Morgunblaðið - 20.09.1977, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 1977
21
Gera þarf lansliðinu hærra undir höfði
ANNAÐ KVÖLD, miðvikudag-
inn 21. september fer fram í
Belfast í Norður-Irlandi lands-
leikur Islendinga og íra í
heimsmeistarakeppninni f
knattspyrnu, og lýkur þar með
þætti Islendinga í keppninni að
þessu sinni. Leikur þessi verð-
ur sennilega einnig úrslitaleik-
ur um það hvor þjóðin hafnar í
neðsta sæti í riðlinum, og þvf
miður verður að segjast eins og
er, að líkur eru á þvf að það
verði hlutskipti Islendinga.
Raunar er ekki mikið við þvf að
segja, og að þessu sinni höfum
við gert það sem ekki hefur
tekist áður — að vinna leik í
keppninni. Það er út af fyrir
sig mikið afrek, þegar tekið er
tillit til þess hversu sterkir
andstæðingarnir voru. Við gát-
um varla verið óheppnari með
mótherja.
Ljóst er, að tslendingar verða
nokkuð langt frá því að tefla
fram sínu sterkasta liði á lands-
leiknum annað kvöld. Munar
þar vitanlega mestu að Asgeir
Sigurvinsson er ekki meðal
leikmanna, en í landsleikjun-
um gegn Hollendingum og Bel-
gíumönnum á dögunum fékkst
enn ein staðfestingin á hæfni
Ásgeirs — hann er fyllilega
tveggja manna maki — leik-
maður sem myndi verða valinn
í hvaða landslið sem væri. Er
óhætt að taka undir þau orð
sem Ellert B. Schram ritaði í
Morgunblaðið í Sjónarhorni
sínu eftir þessa leiki, að betri
„ambassador “ en Asgeir gætu
Islendingar varla átt. Þá er
vissulega mikið skarð fyrir
skildi að hvorki Ingi Björn Al-
bertsson né Guðmundur Þor-
björnsson geta leikið með ís-
lenzka landsliðinu i Irlandi, en
þessir tveir leikmenn eru tví-
mælalaust í hópi skæðustu
sóknarleikmannanna, sem ís-
lenzka knattspyrnan hefur yfir
að ráða um þessar mundir. Hins
vegar er það huggun harmi
gegn að Jóhannes Eðvaldsson
mun geta tekið þátt í leiknum í
Irlandi, en Jóhannes er sagður í
mjög góðu formi um þessar
mundir, og stóð sig t.d. frábær-
iega vel með Celtic-liðinu er
það mætti Rangers á dögunum.
Landsleikurinn annað kvöld
verður sjötti knattspyrnulands-
leikur Islendinga í sumar.
Óþarfi er sennilega að rifja upp
úrslit í hinum leikjunum, en
tvo þeirra unnu Islendingar —
við Norður-Ira og Norðmenn,
en hafa hins vegar tapað þrem-
ur siðustu leikjunum við Svía,
Hollendinga og Belgíumenn. Ut
af fyrir sig má segja að árangur
landsliðsins hafi verið ágætur i
sumar, betri en oftast áður og
sérstaklega var það ánægjuleg-
ur viðburður er írska liðið var
sigrað. Leikirnir við Norðmenn
og Svía voru líka staðfesting á
því að íslendingar eiga nú jafn-
sterk lið og þessar þjóðir og
eiga jafnt erindi í lokakeppni
HM í Argentínu og þær, en
fyrir liggur að önnur hvor þess-
ara þjóða mun keppa þar.
Eftir göða frammistöðu
landsliðsins í þremur fyrstu
landsleikjunum i sumar, voru
leikirnir við Hollendinga og
Belgíumenn hins vegar áfall.
Ekki vegna þess að það sé
skömm fyrir okkur að tapa fyr-
ir þessum miklu knattspyrnu-
þjóðum, heldur fyrst og fremst
vegna þess að í leikjum þessum
var landsliðið okkar langt frá
sinu bezta, og gangur þessara
leikja var mjög svipaður þvi
sem gerðist hér á árum áður,
nánast um einstefnu andstæð-
ingsins að okkar marki að ræða,
sérstaklega þó í leiknum við
Hollendinga. Sá leikur var
mjög svipaður og t.d. leikir sem
undirritaður fylgdist með árið
1972 í Belgiu að öllu öðru leyti
en þvi, að þá áttum við engan
Asgeir Sigurvinsson.
