Morgunblaðið - 09.07.1977, Qupperneq 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. JULI 1977
VlEt> /CPnv,
KAFP/NU m ’ «*
Ung hjón frá
Washington leigðu sér
sumarbústað í litlu
þorpi í Nýja Englandi,
komust að því, sér til
mikillar raunar, að eng-
inn sorptunna var með
húsinu. Ákváðu þau þá
að fá sér svín, til þess að
éta matarafganga og
annað sem annars hefði
farið í sorptunnuna.
Þetta gekk prýðilega allt
sumarið.
Um haustið er þau ætl-
uðu að flytja aftur til
Washington D.C., gáfu
þau út tilkynningu um
að þau vildu gjarnan
selja svínið. Maður
nokkur kom til þess að
líta á það og spurði um
verðið.
— Ja, svaraði hús-
móðirin, — við greidd-
um 12 dollara fyrir það
— en við höfum jú notað
það í allt sumar. Ætli 6
dollarar væri of mikið?
7A
7-,
Hjúkrunarkonan: —
Mér hefur verið falið að
tilkynna yður, að þér er-
uð orðnir faðir þríbura.
Lögfræðingurinn: —
Það er alveg ómögulegt.
Ég áfrýja.
Þegar systir mín, sem
er mjög ákveðinn rauð-
hærður kvenmaður, gift-
ist ungum, þcgjandaleg-
um liðsforingja, héldu
allir í fjölskyldunni, að
hann mundi verða einn
af mest undirokuðu
eiginmönnum í heimin-
um. En það brá svo við að
rétt eftir að þau giftust,
var systir mín fyrir-
myndar eiginkona, og
maður hennar var hús-
hóndi á sínu heimili.
Ég kom eitt sinn að
máli við hana og spurði
hana, hvernig stæði á
þessari breytingu sem á
henni hefði orðið. Hún
sagði mér þá, að þegar
maður hennar hefði bor-
ið hana yfir þröskuldinn
á heimili þeirra á brúð-
kaupsdaginn hefði hún
tekið eftir því að karl-
mannshuxur lágu þar á
stól í anddyrinu. Þegar
hrúðguminn lét brúði
sína niður, skipaði hann
henni að fara í buxurnar.
— Ég neitaði því,
sagði systir mín, — en
maðurinn minn brosti og
sagði að ég yrði að fara í
þær. Svo til þss að finna
út hvað hann hefði í
huga, þá fór ég í buxurn-
ar, sem voru svona um
það bil sex sinnum of
stórar á mig. Hann fór að
hlæja og sagði: — „Jæja,
elskan mín, passa þær
þér ekki?“ — Nei, sagði
ég þær passa alls ekki. —
Þá kyssti hann mig og
sagði: „Elskan mín, þá
skaltu aldrei láta líða þér
úr minni, hverjum þess-
ar buxur passa, en þær
eru af mér. — Ég er hús-
bóndinn á mínu heim-
ili“.
— L. H. Bell.
Vísindi eða kukl?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
FYRR á árum þótti sjálfsagt að
hafa aukaskeifu meðferðis ef
grfpa þyrfti til hennar undir hest-
inn. Og nú þykir varadekkið sjálf-
sagt í bflskottinu. Ohöppin geta
komið þegar sízt varir. Bridge-
spilarar þekkja þetta eins og aðr-
ir og ættu ekki að gleyma auka-
möguleika f spili sínu þó hann sé
ekki lagaleg skylda eins og vara-
dekkið. En með tfma og reynslu
verður þetta hluti af vopnabúri
spilara.
Spilið í dag er dæmi um notkun
varadekksins ef svo má að orði
komast.
Austur gaf, allir utan hættu.
Norður
S. GG2
H. 8764
T. Á43
L. K98
Vestur
S. 987
H. KDG32
T. G987
T. G987
L. 4
Austur
S. 4
H. Á1095
T. D652
L. DG102
Undir ofangreindri fyrirsögn
hefur Skúli Olafsson sent þessar
lfnur og gerir hann þar að umtals-
efni orkumálin:
„Katla er undir opinberu eftir-
liti, þar sem vlsindamenn ráða
ferðinni. Þar eru tekin sýnishorn
af afrennslisvatni til efna-
greiningar, en „samskonar"
vfsindalegar rannsóknaraðgerðir
við Kröflu eru taldar kák eitt og
menn fá óspart að heyra frá
vfsindamönnum, að slík vinnu-
brögð séu fyrir neðan allar hellur
ef vfsindamenn fá ekki að sjá
niðurstöðurnar á undan
rannsókninni. tsfirðingar grípu f
tómt þrátt fyrir samráð við
vfsindamenn svo að margt er enn
ólært f virkjunarmálum og öll
stóryrði óþörf.
