Morgunblaðið - 09.07.1976, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 9. JÚLI 1976
19
Mann-
Eftir
Maurice
Cuernier,
einn af
Rómar-
klúbbs-
mönnunum
Mannkynið varð 4 millj-
arðar í marz í vetur. Fjölgunin
eykur sífellt hraðann eftir því
sem foreldrunum fjölgar, sem
geta börnin. Þetta er eins og
sprenging, sem erfitt er að
stöðva, eins og fram kom í fyrri
grein úr franska tímaritinu
Express, sem Mbl. hefur birt. í
sama blaði lagði Maurice
Guernier, einn af visindamönn-
unum sem starfað hefur í
Rómarklúbbnum svonefnda, út
af tölunum, sem þar komu
fram. Fara ummæli hans hér á
.eftir:
„Þar til alveg nýlega — við
skulum segja fyrir 50 árum —
vöktu tölur um mannfjölda í
heiminum ekki mikla athygli.
Það virtist engu breyta um
vandamál heimsins þótt íbúar
hans yrðu 2 milljarðar talsins
árið 1903 eða 4 milljarðar á
árinu 1976 (þ.e. þó að íbúatalan
tvöfaldaðist á 73 árum). Maður
gat næstum sagt sem svo: „Ef
af nægu er að taka fyrir tvo, þá
er lika nóg fyrir fjóra!“
En vandinn breytist ef
mannfjölgunartölur eru teknar
til gagngerðrar og alvarlegrar
athugunar. Næst tvöfaldast
mannkynið ekki á 73 árum,
heldur á næstu 28 til 30 árum
(ef gert er ráð fyrir að fjölgun-
in sé nú 2,5% á ári, þá verður
jafnframt að minnast þess áð i
Alsír og Brasilíu fer fjölgunin
nú þegar yf ir 3,5 %).
I rauninni höfum við síðan á
fimmta áratugnum orðið vitni
að reglulegri fólksfjölgunar-
sprengingu, sem þakka má
fúkalyfjunum og þvi, að unnið
hefur verið á farsóttunum
miklu, svo sem malaríu, gulu-
sótt o.fl. Þessi bomba er- svo
öflug, að ef fjölgunartölurnar
halda áfram með sömu marg-
felditölu, þá verður manngrú-
inn í heiminum orðinn alveg
ótrúlegur eftir 100 ár. Tökum
nokkur dæmi:
Frakkland: 135 milljónir ibúa
Sovétríkin: 454 milljónir
manns
Marokko: 1.005 milljónir, á
móU46 milljónum núna.
Indland: 25.420 milljónir á móti
586 milljónum nú.
Að sjálfsögðu verður maður
að vænta þess að fjölgunartalan
fari hægar og verði ekki svona
óhemjuleg. En ekki verður auð-
velt að draga úr henni, af
ástæðum, sem venjulega hafa
farið fram hjá mannfjölgunar-
sérfræðingunum og sem ég
mun nú reyna að draga fram i
stuttu máli.
1. Það er þriðji heimurinn
svokallaður — og hann einn —
sem ber ábyrgð á mannfjölg-
unarbombunni. Á sjöunda ára-
tug aldarinnar fjölgaði um 800
milljónir í þróunarlöndunum,
meðan aðeins fjölgaði um 100
milljónir í iðnaðarlöndunum.
2. Þessi gífurlega mann-
fjölgun í þriðja heiminum hef-
ur orðið vegna ört lækkandi
dánartölu, meðan fæðingartal-
an hefur staðið nokkurn veginn
í stað, þ.e. haldið áfram að vera
mjög há.
3. Hvers vegna eru fæðingar
þá svona margar? Vegna þess
að þróunarlöndin eru yfirleitt í
hitabeltinu, þ.e. á mjög heitu og
röku landsvæði, þar sem veirur
tryggja 200 milljónum barna í
landi þeirra bráðnauðsynleg-
asta skammt af eggjahvítuefni
úr dýraríkinu. Nú þegar sér
heilt þjóðfélag þvi fram á sam-
drátt og gæðarýrnun á líkam-
legu og andlegu atgervi. I
fyrsta sinn á maðurinn nú á
hættu að fara aftur, öfugt við
það sem Teilhard og Chardin
töldu.
Hvað iðnaðarstörfum viðvík-
ur, þá hafa menn reiknað út að
búast verði við að 1 milljarður
ungs fólks í þriðja heiminum
(1.000 milljónir!) muni krefj-
ast starfa i iðnaðinum fram að
árinu 1995. Og hvert iðnaðar-
starf þýðir 10.000 til 15.000 doll-
ara fjárfestingu.
Og þótt öll þessi störf fynd-
ust, hvar ætti að fá orkuna, —
olían er að verða búin? Svo
margar atómstöðvar yrði að fá
(Frakkar eru nú þegar farnir
að byggja eina í Líbíueyðimörk-
inni), að hitamengunin mundi
brátt rugla veðurfar á megin-
löndunum, með meðfylgjandi
eyðileggingu ... Og hver getur
enn talað um ótæmandi orku-
lindir heimsins, þegar 10 millj-
arðar manna i þriðja heiminum
gleypa árlega um 2000 dollara
virði, eins og t.d. Spánverjar
gera núna.
Hér koma nokkrar tölur:
A árinu 1974 notuðu iðnaðar-
löndin (Sovétríkin meðtalin)
3.500 milljarða dollara. Á árinu
2060 munu þróunarlöndin, sem
þá ættu að hafa náð jafnvægi i
fjölguninni, eiga von á að hafa
10 milljarða einstaklinga, sem
mundu, með llfskjörum Spán-
verja, þurfa 20.000 milljón doll-
ara á ári.
