Morgunblaðið - 18.04.1978, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. APRÍL 1978
4"
i Sonur okkar
BRAGI HAUKUR KRISTJANSSON,
andáöist 16. apríl á heimili sínu Mýrargötu Fyrir hönd daetra, vina og ættingja, 14, Reykjavík.
Guórún Bjarnadóttir, Kristján J. Sveinbjörnsson.
Móöir okkar. t
JÓNÍNA GUÐLAUG ERLENDSDÓTTIR,
frá Fáskrúðsfiröi,
lézt í Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 16. þ.m.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móöir mín,
ELÍSABET M. JÓNASDOTTIR,
lézt aö Hrafnistu 15. þ.m.
Fyrir hönd vandamanna.
Jónas A. Aðalsteinsson.
t
Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNAR SVANHÓLM JÚLÍUSSON,
Hjallabakka 30,
andaöist aöfararnótt 16. apríl.
Jarðarförin auglýst síöar.
Rósa Kolbeinsdóttir,
Guðrún Gunnarsdóttír, Ásgeir Sigurðsson,
Kolbrún Gunnarsdóttir, Birna Gunnarsdóttir
og barnabörn.
Maöurinn minn, t faöir og sonur,
EINAR ÞORSTEINSSON,
rakarameistari,
lézt 14. apríl. Henný Dagný Sigurjónadóttir, Páll Heimir Einarsson,
Arnfríður Einarsdóttir, Þorsteinn Kristjánsson.

Maöurinn minn, t GEORG SIGURJÓNSSON,
válvirki,
er látinn. Ásta Bjarnadóttir.
t
Útför systur minnar,
LILJU STURLAUGSDÓTTUR,
Hraunteigi 15,
sem andaöist í Landspítalanum 12. apríl s.l., fer fram frá Laugarneskirkju
miövikudaginn 19. apríl kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna
Ágúst Sturlaugsson.
t
Útför eiginkonu minnar og móöur okkar,
BRYNDÍSAR BALDVINSDÓTTUR,
sem andaöist 12. apríl, veröur gerð frá Fossvogskirkju miövikudaginn 19. apríl
kl. 3.
Ragnar H. Guðbjörnsson og börn.
t
Kveöjuathöfn vegna andláts
SNORRA SIGFÚSSONAR
fyrrum námsstjóra
fer fram í Dómkirkjunni föstudaginn 21. þ.m. kl. 10.30. Snorri veröur
jarösunginn frá Dalvíkurkirkju laugardaginn 22. þ.m. kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast Snorra er vinsamlega bent á minningarsjóð Snorra
Sigfússonar og Þórarins Eldjárn, Fóstbræörasjóö, sem er í vörslu Sparisjóðs
Svarfdæla. Fóstbræðrasjóður hefur gírónúmer 61120-4.
Fyrir hönd aðstandenda
Bjarnveig Bjarnadóttir.
Ragnar Halldórs-
son — Minning
Fæddur 27. júní 1910.
Dáinn 9. apríl 1978.
Kurteisin kom að innan
— sú kurteisin sanna —
sið-dekri öllu æðri,
aí (iðrum sem iærist.
Með þessum vísuorðum skálds-
ins langar mig til að kveðja
Ragnar, eftir kynni sem ná til
fyrstu minninga á æskuslóðum
okkar við Breiðafjörð. Um hann
sögð eru þau sönn.
Píanóstrengurinn er brostinn.
Enn hljóma þó með mér þau
ljóðrænu stef, sem hann lék af
fingrum fram, stundum glöð, en
oftar þó með þeim ljúfsára trega,
sem minnir á nóttina og dauðann.
I vor fer ég vestur í Stykkishólm
og þar fyllir Ragnar í huga mér
hóp gömlu vinanna, sem flestir eru
dánir.
Astvini hans bið ég svo sra
Matthías að hugga:
ð. sólarfaðir, si^ndu nú hvcrt auira.
en sér í lajji þau. sem tárin lauga.
ok sýndu miskunn öllu því. sem andar.
en einkum því. sem biil og voði nrandar.
Bergur Pálsson.
Foreldrar hans voru Sæmundur
Halldórsson ættaður úr Staðar-
sveit, en móðir hans var af hinni
kunnu Geiteyjarætt. Frú Magða-
lena móðir Ragnars var fædd
Hjaltalín. Móðir hennar var
Kristín dóttir Sveinbjarnar Egils-
sonar rektors. Eru þetta allt
kunnar ættir.
