Morgunblaðið - 10.05.1978, Blaðsíða 10

42
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. MAÍ 1978
Finnbjörn Hjartarson prentari:
Horft til
Vestfjarða
Varla fer hjá því, aö verkafólk,
sem og aðrir Islendingar, hafi
tekið eftir því undanfarin ár, að
Vestfirðingar hafa æ oftar tekið
sjálfstæða afstöðu í vinnudeilum.
Og verkalýðsforingjar á Vestfjörð-
um hafa hundsað með öllu forustu
pólitískra framagosa, er nota
verkalýðsfélögin til metorða og
eigin hagsmuna.
Verkafólk hér sunnanlands hlýt-
ur að spyrja, hvort Vestfirðingum
hafi vegnað ver.
Þar er gagnkvæmur skilningur
atvinnurekenda og verkafólks á
því, að framleiðslutækin stöðvist
ekki.
Hér.sunnan lands er allt annað
uppi á teningnum, eins og hið
siðlausa útflutningsbann vitnar
um.
Hér reka kommúnistar sífellt
þann áróður, að atvinnurekendur
séu sérstakir óvinir verkafólks.
Reyna af öllum mætti að spilla
allri samvinnu og trúnaði, sem
gæti orðið þjóðinni til góðs.
Afstaða Karvels
Pálmasonar
Þegar ríkisstarfsmenn, undir
forustu Kristjáns Thorlacius og
verkalýðsforustu A.S.I., efndu til
ólögmætra verkfalla í vetur, skáru
Vestfirðingar sig úr. Þeim varð
ekki att út í ólögmætar aðgerðir.
Á fundi A.S.Í. greiddi Karvel
Pálmason, einn, atkvæði gegn
tillögunni.
Reynt var að þegja afstöðu
Karvels í hel. Og þegar hinir vísu
foringjar mættu í sjónvarpi og
útvarpi, þóttu einskis um vert hver
hafði sýnt ábyrgðartilfinningu.
Það var ekki fréttnæmt. Þar er
víst forskriftin — góðar fréttir —
engar fréttir.
Finnbjörn Hjartarson
Þannig er unnið. Oróaseggir,
ábyrgðarlausir, eru dregnir úr
skúmaskotum, leiddir fram fyrir
bjóðina, hafandi ekkert að segja,
en titrandi af vændlætingu, —
óafvitandi um það hve stór þáttur
þeirra er í að arðræna verkafólk
með skrifstofubákni og verkföllum
í tíma og ótíma. Haldandi risaráð-
stefnur og fundi, sem verkalýður-
inn er látinn borga, þegjandi og
hljóðalaust.
Verkafólk hlýtur að vera farið
að gruna, áð störf þessara manna
miðast fyrst og fremst að því að
fullnægja valdáfíkn og eiginhags-
munura. Yfir þessu dansa svo
kommúnistar eins og púkar á
fjósloftinu.
Verkafólki er hollt að bera þessi
vinnubrögð saman við t.d. vinnu-
brögð Karvels Pálmasonar.
Hann félll ekki í þá gryfju að
fórna hagsmunum verkafólks á
Vestfjörðum fyrir það að komast
í fjölmiðla, sem eðlilega var þó
girnilegt fyrir hann, sem er að
bjóða sig fram til þings utan-
flokka, og þar af leiðandi mál-
gagnslaus. Þessi afstaða Karvels
Pálmasonar er vissulega þess verð,
að um hana sé fjallað.
Og enn er varpað fram þeirri
spurningu, hvort verkafólki hafi
vegnað verr á Vestfjörðum heldur
en þar sem spillingar- og ófriðar-
öfl hafa ráðið? Ég fullyrði, að svo
sé ekki, heldur þvert á móti. Mun
betri afkoma er nú meðal sjó-
manna og verkamanna á Vest-
fjörðum en víðast hvar annars
staðar á landinu.
Kosningabaráttan
á Vestfjörðum.
Uppgjafarök Stein-
gríms Hermannssonar
Þegar horft er til kosninganna
vœntanlegu, og hugaö aö þeim
möguleikum, sem hver og einn
frambjóðandi á, miðaö við sein-
ustu kosningar, er staða Karvels
Pálmasonar nokkuð sterk. Og ef
hann fær svipað fylgi er hann
öruggur á þing. Það kemur því
nokkuð spánskt fyrir sjónir það
sem Steingrímur Hermannsson
lœtur hafa eftir sér í Tímann, eftir
ákvörðun um óháðframboð vestra
að öll atkvæði, er féllu á Karvel,
væru ónýt, og þó svo yrði, að hann
næði kosningu, „ ... yrðu hann
áhrifalaus á þingi, jafnvel þótt
hann kæmist að“.
Ég fullyrði, að Karvel er ekkert
síðri fulltrúi Vestfirðinga en
Steingrimur Hermannsson. A
þetta er bent, til þess að lýðrœðis-
'sinnar vestra beini spjótum sínum
að þeirri hœttu, sem verkalýðnum,
og þar með Vestfirðingum og
atvinnulífi þeirra, stafar mest
hœtta af, eða niðurrifsstarfsemi
kommúnista.
Hvort Karvel kemst á þing veit
Steingrímur Hermannsson ekkert.
Og að œtla sér að beita því líkum
rökum, vitnar ekki um neitt annað
en hræðslu um eigin hag, og
málefnalega fátækt, sem gjarnan
leiðir til lágkúrulegs mátflutnings
eins og hér um ræðir.
