Morgunblaðið - 14.06.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. JÚNÍ 1978
MORö'JKr-
KAVPINl)

ÍVV
(M
Vi
Li____

’Y_

^r-.Tl
— I ‘
■ iH
GRANI göslari
Mundu það Grani. að ckkcrt má tcfja sýninguna.
Ofsa veiðihundur! — En Ieiðast
skothvcllirnir!
Ég benti á að eyrnalanga
hunda borgaði sig ckki að fá
sér!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Eins og fram hefur komið í
fréttum eru spiluð sömu spil í
öllum leikjum hverrar umferðar á
norræna bridgemótinu, sem nú
stendur yfir. Er því samanburður
oft skemmtilegur. I spilinú hér að
neðan gafst tækifæri til tilþrifa
bæði í vörn og sókn. En það kom
fyrir í fyrstu umferð mótsins.
Austur gaf, austur — vestur á
hættu.
Norður
S. K8653
H. D73
T. K9
L. DG9
Vestur Austur
S. G1092 S. D7
H. Á H. G865
T. Á 76542 T. 108
L. 108 L. Á6542
Og ég sem pressaði buxurnar þínar áður en þú fóst
í vinnuna!
Eltingaleikur
við afbrotamenn
4»
Einar Ingi Magnússon skrifar.
„Kæri Velvakandi, vilduð þér
vera svo góður að koma eftirfar-
andi óskhyggju á framfæri:
í nútíma þjóðfélagi eru glæpir
eitt af því sem maðurinn á erfitt
með að kveða niður, og því er
nauðsyn á að efla löggæzlu og rétt
uppeldi barnanna að sjálfsögðu.
Ástæðan fyrir þessum bréfa-
skrifum er sú, að mig langar til að
gagnrýna eina starfsaðferð sem
laganna verðir beita allt of oft.
Notagildi vinnu þeirra þarf þó
enginn að draga í efa því hún er
lofsverð og nauðsynleg.
Eitt er það þó, sem mér finnst
mjög Ieitt að sjá og það eru þessir
síendurteknu eltingaleikir lögregl-
unnar við afbrotamenn. Hér á
landi eru þeir að vísu ekki mjög
algengir en úti í fjölmennari
þjóðfélögum eru slíkir eltingaleik-
ir daglegir viðburðir.
Það er það, að á fjölmennum
strætum stórborganna er hundr-
uðum og þúsundum manna stefnt
í bráða lífshættu dag hvern þegar
lögreglumenn ráðast gegn afbrota-
mönnum.
• Hinir
saklausu líða
Þar sem afbrotamenn verða
oft gripnir mikilli geðshræringu,
þegar lögreglan kemur að þeim á
afbrotastað, nota hinir fyrrnefndu
tækifæri til að komast undan og
eftirför hinna síðarnefndu gera
leikinn oft að hinum hræðilegasta
vígvelli.
Hér á lögreglan mikinn þátt í
því að stofna lífi hins almenna og
saklausa borgara í mikla hættu, og
þegar leiknum lýkur hafa oft
margir fallið, saklausir borgarar,
lögreglumenn og afbrotamenn.
Þar sem öll þessi hætta stafar
af slíkum handtökum ættu lögin
að taka í þjónustu sína, á þessu
sviði aðferðir, sem miðast betur að
slægð villidýrsins án blóðugra
vopnaviðskipta og sem stofna ekki
lífi manna í hættu, nota m.a.
óeinkennismerkta bíla, búninga og
þolinmæði.
• Glæpir
sjúkdómur
Sálfræðilegur skilningur er nú
orðinn mun meiri í dag en hann
hefur verið í margar aldir. Því eru
glæpir viðurkenndir sem sjúkdóm-
ur og uppskera mistaka uppalenda
í flestum tilvikum. Því ætla ég að
vonast til þess að stofnanir sem
berjast fyrir mannúðarmálum
komi ofangreindri óskhyggju til
leiðar.
Þannig gæti ef til vill minnkað
magnið í blóðstraumi göturæs-
anna, sem gleypa rauðan vökvann
eins og gráðug villidýr.“
Sem betur fer á þessi lýsing
Suður
S. Á4
H. K10942
T. DG3
L. K93
Hjartasamningur spilaður í suð-
ur var algengur en í allt var spilað
á tíu borðum. Þegar vestur spilaði
út spaðagosa gegn fjórum hjörtum
var spilið auðunnið væri þess gætt
að missa ekki háspil í hjartaásinn.
I leik Danmerkur og Noregs í
opna flokknum unnu þeir síðar-
nefndu fjögur hjörtu en á sýning-