Virkjanleg gufuorka við Kröflu
er nú aðeins hluti af þvf sem
önnur vélasamstæðan þarf til
þess að sú virkjun teljist nothæf,
svo að óráðlegt er að festa hina
vélasamstæðuna I sama feninu,
en margar háhitastöðvar bfða
óvirkjaðar, t.d. Krísuvík.
Krísuvík er það háhitasvæði
sem næst er aðalnotkunar-
svæðinu auk þéttbýlisins á
Reykjavíkursvæðinu eru álverið 1
Straumsvfk, CÁburðarverk-
smiðjan í Gufunesi og fleiri stórir
orkukaupendur skammt frá
Krísuvík. Hafnarfjarðarbær hóf
boranir við Krfsuvfk fyrir nokkr-
um áratugum, en tækniþekking
var þá ekki fyrir hendi hér á landi
og skortur á fjármagni, og þar að
auki hefur Hafnarfjarðarbær
leyst hitaveitumál sln með sam-
vinnu við Reykjavfkurborg.
wmgm
„Kröfluævintýrið" svokallaða
hefur ekki ennþá skilað öðrum
arði en aukinni reynslu, sem e.t.v.
má nota við virkjun annarra
háhitasvæða eins og í Krfsuvfk,
en mikil þörf er á virkjun, sem
ekki er háð hinum löngu að-
flutningslínum um Suðurlands-
undirlendið, sem er á kunnu stór-
skjálftasvæði. Skjálftar eru
nokkuð tfðir í Krfsuvík, en
trúlega ekki f neinu sambandi við
Suðurlandsskjálftana og leiðslur
frá Krfsuvík styttri. Virkjanleg
orka I Krfsuvfk er nú þegar fyrir
hendi 5 megavött ef ég man rétt
og margir hafa býsnazt yfir að
þessi virkjanlega orka væri látin
ónotuð.
Þeir sem koma frá Danmörku
hafa helzt orð á þessu, en með
fádæma ofstjórn 1 orkumálum,
eins og vlða annarsstaðar, t.d. I
olfudreifingu, hefur okkur tekist
að koma rafmagnsverði á tslandi
uppfyrir útsöluverð f Danmörku.
Álverinu hefur verið heitið
forgangsorku, líkt og sjúkrahúsin
hafa, vegna þess að ekki má
storkna I kerunum, það er þess-
vegna mikið öryggi I virkjun
háhita til raforku, (jafnframt
vatnsaflsvirkjunum,) sem stöðugt
er sótt fjær notkunarstað, með
hverri nýrri virkjun. Auk kostn-
aðar við aðfiutningslfnur er
viðhaldskostnaður og orkutap
hlutfallslega meira, en frá
nálægri virkjun, I þessu tilfelli
Krfsuvlkurvirkjun.
Skúli Ólafsson,
Klapparstfg 10.“
Suður
S. ÁKD1053
H. —
T. K10
T. K10
L. A7653
Suður var sagnhafi í fjórum
spöðum en austur og vestur sögðu
alltaf pass.
Vestur spilaði út hjartakóng,
sem suður trompaði. Hann tók
þrisvar tromp og siðan ás, kóng og
þriðja laufið. Og sagnhafi kvart-
aði síðan yfir óheppni sinni þegar
laufið lá ekki nógu vel. Einn
niður.
Spilarinn tók ekki eftir hugsan-
legum aukamöguleika í meðferð
lauflitarins. Hann gat tryggt lauf-
trompun í blindum, ætti annar
andstæðinganna einspil ásamt
þrem trompum.
Vinningurinn fólst í að taka á
trompás og kóng og síðan laufás-
inn, þegar i ljós kom að vestur átti
þrjá spaða. Og sama er hvað vest-
ur gerir þegar laufi er spilað frá
hendinni. Trompi hann sjá kóng-
urinn og trompgosinn um að fría
laufið. En trompi hann ekki fær
austur slaginn þegar laufi er spil-
að í þriðja sinn og trompunin
verður trygg í blindum, þvf gos-
inn er yfir trornpi vesturs.
