofurölvi en
kunningjarnir gjörast fingra-
langir og óðar en varir er veski
mannsins orðið þeirra veski og
þeir eru áttatíu þúsund kr. ríkari.
Svo þegar ölið rennur af mann-
inum með veskið þá verður hann
þess fljótlega var að hann á
ekkert veski lengur og hann
stendur uppi þunnur á vanga og
þynnri af peningum.
Hann segir lögreglunni ófarir
sinar, — að það hafi einhverjir
farið í sjóð sinn og sótt sér hnefa.
Og lögregla velferðarþjóðfélags-
ins er ekki sein á sér, gengur
beint að gömlum kunningjum
sínum og þeir segja frómt frá
viðskiptum sinum við manninn
með veskið. En þvi miður er hver
eyrir upp urinn, — þetta voru
ekki nema skitnar 80.000.00 kr.
það er fljótlegt að eyða svoleiðis
smámunum, því það er dýrt að
kaupa ölið hjá velferðarrikinu, og
töldu þeir að það væri ekki nema
sanngjarnt að þeir fengju vinið á
ráðherraverði, þar sem þeir voru
svo stórir kúnnar.
Þeir sem fara á öldurhús með
heilt Votmúlaverð í veskinu, ætla
bjölluna glymja heima í húsinu.
— Þér hafið ekki ihugað þann
möguleika að hún hafi sjálf verið
ástfangin af manninum yðar?
Hann sér að sú hugsun hefur
hvarflað að henni áður. Blá augu
hennar fyllast viðbjóði, en hún
hristir engu að siður höfuðið.
— Nei. Ég held að sú tilgáta eigi
ekki við neitt að styójast. Hún var
illgirnisleg og hlakkandi, þegar
hún talaði um hann. Uppfull að
þórðargleði. Og hann segist
aðeins einu sinni hafa séð hana
álengdar á vertshúsi og þau hafi
ekki hitzt þar né skipzt á orðum.
Nei, þegar Betti er annars vegar
þá er einhvern veginn allt svo
öfugsnúið og ef þér getið upplýst
þessa gátu, þá votta ég yóur hér
með aðdáun mína En nú er vist
kominn tími til ég fái mér i svang-
inn.
sér áreiðanlega að gera eitthvað
stórt. Kannski ætla þeir að festa
kaup á skuttogara. Kannski ætla
þeir sér að kaupa spira ef vera
kynni að þeir yrðu svo heppnir að
hitta þar spírasala. Það er oft gott
að vera vel fjáður og vel undir allt
búinn, eins og maðurinn sem
sagðist alltaf ganga með kýrverð í
vasanum, en þá kostaði kýrin eitt
hundrað krónur. Það var offjár
þá.
En víkjum svo að öðru; þegar
þeir sem stálu veski mannsins
höfðu verið yfirheyrðir, var þeim
sleppt með áminningu. Þá fóru
þeir strax að leita sér að annarri
bráð. Og þeir þurftu ekki að leita
lengi. í einu húsi, borgarinnar
áttu heima gömu! hjón, þrotin að
kröftum eftir mikið lífsstrit. Þau
höfðu sparað saman nokkurt fé og
áttu það í bankabók vel geymdri í
kommóðuskúffu.
Það var eins og ræningjarnir
vissu þetta upp á hár. Þeir
komust inn í ibúð gömlu hjón-
anna, sem höfðu brugðið sér eitt-
hvað frá. Þeir rótuðu til í íbúðinni
unz þeir fundu bankabókina. Þeir
fóru í banka, skrifuðu úttektar-
nótu er hljóðaði upp á þrjúhundr-
uð þúsund kr. Allt i lagi, — bank-
inn borgaði; hvað átti hann að
gera annað?
í>að upphefst sama sagan og hjá
manninum með veskið. Löggan
gómaði þá sætkennda á einu
öldurhúsi, það var eins og
fyrri daginn, hver eyrir bú-
inn — aðeins þrjúhundruð
þúsund. — Það var ekki von
á öðru, þar sem þeir höfðu
ekki enn fengið vínið á ráðherra-
verði. Sem sagt peningar gömlu
hjónanna voru komnar á vísan
stað i rikiskassann.
Ég vil nú gjöra það að tillögu
minni að þegar gamalt fólk er
rænt, og ræningjarnir geta ekki
endurgoldið peningana, þá greiði
ríkið þessu gamla fólki peninga
sína aftur. Fyrst ríkið lætur þessa
menn ganga lausa, þá ber hið
opinbera ábyrgð á þeim og gjörð-
um þeirra.
í staðinn fær svo ríkisstjórnin
guðs blessun gamla fólksins, ekki
veitir henni af slíku.
Theodór Einarsson."
VELVAKAIMOI
SIG&A V/QGA £ VLVER4N
45
Til sölu
Ford Country 1004 með
Hamjarn gröfubúnaði og tönn.
Einnig grind i lengri gerð af Land
Rover, ný yfirbygging ásamt gir-
kössum og drifum.
Upplýsingar í sima hjá Guð-
mundi Björgúlfssyni, Breiðdals-
vík
IGNIS
þvottavélar
BflHÐJAH
símh 19294
RAFTDRG
sími: 28BI0
B3
ELECTROLUX
LLi Eftirtaldir aðilar
lawir™ selja Electrolux
heimilistæki:
Akranes:
örin h.f., Skólabraut 31. S. 93-1880
Borgarnes:
Kf. Borgfiróinga. S. 93-7200.
Hellissandur:
Raft. verzl. óttars Sveinbjörnss.
S. 93-6685
Patreksfjöróur:
Baldvin Kristjánsson. S. 94-1295.
Bolungarvfk:
Jón Fr. Einarsson. S. 94-7351.
Isafjöróur:
Straumur S. 94-3321.
Blönduós:
Kf. Húnvetninga. S. 95-4200.
Sauóárkrókur:
Kf. Skagfiröinga. S. 95-5200.
Siglufjöróur:
Gestur Fanndal. S. 96-71162.
Ólafsfjöróur:
Raft.-vinnustofan s.f. S. 96-62164.
Akureyri:
KEA S. 96-21400.
Svalbaróseyri:
Kf. Svalbaróseyrar S 96-21338.
Húsavík:
Grímur og Árni S. 96-41137.
Vopnafjöróur:
Kf. Vopnfiróinga S. 97-3201.
Egilsstaóir:
Kf. Héraósbúa S. 97-1200.
Seyóisfjöróur:
Kf. Héraðsbúa S. 97-2200.
Eskif jörður:
Pöntunarfélag Eskfirðinga S. 97-6200.
Reyóarfjöróur:
Kf. Héraðsbúa S. 97-4200.
Höfn, Hornafirði:
KaskS. 97-8200.
Vestmannaeyjar:
Húsgagnaverzl. Marínós Guðm. S. 98-
1200.
Þ>kkvibær:
Verzl. Frióriks Friðrikss. S 99-5650.
Keflavfk:
Stapafell h.f. S. 92-1730.
FVt Vorumarkaðunnnhl.