Morgunblaðið - 09.07.1977, Side 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. JULl 1977
Kristín Helgadóttir,
Vorsabæ—Minning
Fædd 29. nóvember 1884.
Dáin 2. júll 1977.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna t(ð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin strfð.
Vald. Bríem.
Enn má reyna sannindi þessara
orða sálmaskáldsins þegar ég nú
kveð hinstu kveðju, vinkonu
mína, Kristínu Helgadóttur, fyrr-
um húsfreyju í Vorsabæ i Gaul-
verjabæjarhreppi, en siðar lengst
af á Grund á Selfossi. Hún andað-
ist á Landakotsspitala hinn 2. júli
s.l. á 93ja aldursári. Við fráfall
hennar streymir heiðríkja minn-
inganna um vináttu og viðkynn-
ingu i tímans rás, um huga minn.
Þar er enginn skýhnoðri á lofti.
Ekkert sem stingur i minning-
unni, ekkert sem segir að það
hefði átt að vera öðruvisi heldur
en það var. Svo ósvikin var per-
sóna hennar. Ég ætla því að leyfa
mér að minnast hennar með fáum
orðum.
Kristin var fædd i Súluholti í
Villingaholtshreppi, 29. nóv. 1884.
Foreldrar hennar voru Helgi Guð-
mundsson bóndi þar, frá Vorsa-
bæjarhjáleigu, og kona hans, Sig-
ríður Björnsdóttir, frá Kirkju-
ferjuhjáleigu. Kristín var þriðja i
aldursröð ellefu barna þeirra
Súluholtshjóna. 1 glöðum hópi
systkina undir handieiðslu góðra
og mikilsvirtra foreldra ólst hún
upp og vandist fljótt, svo sem ekki
þarf að fjölyrða um, að vinna við
heimilisstörfin sem á stórum
heimilum þeirra daga voru marg-
breytileg og ekki spurt um frí-
stundir. Hún hefir og fljótt skilið,
að vinnan skapar verðmæti og
trúmennska í starfi auð, sem
hvorki mölur né ryð fá grandað.
Með góðri greind að Guðs gjöf,
og áunna reynslu frá æskuheimili
sínu, hélt hún útí lifið á eigin
ábyrgð. Hún giftist hinn 21. des.
1918, Jasoni Steinþórssyni, bónda
f Vorsabæ, sem þá var ekkjumað-
ur. Hann hafði um árabil búið í
Vorsabæ með konu sinni, Helgu
Ivarsdóttur er hún veiktist af
sjúkdómi þeim er ekki var við
ráðið og féll hún fyrir sigð dauð-
ans á bezta aldri frá fimm ungum
börnum þeirra. Skal ég sízt af öllu
reyna að koma orðum að þeim
vanda sem Jason þá hefir staðið
frammi fyrir. Hitt er víst að til
heimilis hans réðist þá góð kona
og lífsreynd, Ölöf Jónsdóttir, er
síðar fluttist að Hafsteini á
Stokkseyri. Litu börn Jasonar
löngum á Ólöfu sem ömmu sina
og virtu mikils. Svo kom nýja
húsfreyjan að Vorsabæ, Kristín
Helgadóttir frá Súluholti. Ekki er
vandasamt að geta sér þess til að
mikið tókst hún á herðar þegar
hún gekk í bú bónda síns þar sem
fyrir voru fimm móðurlaus börn
og hennar hlutverk var nú að
ganga þeim i móðurstað. En unga
konan var trúuð, viljasterk og
skilningsgóð, og móðurhlutverk
sitt, við börn Jasonar, rækti hún
frá upphafi með þeim sóma, að
það væri að óhreinka fagran hlut
að ég færi að gefa þeirri stað-
reynd umsögn.
Kristín og Jason voru einkar
samhent í sinu hjónabandi, enda
var með þeim mikið jafnræði á
flestum sviðum. Jason var mjög
traustur maður í hvívetna. Hægur
i fasi, hygginn, stjórnsamur og
iðinn. Hann bjó yfir léttri lund
með þægilegu skopskyni hverju
hann beitti af mikilli siðfágun.
