Morgunblaðið - 17.05.1975, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. MAt 1975
17
Lénharðsmenn.
Byggjum
upp okkar
kvikmyndun.
GUNNAR EYJOLFSSON
LEIKARI: Ég hafði ákaflega
gaman af að leika Lénharð, það
var alveg þess virði að fást við
hann og verðugt viðfangsefni og
ánægjulegt að reyna að túlka
hann.
Við vorum í 6 vikur að taka
myndina, því það er timafrekt að
vinna mannmörg viðfangsefni,
það þarf að bíða eftir sól eða því
að það sé ekki sól og þess vegna
getur þetta verið tafsamt.
Ég vildi óska að nú yrði fram-
að leggja nám á sig í þessum
fræðum og nú eru þeir farnir að
skila árangri. Því skyldum við
ekki taka til hendinni líka.
Nú er komin á alþingi visir að
fjárveitingu, sem ætti að vara
hvatning rithöfundum, leikurum
og tæknimönnum til dáða, en það
þarf að halda fast og ákveðið
áfram.
Þurfti mikla
einbeitingu í
kvikmynduninni
SUNNA BORG LEIKKONA I
HLUTVERKI GUÐNÝJAR A
SELFOSSI:
Mér fannst þroskandi og
Tekið fangbrögðum í svallveizlu Lénharðsmanna.
litfilmu, eða um 16 klst. og niður-
staðan eru 74 minútna litkvik-
mynd, sem við getum þvi miður
ekki sýnt nema svart-hvita að
sinni.
Friðsælt
sveitalíf
gegnt yfirtroðslu
og ribhaldaskap
inga og festu í æðruleysi gegnt
yfirtroðslu og ribbaldaskap Lén-
harðs og manna hans. Það er mjög
erfitt að gera mynd af þessu tíma-
bili vegna þess að menningin er
allsstaðar, símalinur, raf-
magnslínur, vegir og önnur mann-
virki. Það hafa fjölmargir unnið
að gerð þessarar myndar af áhuga
og dugnaði, en mig langar til þess
að nefna eitt nafn, sem
samnefnara fyrir gerð þessa
verks og það er Jón Þórarinsson,
framkvæmdastjóri Lista og
skemmtideildar sjónvarpsins, því
á honum hefur þetta verk hvílt
meira en flestum öðrum’ vegna
þeirra gróusagna, sem hafa
spunnizt um það.
hald á kvikmyndagerð á islandi.
Við eigum svo mikið af góðu efni,
leikara tæknimenn og það sem til
þarf. Mér finnst að það þurfi að
byggja þetta upp skipulega. Við
erum söguþjóð og ég held að við
eigum i framtíðinni að nota kvik-
myndina mun meira i þvi efni en
við höfum gert. Rauða skikkjan
og Brekkukotsannáll voru verk-
efni, sem þýzkir aðilar studdu við
fjárhagslega og í kvikmyndun.
Það er sárt ef það þarf í framtíð-
inni að kvikmynda íslenzkt efni
með útlendum augum. Mér finnst
þetta framtak sjónvarpsins þvi
mjög virðingarvert. Við skulum
gera okkur grein fyrir því að það
eru svo margir ungir menn búnir
ÆVAR R. KVARAN HÖFUND-
UR TEXTA OG LEIKARI:
1 fyrsta lagi má segja að hér sé
um algjörlega nýtt verk aó ræða,
ekki á ábyrgð Einars H. Kvarans,
heldur okkar. Atburðarásinni er
breytt mikið. T.d. er Eysteinn úr
Mörk drepinn pislarvættisdauða i
leikritinu þar sem hann er að
verja mann sem var honum
andsnúinn. Þá er Lénharður gerð-
ur miklu harðsnúnari, en leikritið
segir til um. Hinn rómantíski
blær bókarinnar er horfinn i
kvikmyndinni, en i staðinn er
kominn hinn harði raunsæisblær.
BALDVIN HALLDÓRSSON
LEIKSTJÓRI: Við leituðumst við
að leysa upp í sjónvarpskvikmynd
sviðsleikrit Einars H. Kvarans.
Reyndum að bregða upp þessu
friðsæla ósnerta landi, þessu
kyrrláta sveitalífi, þolgæði Islend-
skemmtilegt að mörgu leyti að
vinna við þessa kvikmynd, en
erfitt líka. Það þurfti mikla ein-
beitingu i þessu verki og ég hef
sjálf aldrei þurft að einbeita mér
eins og við gerð þessarar kvik-
myndar. Það var unnið svo
sundurlaust, kannski byrjað á
endanum, unnið við eitt atriði i
nokkrar mínútur og siðan tekið til
við eitthvað allt annað. En þannig
er kvikmyndunin og eftir á gerði
maður sér betur grein fyrir hvað
þetta var skemmtilegt. Einnig var
mjög skemmtilegt að kynnast öllu
fólkinu sem vann þarna saman,
þvi allir unnu svo vel og voru
tilbúnir til að leggja allt á sig sem
þurfti til bezta árangurs. Þetta
voru oft anzi miklar tarnir, unnið
frá 7 á morgnana og langt fram á
nótt. Maður var farinn að sjá allt i
bylgjum.
Guðný á Selfossi var augasteinn
föður sins og flest var látið eftir
henni. Á Selfossi var ríkt heimili
og fremur giæsilegt og Guðný bjó
Árnesingar ráðast að Lénharðsmönnum í svallveizlu og
koma þeim fyrir kattarnef áður en þeir handtóku Lén-
harð fógeta.
því við góðar aðstæður. Hún var
ósköp venjuleg sveitastúlka, en
mjög lífsglöð og hræddist hvorki
eitt né neitt. Hana langaði til að
hitta þennan umrædda Lénharð
fógeta, en pabbi hennar vildi ekki
leyfa henni það af ótta við
alræmdan ribbaldahátt hans. Hún
óttaóist það nú ekki að eigin sögn,
en svo æxlast það þannig að hún
hittir Lénharð og um síðir bæði
hræddist hún hann og fyrirleit,
enda ekki að ófyrirsynju.
Ég sá myndina sjálfa fyrst á
prufusýningu nú i vikunni og mér
fannst myndin góð sem mynd þótt
maður hafi sjálfur ef til vill ekki
nóga fjarlægð frá efninu til þess
að geta metið það strax i mynd-
inni. En í myndjnni er efnið mjög
stytt og gert spennandi og mér
finnst hraðinn i hinum ýmsu
atriðum mjög góður, annars vegar
kyrrðin og yfirvegunin i mannlífi
sveitarinnar og hins vegar
ribbaldaháttur Lénharðs og hans
manna. Annars fannst mér sjálfri
skemmtilegast að leika atriðin á
móti Lénharði, því bæði eru þau
vel skrifuð og bjóða upp á
skemmtilega möguleika.
Harður
raunsæisblær í stað
rómantíkur
leikritsins.
Sunna Borg.
Ævar Kvaran.
Framhald á bls. 32