Morgunblaðið - 14.06.1978, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. JUNÍ 1978
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Leilsgötu 15,
andaöist aö heimili sínu 11. júní.
Vandamenn.
Eiginmaöur minn
lézt 12. júní.
EINAR THORBERG GUDMUNDSSON,
Hagamel 45,
Vilhalmína Sumarliöadóttir.
+
Móöir okkar,
ÁGÚSTA S. PÁLSDÓTTIR,
Mávahlíó 37,
andaöist í Borgarspítalanum aöfararnótt 11. júní sl.
Fyrir hönd vandamanna.
Guórún Á. Símonar
Sigríóur Simonardóttir.
Fósturbróöir okkar.
ÁRNI ÁRNASON,
Baldursgötu 7,
sem andaöist 7. júní, veröur jarösunginn 15. júní kl. 10.30 frá Fossvogskirkju.
Fyrir hönd aöstandenda.
Krístjana og Ólafía Ólafsdætur.
Ástkær sonur okkar og bróöir,
ÓLAFUR PÁLL HJALTASON,
Heióargeröi 10,
sem lézt í Hammersmith-hospital, London, 8. júní sl., veröur jarösunginn frá
Fossvogskirkju fimmtudaginn 15. júní kl. 1.30. Þeir, sem vildu minnast hans,
vinsamlegast láti líknarstofnanir njóta þess.
Halldóra Sveinbjörnsdóttir,
Hjalti Ólafur Jónsson,
systkini hins látna og aórir vandamenn.
Þökkum innilega auösýndan hlýhug og samúö viö fráfali og útför eiginmanns
míns, fööur okkar og tengdafööur
ÞORVALDAR FAHNING
Bólstaöahlíó 40.
Sigrióur Eyjólfsdóttir,
Rúnar Þorvaldsson, Jakobína Gunnlaugsdóttir,
Hilmar Þorvaldsson, Sigrún Aðalsteinsdóttír,
Margrót Þorvaldsdóttir, Robert Pennington.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför móöur okkar,
tengdamóöur og ömmu,
MARIU TÓMASDÓTTUR,
Skeióarvogi 63.
Álfheiöur Óladóttir, Kolbeinn Kristófersson,
Bolli Ólason, Kristín Guójohnsen,
Gunnar Ólason, Guórún Sverrisdóttir,
Ingibjörg Óladóttir
og barnabörn.
+
Innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og jaröarför,
JÓNÍNU G. ERLENDSDÓTTUR,
frá Fáskrúósfirói.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Þökkum samúö og hlýhug viö andlát og útför
FILIPPUSAR BJARNASONAR
fyrrv. brunavaröar.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki og læknum Landakotsspítala fyrir góöa_
umönnun í veikindum hans.
Einnig þökkum viö brunavöröum í Reykjavík og stjórn og starfsmönnum
Bæjarleiöa viröing honum sýnda.
Nanna Hallgrímsdóttir,
Edda Filippusdóttir, Magnús Sigurósson,
Svanhikfur Gunnarsdóttir, Sturlaugur Grétar Filippusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sigrún ísaksdótt-
ir—Minningarorð
Fjallið sem þogult fylydi mér eftir
hvert skref
hvert fótmál sem ég steiit, nú er
það horfið
á beru svæði leita auKU mín athvarfs.
Um eilffð á burtu fjallið sem fylydi
mér eftir
til fjærstu vena. Knæfði traust mér
að baki.
Ilorfið mitt skjól ok hreinu svalandi
skuKKar.
Nú hélar kuldinn hár mitt þe^ar (“k sef
«K hvarmar mínir brenna jít'Kar í‘K vaki.
Þannig lýsir Hannes Pétursson
tilfinningum sínum í kvæðinu
Söknuður og eitthvað þessu líkt
varð mér innanbrjósts þegar ég
frétti andlát æskuvinkonu minnar,
Sigrúnar Isaksdóttur frá Bjargi á
Seltjarnarnesi. Svo sannarlega er
söknuður okkar vina hennar mikill
og það skarð sem nú hefur
myndast í vinahópinn verður
aldrei fyllt.
