Morgunblaðið - 04.02.1978, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. FEBRUAR 1978
MOR&dlv-
KAFP/NO
"Æhv ’

GRANI göslari
Þel/a eru áhrif frá lanKvarandi samskiptuin við apana!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Skemmtileg blanda hug-
kvæmni og tækni hjálpaði sagn-
hafa, f spilinu hér að neðan. Það
kom fyrir í Philip Morris Evrópu-
bikarkeppninni, sem haldin var f
Monte Carlo á síðasta ári. Og
spilarinn fékk góða skor fyrir.
Allir utan hættu og suður gaf.
Norður
S. 98
H. KD98
T. Á95
L. D863
Vestur Austur
S. ÁDG S. 10752
II. 72 H. 653
T. 10872 T. KG
L. K1072 L. G954
Suður
S. K643
H. ÁG104
T. D643
L. A

J—^ 1-^^

^ ^COSPER 7635 1 N'V
A enga íbúð lengur
„Fyrrverandi fbúðareigandi“
skrifar:
„Mér brá heldur i brún, þegar
ég komst að því að ég átti íbúðina
„rnína" ekki lengur. Þegar til-
kynningarnar um fasteignamatið
voru bornar út hér i húsið, fékk
ég enga og fór að grennslast fyrir
um, hverju þetta sætti. Komst ég
þá að þvi, að ég átti enga ibúð í
„kerfinu“, en annar maður í hús-
inu átti nú allt í einu tvær íbúðir,
og var „mín“ önnur þeirra.
Mér var ekki ljúft að viður-
kenna þetta, fékk mér fri úr
vinnu og gekk á fund Péturs og
Páls. Skjailega viðurkenningu
fékk ég þó enga fyrir því að ég
ætti „mína“ íbúð, en mér tjáð að
þetta yrði leiðrétt. Sú leiðrétting
gat þó ekki farið fram á stund-
inni, og mér skildist helzt að það
tæki eitt til tvö ár að ég eignaðist
ibúðina aftur.
Nú, maður svo sem brosir að
þessu, og kannski er það ekki til
annars, en óneitanlega hefur það
óþægindi í för með sér og getur
kostað ómælda snúinga.
% Hvað gerist, ef...
tölvurnar, en að sjálfsögðu er það
mannshöndin, sem matar þær.
En þar sem ég á nú enga ibúð í
kerfinu er mér þar af leiðandi
ekki gert að greiða nein fasteigna-
gjöld en nágranna minutn er gert
að greiða þau. Að sjálfsögðu
greiðir hann þau ekki, og ef sayn-
band okkar væri ekki eins gott og
það er, gæti svo farið að ég gerði
það ekki heldur.
Segjum að hvorugur okkar
greiddi, hæfi þá ekki tölvan,
sjálfri sér samkvæm, rukkunar-
herferð gegn honum og að lokum
málshöfðun? Spyr sá, sem ekki
veit.
Nú er það ósk min, að þeir, sem
þessum málum stjórna, hraði sem
mest leiðréttingu ' á þessari
hringavitleysu. Mér er ekki grun-
laust um að margir greiði fast-
eignagjöld samkvæmt þeim rukk-
unum, sem þeir fá núna, sumir
alltof há en aðrir of lág. Því ieng-
ur sem leiðrétting dregst því verr.
Fvrrverandi fhúðareigandi."
£ Tillitssemi
við náungann
Án þess, að austur og vestur
blönduðu sér í sagnir varð suður
sagnhafi í fjórum hjörtum. Vest-
ur spilaði út trompi en það sagði
sína sögu. Sagnhafi ályktaði, að
vestur ætti spaðaásinn. Útspilið
tók hann í blindum, spilaði spaða
og lét lágt af hendinnF Aftur spil-
aði vestur trompi. Tekið í borðinu
og þegar spaða var aftur spilað
frá borði lét austur lágt án alls
hiks. Suður varð þá viss um, að
upphafleg ályktun hans um stað-
setningu spaðaásins var rétt, lét
lágt og vestur fékk á drottningu.
Hann spilaði tigli. Austur fékk á
kónginn og spilaði síðasta trompi
sfnu. Sagnhafi tók það á hend-
inni, trompaði spaða í blindum og
þá var staðan þessi.
Norður
S. —
H. —
T. A9
S. —
H. —
T. 1087
L. K107
Suður
S. K
H. Á
T. D64
L. A
Sagnhafi fór inn á hendina á
laufás og spilaði spaðakóng en
vestur lét þá lauf og blindur einn-
ig. En þegar sagnhafi spilaði
trompásnum var vestur fastur f
laglega riðnu neti spilarans. Hann
