Morgunblaðið - 22.01.1977, Side 11

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. JANUAR 1977
11
Nýi læknirinn (Gísli Alfreðsson), konan (Margrét Guðmundsdóttir) og „meistarinn“ (Róbert
Arnfinnsson)
Frumsýningin tókst að mínum
dómi prýðilega. Róbert Arnfinns-
son brást ekki í erfiðu hlutverki.
Annars vegar gamall fylliraftur
sem er svo þrotinn að kröftum að
hann getur ekki meir en svo staul-
ast um stofuna heima hjá sér.
Hins vegar hótfyndinn og lífsleið-
ur spekingur með meitlaðar þver-
sagnir á vörum.
Og býsna skýr í kollinum þrátt
fyrir kröm og brennivín. Er
hugsanlegt að samræma þetta i
einni og sömu persónunni? Jú,
ekki bar á öðru en það tækist. Það
er reynsla og skóli að lesa slíka
rullu fyrst og sjá síðan og heyra á
sviði í meðferð góðs leikara. Slíkt
sannar manni það sem Haraldur
Björnsson sagði — að leikarinn
gerir meir en að túlka, hann skap-
ar líka.
Gísli Alfreðsson varð — sakir
síns orðfáa hlutverks — að leika
með þögninni, það er að segja
svipbrigðunum. Þar kom sér vel
að sálurinn er lítill og áhorfendur
í mikilli sviðsnánd því Gisli spil-
aði á allan skala andlitsdrátta
sinna og augnaglampa til and-
svara við sifellt endurnýjaðri og
duttlungafullri spakvisku
meistarans. Hlutverk konunnar
er langminnst en eigi að síður
viðkvæmt og vandmeðfarið og tel
ég að Margrét Guðmundsdóttir
hafi gert því verðug skil, einkum
þeim þætti þess sem að skap-
gerðartúlkun lýtur. Astarsena
hennar og unga læknisins — hvað
skal segja um hana ? Kannski
reynir hún mest á ímyndunarafl
áhorfandans, gerist nokkuð svo
óvænt og óforvarandis, vægast
sagt, en verður vitanlega að með-
takast með hliðsjón af tákngildi
sínu eins og annað í þessu sam-
þjappaða verki.
Leiksvið Birgis Engilberts er
vel við hæfi. Um kvöldstund and-
spænis þessu „litla sviði" vil ég í
einu orði segja — notalegt! Vil ég
þá síst af öliu gleyma að nefna
hlut leikstjórans, Benedikts
Arnasonar, sem deilir með leik-
urum og leikmyndarteiknara öllu
sem sagt hefur verið um sýningu
þessa.
Erlendur Jónsson
Antero Kare: Tumi.
tilverunnar, já, þá biðst ég vægð-
ar. Olli LYYTIKÁINEN á þarna
fjölda verka og dálítið misjöfn.
Flest eru þetta vatnslitamyndir
gerðar af vissri tækni og sumar
þeirra ágætar, eins og til dæmis:
Áminning No. 23 og No 31 Still
going strong, litil mynd með sér-
lega aðlaðandi blæ. Ljósmyndir
eftir STUART WREDE eru yfir-
leitt skemmtilegar, og No. 34 og
No. 35 finnst mér bera af. ILKKA
JUHANI TAKALO’ESKOLA not-
ar sérlega hráa liti, og myndröð
hans er langt frá þvi að standa
undir því plássi, sem hún tekur á
veggjum Norræna hússins. ERIK
UDDSTRÖM sýnir ljósmyndir,
sem ég hef ekkert meir um að
segja. ANTERO KARE, er ef til
vill eftirtektarverðastur þeirra
listamanna, sem verk eiga á þess-
ari sýningii. Hann teiknar andlits-
myndir sínar með litblýanti af
mikilli nærfærni og kunnáttu, og
má með sanni segja, að þessi verk
beri uppi sýninguna að miklu
leyti. CAROLUS ENCKELL er
heldur daufur listamaður, og
myndir hans eru ekki meir en
þokkalegar. PETER WIDÉN sýn-
ir Skúlptúr: Sinnepsfræið, verk
sem segir mér bókstaflega ekki
neitt. RAIMO REINIKAINEN
sýnir nokkuð mörg verk á þessari
sýningu. í verkum hans er
expressionistisk tilfinning, nokk-
uð hrátt útfærð, en missir ekki
alltaf marks. JAN OLOF
MALLANDER virðist hafa fastari
tök á sumum verkum sínum en
margir aðrir á þessari sýningu.