Sennilega hafa leikirnir í
Hollandi og Belgiu verið meira
áfall fyrir íslenzka knattspyrnu
en unnt er að gera sér grein
fyrir í fljótu bragði. Þeir sönn-
uðu að íslenzka liðið hefur ekki
numið neinar törfraformúlur
og langt er frá því að við getum
staðið hvaða liði sem er á
sporði, eins og óspart hefur ver-
ið haldið fram. Við erum ein-
faldlega nokkuð langt á eftir
þeim beztu — slikt er raunar
mjög eðlilegt, en það hjálpar
okkur vissulega ekkert að
hreykja okkur upp á einhvern
stall og slá um okkur. Undirrit-
aður fær t.d. ekki skilið þau orð
landsliðsþjálfarans að við höf-
um ,,átt“ seinni hálfleikinn í
leiknum gegn Hollendingum,
né heldur skilið hvaða tilgangi
slík ummæli þjóna. Ef til vill
hefur það ekki verið réttur
leikur sem var sýndur í sjón-
varpinu!
Þegar málefni íslenzka lands-
liðsins eru skoðuð er það í raun
góðum launum allt sumarið.
Vel má vera að sambandið sé
nægjanlega fjársterkt til slíks
en því má þó ekki gleyma að
starf þess og skyldur er ekki
bara úthald landsliðsins, þótt
það sé vitanlega veigamikill
þáttur í starfi sambandsins.
Sénnilega væri heppilegast
fyrir KSI að gera samning við
einhvern þjálfara 1. deildar liðs
næsta sumar, og féla honum að
sjá um undirbúning landsliðs-
ins fyrir þá leiki sem liðið mun
keppa, a.m.k. ef landsliðinu
verður ekki ætlað meira rúm til
æfinga en verið hefur. Slíkt
hefur áður verið gert, eins og
t.d. fyrsta árið sem Tony Knapp
var með landsliðið, en þá var
hann jafnframt þjálfari liðs
KR. Ætla má að hér verði starf-
andi næsta sumar það færir
þjálfarar, að unnt verði að fela
þeim stjórn landsliðsins, jafn-
vel þótt þeir hafi einnig með að
gera þjálfun 1. deildar iiða.
Að undanförnu hafa tveir
þjálfarar sem hér hafa starfað
að undanförnu lýst yfir áhuga
sínum að taka við islenzka
landsliðinu. Eru það þeir
George Kirby, þjálfari Islands-
meistara Akraness, og dr. Yuri
Ilitchev, þjálfari bikarmeistara
Vals. Verða það að teljast góð
tíðindi að þessir tveir þjálfarar
telja sig reiðubúna til starfa
ekki óeðlilegt að það hafi ekki
náð þeim árangri í leikjum
þessum sem flestir vonuðu.
Undirbúningur liðsins gat ein-
faldlega ekki verið takmarkaðri
en hann var. I leikjaprógramm-
inu er landsliðinu nánast eng-
inn tími gefinn til undirbún-
ings fyrir leiki, og til marks um
það má nefna að nú undanfarna
daga, hafa landsliðsnefndar-
menn og landsliðsþjálfari haft
stórar áhyggjur dag hvern og
spurt að þvi hvort viðkomandi
landsliðsmaður hafi sloppið
heill á húfi frá þessum eða hin-
um leiknum. Til þess að unnt sé
að krefjast betri árangurs hjá
landsliðinu, þarf að ætla því
meiri tíma til samæfinga og
undirbúnings fyrir leiki. Verð-
ur þá jafnframt að viðurkenna
að erfitt er að sjá hvernig það
er unnt, vegna hins stutta
keppnistímabils okkar, og um-
fangi t.d. Islandsmótsins og bik-
arkeppninnar.