Heimili þeirra og búskapur allur
var traustur og öruggur. Þar voru
framfarir og framkvæmdir allar
fastmótaðar og vel yfirvegaðar.
Afurðir af búsamala öllum í bezta
lagi enda um hann gengið af
reglu og snyrtimennsku. Jason
tók mikinn þátt í félagsmálum
sinnar sveitar og sat í sveitar-
stjórn, fræðslunefnd og skatta-
nefnd, svo aðeins þrennt sé nefnt,
árum saman.
Kristin og Jason eignuðust fjög-
ur börn. Son, Magnús að nafni
misstu þau á fyrsta aldursári en
þau er upp komust eru: Helga,
húsfreyja í Reykjavík, hennar
maður er Egill Hjálmarsson, bif-
vélavirkjameistari. Helgi, pípu-
lagningarmeistari f Reykjavík,
hans kona er Aslaug Sigurgeirs-
dóttir. Guðmundur Magnús, raf-
virkjameistari í Reykjavfk, hans
kona er Bjarney Ólafsdóttir.
Fósturbörn Kristínar, börn
Jasonar af fyrrra hjónabandi,
voru eins og áður er sagt fimm.
Tveir bræðranna eru látnir þeir
voru: Ivar, oddviti og hreppstjóri
f Vorsabæjarhóli. Eftirlifandi
kona hans er Guðmunda Jónsdótt-
ir, sem nú býr á Selfossi. Og
Steinþór, verkstjóri á Stokkseyri.
Eftirlifandi kona hans er Dag-
björt Sigurðardóttir, sem býr á
Stokkseyri. Á lífi eru: Þórður,
tæknifræðingur f Reykjavík, gift-
ur Jónu Þorvarðardóttur. Sigrfð-
ur, húsfreyja á Selfossi, gift Júnf-
usi Sigurðssyni og Stefán, bóndi
og hreppstjóri í Vorsabæ, giftur
Guðfinnu Guðmundsdóttur.
Arið 1942 létu Kristín og Jason
af búskap i Vorsabæ og fluttu
heimili sitt að Grund á Selfossi í
félagi við Sigríði dóttur sína og
mann hennar. Jason stundaði um
mörg ár margvísleg störf á Sel-
fossi eða allt til þess að þrek hans
þraut og hann þurfti á sjúkra-
hússvist að halda, þar sem hann
andaðist hinn 27. mars 1952.
Kristín var sivinnandi og undi
sér ekki fremur hvíldar í hinum
nýju heimkynnum heldur en með-
an hún stjórnaði heimili sínu f
Vorsabæ. Gestagangur var jafnan
mikill á heimili þeirra Kristfnar
og Sigríðar og nutu þær þess mjög
að hlynna að reisendum og spjalla
við þá um yfirstandandi og liðna
tfma.
Ekki voru allir sem að garði bar
eingöngu þangað komnir til þess
að þiggja kaffisopa, heldur höfðu
þeir erindi við Kristfnu um fyrir-
greiðslu um prjónles margvislegt,
sem hún leysti af hendi með mikl-
um dugnaði og útstjónarsemi.
Kristín var stjórnsöm hús-
freyja, iðin og vandvirk. Hún
stjórnaði á sfnu heimili með létt-
leik og einurð. Fróð var hún í
viðræðu og minnug vel. Kóróna
alls þessa var þó f mfnum huga
léttlyndi hennar og lipur tilsvör.
Engum gat liðið öðruvísi en vel í
návist hennar. Hún var frið kona,
sviphrein og fagurlega limuð. Fas
hennar og hreyfingar allar svo
svifléttar og einarðar, að eftirtekt
allra vakti. Þannig man ég hana
frá barnæsku minni. Þannig var
hún á öllum timum, nú síðast fyr-
ir tveimur árum sat hún f merkis-
afmæli yngsta sonar síns teinrétt
og tíguleg. Þannig vil ég muna
hana.