artjaldinu slepptu Danirnir game-
inu. Enda eins gott því Norðmenn-
irnir fundu banvæna vörn. Vestur
hafði strögglað í tígli og spilaði út
tígulás gegn þremur hjörtum.
Sagnhafi gætti þess að láta
kónginn í til að fá næsta tígulslag
á hendinni og spilaði þá hjarta.
Vestur fékk þann slag og spilaði
tígli í þriðja sinn. Trompað með
drottningu og austur, Nordby, rak
endahnútinn á góða vörn þegar
hann lét spaða. Þar með var
tryggt, að hjartagosinn yrði fjórði
slagur varnarinnar og að Danirnir
höfðu haldið tapi sínu, 7 impar, í
lágmarki með því að fara ekki í
gameið.
Láti austur ekki spaða i þriðja
tígultjpilið getur suður náð tromp-
bragði. Hann tekur á ás og kóng
og trompar spaða. Sækir síðan
laufslagi sína og getur þannig náð
tíu slögum.
MAÐURINN Á BEKKNUM
66
meck verið á skrifstofunni rétt
áður en Albcrt kom.
— Kom inn Joseph. Settu
bakkann á skrifborðið. Ég
vona að þú hafir engu gleymt.
— Og nú skulum við fá
okkur að borða! sagði hann
þegar þjónninn hafði lokað á
cftir sér.
Jorisse horðaði með góðri
matarlyst þótt hann hefði rétt
áður lýst því yfir að hann væri
ekki svangur. Meðan hann reif
í sig matinn og drakk ölið gaut
hann öðru hverju augunum til
lögregluforingjans en hann var
sýnilega orðinn mun rólegri.
— Jæja. er þetta ekki betra?
— Jú. þakk fyrir. En þér
kölluðuð mig nú samt götu-
strák.
— Við tölum um það hráð-
um.
— Það er dagsatt ég var á
le-ið til yðar.
— Hvers vegna?
— Af því að ég hafði fengið
mig fuilsaddan af þessum
feluleik.
— Hvers vegna varstu í
felum?
— Ég vildi ekki láta hand-
taka mig.
— Ilvers vegna datt þér í
hug að þú yrðir handtekinn?
— Það vitið þér vel.
- Nei.
— Vegna þess að ég er vinur
Monique.
— Varstu viss um að við
hefðum komizt á snoðir um
það?
— Já. það gat ekki verið
flókið.
— Og var það bara vegna
þess að þú ert vinur Minoque
að við hcfðum átt að handtaka
þig?
— Þið vilduð fá mig til að
segja eitthvað.
— Nei. bíddu nú hægur
góður!
— Þér haldið að ég muni
Ijúga og svo reynið þér að
flækja mig og rugla.
— Hefurðu lesið um þetta í
glæpareyfurum?
— Nei í frásögnum hlaðanna
af dómsmálum. Ég veit hvernig
þið herið ykkur að þessu!
— Jæja. en fyrst þú lítur
svona á það. hvers vegna
komstu þá.
— Til þess að segja að ég
drap ekki Thouret.
Maigret sem hafði kveikt í
pípu sinni drakk seinlega úr
öðru ölglasi sínu. Hann hafði
setzt aftur í stólinn sinn og
kveikt á lampanum með græna
skerminn og hann heyrði að
fyrstu regndroparnir féllu á
rúðuna.
— Gerirðu þér Ijóst hvað það
felur í sér?
— Ég skil ekki hvað þér
eigið við.
— Þú hélst að við ætluðum
að handtaka þig. Við hlutum þá
að hafa góða og gilda ástæðu til
þess.
— Hafið þér kannski verið í
Rue d'Angouleme?
— Ilvað veiztu um það.
— Þá hljótið þér að vita að
hann hafði á leigu herbergi í
borginni, hvort sem það var nú
bara út af brúnu skónum.
Lögregluforinginn brosti
glaðlega.
— Og hvað fleira?
— Konan þar hefur náttúr-
lega ekki lúrt á því að ég kom
þangað að finna hann.
— Og er það nægileg ástæða
til að handtaka þig?
— Þér hafið einnig yfirheyrt
Monique?
— Og hvað ætti hún að hafa
sagt?
— Það kæmi mér á óvart ef
þér hefðuð ekki togað ýmislegt
upp úr henni.
— Já. en hvers vegna í
ósköpunum byrjaðir þú með
því að fela þig undir rúmi hjá
vini þínum?
- Jæja. svo að þér vitið það
líka!
— Svaraðu!
— Ég hugsaði ekkert af viti.
Ég var bara ær af skclfingu og
var svo hra'ddur um að þér