Sæmundur stundaði verslunar-
störf í Stykkishólmi, fyrst hjá
öðrum, en lengst af var hann
kaupmaður og rak útgerð. Auk
þess stundaði hann opinber störf.
Hjónin settu bú saman í
Hólminum og bjuggu þar til
æfiloka. Þau áttu fallegt heimili,
vel búið að húsgögnum. Alla tíð
eru það húsbændurnir, sem móta
andrúmsloft íbúðar sinnar. Þessi
heiðurshjón kunnu þá list að láta
öllum líða vel í sínum ranni.
Sæmundur Halldórsson var fyrir-
mannlegur, hann leysti störf sín af
hendi á þann hátt að það var
öðrum til fyrirmyndar Frú Magða-
lena var falleg kona, hógvær og
prúð í framkomu. Frá forfeðrum
sínum hafði hún erft tónlistargáf-
ur. Hún spilaði á píanó af hjartans
list. Börn hennar hlutu þennan
fagra hæfileika í vöggugjöf.
Ragnar Halldórsson kom í skól-
ann haustið 1919 þá 9 ára gamall.
Hann var góðum gáfum gæddur,
prúður, kurteis, hæglátur, með
afbrigðum skyldurækinn og sam-
viskusamur. A þennan hátt mun
hann hafa unnið öll sín störf í
lífinu. Þegar börnin fóru heim að
loknu námi hvern dag, kvöddu þau
okkur kennarana með handabandi,
hans handtak var hlýtt og þétt,
sagði meir en mörg orð. Á þessum
árum var ekkert framhaldsnám
fyrir unglingana i Hólminum
nema kvöldskóli, sem sökum
húsnæðisleysis o.fl. var ekki full-
nægjandi. Ungur fór Ragnar því
úr foreldrahúsum og stundaði nám
við Flensborgarskólann í Hafnar-
firði. Að því loknu gerðist hann
starfsmaður hjá H. f. Eimskipa-
félagi Islands, og stundaði þau
störf til hinsta æfidags.
Ragnar Halldórsson skilur eftir
sig ástríka eiginkonu frú Astriði
Ellingsen, sem hann átti með tvær
dætur auk þess sem hann gekk
tveimur börnum hennar í föður-
stað. Minningarnar um hjart-
fólginn ástvin munu nú verma
þau. I sárri sorg og trega munu
þau þakka Guði, að hann gaf þeim
svo góðan og heilsteyptan lífsföru-
naut.
Við sem þekktum þennan trygga
, hugljúfa vin, allt frá bernsku
hans, kveðjum hann í þeirri vissu
að sál hans haldi áfram að
þroskast og starfa á braut kær-
leikans.
Guð blessi hann og alla sem
hann unni.
Sesselja Konráðsdóttir.
Ragnar var fæddur í Stykkis-
hólmi. Foreldrar hans voru
Magdalena Hjaltalín og Sæmund-
ur Halldórsson kaupmaður. Þau
voru bæði af góðu bergi brotin.
Heimili þeirra varð þjóðfrægt
fyrir gestrisni og einkenndist af
sérstæðum og ágætum samruna
gamalla og nýrra menningar-
strauma.
Að loknu námi gerðist Ragnar
starfsmaður í skrifstofu Eim-
skipafélags íslands hinn 25. maí
1930. Hann átti þess vegna að baki
hartnær 48 ára starfsferil hjá
félaginu er hann lauk þar síðasta
vinnudegi sínum föstudaginn 7.
apríl sl.
Á þessu langa árabili gegndi
Ragnar ýmsum störfum á skrif-
stofunni. Hann var þar deildar-
stjóri um skeið en síðast gjaldkeri.
Fyrir alllöngu hafði Ragnar
kennt vanheilsu en stundaði þó
ótrauður störf allt til þess er yfir
lauk.
Að loknu hinu langa ævistarfi
eigum við, samstarfsmenn
Ragnars, margar hugljúfar
minningar um góðan félaga. Hið
hlýja og prúðmannlega viðmót
hans verður ekki einungis
ógleymanlegt okkur, sem nutum _
þess daglega, það verður einnig
lengi geymt í endurminningum
þeirra mörgu viðskiptavina Eim-
skipafélags íslands, sem kynntust
störfum hans. Þó að dagfar
Ragnars einkenndist af einlægum
vilja til þess að vera góður
samstarfsmaður og leysa ■ hvern
þann vanda viðskiptavinanna, sem
hann gat greitt úr, þá mótaðist
það ekki síður af hollustu við
Eimskipafélagið. Þess vegna átti
hann óskorað traust yfirmanna
sinna, samverkamanna og við-
skiptavina. Vegna þess þakka allir
honum að leiðarlokum.
