Morgunblaðið - 19.05.1976, Blaðsíða 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. MAl 1976
Solveig Einarsdótt-
ir—Minningarorð
Fædd 29. ágúst 1905.
Dáin 11. maf 1976.
,.Og hvar sem ég lít er
ljósbros eitt,
í litlu stofunni er bjart og heitt,
frá dagstriti hvilist þar
höfuð þreytt
’ heimilisfriðarins ríki.“
G.G.
Konan, sem þessi minningarorð
eru helguð, fórnaði að mestu æv-
inni heimili sínu og undi sér best
heima. Þar hlúði hún að börnum
sínum og annaðist uppeldi þeirra.
Móðurhlutverkið var henni helg-
ur dómur.
Solveig Einarsdóttir var fædd í
Fjarðarseli i Seyðisfirði 29. ágúst
1905. F’oreldrar hennar voru Ein-
ar Sölvason og Bergljót Einars-
dóttir frá Geitagerði. Um ferm-
ingaraldur fór hún til hjónanna
Evjólfs Jónssonar, bankastjóra,
og Sigriðar Jensdóttur að Sól-
vangi í Seyðisfirði. Vann hún þar
fyrst við heimilisstörf en síðar að
ljósmyndasmiði í mörg ár við ljós-
myndastofu, sem Eyjólfur rak þar
með öðrum verkefnum sínum.
Mikið ástríki var með Solveigu og
hjónunum í Sölvangi og börnum
þeirra og var þar hennar heimili
uns hún fluttist burt af Seyðis-
firði og gifti sig.
Þann 5. september 1929 giftist
hún á Seyðísfirði Hannesi J.
Magnússyni, síðar skólastjóra,
sem var þá kennari á Fáskrúðs-
firði. Yfirgaf hún þá æskustöðv-
arnar á Seyðisfirði, sem voru
henni alltaf kærar.
En þau hjónin dvöldu aðeins
eitt ár á Fáskrúðsfirði en fluttust
til Akureyrar 1930, þar sem
Hannes fékk kennara.stöðu Þar
varð heimíli þeirra upp frá því,
þar til þau fluttust til Reykjavík-
ur fyrir tiu árum. Þar andaðist
Hannes 18. febrúar 1972 eftir
þungbær veikindi. Annaðist Sol-
veig hann þá af frábærri alúð.
Fráfall Solveigar kom óvænt.
Hún var hress fram á sfðasta dag.
En dauðinn gerir ekki alltaf boð á
undan sér.
Ég var nágranni þeirra hjón-
anna um tugi ára og samstarfs-
maður Hannesar við skólastörf og
í félagsmálum. Eg var því vel
kunnugur á heimili þeirra.
Sambúð þeirra hjóna var alltaf
mjög ástúðleg og heimili þeirra
einkenndist af því, hve fjölskyld-
an var samtaka í daglegu starfi. Á
því heimili ríkti skilningur og
friður milli barna og foreldra.
Solveig annaðist börnin af mikilli
nærfærni og stuðlaði að þvi, að
maður hennar fengi næði til að
vinna að störfum sínum við rit-
störf og að uppeldismálum. Án
þess stuðnings hefði minna dags-
verk legið eftir hann.
Þeim hjónum varð fimm barna
auðið, en elsta barn þeirra andað-
ist í æsku. Hin eru Hrefna, gift
Jean Jeanmarie, búsett i New
York, Heimir, lögfræðingur,
kvæntur Birnu Björnsdóttur, bú-
settur i Reykjavik, Sigríður
Jakobína, gift Þorsteini Svörfuði
Stefánssyni, lækni, nú búsett í
Gautaborg, og Gerður, gift Mart-
eini Guðjónssyni, tæknifræðingi,
búsett í Reykjavík. Öll eru börn
þeirra mannvænleg og höfðu þau
hjónin mikið barnalán. Hafa þau
verið mjög ræktarsöm við for-
eldra sina.
