Morgunblaðið - 21.05.1978, Blaðsíða 6

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. MAI ig78
mikið með hesta, svo að ég vandist
þessu frá upphafi og fékk geysi-
legan áhuga á þessu þegar ég var
smástelpa. Þegar ég var að alast
upp í Reykjavík var hrossahald
miklu sjaldgæfara í bænum en það
er nú. Það þótti eiginlega hálf-
skrítið að stelpa væri að vasast í
slíku, ekki sízt þegar ég tók upp á
því að fara til Þýzkalands á
reiðskóla og gerast síðan reiðkenn-
ari eftir heimkomuna. Eg kenndi
— Jú, auðvitað er gaman að þessu, — af hverju
heldurðu að maður væri að leggja þetta á sig
annars? Góðu hliðarnar yfirgnæfa þær síðri,
sagði Rosemarie Þorleifsdóttir reiðskólastjóri,
húsmóðir í Vestra-Geldingaholti í Gnúpverja-
hreppi og nýkjörinn formaður hestamannafélags-
ins Smára þegar við heimsóttum hana og bónda
hennar, Sigfús Guðmundsson, til að ræða við þau
um búskap og hestamennsku á dögunum. Og það
er út af fyrir sig
athugunarefni hvað
það er sem rekur ung
hjón úr Reykjavík
til þess að setjast
að uppi 1 sveit, stofna þaT
til búrekstrar og binda
sig þar í báða skó.
serft voru á reiðskólanum þegar
þetta var og komu svo hingað eftir
að nýja húsið var tekið í notkun,
sáu eftir þessum frumstæðu vist-
arverum. Þetta var nefnilega svo
rómantískt og þegar allir voru
komnir í náttfötin á kvöldin fór ég
út á loftið með mjólk og kex og las
sögu meðan krakkarnir voru að
gera sér gott af. Þetta var nokkurs
konar kvöldvaka, og það er auðvit-
að annar bragur á þeim kvöldvök-
Sigfús og Rosemarie með Dreyra, einn gæðinganna í Vestra-Geldingaholti.
Ljósm. Sigurður Sigmundsson
arnar eru auðvitað mjög erfitt
starf, en það er líka alveg geysi-
lega gaman að fást við þær, — að
gera góðan hest úr hálfgerðum eða
algerum villingi er náttúrlega
verk, sem veitir manni mikið. Og
kannski er það nú einmitt þetta,
sem bindur fólk við sveitina.
Búskapur býður upp á óþrjótandi
möguleika og verkefni — þetta er
eiginlega endalaus áskorun, sem
maður kemst ekki hjá að svara
Rætt við
Rosemarie
Þorleifsdóttur og
Sigfús Guð-
mundsson í
Vestra-Geldinga-
holti um búskap
og hestamennsku
„Búskapurinn er
endalaus áskorun”
— Auðvitað voru ástæðurnar
margar, en búskaparáhugi og svo
náttúrlega hestamennskubakter-
ían gerðu nú sjálfsagt útslagið,
segir Sigfús. — Við erum búin að
búa hér í 14 ár og unum okkur vel.
Við erum líka búin að koma okkur
bærilega fyrir, en sjö fyrstu árin
bjuggum við þarna í gamla bæn-
um, heldur hann áfram og bendir
á lítið og fornfálegt timburhús,
sem stendur í túninu,
Það lætur ekki mikið yfir sér við
hliðina á nýja húsinu, sem auk
þess að vera heimili þeirra hjóna
og barna þeirra þriggja, Þorleifs,
Guðmundar og Annie, er gististað-
ur tuttugu og fjögurra nemenda
þegar reiðskólinn í Vestra-Geld-
ingaholti er starfandi á sumrin, og
sú spurning vaknar hvernig hægt
hafi verið að reka skólann við fyrri
aðstæður.
— Já, það gekk nú dálítið
skringilega fyrir sig, segir Rose-
marie, — en þegar við komum
hingað 'rar hér nýbyggt fjós, og
þar byrjuöum við á því að innrétta
ágætis svefnloft. Borðhaldið fór
fram í stofunni í gamla bænum og
þegar reiðskólinn tók til starfa á
vorin var byrjað á því að drífa allt
út úr henni til að koma fyrir stóru
borði, og við það rúmuðust allir.