Margs er að minnast frá liðinni
tíð. Frá bernsku- og æskudögun-
um þegar leikfélagarnir í Vorsa-
bæ voru sóttir heim og húsfreyjan
lagði ekki bara góðgerðir fram,
Þetta er ekki minningargrein,
aðeins örfá kveðju- og þakkarorð
að leiðarlokum. Um aeviatriði og
störf vísast nánar til ágætrar
minningargreinar, sem birtist f
Morgunblaðinu 28. júní s.l. Þar er
ekkert ofmælt. Um það get ég
dæmt eftir tæplega hálfrar aldar
samstarf og viðkynningu.
Hansi var hann kallaður meðal
ættingja og vina. Hann var 14 ára
unglingur þegar ég réðist að fyrir-
tæki foreldra hans. Það var árið
1930. Átta árum síðar varð hann
forstjóri fyrirtækisins við fráfall
föður síns 1938. Hann stjórnaði
því síðan ásamt móður sinni
meðan bæði lifðu. (Frú Guðrún
andaðist 16. des. 1961). 1 39 ár hef
ég því unnið undir hans stjórn.
Ég hef séð fyrirtækið vaxa. Ég
hef séð systkinahópinn vaxa og
dafna, fylgst með þeim frá því
þau voru börn til fullorðinsára.
Og ég hef eignazt vináttu og
traust þessa trygglynda fólks. Það
er seintekið og stórlynt, en bregst
engum, sem hefur unnið traust
þess.
Ég var ung þá og hafði gaman
af að vinna og gat skilað mikilli
vinnu. Þá voru aðrir timar en nú.
Þá var unnið þegar þess þurfti,
oft langan vinnudag, en hætt fyrr,
þegar lítið var að gera, — fyrir
heldur ekki síður skemmtilega
umsögn um eitthvað lítið sem hún
með léttlyndi sínu fann að ungir
drengir gátu skemmt sér við. En
þvf skyldi ég bera þessar og aðrar
minningar á torg? Heldur skal
geymd og vernduð í minni vináttu
hennar og tryggð við okkur I
Seljatungu. Allt frá foreldrum
okkar til systkynanna og barna
okkar. öll höfum við orðið þeirra
gæfu aðnjótandi að eiga tryggð
hennar og vináttu. Fyrir það skal
þakkað. Þökkum góðum Guði að
hafa átt hana að vini.
Ekki skal heldur gleymt að
þakka henni sporin til móður
minnar, sem hún átti mörg, ekki
sizt þegar móðir min átti við
heilsubrest að striða. Þá kom
Kristín sannarlega oft sem læknir
væri með undralyf. Allt varð svo
miklu vonbetra, bjartara og kvið-
inn rauk á dyr. Þannig var
persóna hennar sterk og mild i
senn. Og nú kveð ég hana hinzta
sinni með mikilli þökk og virð-
ingu og á enga ósk betri ættar-
byggð hennar til handa heldur en
þá, að hún megi fóstra margar
dætur sem líkjast Kristfnu Helga-
dóttur. Börnum hennar, tengda-
börnum og niðjum öllum sendum
við í Seljatungu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu hennar.
Gunnar Sigurðsson.
eitt og sama kaupið. En það var
tekið eftir því sem gert var og því
var ekki gleymt. A seinni árum
hef ég fundið til þess, að ég skila
ekki nema hálfu starfi miðað við
það sem áður var, en fæ þó fulltr
kaup. Ég hafði oft orð á þessu við
H:nsa. Svarið var alltaf: „Þú átt
það inni, tölum ekki meir um
það“. — Aldrei brást það, ef ég
bað um vinnu fyrir ættingja vini
eða venzlafólk, að hún væri ekki
veitt um leið og það var nefnt.
Það kom sér oft vel, ekki sízt fyrir
skólafólk. Anna systir mín, vann
fyrst á heimili gömlu hjónanna og
siðan á ljósmyndastofunni um
árabil. Hún á aðeins góðar
minningar um þetta fólk.
Hansi var einn þeirra manna,
sem er allur annar i starfi en
einkalífi. í starfi var hann alvöru-
maður fyrst og fremst, kröfu-
harður við sjálfan sig og aðra.
Festa, reglusemi og snyrti-
mennska einkenndu allt hans
starf og hann krafðist þess sama
af öðrum. í einkalífi var hann
ljúfur og kátur og gat þá glaðzt
með börnum, — sinum og
annarra.