Ég sagði áðan að Solveig hefði
best unað sér heima, einkum m
eðan börnin voru að alast upp. En
eftir að hún kom til Reykjavíkur
vann hún á saumastofu hálfan
daginn meðan heilsan entist. Þá
ferðaðist hún talsvert á siðari ár-
um, er hún heimsótti börn sin í
Gautaborg og New York.
Solveig var hannyrðakona og
kenndi hún stúlkum handavinnu
á Fáskrúðsfirði og allmörg ár við
Barnaskóla Akureyrar. Fórst
henni það vel úr hendi, enda vann
hún þau störf af mikilli samvisku-
semi eins og allt, sem hún tók sér
fyrir hendur.
Hún starfaði mikið í Góðtempl-
arareglunni, fyrst á Fáskrúðsfirði
og síðar á Akureyri. Stóð hún þar
við hlið manns síns og var heimili
þeirra fyrirmyndar bindindis-
heimili. Þau voru í st. Isafold —
Fjallkonan nr. 1 á Akureyri.
Solveig starfaði einnig í kvenfé-
laginu Hlif þar til hún fluttist úr
bænum. Það félag beitti sér fyrir
velferð barnanna og rak lengi
sumarheimili Pálmholt. Bæði
voru þau hjónin í Barnaverndar-
félagi Akureyrar. Allt þeirra fé-
lagsstarf miðaði að því sama: Að
koma uppvaxandi æsku til heil-
brigðs þroska.
I þessari grein hefur lítið verið
sagt frá Hannesi, manni Solveig-
ar, en hann var sem kunnugt er
merkur skólamaður og rithöfund-
ur. Bæði voru þau hjónin trú-
hneigð og bar heimili þeirra vott
um það. Kristin trú einkenndi
heimilisbraginn við uppeldi barn-
anna.
Undanfarin ár hefur Solveig oft
boðið heim til sín heilsulítilli
konu, sem mér er kunnug, til þess
að veita henni ánægjustundir. í
því lýsir sér vel hjartagæska
hennar.
()g þegar ég nú kveð þessa hlé-
drægu, merku konu, sem alltaf
var jafn Ijúfiynd i viðmóti, kemur
mér í hug, að ég mundi óska þjóð-
ínni okkar þess, að hún ætti sem
flest heimili eins og hennar.
Á þessari kveðjustund sendum
við hjónin Solveigu og ástvinum
hennar hlýjar kveðjur og þökk
fyrir margar ánægjulegar sam-
verustundir. Við biðjum henni
Guðs blessunar á nýjum leiðum.
Eirfkur Sigurðsson.
I dag, 19. maí, verður frænka
mín, Solveig Einarsdóttir, jarð-
sett frá Bústaðakirkju. Andlát
hennar bar að með snöggum
hætti. Hún hafði að vísu kennt
lasleika um skeið, en gerði ekki
mikið úr því. Henni var ekki tamt
að kvarta. Hún lézt á lokadaginn
11. maí.
Solveig var af austfirzkum upp-
runa, fædd 29. ágúst 1905.
Foreldrar hennar voru Einar
Sölvason, bóndi í Fjarðarseli í
Seyðisfirði, og seinni kona hans,
Bergljót Einarsdóttir. Þau eign-
uðust 6 börn: Sigríði, Margréti,
Einar, Vigfús, Halldóru og Sol-
veigu. Á lífi eru Margrét og Ein-
ar, búsett á Egilsstöðum.
Um 12 ára aldur fór Solveig úr
foreldrahúsum til Sigriðar Jens-
dóttur og Eyjólfs Jónssonar að
Sólvangi í Seyðisfjarðarkaupstað.
Fyrst hjálpaði hún til við heimil-
isstörf og síðan vann hún á ljós-
myndastofu Eyjólfs, þar til hún
giftist Hannesi J. Magnússyni,
skólastjóra og rithöfundi, þann 5.
september 1929. Hannes er látinn
fyrir nokkrum árum. Þau eignuð-
ust 5 börn. Elzta barn þeirra, Sig-
ríður Jakobína, dó aðeins fjög-
urra ára að aldri. Hin börnin eru:
Hrefna, Heimir, Sigríður
Jakobína og Gerður.