Galdurinn er þvf aðeins að gæta
þess, að vinningsslagur sé ekki
trompaður.
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
56
Peler endurtók hvað eftir
annað spurningar innra með
sér. Og lokst tókst honum að
stynja upp:
— Ilvers vegna leynir þú
Lenu ákveðnum hlutum.
— Ég veit ekki um hvað þú
ert að tala.
— Ég sá að það lá bréf til
hennar I skattholinu.
— Ert þú að snuðra í mfnum
plöggum?
— Eg var að leita að umslagi.
— Ég hafði gleymt bréfinu,
hún getur fengið það þegar við
komum heim aftur.
Þegar þeir voru komnir að
stöðinni sagði Hemmer snögg-
lega.
— Snúðu við.
Peter steig á hemlana.
— Við tökum Lenu með.
Hann gaf enga skýringu á
ákvörðun sinni.
Lena kom út á tröppurnar
þegar þeir óku upp að húsinu.
— Hafðu þig til og farðu I
almennilega skó og komdu
með, sagði Hemmer stuttur I
spuna.
t spegiinum sá Peter að stór
Volvobifreið ók á eftir þeim.
Hann fylgdist með bflnum all-
langa hríð og sagði svo:
— Okkur er veitt eftirför.
Hemmer sneri sér við og leit
á bflinn.
— Ertu viss um það?
— Já, ég hef fylgzt með hon-
um lengi.
— Getur þetla verið lög-
reglubfll?
— Mætti segja mér það.
— Aktu upp að fyrstu sjopp-
unni sem þú kemur að. Við
kaupum okkur eitthvað að
drekka.
Þau námu staðar við litla búð
við veginn. Volvobfllinn ók
framhjá og hvarf brátt á bak
við næsta leiti.
Þau gáfu sér góðan tfma f
búðinni. Lena tók flöskuna sfna
með út f bflinn. Allan tfmann
forðaðist hún að horfast f augu
við Peter.
— Hún er föl, hugsaði hann
— og vansæl að sjá. Kannski
hún sjái eftir öllu saman.
Þau höfðu ekki lengi ekið
fyrr en Volvobfllinn var kom-
inn f slagtog með þeim á ný.
Peter sá að bflstjórinn blikkaði
með Ijósunum og gaf honum
merki um að beygja út á kant-
inn.
— Stoppaðu, sagði Hemmer,
— við höfum bara gott af þvf að
teygja úr löppunum.
Fjórir menn stigu út úr
Volvobílnum, enginn þeirra
var einkennisklæddur.
— Lögreglan, sagði einn
þeirra.
— Má ég sjá skilrfki.
Einn mannanna dró upp
plögg sfn.
— Roy Isakesen. sagði
Hemmer. — Jæja, hvað viljið
þið?
— Við höfum ástæðu til að
ætla að þér séuð á leiðinní til
að hitta son yðar.
— Já og hvað með það?
— Við höfum ásta-ðu til að
ætla að hann sé vopnaður.
— Hvaða ástæðu hafið þið til
þess að halda það?
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
— Þvf miður get ég ekki
svarað þvf.
— Og ef hann hefur vopn
undir höndum, hvað þá með
það.
— Við höfum ástæðu til að
ætla að hann gæti látið verða af
þvf að skjóta og það sé hættu-
legt fyrir yður að reyna að hafa
samband við hann.
— Ilvaða ástæðu hafið þér til
að ætla það?
— Ég get þvf miður ekki
svarað þvf?
— Ég held ekki að það sé
minnsta hætta á ferðum. En ég
er aftur á móti hræddur um að
honum geti brugðið illilega ef
hann uppgötvar heilan her-
skara af lögreglumönnum á eft-
ir mér. Þá gæti hann verið til
alls vfs.
Lena hafði stigið út úr bfln-
um. Hún stóð skammt frá og
var enn mjög föl. En Peter pótt-
ist gela merkt að hún heyrði
hvert orð sem fór á milli
Hemmers og lögreglunnar.
— Hvað var það eíginlega
sem þið vilduð þegar þið kom-
uð á heimili mitt? spurði
Hemmer.