Ragnar bar ekki einungis í
dagsins önn blæ þeirrar siðfágun-
ar, sem einkenndi æskuheimili
hans. Á gleðistundum í hópi
samverkamanna og annarra vina
gafst honum tækifæri til að
endurvekja þær góðu minningar,
sem enn eru geymdar þeim, sem
nutu gestrisni á heimili foreldra
hans í Stykkishólmi. Þá varð hann
hinn veituli hrókur alls fagnaðar,
settist við slaghörpuna og lék af
fingrum fram af miklum listileik.
Ef til vill er það engu síður hin
ríka listhneigð hans og höfðings-
lund en hjartahlýjan, sem veldur
því hve gott er nú að geyma allar
hinar góðu minningar frá sam-
fylgdinni við Ragnar.
Við erum þakklát fyrir þær Ijúfu
endurminningar, sem þessi fallni
samverkamaður eftirlætur okkur
og sendum eiginkonu hans og
öðrum aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Ragnars
Halldórssonar.
Samstarfsmenm.
Unnur Gísladóttir
Smith — Kveðja
Hjónunum varð þriggja barna
auðið. Ragnar var þeirra yngstur.
Þegar ég man fyrst eftir þeim voru
Gunnar og Ebba á unglingsárum
en hann lítill drengur. Örlagahjól-
ið snýst án afláts. Þegar ég fluttist
með straumi tímans frá Norður-
landi vestur á Snæfellsnes, var
mér ætlað það hlutskipti að vera
barnakennari. Þegar ég nú, öldruð
kona, lít til baka, blessa ég mitt
æfistarf. Haustið 1919 byrjaði ég
kennslu við barnaskóla Stykkis-
hólms, þá voru 60—70 börn þar við
nám. Öll börnin, sem ég kenndi
þar i 30 ár, voru og eru mér undur
kær.
Á þessari stundu, og reyndar
oftar, koma einstaklingarnir fram
úr sjóði minninga minna.
„Svo mætti ég þér með enKÍlbrosið bjarta
og bláu auKun full af trausti og þrá,
með Kleðiljóma f hutt og elsku í' hjarta,
— hin hæsta glcði, sem vort jarðlff á“.
Á sólfögrum vormorgni 11. apríl
s.l. var Unnur Gísladóttir Smith
til moldar borin frá Garðakirkju á
Álftanesi, en hún lést 2. apríl.
Árið 1945 hóf hún kennslu við
Miðbæjarskólann í Reykjavík og
kenndi þá söng og hannyrðir. Var
þar starfsvettvangur hennar í 24
ár, eða þangað til Miðbæjarskólinn
var lagður niður sem barnaskóli
árið 1969.
Unnur reyndist frábær kennari
og góður vinur allra þeirra mörgu
er nutu leiðsagnar hennar.
Með hógværð og lipurð hjálpaði
hún og með elsku og skilningi
leiðbeindi hún nemendum sínum.
Margar hafa dísirnar komið að
vöggu Unnar, því hún var prýði-
legum kostum búin: Greind og
góðlynd, listfeng og ljúf. Hún var
orðvör og umtalsgóð. — Heiðurs-
kona.
I þessum fáu línum verður ekki
æviágrip skrifað, það hefur áður
verið skráð.
En við, gömlu starfsfélagarnir
frá Miðbæjarskólanum, minnumst
Unnar með þakklæti og virðingu
og geymum með okkur mynd
hennar.
Syni hennar þrjá og fjölskyldur
þeirra biðjum við guð að blessa og
styrkja.
t
Útför eiginmanns míns, fööur okkar, lengdafööur og afa,
SIGURÐAR JÓNASSONAR,
skógarvaröar,
Laugabrekku, Varmahlíö,
fer fram frá Fossvogskirkju miövlkudaginn 19. apríl kl. 10.30.
Sigrún Jóhannadóttir,
Svanhíldur Siguröardóttir, Hilmar Þór Björnsson,
Ingibjörg Sigurðardóttir, Jón Adólf Guöjónsson,
Jóhann Sigurösson, Margrét Valdimarsdóttir,
Síguröur J. Sigurðsson, Ásdís Erla Kristjónsdóttir
og barnabörn.
Miðbæjarskólafólk.