Morgunblaðið - 30.05.1976, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. MAÍ 1976
Minning:
Tryggvi Gunnsteins-
son Trgggvastöðum
Fæddur 5. júlí 1913
Dáinn 24. maf 1976
„Hver kynslóð er örstund ung
og aftur. til grafar ber.
En eilffðar aldan þung
lyftir annarri á brjósti sér.
Þá kveðjumst við öll. Voru
kvöldi hallar. F.n kvnslóð
nýja til starfa kallar. Sá dagur
sem órisinn er.“
Tómas Cuðmundsson.
Þannig hljóða orð skáldsins. Og
þannig er gangur lífsins, um alla
sögu, og fáum við þar litlu um
breytt, þó bregður oss jafnan við
válega hluti og erum óviðbúin að
sætta okkur við það sem að hönd-
um ber. Þannig fór fyrir mér er
ég frétti lát mágs míns, Tryggva
Gunnsteinssonar. Að hann hefði
farið heiman frá sér hress, og
ekið nokkra tugi metra niður að
sjónum, stigið þar út úr bílnum og
hnigið niður andaður. Hann hefur
séð út á flóann og þennan víða
fjallahring, sem hann hafði fyrir
sjónum alla ævi. Kannski sá hann
miklu lengra. Hann var að leggja í
langferð, yfir móðuna miklu.
Kona hans var farin á undan.
Aðeins nokkrum dögum. I þau 34
ár, sem ég hef verið nágranni
þeirra hjóna, hafa þau aldrei í
ferðalag farið nema bæði saman.
Þar var því að vonum að þau
vildu fara saman í hina síðustu og
mestu ferð, þar sem ekki verður
aftur snúið. Hinu verður ekki
heldur breytt, að Seltjarnarnesið
er fátækara eftir. Þau voru bæði
óaðskiljanlegur hluti af sinni
sveit, og því samfélagi er þar lifir.
Þó er sú huggun að „Eilífðar
aldan þung lyftir annarri á brjósti
sér“. Og þau Iifi áfram um langan
aldur í afkomendum sínum. Þótt
nú sé mikill harmur að þeim
kveðinn.
Tryggvi var fæddur i Skildinga-
nesi við Skerjafjörð 5. júlí 1913.
Sonur Gunnsteins Einarssonar,
bónda og skipstjóra, og seinni
konu hans, Sólveigar Jónsdóttur,
útvegsbónda i Vík i InnrÞ
Akraneshreppi. Vorið 1919 seldi
Gunnsteinn, Skildinganes, en
keypti Nes II við Seltjörn. Þar
gerðist hann bóndi og hreppstjóri
Seltjarnarneshrepps. I Nesi ólst
Tryggvi upp í stórum systkina-
hópi. Þar vandist hann öllum
venjulegum sveitastörfum og
einnig nokkurri útgerð smábáta,
svo sem hrognkelsaveiðum sem
hann stundaði sér til gamans alla
ævi. Svo kom bílaöldin, ungur að
árum byrjaði Tryggvi að aka efni
til bygginga í hinni ört vaxandi
Reykjavík, enda varð akstur
bifreiða aðalstarf hans alla ævi.
Þegar Tryggvi hafði aldur til
byrjaði hann akstur leigubifreiða
er hann stundaði af miklu kappi í
mörg ár. Voru bílar hans til fyrir-
myndar um alla hirðingu og útlit
enda maðurinn sjálfur sérstakt
snyrtimenni og prúðmenni í sam-
skiptum við viðskiptavini sina,
sem urðu margir. Lengst vann
Tryggvi þó hjá Kristjáni G. Gísla-
syni, stórkaupmanni, eða tæp 30
ár. Aðallega við vörukeyrslu og
afgreiðslu i pakkhúsi, og leysti
hann þau störf af hendi með
stakri samviskusemi, dugnaði og
heiðarleika er honum virtist í
blóð borin. .
Fyrir þremur árum var heilsu
hans farið að hnigna, svo að hann
treysti sér ekki að fást við þunga
hluti. Og sneri hann sér þá aftur
að leigubílaakstrinum, sem hann
stundaði til siðasta dags.
t
Maðurinn minn
BJÖRN BENEDIKTSSON,
prentari,
Tjarnargötu 47,
lést í Landspítalanum 2 7 maí
Guðríður Jónsdóttir.
t
Systir okkar,
GUÐNÝ KRISTBJÖRG ÞÓRÐARDÓTTIR,
andaðist í sjúkrahúsi í Chicago, 27 maí
Aðalbjörg Þórðardóttir,
Þórður Ág. Þórðarson, Þórir Þórðarson.
t
ÁSGRÍMUR JÓSEFSSON,
Elli og Hjúkrunarheimilinu Grund,
sem lést 23 mal. verður jarðsunginn (rá Fossvogskirkju. þriðjudaginn
1 júni kl 1 30
Fyrir hönd vandamann,
Friðvin Þorbjórnsson
Eiginmaður minn t
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
Grænuvóllum 6,
Selfossi
verður jarðsungmn frá Selfosskirkju þriðjudaginn 1. júní kl. 2.
Sigriður Ólafsdóttir.