Hansi var meðalmaður á hæð
fríður sýnum, og grannvaxinn
alla tíð. Hárið dökkjarpt og eilítið''
liðað. Hann var dulur maður og
hæglátur og vakti traust manna.
Hann líktist foreldrum sinum
báðum í sjón og raun. A yngri
árum lagði hann stund á íþróttir.
— Hann var heilsuhraustur þar
til fyrir 7 árum, þá tók heilsu
hans að hnigna og 4 síðustu árin
mátti hann heita helsjúkur. Hon-
um var ljóst að hverju dró og tók
því með æðruleysi.
Sumt fólk, vandalaust, kynnist
við mann af svo ljúfu geði og
traustu að maður greinir ekki á
milli þess og nánustu ættingja eða
ástvina. Þannig urðu kynni min
við Petersensfólkið: gömlu hjón-
in, börn þeirra og venzlafólk. Um
leið og ég þakka langa vegferð bið
ég því öllu guðsblessunar, jafnt
lifs sem liðnu.
Gunnþóra Vigfúsdóttir
t
Móðir okkar,
GUÐRÚN KRISTMUNDSDÓTTIR
Laugalæk 7
Rvlk.
lést I sjúkrahúsinu á Akranesi 7.7 1977. Jarðaförin verður auglýst
S'ðar Dagmar Kristin Hannesdóttir
Laugalæk 7 Rvlk.
Sigrún Hannesdóttir
Borgarnesi
Valgeir Hannesson
Álfheimum 42 Rvlk.
t
Sonur minn og bróðir okkar
ÁSGRÍMUR S. GUÐJÓNSSON,
Gunnarssundi 7. Hafnarfirði
andaðist aðfararnótt 7. júlí.
GuSjón Benediktsson
og systkini hins látna.
t
Eiginkona min
ANNA ÓLAFSDÓTTIR
fré Hvallátrum á BreiSafirSi.
andaðist i Borgarsjúkrahúsinu 7. júli.
Sveinn Gunnlaugsson
frá Flateyri,
systkini og vandamenn.
t
Sonur okkar og bróðir,
INGIMUNDUR ÓLAFSSON.
Eyjahrauni 11, Þorlákshöfn,
Verður jarðsunginn frá Hjallakrikju i Ölfusi i dag. 9. júli kl 2
Jarðsett verður í Þorlákshöfn
Hrafnhildur Ólafsdóttir. ÓlafurÖrn Ingimundarson.
Lóa Ólafsdóttir.
t
Alúðarþakkir fyrir hlýhug og margvislega aðstoð ættingja okkar og vina
í þungbærum veikindum og við fráfall eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, sonar, afa, bróður og tengdasonar
JÓH. BRAGA EYJÓLFSSONAR
Sérstakar þakkir viljum við færa forstjórum og starfsfólki Bifreiðastöðv-
ar Reykjavikur og Reykjafells h.f. fyrir ógleymanlegan stuðning og
Guðlaug Marteinsdóttir.
vinarhug
Þórunn Jónsdóttir,
Katrin M. Bragadóttir,
Eyjólfur E Bragason,
Stella Bragadóttir,
Þórir V. Bragason,
barnabörn og systkini hins látna.
Katrin Jónasdóttir.
Oddur Fjalldal,
Kristin Kristmundsdóttir,
Ólafur Ólafsson.
t
Þakka auðsýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför eiginmanns
mins,
EINARS PÁLSSONAR.
Álftamýri 58.
Fyrir hönd barna og annarra vandamanna,
Matthildur Haraldsdóttir.
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og jarðaför móður,
tengdamóður og ömmu,
MARGRÉTAR ÓLAFSDÓTTUR
Sólveig Eyjólfdóttir, Jónas Bjarnason,
Sigrún Jónsdóttir Jónas Erlendsson,
Sigríður Jónsdóttir, Jón Sigurðsson,
Guðmunda Jónsdóttir, Vilhjálmur Hannesson
Bjarni Jónsson
Eyjólfur Jónsson.
Kveðja:
HansP. Petersen