Morgunblaðið - 16.08.1977, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. AGUST 1977
GRANI göslari
TTTT TT'I "ITTT i! [ ) II JTT l-rr
wr WFfWWfTF 1 -- n
^ajsjirjc
ffFW; 'W~\T ffljf
rf N ^ 4^ )!tjjL i
1^02. COflNHAClM
Fj ... hafi það, — líka sjónvarpið? — Hvaó á ég aö gera?
Þér var nær að eyóileggja frí-
merkjavélina!
Sjón-
varp
nætur-
langt?
„Ég er einn af fjölmörgum nátt-
hröfnum þessa lands, en þó er ég
ekki mikið fyrir að fara á
skemmtistaði, heldur vil ég sitja
heimafyrir með góðum kunningj-
um eða ef hægt væri sitja yfir
sjónvarpinu þegar það sýndi góð-
ar myndir og það helzt fleiri en
eina, t.d. laugardagskvöld og jafn-
vel föstudagskvöldin lika.
Mig minnir að þessari hugmynd
hafi einhvers staðar verið skotið
fram áður og ég vil eindregið taka
undir hana og lýsa yfir stuðningi
mínum við hana. Ég held að það
geti varla verið að þetta kosti
mjög mikið, án efa er hægt að fá
gamlar myndir, þær eru margar
hverjar mjög góðar og skjóta
mætti einni og einni nýrri mynd
inn á milli.
þetta eru alls ekki minar eigin
frumlegu hugmyndir, en sparn-
aðarhugmyndin var sú að gefa
sjónvarpsþulunum fri. Utgerð
þeirra kostar eflaust eitthvað en
er í rauninni alls óþörf, nema
hvað skermurinn verður ólikt Iíf-
legri að sjálfsögðu. Allt sem þær
segja hefur í raun verið sagt með
dagskránni, sem bírt er áður en
sjónvarpsútsendingin hefst kl.
20:00 og með þvi að hafa dag-
skrána þar aðeins ítarlegri mætti
að skaðlausu sleppa þulunum.
Ég þarf víst varla að búast við
að þessi hugmynd með þulurnar
nái fram að ganga, en það er allt i
lagi að setja hana fram svona tii
umhugsunar og umræðu. Þetta er
ekki verra rifrildisefni en hvað
annað, sem maður sér í blöðun-
um. En ef sjónvarpið vill sem sagt
ekki taka þessari sparnaðarhugm
ynd, hlýtur það að geta fundið
einhverja aðra, er komið gæti að
sama gagni. Ég vil enn leggja
áherzlu á að hugmyndin með bió-
myndir fram eftir á föstudags- og
laugardagskvöldum nái fram að
ganga, þvi ég þykist mjög viss um
að þar tala ég fyrir munn margra.
Fullt af fólki á erfitt með svefn og
hefur varla neitt annað með tím-
ann að gera en sitja við sjónvarp,
það er kannski ágætis svefnmeðal
stundum þannig að menn myndu
eflaust sofna miklu betur á eftir!
Kvikmyndaáhugamaður."
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Sum spil eru erfið en önnur auð-
veldari. Og þessi auðveldari spil
geta verið svo einföld, að vinn-
ingsleiðin liggur alls ekki í aug-
um uppi.
Norður
S. 963
H. KD5
T. ÁK4
L. A942
Suður
S. KG10875
H. G6
T. 1)82
L. K8
Suóur er sagnhafi í fjórum
spöðum en austur og vestur hafa
alltaf sagt pass. Utspilið er tígul-
sjö og hvernig er nú best að haga
úrspilinu?
Þetta virðist einfalt. Tapslag-
irnir virðast vera einn á hjarta og
í mesta lagi tveir á tromp. Eða
þrír alls. Og flest okkar munu
umhugsunarlítið taka útspilið i
blindum og fara síðan í trompið
til að ná þeim sem fyrst af hönd-
um andstæðinganna.
Eða hvað. Er þetta ekki heldur
auðvelt?
Jú, hættan er sú, að vestur hafi
spilað út frá tvíspili i tíglinum.
Hann gæti til dæmis átt hendi
sem þessa:
S. ÁD2, H. 10843, T. 73, L. G763
Hann mun þá spila aftur tígli
þegar hann fær fyrri spaðaslag-
inn og síðan spila austri inn á
hjartaás og fá fjórða slag varnar-
innar með trompum þegar austur
spílar tígli til baka.
ernlg er hægt að ráða við
i? Ósköp einfalt. Bara að
lo na við einn tígulinn af hend-
inni í hjarta áður en trompunum
er spilað. Við spílum því lágu
hjarta að gosanum, aftur hjarta
og austur má fá á ásinn meðan
vestur á enn til tígul.
Vinningsleiðin er sem sé að
taka innkomuna af hættulegu
hendinni nógu snemma.
— Öhö, öhö, þú ert ekkert glaóur yfir að sjá mig
aftur.