Upplimingar hans í ljósmyndir
eru með þvi eftirtektarverðasta,
sem þessi hópur hefur afrekað.
PHILLIP VON KNORRING sýnir
ljósmyndir í lit. Þær segja mér
afskaplega litið. LEO
RUUSKANEN hefur expression-
istiska áferð í verkum sinum, og
þar bregður fyrir verulegum
sprettum, sem sanna að þar er
málara á ferð. PEKKA
AIRAKSINEN hefur gert hljóm-
list á tónband.
Þessi sýning er ekki likleg til að
auka hróður Norræna hússins.
Hún kemuT hér frá Amos Ander-
son safninu í Helsingfors og fer
héðan til Nútímasafnsins i Stock-
holmi, henni er því ekki i kot
visað, og Norræni menningar-
sjóðurinn borgar. Það hvarflar
jafnvel að manni, að hér sé um
visst boomerang að ræða fyrir
okkur islendinga. Hvað um það,
þá er alltaf skemmtilegt að sjá,
hvað aðrir eru að gera í myndlist,
og þótt mér finnist þessi sýning
ekki vera i besta gæðaflokki, þá
vil ég samt þakka þessum ungu
listamönnum fyrir framtakið, og
vona að þeir hafi gagn og gaman
að þessu fyrirtæki. Hver veit
nema þessi sýning hafi meiri þýð-
ingu fyrir þá sjálfa heldur en
okkur hér við Faxaflóa.
Valtýr Pétursson.
Claus Becker:
Opid bréf
til hrossa-
ræktunar-
manna
r
á Islandi
CLAUS Becker, höfundur bréfs
þess, sem hér fer á eftir, hefur
um tuttugu ára skeið átt
islenzka hesta á erlendri grund
og unnið ötullega að þvf að
kynna fslenska hestinn á
mörgum sýningum. Cfaus og
kona hans, Ulla Becker, reka
fyrirtæki f heimaborg sinni,
Saarbriicken, f Vestur-
Þýzkalandi en borgin er höfuð-
borg Saarfylkisins og stendur
skammt frá landamærum
Þýskalands og frakklands.
Beckerhjónin tóku þátt f
Amerfkureiðinni og riðu þau
m.a. stóðhestum sfnum, Hrappi
frá Garðsauka og Hrappssyni.
Fyrir þeirra tilstilli hefur veru-
legur fjöldi fslenskra hesta
verið fluttur til Saarfylkisins
og f samanburði við önnur
hestakyn er fjöldi fslenskra
hesta meiri f Saarlandi en
annars staðar á meginlandinu.
íslandsdeild
Skeidmanna-
félagsins
stofnuð
ÁRIÐ 1975 var stofnað I Vestur
Þýskalandi alþjóðlegt félag hesta-
manna. sem tileinkað er einni af
gangtegundum íslenska hestsins
— skeiðinu. Oeildir úr þessu
félagi eru nú starfandi I nær öllum
Evrópulöndum þar sem islenskir
hestar eru og sl. sunnudag var
stofnuð hér á landi íslandsdeild
félagsins.
Nafn hins alþjóðlega félags er
„Vereiningung der rennpass-
reiter" eða Skeiðmannafélagið og
er stefna félagsins m.a. að efla
skeiðiþróttina, bæta þjálfun og
meðferð skeiðhesta, samræma
keppnisreglur, bæta skeiðvelli og
aðstöðu fyrir knapa og keppnis-
hross.