Með landsleiknum annað
kvöld rennur út samningstimi
KSI við landsliðsþjálfarann
Tony Knapp. Knapp hefur
vissulega verið umdeildur mað-
ur þann tíma sem hann hefur
verið með landsliðið, en vist er
að árangur landsliðsins undir
hans stjórn hefur verið góður,
þegar á heildina er litið. Hvort
sá árangur er Knapp að þakka
eru menn ekki eins sammála
um, og vist er að í sumar hefur
lítið reynt á þjálfarahæfileika
Knapps. Landsliðinu var ein-
faldlega enginn tími gefinn og
aðalstarf Knapps var að stjórna
Iiðinu i þessum sex landsleikj-
um. Kemur þá að því hvort það
sé ekki of kostnaðarsamt fyrir
KSI að hafa landsliðsþjálfara á
Landsliðið hefur náð góðum
árangri undir stjórn Tony
Knapp — um það verður ekki
deilt, né heldur það að Knapp á
örugglega sinn þátt i þvi sem
náðst hefur og hefði örugglega
náð enn betri árangri, hefðu
honum verið sköpuð betri
starfsskilyrði. En þegar árang-
ur islenzka landsliðsins er bor-
inn saman við það sem áður
var, er ekki unnt að horfa fram
hjá þeirri meginbreytingu sem
orðið hefur á islenzkri knatt-
spyrnu undanfarin ár. Þeirri
breytingu sem felst í því að við
eigum nú fleiri knattspyrnu-
menn sem hafa íþróttina að at-
vinnu en áður, og þar af leið-
andi eru þeir betri, svo og þeim
þætti að knattspyrnumenn
flestra liða hér, æfa nú mun
betur en áður — jafnvel svo
mikið að ekki er mikill munur á
æfingum þeirra og álagi og hjá
atvinnumannaliðum. Þetta hef-
ur tvímælalaust komið landslið-
inu til góða og raunar verið
undirstaða árangurs þess.
Þegar þetta er ritað er ekkert
vitað hvaða stefnu stjórn KSl
muni taka í landsliðsþjálfara-
málum, en væntanlega mun
stjórnin taka þau fyrir fljótlega
eftir landsleikinn annað kvöld
og móta stefnuna. Verður að
teljast fremur ósennilegt að ISl
taki þann kostinn að ráða þjálf-
ara i fullt starf á næsta ári, þar
sem þá eru engin stórverkefni
hjá landsliðinu, — nema þá því
aðeins sð unnt verði að nota
landsliðsþjálfarann til fleiri
starfa hjá sambandinu, t.d. láta
hann halda þjálfaranámskeið,
vera með unglingalandsliðinu
og fleira. Við þau störf slapp
Tony Knapp að mestu.

fyrir KSI, en það leikur ekki á
tveimur tungum að Kirby og
Ilitchev hafa skarað fram úr
þeim erlendu þjálfurum sem
hér hafa starfað á undanförn-
um árum. Arangur George
Kirby með Akranesliðið er t.d.
stórkostlegur. Hann gerði það
að Islandsmeisturum tvö ár i
röð, 1974 og 1975, en hvarf þá
til annarra starfa. I vor kom
Kirby svo aftur til Akurnes-
inga, og þrátt fyrir að Skaga-
menn hefðu þá misst tvo leik-
menn sem atkvæðamestir
höfðu verið í liðinu, Teit Þórð-
arson og Matthías Hallgríms-
son, varð liðið Islandsmeistari í
ár. Arangur dr. Yuri með Vals-
liðið hefur einnig verið sérstak-
lega athyglisverður, og vist er
að hann hefur innleitt nýjan
leikstíl í islenzka knattspyrnu
— leikstil sem er til muna
skemmtilegri, en flestir ensku
þjálfararnir hafa verið með, og
jafnframt árangursrikari.
Það hlýtur að vera keppikefli
KSI að reyna að fá þessa menn
til starfa á einn eða annan hátt.
Tony Knapp hefur fengið sin
tækifæri, og frá honum er varla
að vænta mikils meira en orðið
er, auk þess sem vænta má að
Knapp hafi meiri áhuga á að
taka þeim stórkostlegu tilboð-
um sem honum hafa borist að
undanförnu frá hinum og þess-
um liðum, — tilboð sem KSÍ
getur auðvitað alls ekki keppt
við.