Ég læt hverjum lesanda eftir
að ímynda sér hvernig sá heim-
ur verður, sem börnin okkar
munu lif a i.
eru frjósamastar. Það er staður-
inn fyrir alls konar sjúkdóma
og það mjög alvarlega sjúk-
dóma. Afleiðingin er sú, að
karlar og konur þriðja heimsins
hafí orðið — í milljónir ára —
að framleiða eins mikið og
mögulegt var, til þess að kyn-
stofninn lifði af. Orðið að byrja
að framleiða börn mjög ung og
framleiða mikið til að eiga eftir
einhver lifandi börn. Þess
vegna eru, samkvæmt hinni
eðlilegu þróunarkenningu allir
karlar og allar konur þróunar-
landanna kynþroska mjög ung
(giftingar algengar frá 12—14
ára aldri) og ákaflega kyngráð-
ug, þ.e. einstaklingarnir hafa
stöðugt kynmök, án þess að
hafa áhyggjur af framfærslu
ávaxtarins.
4. Þessvegna er oft sagt:
„Hjálpum þeim á þroskabraut-
inni, og þá eignast þeir færri
börn.“ Eða þá: „Bezta pillan
eru framfarirnar.“ Þetta er
hvort tveggja rangt.
í fyrsta lagi er þetta fólk af
náttúrunnar hendi frjósamara.
Það er innbyggt í erfðagenin,
eins og við höfum séð að gerist
við val náttúrunnar samkvæmt
þróunarkenningunni. Annað
atriði, og það hefur enginn þor-
að að segja hreinskilningslega
við þróunarþjóðirnar, að þó
vafalaust sé rétt að þróunin
fækki fæðingum, þá getur
engin þ.ióA þróast og náð fram-
förum meðan mannfjölgunar-
talan er 2 til 3% eða jafnvel
hærri.
Þetta hafa Kínverjar samt
vel skilið. Þrátt fyrir hagstæða
veðráttu og ekki hitabeltislofts-
lag, þrátt fyrir það, að þjóðin
hefur alltaf verið sérlega iðin,
þrátt fyrir sterka stjórn og
ábyrga, þá hafa þeir orðið að
gera ráðstafanir, sem við telj-
um næstum ómannlegar til að
lækka mannfjölgunartöluna
niður fyrir 1%. Og þeir eru á
þróunarbraut... Ef Kínverjum
fjölgaði hlutfallslega jafnmikið
og Alsirbúum eða Brasiliubú-
um, þá væru þeir vanþróuð
þjóð. Hvernig í ósköpunum er
hægt að ímynda sér nokkrar
raunverulegar framfarir á Ind-
landi, meðan þar eru yfir 300
milljónir sem ekkert framleiða,
mest börn, á móti 250 milljón-
um sem starfa? Hvernig er
hægt að hugsa séjrað vesalings
IndVerjarnir geti, með 100 doll-
yrði lækkuð. Þar gerðu menn
sér jafnvel i hugarlund að stöð-
ugleikatalan yrði lægri en hjá
Frejka, þ.e. 12 milljarðar á
næstu öld. En það er samt sem
áður þrisvar sinnum fleira fólk
en nú er I heiminum.
Þá vaknar spurningin: Hvers
vegna 12 milljarðar? Því ekki
20 eða 50 milljarðar eða jafnvel
100 milljarðar?
Af þremur frumástæðum:
— þann fjölda væri vart hægt
að fæða
— vart yrði hægt að sjá hon-
jum fyrir vinnu
— varla væri hægt að stöðva
mengunina.
Fæða fólkið? Þegar verður
að fæða 1 milljón nýrra munna
á fimm daga fresti. Eftir nokk-
ur ár yrðu það 1 milljón munh-
ar fjórða hvern dag. Ibúar iðn-
aðarlandanna gætu auðveld-
lega haft í sig, af því að þeir
búa í tempraða beltinu. En Ibú-
ar þriðja heimsins, þar sem
fjölgunin er einmitt mest,
munu og eru raunar þegar í
mesta basli með að auka land-
búnaðarframleiðslu sína, vegna
þess að þeir búa I hitabeltinu.
Þeir, sem bera ábyrgðina á
áætlunum Indverja sögðu mér
nýlega, að útilokað væri að
Fyrst og fremst verður þvi að
stöðva mannfjölgunarbylgjuna
í þriðja heiminum. Innan fárra
ára hljóta einhverjir valdamikl-
ir þjóðarleiðtogar að hafa gert
sér grein fyrir þessu.
Einna alvarlegustu tilraunina
hefur þjóðfélagsfræðingurinn
Tomas Frejka gert til að mynda
sér kenningar um hvernig megi
draga úr fólksfjölguninni. Ein
þeirra sýnist mér vera skyn-
samleg, ef ekki gefa beinlínis
ástæðu til bjartsýni. Þar er gert
ráð fyrir þvi að fjölgunartalan
lækki reglulega frá 1975 til árs-
ins 2040, og verði þá jöfn. Þá
yrði mannfjöldinn i heiminum
á árinu 2000 um það bil 6,7
milljarðar. En þrátt fyrir það
að fæðingar væru ekki fleiri en
dauðsföllin á árinu 2040, þá
mundi mannkyninu halda
áfram að fjölga upp í 15 milli-
arða íbúa árið 2100.
í seinni skýrslu sinni hafði
Rómarklúbburinn þegar gert
ráð fyrir því, að fjölgunartalan
ara meðaltekjur á ári, ekki að-
eins lifað, heldur að auki lagt
fyrir til að fjárfesta í verk-
smiðjum, vegum, sjúkrahúsum
og skólum fyrir 300 milljónir
manna, sem ekkert gera? Það
verður að byggja nýjan skóla á
tiu minútna fresti á Indlandi.
fjölgunar-
bomban