Solveig og Hannes bjuggu flest
búskaparár sín á Akureyri. Hann-
es var þar lengi skólastjóri og þar
uxu börnin úr grasi á menningar-
Margrét Oddsdóttir Collin var
fædd 11. okt. 1892 að Melshúsum
á Álftanesi. Foreldrar hennar
voru Hallgerður Snorradóttir frá
heimili, þar sem góðvild og dreng-
lund voru í heiðri höfð. Síðar
fluttust þau svo til Reykjavíkur.
Þar eignuðust þau notalegt
heimili. Þangað komu börn
þeirra, tengdabörn og barnabörn,
eftirlæti ömmu og afa.
Eg kynntist Sollu frænku strax
i bernsku. Móðir min, Ingibjörg
Einarsdóttir og Solla voru hálf-
systur. Þær ólust ekki upp saman,
en mjög var kært með þeim. Það
voru greiðar skipaferðir á milli
Norðfjarðar og Seyðisfjarðar í þá
daga og Solla frænka heimsótti
okkur oft. Þegar ég staldra við og
hugsa til þessara daga, finnst
mér, að það hafi alltaf verið sól-
skin. 1 einum sólargeislanum
stendur æskurjóð og falleg stúlka
á upphlut. Það er Solla frænka.
Þá var heidur ekki amalegt að
fara i lystireisu til Seyðisfjarðar,
heimsækja langömmu og frænd-
fólkið og fá að búa hjá Sollu
frænku á Sólvangi, sem var mjög
skemmtilegt og glæsilegt heimili.
Svo giftist Solla Hannesi. Hann
var þá kennari á Fáskrúðsfirði.
Ég var ógurlega feimin við hann
fyrst í stað, en það lagaðist fljótt,
því að hann var einstaklega barn-
góður og traustvekjandi.
Ekki losnaði Solla við mig, þó
að hún flytti til Akureyrar. Ég bjó
hjá þeim i góðu yfirlæti fyrsta
veturinn minn í M.A. Ég er þakk-
lát fyrir öll okkar kynni fyrr og
sfðar.
Solla frænka var starfsöm kona
og henni leiddist aldrei. Hún var
umhyggjusöm móðir og amma og
göður vinur barna sinna Þeirra
missir er mikill, en minningin
björt.
Við systkinin sendum börnun-
um hennar, fjölskyldum þeirra,
Margréti, Einari og öðrum vanda-
mönnum innilegar samúðarkveðj-
ur.
Blessuð sólin vermi ykkur öll.
Ragna Jónsdóttir.
Selfossi og Oddur Erlendsson
útvegsbóndi í Melshúsum. Sá
bær er nú í eyði. Oddur dó þeg-
ar Margrét var níu ára og
fluttist hún þá að Múla í Bisk-
upstungum til eldri systur
sinnar, Guðbjargar, sem var
húsfreyja þar og mun hafa
dvalist þar þangað til hún giftist
fyrri manni sínum, Guðmundi
Eiríkssyni 1912 þá liðlega tvítug.
Þau reistu bú á Brú í sömu sveit,
líklega af fremur iitlum efnum,
en hagur þeirra blómgaðist því
nær með ólíkindum á þeim stutta
tíma sem þau nutu samvista. Dótt-
ur áttu þau eina sem lifði og heit-
ir Kristín og ber hún nafn föður-
móður sinnar. Aðra dóttur áttu
þau sem fæddist að föður sínum
látnum og dó á fyrsta ári. Hún hét
Guðmunda.
Svo hefur mér verið sagt að
varla muni bjartara hafa verið
yfir öðru tímabili þessarar aldar
hér á landi en hinum fyrstu ára-
tugum, og verið sem vor í lofti
yfir þessu langhrjáða landi og
þjóð, þó að vísu drægi yfir ljótan
dökkva af tilkomu heims-
styrjaldar um og eftir 1914. Svo
virtist sem heimilishald og
búskaparhættir þeirra systra,
Guðbjargar og Margrétar, mundu
standa með ágætum lengi í sam-
ræmi við bjartsýni og dug aldar-
farsins, var þó ólfku saman að
jafna þar sem önnur bjó við vel-
sæld á grónu heimili en þau
Margrét og Guðmundur frumbýl-
ingar. En ekki virtist það ætla að
koma nokkuð að sök, slík var at-
orka þeirra og hagsýni. Og leið
svo fram til byrjunar vors 1916.