Þegar ég hugsa um þetta núna
skil ég ekki hvernig þetta var
yfirleitt framkvæmanlegt, — þú
ættir að sjá eldhúsið þar sem eldað
var ofan í allt þetta fólk, — en
þetta gekk allt, þó að það hafi
reyndar verið eins og í lygasögu.
Sannleikurinn er sá að margir,
um sem haldnar eru í borðstofunni
hjá okkur núna.
— Er eitthvað um það að þeir
sömu komi hér á námskeið ár eftir
ár?
— Já, það er mikið um það og
hefur verið frá upphafi. Reiðskól-
inn hefur verið starfræktur allt
frá því að við fluttumst hingað,
nema eitt sumar, þegar nýja húsið
var í byggingu. Yngstu nemend-
urnir eru níu ára, og það er
talsvert um að börn komi á þeim
aldri, og haldi síðan áfram. Þegar
sama barnið kemur hingað sumar
eftir sumar er áhuginn venjulega
svo mikill, að á endanum eignast
það sitt eigið hross.
— Hvenær byrjaði þessi hesta-
áhugi hjá þér sjálfri?
— Mjög snemma. Pabbi var
í reiðskóla Fáks í nokkur ár áður
en við fluttumst hingað og stofn-
uðum okkar eigin. reiðskóla Fáks í
nokkur ár áður en við fluttumst
hingað og stofnuðum okkar eigin
reiðskóla, en hugmyndin um eigin
skóla var nú eiginlega kveikjan að
því að við réðumst í það að kaupa
jörð og hefja búskap, segir Rose-
marie.
Sigfús verður fyrir svörum
þegar spurt er um búskapinn:
— Við leggjum alla áherzlu á
hrossin og gerum mikið af því að
kaupa ótemjur eða lítið tamin
hross og selja síðan þegar búið er
„að koma þeim til hests", ef svo má
segja. Við erum að temja allan
ársins hring, en þó mest á veturna
því að þá er bezti tíminn til að
sinna slíkum störfum. Tamning-
þegar maður er einu sinni byrjað-
ur. Sjálfsagt er hægt að vinna sér
þetta starf létt eins og önnur störf,
en þeir sem vilja hafa eitthvað
umleikis og búa sæmilegu búi
þurfa að leggja mikið á sig, það er
alveg ljóst. Þar að auki er
búskapurinn mjög bindandi starf,
— það er eiginlega aldrei hægt að
fara neitt frá þessu, að minnsta
kosti ekki þegar enginn er til að
hlaupa í skarðið, og um sumarfrí
er ekki að ræða í venjulegum
skilningi þess orðs. Það lengsta,
sem við Rosemarie höfum til
dæmis farið saman síðan við
byrjuðum að búa hér er þegar við
fórum einu sinni austur á land í
fimm daga. Svo höfum við auðvit-
að farið á hestamannamótin, en þá
erum við jafnan bæði vinnandi
Hvöt
félag sjálf-
stæðiskvenna
heldur almennan fund
mánudaginn 22. maí kl
20.30 í Valhöll, Háaleitis-
braut 1. Ávörp flytja þær
konur er skipa sæti á lista
flokksins í n.k. borgar-
stjórnarkosningum:
Skemmtiatriði og kaffi.
Allt sjálfstæðisfólk velkom-
iö.
Pálmadóttir, Jóhannsdóttlr, Etnarsdóttir, Valtýsdóttir,
blaðamaöur, kennari, ritari, húsmóöir,
Stjómin.
Sigríöur Þuríöur Pálsdóttir, Pórunn Anna
Ásgeirsdóttir, söngkona, Qestsdóttir, Guömundsdóttir,
logfr., húsmóöir, leikkona.
Christian Dior
Snyrtivörukynning
Sérfræöingur kynnir og ráöleggur val á
Christian Dior snyrtivörum í eftirtöldum
verslunum.
Versl. Clara Bankastræti 8,
mánud. 22. maí kl. 2—6.
Snyrtivörudeildin Glæsibæ
Þriðjud. 23. maí kl. 2—6.
Versl. Andrea Laugavegi 82,,
fimmtud. 25. maí kl. 2—6.