Það var oft glatt á hjalla á
Bjargi í gamla daga þegar allar
systurnar voru ungar og enn í
foreldrahúsum og unglingaskarinn
sem fylgdi þeim hlýtur einhvern
tímann að hafa tekið á taugar
húsráðendanna, ísaks og Jóhönnu,
enda þótt við yrðum aldrei vör við
það. Eg er heldur ekki grunlaus
um áð margir hverjir hafi þar átt
sitt annað heimili, að minnsta
kosti var því þannig farið með
yngstu systur mína og ber að
þakka það þótt seint sé. Á þeim
árum reistum við Rúna okkar
framtíðarborgir sem margar
hverjar hafa að sjálfsögðu ekki
staðist tímans tönn. Til dæmis
hvarflaði það aldrei að mér að ég
ætti eftir að standa yfir moldum
hennar svo ungrar.
Sigrún ísaksdóttir var fædd að
Bjargi á Seltjarnarnesi 3. okt.
1932. Foreldrar hennar voru ísak
K. Vilhjálmsson, bóndi, og kona
hans, Helga Runólfsdóttir. Fimm
ára að aldri missti hún móður
sína. Tveimur árum seinna kvænt-
ist faðir hennar aftur Jóhönnu
Björnsdóttur sem tók þá að sér
allan barnahópinn, fimm að tölu,
það yngsta aðeins þriggja ára að
aldri. Hún reyndist þeim sem
besta móðir og fyrir það hefur hún
ætíð átt virðingu mína óskipta.
Eftir barnaskólanám stundaði
Rúna framhaldsnám í Reykjaskóla
í Hrútafirði og lauk þaðan prófi
1949. Þar kynntist hún eiginmanni
sínum, Ólafi Ólafssyni, og gengu
þau í hjónaband 1951. Eftir það
hóf Ólafur læknanám við Háskóla
íslands og lauk þaðan kandidats-
prófi. Síðan lágu leiðir þeirra til
Akureyrar þar sem Ólafur stund-
aði almenn læknisstörf í um það
bil sex ár. 1964 fluttust þau til
Svíþjóðar þar sem Ólafur hugðist
fullnuma sig í læknisfræði. Nokkr-
um mánuðum áður en þau voru
tilbúin til að snúa aftur heim
andaðist Ólafur snögglega. Má
nærri geta hversu þungt áfall það
hefur verið ungri konu með sex
börn þá öll enn í æsku. En það var
langt frá því að Rúna vinkona mín
léti sér fallast hendur. Hún var
staðráðin í því að reynast börnun-
um sínum sem best og sjá um að
koma þeim til mennta. Á síðast-
liðnum tólf árum hefur hún
þannig fórnað sér algjörlega fyrir
börnin sín og reynst þeim bæði
faðir og móðir enda uppskar hún
það ríkulega þar sem öll börnin
eru til fyrirmyndar í hvívetna. Þau
eru ísak Jóhann, kvæntur Guð-
rúnu Brynjuúlfsdóttur, Nanna,
gift Jónasi Magnússyni,Ragna,
gift Ólafi Valgeirssyni, Kristín,
heitbundin Sigurði Brynjólfssyni,
Helga og Óskar, sem voru orðin
tvö eftir heima þegar móðir þeirra
féll frá og hafði hún þá nýlokið við
að ferma yngsta barnið.
Eg þakka vinkonu minni ævi-
langa tryggð. Til hennar gat' ég
alltaf leitað með vandræði mín og
var alltaf úr þeim leyst með sömu
hógværðinni.
Eg votta börnum hennar samúð
mína. Þeirra er missirinn mestur.
Ásta bórðardóttir
Þorbjörg Samúels-
dóttir- Minning
Fa‘dd 8. október 1905.
Iláin 7. júní 1978.
í dag verður gerð útför Þor-
bjargar Samúelsdóttur, Tobbu
eins og hún var ávallt kölluð af
skyldfólki og vinum. Tobba fædd-
ist í Reykjavík, foreldrar hennar
voru Karitas Gísladóttir og Samú-
el Símonarson sjómaður. Samúel
fórst á Viðeyjarsundi árið 1911 er
hann var í flutningum milli eyjar
og lands. Því byrjaði alvara lífsins
snemma hjá þessari góðu konu.