Þá þyrmdi skyndilega yfir. Upp
kom í sveitinni hættuleg veiki,
sóttnæm, og barst að Brú og dó
Guðmundur eftir stutta legu, 29
ára að aldri, en Margrét veiktist
og var lengi tvfsýnt um líf
hennar. Guðbjörg systir hennar
sýndi þá það drengskaparbragð
að flytja hana og nýfætt barn
hennar heim að Múla, svo þær
mæðgurnar fengju haldið lífi. Á
því sama vori varð hún sjálf
ekkja, því maður hennar, Geir
t
Eiginkona mín,
VALGERÐUR GUÐRÚN HJARTARDÓTTIR,
Safamýri 44,
Andaðist i hjúkrunardeild Borgarspítalans, mánudaginn 1 7 maí
Ingólfur Guðmundsson
t
MARKÚS JÓNSSON,
frá Svartagili,
lést að Elliheimilinu Grund 1 7 maí.
Böm og bamaborn
t
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð við andlát og jarðarför móður
okkar,
DÝRLEIFAR PÁLSDÓTTUR.
frá MöSrufelli.
Guðný Aradóttir.
Páll Arason.
t
Eiginmaður minn
STURLAUGUR H. BÖÐVARSSON.
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju laugardaginn 22 maí kl 1 4 30
Ferðir Akraborgar frá Reykjavík kl 1 3 00 Aukaferð frá Akranesi kl
20 15
Rannveig Boðvarsson
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SÓLVEIG EINARSDÓTTIR,
Háaleitisbraut 117. Reykjavlk.
lézt 1 1 mai Jarðarförin fer fram frá Bústaðakirkju i dag, miðvíkudag-
inn 19 maí kl. 13 30 Þeim sem vildu minnast hinnar látnu, er
vinsamlegast bent á liknarfélög.
Hrefna Hannesdóttir. Jean Jeanmarie
Heimir Hannesson. Bima Bjornsdóttir,
Sigrfður J. Hannesdóttir, Þorsteinn Svörfuður Stefánsson,
Gerður Hannesdóttir. Marteinn Guðjónsson.
og barnabóm.
t
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
móður okkar,
GUÐRUNAR SVANBORGAR ÞÓRARINSDÓTTUR,
frá Hallstúni
Bömin.
t
Hjartans þakklæti fyrir auðsýnda samúð og vinarhug viðandlát og útför
KRISTMUNDAR FRÍMANNS JAKOBSSONAR,
Suðurkoti. Vogum.
Sérstakar þakkir til Kristjáns Sigurðssonar, læknis og alls hjúkrunarliðs
sjúkrahúss Keflavlkur fyrir góða umönnun i veikindum hans.
F.h. barna hins látna og annarra vandamanna
Guðrún Benediktsdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu vegna fráfalls
SIGRÍÐAR TÓMASDÓTTUR
Vilbergur Pétursson,
Svava Vilbergsdóttir, Njáll Sfmonarson
Margrét Vilbergsdóttir, Bjami Ragnarsson
bamaböm og systkini hinnar látnu
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður og afa,
HALLDÓRS KR. JÚLlUSSONAR,
fyrrv. sýslumanns
Hjörtur Halldórsson,
Júlíus Halldórsson,
Ingibjorg Halldórsdóttir,
Helgi Halldórsson.
Þorgerður Halldórsdóttir,
Ásgerður Halldórsdóttir,
Steingerður Halldórsdóttir,
og barnaböm.
Unnur Ámadóttir
Þórunn Gröndal,
Ingólfur Guðjónsson,
Elfsabet Gunnlaugsdóttir,
Albert B. Guðmundsson,
Jóhannes Guðjónsson,
Emil Bogason,
Margrét Oddsdóttir
Collin—Minning