En það er slæm pólitík að koma
með hugmyndir um nýjungar sem
kosta peninga, án þess að benda á
hvernig mætti fá peninga til að
framkvæma þær. Þvl vil ég benda
á aðra hugmynd, sem eínhvers
staðar hefur komið fram lika svo
Það er sjálfsagt rétt hjá bréf-
ritara að mörgum þætti skjárinn
eflaust sviplausari ef þulurnar
birtust þar ekki nokkrum sinnum
á hverju kvöldi, en hvað finnst
ykkur lesendur góðir?
RÉTTU MÉR HÖND ÞÍNA
17
málefni. Ég get ekki tekið á
mig þá ábyrgð að brjóta kyn-
þáttalögin alveg takmarka-
laust. Þessir tveir herramenn
verða að gera svo vel að draga
sig í hlé.
Míullah beit á jaxlinn og
sneri bakinu að borgarstjóran-
um. Síðan sagði hann með titr-
andi röddu á Gúdúratímáli:
— Takið grammófóninn, pilt-
ar. Við förum.
— Já, en ..
— Svona — gerið, eins og ég
segi. Ég á þennan grammófón.
Þremenningarnir héldu eftir
gangveginum. Þeir báru
grammófóninn og plöturnar út.
Fólkið sem komið var samun,
varð órólegt og undrandi.
Borgarst jórinn stóð aflur
upp á pallinum. Hann var svo
æstur, að hann kom ekki upp
orði. En svo dró hann drjúpt
andann nokkrum sinnum og
bjóst til að gera grein fyrir
hinni fráleitu framkomu Ind-
verjanna — með stillingu og
virðuleika. en f allri hrein-
skilni. Hann beindi hatursfullu
uugnarráði að fremsta bekkn-
um. Þar sat norski kristniboð-
ínn. Ofstækismaðurinn sá
skyldi nú tekinn duglega til
bæna. Og Edith skyldi vissu-
lega fá að heyra nokkur vel
valin orð I sannleikans nafni
seinna um kvöldið.
Hann ræskti sig og hóf máls:
— Herrar mínir og frúr.
Leiðínlegt atvik hefur komið
fyrir. Þetta kom mér ekki á
óvart. En fvrir bragðið nevð-
umst við til að sleppa hljóm-
leikunum af dagskrá kvöldsins.
Hinn indverski, hm, herra-
maður, sem hafði lofað ..
XXX
Mullah virtist vera í mikilli
geðshræringu, þegar hann bar
grammófóninn inn í hús sitt,
aðeins stundarfjórðungi eftir
að þeir lögðu af stað til ráð-
hússins. Anna mætti honum I
dyrunum?
— Eru kominn strax aftur?
Hvað hefur komið fyrir?
— Þú skalt hráðum fá að
heyra það. Ég ætla bara að aka
með þessa pilta heim fyrst. Ég
hef rassskellt alla hvftingja I
borginni.
— Vertu fljótur. Ég er svo
spennt að heyra um þetta.
Hann bifstraði, þegar hann
fór út i bflinn.
Skömmu sfðar sat Áhmed
með tinnu f fanginu og sagði
henni alla sólarsöguna. Ilún
strauk yfir hár hans og fannst
skemmtilcgt að sjá hann svo
æstan f skapi. Hann hefði ekki
ferið svo glaður I marga mán-
uði.
— Það væri gaman að sjá þá
núna. þar sem þeir cru á leið út
úr ráðhúsinu, vandræðalegir og
reiðir. Er hægt að hugsa sér
nokkuð skemmtilegra: Nokkur
hundruð manns, sem búast
sfnu bezta skarti, hengja á sig
dinglumdangl og fara að heim-
an — allt til einskis! Oh. ég er
viss um, að þeir hamast og
skammast f öllum húsum í
kvöld.
Anna hló. — Já, en heldur
þú, að þetta leiði nokkuð golt af
sér? Ef til vill magnast spenn-
an bara við þetta.
— Já, áreiðanlega. En þeir
hafa neyðzt til að ræða vanda-
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
málið. Og svo hafa þeir lært, að
þeir geta ekki farið með okkur
eins og þeim dettur f hug. Ég
vonast sannarlega, að við höf-
um aflað okkur nokkurs álits.
Hún kyssti hann á kinnina.
— Litli karlinn minn! Heldur,
þú, að nokkur geti orðið hrædd-
ur við þig?
— Gerðu ekki gys að mér!
Mér finnst ég vera eins og hug*
prúður brautrvðjandi. Það er
alveg dásamlegt að hafa loksins
getað gert eitthvað, en láta sér
ekki nægja að vera hnugginn
og Þegja þunnu hljóði og þola
móðganir.
— Já, þetta er frábært. Ég
hálfsé eftir því, að ég sk.vldi
ekki fara með og sjá þennan
atburð. Hún vafði handleggjun-
um um háls honum. — Heyrðu
Ahmed, getum við ekki ferðazt
til einhvers staðar, bara viðtvö,
og verið ein og átt hveitibrauðs-
daga í einn mánuð f viðbót?
— Jú, það er einmitt það,
sem við þurfum að gera, elsk-
an. Ef við verðum hér lengur,
cldumst við langt um aldur
fram.
— Þá skulum við njóta lífs-