Fyrir þremur árum var heilsu
hans farið að hnigna, svo að hann
treysti sér ekki að fást við þunga
hluti. Og sneri hann sér þá aftur
að leigubílaakstrinum, sem hann
stundaði til síðasta dags.
1. janúar 1935 kvæntist Tryggvi
Sigriði Þorvarðardóttur frá
Gróttu, þau hófu búskap i litlu
húsi í túnfætinum i Nesi, er þau
nefndu Tryggvastaði, þar bjuggu
þau í 20 ár. Þau eignuðust tvær
dætur, Sólveigu og Halldóru. Svo
kom að húsið var of lítið. Árið
1955 reisti Tryggvi nýja Tryggva-
staði í félagi við tengdason sinn,
Guðmund Hjálmsson. Þar hefur
fjölskyldan þúið síðan við rausn
og myndarskap.
Ég votta fjölskyldunum á
Tryggvastöðum og öðrum að-
standendum samúð mina.
„Farðu í friði, friður Guðs þig
blessi."
Sigurður Jónsson.
Hía skilur hnetti
himínKeimur,
Blaö skilur bakka og egg.
En anda, sem unnast,
fær aldrcgi
eilffð að skilid.
J.H.
Er ég frétti iát vinar mins,
Tryggva Gunnsteinssonar, kom
mér i hug þetta alkunna, undur-
fagra lokaerindi úr kvæði Jónasar
Hallgrímssonar, Ferðalok.
Viku áður hafði Tryggvi fylgt
konu sinni til grafar, æðrulaus og
óbugaður, þótt við vissum öll, vin-
ir hans, að hann bar sár í hjarta í
tvöföldum skilningi. Þann sama
dag tók hann á móti fjölmörgum
gestum á hinu fagra heimili
þeirra og veitti af rausn og gekk
um beina með dætrum sínum og
virtist, þrátt fyrir alvarleg veik-
indi hlaðinn orku, sem speglaðist
í hlýhug hans og þeirri gestrisni,
sem honum var i blóð borin.
En þótt við vissum, að hann
gengi ekki heill til skógar, hefur
fæst okkar boðið í grun, að þetta
væri í siðasta sinn, sem við mörg
hver þrýstum hönd hans. En
þannig er okkur öllum úthlutað
jafnt:
Óvissunni um ferðalok.
Tryggvi var í hópi eldri Seltirn-
inga, alinn hér upp frá unga aldri
og á þeim tíma er hér var fámennt
hreppsfélag og íbúarnir lifðu af
sínu, nægjusamir og vinnusamir,
eins og þjóðin var öll, enda þá
ekki annað til bjargar. Og þau
hjónin voru samhent og hófust til
bjargálna fyrir eigin atorku og
áunnu sér traust og vináttu allra,
er þeim kynntust.
Ég hitti hann fyrstan íbúa hér
og kynni min af honum hafa öll
verið á einn veg, hlýhugur og
hjálpsemi ætíð í öndvegi, og því
sakna ég hans, þvi hvers virði
væri lífið, ef við nytum ekki góðra
samferðamanna, þeirra, sem
knýja dyra til þess að hleypa inn
geislum vorsólar.
Fyrir réttu ári veiktust þau
hjónin bæði alvarlega, og þau
fylgðust að þessa þrautatíð og
sýndu, hve sterk þau voru og hve
órjúfandi böndum þau voru bund-
in. Og varla var hún horfin úr
augsýn, er hann lagði upp í sömu
ferð, til þess að geta fylgst með
henni.
Þau hafa skilað fögru ævistarfi
og Tryggvastaðir bera vitni verk-
um þeirra. Eftir standa kærar
minningar um elskuleg hjón, sem
voru máttarstólpar síns bæjarfé-
lags.
Og þau lifa áfram meðal okkar,
þvi að dætur þeirra og aðrir
afkomendur eiga eftir að bera
þeim vitni. Við sendum dætrum
þeirra og öllum öðrum skyld-
mennum innilegar samúðarkveðj-
ur. Blessuð sé minrjing hjónanna
Sigríðar og Tryggva á Tryggva-
stöðum.
Jón Gunnlaugsson.
Halldór Magnússon
Súðavík — Minning
Fæddur 9. júní 1933.
Dáinn 22. maí 1976.
Sjálfsagt mun það sannmæli, að
enginn veit, hvað átt hefur fyrr
en misst hefur. Þegar menn falla
frá í blóma aldurs síns, er eins og
við getum svo lítið sagt. Við stönd-
um orðlaus gagnvart því ráði
Skaparans, að kippa ungum
mönnum og konum af starfssviði
lífsins, vel búnum að hæfileikum
og reynslu, sem mikils mátti af
vænta enn aldurs vegna. Fámennt
byggðarlag á Vestfjörðum hefur
nú misst einn sinn bezta mann,
langt um aldur fram. Skarð hans
mun ekki fyllt að sinni. En við
vonum, að maður komi i manns
stað.