Mann sinn, Svein Kristjánsson,
missti hún árið 1938 frá fimm
börnum, eftir aðeins átta ára
hjónaband. Dóttir, Karitas, lést
barn að aldri og sonur, Benedikt,
fórst með togaranum Júlí á
Nýfundnalandsmiðum. Önnur
börn eru Gísli, vélgæslumaður,
Kristján, skipstjóri, og Sonja,
húsmóðir og hjúkrunarkona á
Akureyri. Þegar Sveinn lést tóku
Svanhvít, systir Þorbjargar, og
maður hennar, Gústaf Loftsson,
Gísla í fóstur, og ólst hann upp hjá
þeim til fullorðinsára, fyrst í Gróf
í Hrunamannahrappi og síðar á
Kjóastöðum í Biskupstungum.
Hjónin Rebekka Ingvarsdóttir og
Jón Andrésson í Hafnarfirði tóku
Sonju í fóstur og reyndust þau
henni sem beztu foreldrar, en hjá
þeim hafði Tobba verið við barna-
pössun sem unglingur.
Þrátt fyrir mörg stór áföll og
linnulaust strit við að vinna fyrir
sér og drengjunum tveimur, Bene-
dikt og Kristjáni, sem hún ól upp
sjálf, var Tobba alltaf létt í lund
og laus við æðru og sút. Var bæði
ánægjulegt og skemmtilegt að
vera. návistum við hana. Trygg-
lyndi hennar og trúmennsku má
best ráða af því, að í yfir þrjátíu
ár vann hún á sama vinnustað,
Rannsóknastofu Háskólans við
Barónsstíg. Eignaðist hún þar
marga góða vini meðal yfirmanna
og samstarfsfólks sem reyndust
henni vel í stríði hennar við
vanheilsu og sjúkdóma, og minnt-
ist hún þess oft með þakklæti.
Nú er löngu sjúkdómsstríði lokið
og Tobba búin að fá kærkomna
hvíld enda vel að henni komin.
Tobba er komin til vina sinna sem
á undan eru farnir, þangað sem
ríkir birta og friður.
Henni fylgja
þakklætiskveðjur fyrir allt hið
góða sem hún veitti mér og mínum
og samúðarkveðjur til barna,
tengdabarna og barnabarna.
Vinkona.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Ég er endurhæfingarstjóri. Ég tel likamsæfingar
höfuðnauðsyn til þess að efla allan manninn. Hvað gerir fólk
úr yðar hópi, scm virðist stundum vanmeta líkamann og
gildi hans, sér til hvíldar og hressingar?
Ég er mikill talsmaður líkamsræktar, og ég reyni að
lifa og predika í samræmi við það. Biblían segir:
„Líkamleg æfing er til lítils nýt, en guðhræðslan er til
allra hluta nytsamleg" (1. Tím. 4,6).
Öll höfum við líkama, sál og anda. Andinn er hið
raunverulega „sjálf“. Ég held, að sá, sem vill keppa að
því að verða fullgildur maður, eigi að þroska með sér
alla þessa þætti.
Ég reyni að efla sjálfan mig á öllum þessum sviðum.
Ég byrja t.d. daginn með því að afla mér fæðu fyrir
andann með því að lesa Biblíuna og verja nokkrum tíma
til bænar.
Þá le's ég heilmikið. É les fréttarit til að fylgjast með
því, sem er að gerast í heiminum. Ég les bækur sumra
samtímahöfunda til þess að komast að því, hvernig
sumir hugsuðir velta vandamálum okkar tíma fyrir sér.
Þá reyni ég að þjálfa mig líkamlega, svo að um munar,
á hverjum degi. Stundum leik ég níu holur í golfi. Það
hressir mig bæði á sál og líkama. Þar að auki hleyp ég
að minnsta kosti tvær mílur á dag, nema ég sé veikur.
Fæstir nútímamenn styrkja þessa þrjá meginþætti
sjálfra sín, líkamann, sálina og andann, og fyrir bragðið
eru heilsuveilli en ella.