Morgunblaðið - 15.04.1976, Page 8

52
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. APRlL 1976
Það sqnnar Maureen de Glanville, sem hér*er spjaUað við
eftir Elínu Pálmadóttur
Maureen de Glanville flytur með sér blæ af heitnkynnum sfnum I Burma, þð hún búi
á tslandi. — £g reyni alltaf að koma f nýtt land með opinn huga. Allar þjóðir hafa
eitthvað að bjóða. Og ég þakka guði fyrir að hafa alltaf getað lagað mig að öllum
aðstæðum, segir hún. Ljósm. Friðþjófur.
Austur og vestur
getur mœtzt og úr
orðið fröbœr kona
í FJÖGUR ár hefur búið meðal okkar, á þessari köldu eyju norður í
Atlantshafi, kona, sem komin er langt að, úr gerólíku umhverfi og
framandi aðstæðum. Þetta er Maureen de Glanville, sem fædd er og
uppalin í Burma, af burmísk-irskum ættum og auðugu mennta-
fólki. Hér á fslandi hefur hún haldið hús og tekið á móti gestum
fyrir gamlan vin sinn og fjölskyldu hennar, sem þurfti á aðstoð
hennar að halda. Það liggur við að manni finnist það svolftið
ótrúlegt, þegar hún segist hafa verið ákaflega ánægð á tslandi,
eiginlega með allt, einkum það að enginn vafi leikur á þvf að þessi
Ijúfa kona með hógláta framkomu Austurlandabúans raunverulega
meinar það.
— Þegar maður er alinn upp i auð-
æfum og meðal „hærri stétta" eins og
það er stundum orðað, og gegnir svo
svona starfi, að halda hús, þá virðast
margir halda að það sé eitthvað niður-
lægjandi segir hún og brosir kimin.
Sumir segja við mig: Ur því að þú fórst
úr landi eignalaus, af hverju hélztu þá
ekki áfram kennslu, sem þú varst mennt-
uð til, og eins og þú gerðir í fyrstu? Þetta
er alrangur hugsunarháttur. Við erum
alin upp í því, að allt starf sem vel er
gert, sé gott. Og mér þykir gaman að elda
mat — þú hefur sjálf verið í boðum, sem
ég hef útbúið, og hefur kannski séð að ég
nýt þess og er annt um þetta verkefni. Ef
maður leggur sig fram við það sem
maður gerir, hvort sem það er vinna í
fiskiðjuveri eða á heimili og gerir það
eins vel og manni er unnt, þá hefur
maður eitthvað til að vera hreykinn af.
Þegar ég hitti i Evrópu gamlan vin minn
og fjölskyldú minnar frá Burma, sem
þurfti á slíkri aðstoð að halda á Islandi,
þá var það mér ánægja að koma hingað.
Og svo' líkaði mér svo vel, að ég varð
kyrr. Þetta hefur verið hamingjurikur
timi I lífi minu, sem nú er brátt að ljúka.
Til að skýra þetta upphaf á grein og
viðtali við þessa látlausu, hrifandi konu,
sem situr á móti mér i síða hefðbundna
batikkjólnum sínum og með rautt blóm
við eyrað, eins og allar konur hafa í
Burma, er rétt að gera grein fyrir
Maureen de Glanville, ætt hennar og
uppruna, eins og okkar er siður á Is-
landi. Nafnið de Glanville vill jafnvel
ekki falla almennilega inn í myndina af
ættingjunum í Burma og á Irlandi. De
Glanville er að uppruna franskt aðals-
nafn, ekki rétt?
— Jú, það er hárrétt, segir hún. For-
feður minir I föðurætt komu frá Nor-
mandí á timum Vilhjálms bastarðar.
Þeir voru aðalsfólk frá bænum Glan-
ville. Ég á ættartöluna, sem gengur aftur
að þeim tima. Og það fyndna við hana er
að allir karlmennirnir í þessum ættlegg
virðast hafa verið lögmenn af einhverju
tagi, allt frá því þeir bjuggu í Normandí.
Og flestar konurnar hafa verið kenn-
arar, allt fram að mér.