Halldór Magnússon fæddist að
Brettu í Nauteyrarhreppi hinn 9.
júní 1933. Voru foreldrar hans
Magnús Jensson, er bjó síðar
lengi að Hamri i sömu sveit, og
kona hans Jensína
Arnfinnsdóttir. Hann stundaði
nám í Núpsskóla og lauk lands-
prófi þaðan tvitugur að aldri. Ári
síðar lauk hann námi úr Sam-
vinnuskólanum í Reykjavík. Var
hann þannig einn af þeim
nemendum, er útskrifuðust i næst
síðasta hópnum frá skólanum í
Reykjavík. Jónas Jónsson frá
Hriflu var skólastjórinn. Rædd-
um við nokkrum sinnum um
skólann og kennsluna. Fannst
Halldóri mikið til um Jónas sem
fræðara og stjórnanda. Fleiri
kennara minntist hann, en gat
sérstaklega úr þeirra hópi frænda
Jónasar frá Hriflu og nafna frá
Fremsta-Felli (nú prófessors og
forstöðumanns Handritastofnun-
ar Islands). Fannst Halldóri mik-
ið til um kennslu Jónasar
Kristjánssonar og manninn
sjálfan.
Samvinnuskólinn var á tíð
Jónasar frá Hriflu (og er vafa-
laust enn) ekki aðeins mennta-
stofnun, er þjálfaði fólk til starfa
í þágu samvinnuhreyfingarinnar,
heldur jafnframt og ekki siður
aflstöð hugsjóna. Hafa þaðan
komið margir okkar "hýtustu
manna til starfa á þjóðfélags-
akrinum.
Einn þeirra var Halldór. Má
segja, að honum væru falin flest
þau störf, sem almenning varða
og til trúnaðar teljast i Súðavik,
eftir að hann fluttist þangað að
samvinnuskólaprófi loknu. Varð
hann þá útibússtjóri við Kaup-
félag ísfirðinga á staðnum og
gegndi því starfi í fjögur ár. Þá
gerðist Halldór kennari við barna-
og unglingaskólann í Súðavík og
var það óslitið til ársins 1974, þar
af skólastjóri nokkur síðustu árin.
Hann varð hreppstjóri Súðavikur-
hrepps árió 1955 og oddviti þrem-
ur árum síðar. Þá var hann sýslu-
nefndarmaður. Um árabil veitti
Halldór útgerðarfélagi forstöðu í
Súðavík. Og þegar stofnaður var
sparisjóður á staðnum var
Halldóri falin stjórn hans. Má af
framantöldu vera ljóst, að þarna
voru einum manni falin mörg
störf. En öll leysti hann þau af
hendi með hrukkulausri vand-
virkni. Á öllu, sem frá honum fór,
var snyrtibragur. Rithöndin
óvenju fögur og læsileg.
Kynni mín af Halldóri urðu
ekki löng, en þar sem við þurftum
að eiga talsverð samskipti, fór
ekki hjá þvi, að við ræddumst við
á stundum. Hann var ljúfur
maður í viðmóti, að mér fannst.
En hann gat verið fastur fyrir og
stífur. Ekki gerði hann svo öllum
líkaði, enda gera það fæstir. Þeir
menn, sem enginn styr stendur
um, eru jafnan litils háttar og
ekki liklegir til að eiga frum-
kvæði að stórvirkjum.
Halldórs er nú sárt saknað að
vonum. Um Tómas Sæmundsson
er dó i blóma lífsins, orti Jónas
Hallgrimsson:
Hv( vi11 drottinn þola það,
landið svipta svo og reyna,
svipta það einmitt þessum eina,
er svo margra stóð f stað?
Hið sama hefði mátt segja um
Halldór Magnússon. Hann vann
margra manna verk og hafði af-
kastað miklu á ekki lengri starfs-
ævi.
Fyrir rúmum tveimur árum
gekkst Halldór undir uppskurð
við magasári, að talið var. Batnaði
honum, og hann tók upp fyrri
störf, að undanteknu kennara-
starfinu. í nóvember henti hann
það óhapp að fótbrotna og var
lagður inn á isafjarðarspítala. En
eftir að hann var nýkominn heim
af sjúkrahúsinu veiktist hann af
bráðri botnlangabólgu og lá enn
um sinn á sjúkrahúsi. Kom heim
rétt fyrir jólin.
Laugardaginn 24. aprfl s.l. hélt
Halldór til Reykjavíkur ásamt
konu sinni og ungum syni. Bjóst
hann við að verða rúma viku í
förinni. Hafði verið lasinn undan-
farið og ætlaði að hafa samband
Framhald á bls. 3f
\ Hjartanlega i útför. t þökkum við auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
KATRÍNAR LÁRU STEFÁNSDÓTTUR,
frá Borgarfirði Eystra.
Þuríður Arnadóttir, böm, tengdaborn, barnaborn og aðrir vandamenn
t
Inmlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður og tengdaföður
AÐALSTEINS JAKOBSSONAR
Langholtsvegi 200.
Lilja Magnúsdóttir,
böm og tengdabörn.
t
Alúðarþakkir fyrir samúð og vinarhug viðandlát og útför sonar okkar
MARKUSARJÓHANNSSONAR
Holtagerði 33. Kópavogi.
Ágústa Waage
Ingólfur Tryggvason.