varð að sleppa valdi sfnu á öðrum-
hvorum litanna og gefa tíuntfa
slaginn um leið..
Austur
S. 10
H. —
T. G
L. G954
Bölvað óæti. — Við hefðum eins getað étið heima.
Skuldinni af þeim mistök- Móðir i Vesturbænum (samt
um, sem urðu við úrvinnsluna á ekki hin fræga þriggja barna)
fasteignamati, hefur verið skellt á skrifar eftirfarandi bréf:
jr jfr Framhaldssaga eftir
HUS MALVERKANNA
62
nam. Mér datt allt í eínu í hug
að þaó væri kannskj þess
vegna ... að það væri kannski
vegna þess að það væri einhver
scm við myndum bera kennsl á.
flún leit aftur á Morten og
Björn.
— Ég vissi ekki að slfkur
maður myndi geta fengið hæli
hér.
— Myndina vantar kennski,
vegna þess hann féll ekki sem
hetja.
Carl Hendberg var f meira
lagi þreytulegur.
— Það kemur að vfsu ekki
neinum við, en fyrst það vekur
svona mikinn áhuga hjá yð-
ur... Hann ... hann var skot-
inn af sfnum mönnum. Eg var
sjálfur I strfðinu 1940—45 af
þvf að eé bjó þá í Englandi og
ég veit að töluvert þarf til að
menn skjóti sfna eigin
menn... þess vegna tók ég
myndina niður ég hefði gert
mér svo háar vonir um þcnnan
pilt.
— Fyrirgefið.
Birgitte vissi ekki hvað hún
átti af sér að gera.
— Gleymið þessu. Hættið
bara að hugsa um það. Nú vitið
þér að minnsta kosti að það er
ekkcrt torskilið við málið.
— Það er hins vegar torskitd-
ara hvers vegna Susie skilar sér
ekki.
Emma Dahlgren leit óróleg á
armbandsúr sitt.
— Ég skil ekki hvers vegna
hún kemur ekki... Hún var
ekki komin áður en við fórum
hingað og hún hefur ekki skot-
ið upp kollinum meðan við höf-
um verið hér.
— Hún hefur sjálfsagt
ákveðið að gista í Aiaborg.
— Emma hefur rétt fyrir
sér ... Það er eitthvað sem hef-
ur komið fyrir hana ... Susie er
ekki vön ...
Dorrit reis á fætur og tók
kápuna sfna. Hún var allt í einu
orðin náföl og hendur hennar
skulfu svo mjög að hún komst
nieð crfiðismunum í yfirhöfn-
ina.
24. kafli
Dorrit Hendberg var mjög
áhyggjufull.
Hæli.
Hún endurtók orðin með
sjálfri sér hvað eftir annað.
Auðvitað hæli — og fyrst hann
gal fengið hæli, á hvaða for-
sendum var þá þessari fjárkúg-
un beitt.
Bara að Carl kæmi fijótlega
svo að hún gæti rætt þetta við
hann án þess að Emma og Susie
væru viðstaddar, en Carl virtist
gefa sér góðan tíma niðri. Carl
sem hafði vcrið blautur og
þreytulegur þegar þau komu
heim, en virtist nú ekki flýta
sér að því að hafa fataskipti.
Hún gekk að skápnum, stutt-
um órólegum skrefum og tók
fram þurran fatnað handa hon-
um og settist sfðan við snyrti-
borðið. Hún var með hauga
undir augunum eftir þessa
löngu ömurlegu nótt f húsinu
við skógarjaðarinn. En það
skipti minnstu máli. Það sem
verra var að hún gat ekki leynt
tortryggnisglampanum sem f
augunum var.
Carl.
Hún elskaði Carl.
Auðvitað elskaði hún hann,
en á þessu andartaki vissi hún
ekki nema hún hataði hann
Ifka.
Fjárkúgun.
Hæli.
'Þetta kom engan veginn
heim og saman við það sem
hafði gerzt.
Peningarnir.
Hún kveikti sér í sfgarettu
skjálfandi höndum og horfði á
neglurnar á sér.
Carl átti kannski við fjár-
hagsvandræði að strfða. Og
vildi ekki segja henni frá þvf.
Allir peningarnir höfðu verið
teknir út af reikningi hennar,
af þvf að Carl óttaðist að endur-
skoðanda sfnum fyndist það
grunsamlegt ef hann sæi slíkar
úttektir og myndi koma með
óþa>gilegar spurningar sem
hann treysti sér ekki til að
svara að sinni. Hann vildi
hjúpa málið dul. Svo mikilli
dul að hún hafði sjálf aldrei
séð bréfin, sem send voru þar
sem krafist var peninganna.