S.l. föstudag birtist i Dagblað-
inu grein eftir íþróttaritstjóra
blaðsins, Hall Símonarson, er
ber yfirskriftina: Hefur KSÍ
efni á því að sleppa Tony
Knapp? Er grein þessi einhver
furðulegasta ritsmíð sem undir-
ritaður hefur lesið um íþróttir i
langan tíma. og ekki þá hvað
sízt er greinarhöfundurinn
fjallar um landsleiki Islendinga
við Hollendinga og Belgíu-
menn. Þar er skuldinni að tapi
skellt á tvo leikmenn íslenzka
liðsins. markverðina Sigurð
Dagsson og Árna Stefánsson og
m.a. sagt að „aðeins tvö af
mörkunum sem Hollendingar
skoruðu var hægt að sætta sig
við. Ekkert af belgísku mörk-
unum." Það hefði ef til vill ver-
ið allt í lagi fyrir greinarhöf-
undinn að taka svona til orða,
hefðu umræddir landsleikir
ekki verið sýndir i sjónvarpinu.
Og eftir þá sýningu getur hver
og einn dæmt fyrir sjálfan sig
hvort úrslit leikja þessara hafi
verið ösanngjörn, og hvort það
voru þeir Sigurður og Árni sem
báru ábyrgð á mörkunum 8.
Það er auðvitað rétt hjá Halli
að í islenzka landsliðið vantaði
lykilmann eins og Jóhannes Eð-
valdseon, en vantaði ekki lika
leikmenn i hollenzka liðið, sem
verið hafa fastamenn i því.
Hvað með ieikmann eins og
Johan Cruyff?
Það er íslenzkri knattspyrnu
tvímælalaust til tjöns ef svifið
er um i rósrauðum skýjum og
talað unt að ef við töpum leikj-
um þá sé það fyrir hreina
óheppni eða mistök markvarða.
Þvert á möti hlýtur það að vera
æskilegt að standa með báðar
fætur á jörðinni og reyna að
vega og meta, hvað hafi verið
að og hvað hafi mátt gera betur.
Tony Knapp hefur heldur eng-
an hag af því að honurn sé
hampað eins og dýrlingi. Hann
er enginn törframaður sem Ivft
hefur íslenzkri knattspyrnu í
æðra veldi, heldur maður sem
reynt hefur að gera sitt bezta
við erfiðar aðstæður, maður
sem leikmenn islenzka Iands-
liðsins segja að sé mjög góður
stjórnandi liðsins á leikvelli, en
ekki nenia sæmilegur þjálfari.
Þær sakir sem Hallur Simon-
arson ber á þá Goerge Kirby og
dr. Yuri Ilitchev eru hinar al-
varlegustu, en hann fullyrðir
að þeir hafi reynt að setja
steina í götu landsliðsins, og
nefnir hann sem dænti að dr.
Yuri hafi neitað að leikmenn
hans í landsliðinu mættu á
fund fyrir utanför til Belgiu og
Hollands, þar sem þeir ættu
heldur að einbeita sér að leik
við Víking i 1. deild. Þarf nokk-
urn að undra fyrirmæli Vals-
þjálfarans, á umræddum leik
valt hvort Valur yrði íslands-
meistari eða ekki. Þarna er þvi
f.vrst og fremst um skipulags-
leysi KSÍ að ræða — því sem
áður ér aö vikið, að landsliðinu
er ekki áætlaður neinn tími.
Hvort sem það verður Kirby.
Ilitchev, eða jafnvel Tony
Knapp sem KSI felur umsjön
landsliðsins á næsta keppnis-
tímabili, er vonandi að vegur
landsliðsins haldi áfram að
vaxa, og að sagan frá Hollandi
og Belgíulandsleikjunum
endurtaki sig ekki. En fyrst og
fremst er það skylda KSI að
korna málefnum landsliðsins
þannig fyrir , að það hafi í það
minnsta einhvern tínia til sam-
æfinga fyrir mikilvæga og erf-
iða leiki. Annar þáttur sem KSI
þarf að ganga betur frá. ef
mögulegt er, er sá að íslenzkum
atvinnuknattspyrnumönnum
sem leika með erlendum liðum,
verði tryggður sá réttur að fá
leyfi frá liðum sinum þegar ís-
lenzka Iandsliðið á mikilvæga
leiki fyrir höndum. Hingað til
hefur það verið tilviljunum háð
hvort þessir ntenn hafa fengist
i leikina — komið undir geð-
þótt a framkvæmdastjóra
þeirra, og óþarfi er raunar að
rekja hvernig viðskipti KSÍ við
þá hafa gengið.
Steinar .1. Lúðvíksson.
J