Morgunblaðið - 20.09.1977, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 1977
Vt£9
MORö-dKí'
KAFF/NO
^Y)V'

8í3 <ÓOcO.
Ilvað er það? — Kötturinn á sextán eignaðist 6 kettlinga I gser!
-----og hér uppi er a!lt jafn
traust I hólf og gólf...!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Við hefjum vikuna með úrspils-
æfingu. Hún kann að reynast dá-
lítið erfið og er þvi engin ástæða
til að finna bestu leiðina strax.
Norður gefur en allir á hættu.
Norður
S. K543
H. A7
T. Á43
L. D973
Suður
S. D7
H. —
T. K872
L. AKG10654
Lokasögnin er sex lauf, spiluð í
suður. Austur hafði sagt hjarta og
vestur stutt það. Og vestur spilar
út hjartatvisti. Hvernig myndir
þú spila þetta spil, lesandi góður?
Eins og sjá má virðast tapslagir
óumflýjanlegir bæði í spaða og
tígli. Og aðeins ellefu tökuslagir
virðast vera fyrir hendi. Það er
auðyitað hugsanlegt að stelast
heim með slemmuna. Láta spaða í
hjartaásínn og spila síðan spaða
frá blindum. Ef austur er sofandi
verður spaðadrottningin tólfti
slagurinn. Nei, þetta tekst ábyggi-
lega ekki.
Eina örugga vinnningsleiðin
byggist á því, að austur eigi spaða-
ásinn. En það er þó ekki nóg.
Aðalatriði spilsins er að taka ekki
strax á hjartaás. Við trompum
fyrsta slaginn á hendinni því við
vitum ekki hvaða spil við þurfum
að láta í ásinn. Síðan tökum við
tvo slagi á tromp, þann seinni í
blindum, og spilum lágum spaða.
Ef austur tekur nú á ásinn verð-
ur það eini slagur varnarinnar því
spaðakóngur og hjartaás sjá um
tvö tígulsmáspil af hendinni.
Það er því gagnslaust fyrir
hann að taka á spaðaásinn. Og
okkur er alveg sama. Við fáum þá
á drottninguna, spilum tígli á ás-
inn og látum spaðasjöuna í hjarta-
ásinn. Og aftur er spilið unnið.
Við gefum aðeins einn slag á tíg-
ul.
Eftirá virðist spilið ekki erfitt.
Vinningsleíðin byggist á ná-
kvæmri talningu slaga og þeirri
forsendu, að austur eigi spaðaás-
inn.
Örvar kaffidrykkja
málgleðina?
Velvakanda hefur verið fengið í
hendur fréttabréf frá Þýzkalandi
þar sem drepið er á ýmislegt varð-
andi kaffi. Þar sem við íslending-
ar munum vera mikil kaffi-
drykkjuþjóð er ekki úr vegi að
gripa niður í þessu fréttabréfi og
staldra við nokkur atriði:
„Eins og allt fólk, sem drekkur
kaffi að einhverju marki, verkar
kaffið örvandi á ýmsa starfsemi
likamans, a.m.k. um stuttan tima.
En að sjálfsögðu er hægt að
drekka of mikið þannig að áhrifið
verða þrjóskir, bráðir, og ákafir.
Ekki sízt verða þeir gjörsamlega
óstöðvandi i málæði sínu. Það ger-
ir koffinið, efni sem hefur áhrif á
tauakerfið slævir starfsemi heil-
ans og minnið einnig. Sumum
finnst kaffið gera sér gott, en
hvort áheyrendurnir eru sam-
mála er önnur saga“.
Það væri gaman að heyra hvað
kaffifólk segir við þessum ósköp-
um, en við skulum athuga frekar
hvaða fréttir við fáum um kaffið:
„Það væri rangt að halda fram
verði of mikil. Prófessor Wolf
Muller-Limmroth yfirmaður
ranhsóknarstofu í háskólanum i
Munchen segir að sú tilhneiging
að blaðra mikið í kaffitímum t.d.
sé ekki eingöngu sú löngun fólks
að tala heldur fullt eins mikið
fyrir áhrif af kaffidrykkju.
Kaffi er vinsælasti heiti drykk-
ur í Þýzkalandi og er árleg neyzla
á mann um 162 lítrar. Þeim, sem
eru sídrekkandi kaffi, hættir til
að verða hálf-kenndir þegar
drukkinn er bolli eftir bolla. Þeir
að sá sem drekkur kaffi þurfi
minni svefn en ella. Eins og allir
kaffidrykkjumenn vita verður
hrokinn eða góða skapið smám
saman að hverfa fyrir mikilli
þreytu og heilræði próf. MUller-
Limmroths er því að drekka að-
eins kaffi í vinnutímanum ef fólki
finnst það eiga erfitt með að hefj-
ast handa í einhverju verki.