Félagar i Skeiðmannafélaginu
geta orðið þeir, sem hafa náð að
fara 250 metra skeiðbraut á 26
sek. eða betri tíma við loglegar
aðstæður. Allir. sem áhuga hafa á
málefnum félagsins, geta orðið
styrktarfélagar. Félagsgjald á ári
er 30 þýsk mörk eða 2500 krónur
isl. og styrktarfélagsgjald er 100
þýsk mörk eða 7000 isl. krónur.
Formaður islandsdeildar Skeið
mannafélagsins var kjörinn Aðal-
steinn Aðalsteinsson.
Claus Becker á hesti sínum
Hrappssyni á sýningu f Banda-
rfkjunum sl. sumar.
Claus Becker hefur átt sæti f
stjórn hestamannaféfagsins f
héraðinu og verið formaður
þess, auk þess starfar hann sem
einn af þremur rfkisskipuðum
kvnbótadómurum f Saarlandi.
Kæru hestavinir.
Dagana 13. til 16. desember
s.l. gafst mér tækifæri til að
kaupa hesta á íslandi. Ætlun
mín og vina minna var að taka
30 hross með okkur heim.
Á innkaupaferð okkar um
Suður- og Vesturland varð ég
þess var, að milli þýska
kaupandans og íslenska
bóndans vill oft verða tölu-
verður misskilningur.
Kaupandinn leitar að þeirri
gerð hesta sem þýski markaður-
inn biður um. íslenski bóndinn
býður fram hesta af þeirri gerð
sem hann hefur notað á sínum
bæ í marga ættliði. Báðir,
seljandinn og kaupandinn, mis-
skilja hvorn annan þar af
leiðandi. Kaupandinn verður
vonsvikinn yfir þvi hvers konar
hestar honum eru boðnir, og
seljandinn skilur ekki hvers
vegna hesturinn hans er ekki
keyptur. Til þess að útiloka
þennan misskilning i fram-
tíðinni álít ég nauðsynlegt að
koma á nánara sambandi milli
Islenskra ræktenda og
kaupenda frá meginlandinu.
Við verðum að kynnast vanda-
málum beggja og leitast síðan
við að koma til móts við hvor
annan.
Ef íslenski bóndinn hefur
áhuga á útflutningi hrossa ætti
hann að rækta þann hest sem
óskað er eftir á erlendum mark-
aði. Það er dásamlegt að rækta
kyn sem getur uppfyllt allar
þessar mismunandi kröfur.
Islenska hestakynið hefur það
mikla möguleika að markviss
ræktun leiðir fljótlega til
árangurs. Oft vorum við
spurðir að þvi hvernig sá
hestur ætti að vera sem við
vildum kaupa. Þeirri
spurningu er auðvelt að svara:
Gangið um hesthúsin i
Reykjavik og skoðið reiðhest-
ana þar. Þið sjáið vel skapaða,
góða hesta. Fyrir utan það að
vera lundgóðir og viljugir eru
þeir yfirleitt fallegir og af
þeirri stærð sem óskað er eftir.
Ég vil biðja ykkur sérstaklega
um að bjóða ekki fram hesta
sem eru of lélegir fyrir innan-
landsmarkaðinn. Lélegur
íslenskur hestur skaðar meira
en menn gera sér almennt
grein fyrir.
Hvernig er svo sá hestur sem
beðið er um i Þýskalandi?
Við gerðum hjá okkur mun á
hestum fyrir keppnisreiðmenn
og þeim hestum, sem einungis
eru notaðir i útreiðartúrum
Keppnismaðurinn er sér-
fræðingur. Hann leitar að sér-
staklega viljugum og gang
miklum hesti. Þessi kaupenda-
hópur er ekki mjög stór. Við
ættum frekar að taka mið af
óskum siðari hópsins, en úr
röðum hans koma flestir
Framhald á bls. 19
umsjón: TRYGGVI
GUNNARSSON