Maureen sjálf er fædd og uppalin i
Burma og bjó þar til 1969. Faðir hennar
réðst þangað sem dómari á unga aldri.
Þá var Burma brezk nýlenda. Hann varð
siðar hæstaréttardómari í landinu og var
vel metinn. Árið 1932 var hann sleginn
til riddara af Georg V Bretakonungi í
Buchinghamhöll. — En þar sem faðir
minn var Iri, þá gat hann aldrei haldið
sér frá stjórnmálunum, segir hún og
hlær við. Hann tók mikinn þátt í stjórn-
málabaráttunni í Burma og varð leiðtogi
Sjálfstæðisflokksins (Independance
Party). Því varð hann að hætta dómara-
störfum og setti upp eigin lögfræðiskrif-
stofu. Nafn hans er nefnt I mörgum
sögubókum um sjálfstæðisbaráttu
Burma. Hann lagði Burmabúum lið í
frelsisbaráttunni.
Móðir Maureenar var af auðugum
landeigendaættum. Burma er akur-
yrkjuland. Fólk lifir á hrísgrjónarækt í
suðurhlutanum, en ræktar kartöflur,
lauk og þessháttar uppi í fjöllunum.
Móðurfjölskyldan bjó í höfuðborginni
Rangoon, en átti fallegt sumarhús uppi í
fjöllunum, þar sem dvalið var yfir heit-
asta hluta ársins. En þar uppi er semí-
hitabeltisloftslag. Maureen átti því ham-
ingjurika æsku með bræðrum sinum
tveimur og foreldrunum. — Annar
bróðirinn býr nú i Ástralíu, hinn I
Burma — þar til 1942 að Japanir réðust
inn I Burma og tóku landið. Þá flúði
Maureen og fjölskylda eldri bróður
hennar til Indlands. Hún var aðeins 17
ára gömul. Vegna innrásarhersins var
henni ekki óhætt og foreldrarnir töldu
rétt að hún færi. Systkinin fóru eins og
aðrir gangandi og voru tvo mánuði á
leiðinni. Það var hræðileg ganga. Mörg
þúsund manns dóu á leiðinni úr hungri
og sjúkdómum, svo sem kóleru o.fl.
A Indlandi dvaldi unga stúlkan svo frá
1942 til 1946 og vann sem aðstoðarhjúkr-
unarkona á brezkum herspítala. Og 1946,
þegar Japanir voru sigraðir, hélt hún
sem liðþjálfi með 14. hernum brezka
heim til Burma.
— Ástandið var ekki eins slæmt og ég
hafði óttazt, segir hún. Fjölskylda mín
var þar enn. Pabbi hafði verið illa séður
af Japönum, þar sem hann var hvítur
maður. En hann dó fljótlega eftir að þeir
komu. Japanir litu mömmu illu auga, en
gerðu henni ekki mein. Þeir hertóku
landið, en tóku jarðirnar ekki af okkur.
Það var sósíalistastjórnin í Burma, sem
Þorskur
a la
Burma
Maureen de Glanville notar mikið
fisk í matinn, eins og gert er heima
hjá henni f Burma. Hér er uppskrift,
af slfkum rétti, sem er auðveldur,
góður og allt fáanlegt f hann, segir
hún:
3 meðalstór þorskflök
2 stórir laukar
'A tsk. malað engifer
'á tsk. lauksalt (garliksalt)
2 matsk. soyjasósa
4 tsk. olfa.
Skerið flökin f 5—6 sm stykki. Strá-
ið salti yfir og steikið f olfu þar til
fiskurinn er vel brúnn á báðum hlið-
um. Þekjið með lauknum, skornum f
hringi, stráið engiferduftinu og lauk-
saltinu yfir. Hellið 2 matskeiðum af
soyasósu yfir fiskinn og laukinn.
Setjið lok þétt yfir og sjóðið við
lágann hita f 15—20 mfnútur. Meðan
maturinn er að sjóða á að hrista
pönnuna nokkrum sinnum. Gott að
bera með soðnar kartöflur eða
hrfsgrjón.