Betra er að veifa
röngu tré en öngu!!?
I kastljósi, föstudaginn 14. apríl,
sáu landsmenn enn á ný, þau
vinnubrögð, sem minnst var á í
upphafi, og til viðbótar, svona rétt
til að bæta aðstöðu „verkalýðsfor-
ingjanna" enn, er forsætisráð-
herra, formanni Framsóknar-
flokksins, formanni Alþýðuflokks-
ins og Karvel Pálmasyni er rétt
leyft að egja álit sitt á útflutnings-
banninu. Síðan ekki söguna meir.
„Verkalýðsforystunni" er síðan
íeyft að rífa niður málflutning
þeirra fjórmenninganna, án þess
að nokkur andmæli heyrist.
Samt kom berlega í ljós, hve
röksemdafærsla Guðmundar J.
Guðmundssonar var léleg og hald-
laus, þegar hann var að ræða
útflutningsbannið, og er búinri að
átta sig á því, að það fær mjög
takmarkaðan stuðning.
Upphaflega var auðvitað ætlun-
in að stöðva allan útflutning. Og
hefði það auðvitað, eins og forsæt-
isráðherra benti á, komið fyrst og
fremst niður á verkafólki og
sjómönnum.
En þegar ekki tókst að stöðva
útflutninginn allsstaðar, og
„verkalýðsforystan" áttar sig á
því, að þetta siðlausa bann á engan
hljómgrunn, er málflutningnum
breytt í einum sjónvarpsþætti, og
sagt, að ... Auðvitað verður leyft
að flytja út fisk frá þeim höfnum,
sem ekki taka þátt í banninu og
jafnvel að leyfa flutning frá
lokuðum svæðum til hinna opnu.
Sem sagt, þegar allt er komið í
óefni — með málflutningnum, og
fólk sér hvernig á að nota
verkalýðinn til pólitískrar valda-
baráttu, er flúið á náðir þeirra,
sem ekki léðu máls á vitleysunni,
og sagt að það bjargi verkafólki
frá verkleysi, að aðrir sýndu
ábyrgð. — Þetta er nú „verkalýðs-
forysta" í lagi.
Frá al siælíshóíinu s,ð Flúðam
UMFH 70 ára
Syðra-Langholti, 28. apríl.
SJÖTÍU ára afmælis Ung-
mennafélags Hrunamanna-
hrepps vár minnzt með
samkomu að Flúðum á laug-
ardaginn, en félagið var
stofnað 17. apríl 1908.
Formaður UMFH, Kristmundur
Sigurðsson, setti samkomuna og
bað Loft Þorsteinsson um að
stjórna henni. Halldór Gestsson
sagði sögu félagsins. Fyrstu stjórn
þess skipuðu Gísli Guðmundsson
Efra-Seli, Þórður Magnússon
Hvítárholti, Arnór Gíslason Ási.
Eitt fyrsta verkefnið var að koma
upp sundlaug við Hverahólma.
Iþróttir hafa alla tíð verið stór
þáttur félagsstarfsins og m.a.
hefur Hreppamótið, íþróttakeppni
við Gnúpverja, verið fastur við-
burður síðan 1934. Einnig hafa
Helgi Haraldsson, einn af stofn-
endum UMFH, flytur ávarp.
Sigurður Greipsson ávarpar af-
mælismótið.
Skólapiltar keppa í glímu. Ljósm. Mbl.i Sig. Sigm.
skógrækt og leikstarfsemi verið
stöðugt á verkefnaskránni. Um
árabil gaf félagið út handskrifað
blað, Njál.
Fyrsta leikritið, Gamli Toggi,
var sýnt 1910 og hafa nú verið
sýnd 87 leikrit og leikþættir.
Fram til 1929 hafði UMFH
bækistöð í gamla þinghúsinu að
Hruna, þá var flutt í skólann, en
23. nóvember 1958 var félagsheim-
ilið að Flúðum vígt.
Félagar eru nú 189 og aukafélag-
ar 68. Á afmælishátíðinni á
laugardag söng Flúðakórinn undir
stjórn Sigurðar Ágústssonar í
Birtingarholti og frumflutti kór-
inn m.a. eitt lag eftir stjórnand-
ann, Fljúgandi blóm, við ljóð
Tómasar Guðmundssonar. Ritari
félagsins, Sigurður Magnússon,
flutti ávarp og tilkynnti að María
Hansdóttir og Gestur Oddleifsson
væru orðnir heiðursfélagar
UMFH. Hafsteinn Þorvaldsson,
formaður UMFI, flutti ávarp og
einnig töluðu Kristján Jónsson
formaður Skarphéðins, Kristján
Sæland formaður UMFB og Ari
Einarsson formaður UMFG.
Helgi Haraldsson á Hrafnkels-
stöðum flutti ávarp en hann var sá
eini af fjórum stofnendum félag-
ins, sem enn eru á lífi, sem sótti
afmælisfagnaðinn. Einnig talaði
Sigurður Greipsson.
Að loknum ræðuhöldum fór
fram glímukeppni skólapilta,
sýndur var leikþáttur og unglingar
sýndu dansa.
Afmælishátíðinni lauk svo með
almennum dansi.
Sig. Sigm.
Meðal skemmtiatriða var leikþáttur.