Þess er einnig getið að kaffi-
bolli fyrir háttinn sé sérlega
slæmur siður, það dragi ekki að-
eins úr hinum djúpa svefni held-
ur trufli alveg hinn eðlilega
RETTU MER HOND ÞINA
47
sveinn úti a landi, sem hefur
ffflað vinnustúlkuna sfna. Eða
kvæntur maður Ef til vill full-
ur sjómaður f höfninni f Durb-
an. Hann ætti kannski að fara
og tala við múlattann og spyrj-
ast fyrir um hann.
Uss, þetta er flónska og bul-
finningasemi. Hvers vegna
skyldi pilturinn vera að stela?
Erik lagði glasið frá sér og fór
út til þess að iitast um á West
Street, hinni miklu kaupsýslu-
götu Durhan. Hvers kyns
tungumál hljómuðu fyrir eyr-
um hans. Indverjar, hvftir
menn og svártir blönduðust
saman f mannþrönginni á gang-
stéttunum. Svertingi í furður-
legum búningi kom þramm-
andi eftir götunni a milli kjálk-
anna á handkerru.
Erik nam skyndilega staðar.
Honum fannst hann þekkja
andiit svo sem hálfa húslengs i
hurtu. Gat þetta verið? Litla,
smágerða veran, gljáandi bylgj-
að hárið ... Ahmed Mullah.
Hann hafðí nærri þvf kallað á
hann, en hann hætti við það.
Borgaði sig að hitta hann? Um
hvað áttu þeir að tala? Hvað
mundi Mary segja um það?
Það var augljóst, að Ahmed
hafði ekki séð hann ennþá. Er-
ik leit skjótt f kringum sig og
hljóp síðan inn f port.
En Ahmed hafði séð Erik og
renndi strax grun f, hvað um
var að vera, þegar hann sá hann
hverfa inn í portið. Hann stóð á
gangstéttinni eins og hann væri
lamaður. Líðan hans var Ifk þvf
að einhver hefði stungið hann
með hnffi. — Erik — vill —
ekki — hitta — mig. Erik ...
Ilann hélt áfram og drappað-
ist úr sporunum. Nam staðar
nokkra metra frá portinu og
beið...
Þá hrauzt reiðin fram f
hryggðinni, reiði sem verkaði á
hann oins og hann losnaði við
fjötra. Hann er hölvað kvik-
indi, bölvað kvikindi, hugsaði
hann.
Svo hélt hann áfram göngu
sinni, vélrænt, eins og hann
bæri þunga byrði. Hann gat
ekki hugsað skýrt. Það snerist
allt fhöfði hans. Erik, Erik ...
Ilann gekk klukkustundum
saman um göturnar, án tak-
marks, gekk, svo að hann svitn-
aði og þreyttist. Allar blekking-
ar og gyllivonir urðu smám
saman að engu fyrir honum.
Hann hertist. Köld rósemi varð
hryggðinni yfirsterkari.
Þetta var eiginlega fagurt.
Nú vissi hann, hvar hann stóð.
Sá hvfti maður var ekki til, sem
hann gæti reitt sig á. Engin brú
til yfirstéttarinnar. Hann
skyldi halla sér að sfnu fólki,
sfnum trúarbrögðum. Anna
varð einnig að leggja inn á
þessa braut, verða eins og ein
og þeim.
Hann fór inn f verzlun rétt
fyrir lokun og keypti sér nýjan
fez, höfuðfat. Ágætt að búast
eins og múhameðstrúarmaður,
hugsaði hann, og sýna, af hvaða
sauðahúsi maður er. Hann gat
ekki vænzt neins góðs af hvítu
mönnunum. Anna varð aðsætta
sig við það. En það yrði sárt að
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
eyða öllum þeim vonum, sem
hún hafði gert sér.
Honum fannst hann vera
gamali, lúinn og rislágur, þegar
hann hélt um sfðir af stað tii
húss frænda síns.
Erik var meira en Iftið gram-
ur sjálfum sér, strax og hann
smeygði sér inn f undirgang-
inn. En þegar hann sá Ahmed
standa fyrir utan og snúa baki
við honum og hann skildi, að
allt hafði komizt upp, þá ætlaði
blygðunarkcnndin að gera út af
við hann. Þegar Ahmed var far-
inn, hallaði hann sér lengi að
veggnum inni f portinu og
| horfði f gaupnir sér.
Hvað hef ég gert? hugsaði
hann. Gamli, góði Ahmed, sem
hefur verið félagi minn f blfðu
og strfðu. Eg er samvizkulaus
níðingur og ekkert annað.
Nokkur börn komu út úr
garðinum að húsabaki. Þau
námu staðar og horfðu und-
randi á hann. Hann leit út á
götuna og gekk hratt af stað f
átt tii heimilis Mary. Honum
fannst, að allir, sem hann
mætti, horfðu á hann með fyrir-