Morgunblaðið - 21.06.1978, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 21. JÚNÍ 1978
umi om
„Það, sem ég tel einkum
athyglisvert við þá fram-
boðsfundi sem fram hafa
farið hér á vestfjörðum, er
tvennt. I fysta lagi málefna-
leg uppgjöf stjórnarandstöð-
unnar og í annan stað innri
sundurþykkja vinstri flokk-
anna, sem hefur greinilega
komið í ljós á hverjum
framboðsfundi eftir annan."
Þetta sagði Einar K. Guð-
finnsson háskólanemi, sem
skipar sjöunda sæti fram-
boðslista Sjálfstæðisflokks-
ins á Vestfjörðum, þegar
Umhorfssíðan hafði tal af
honum. En hann mun vera
yngsti frambjóðandi Sjálf-
stæðisflokksins í þessum
kosningum.
„Það sem ég á við með
málefnalegri uppgjöf vinstri
manna er það hve þeir hafa
gjörsamlega skirrst við að
verja sínar eigin efnahags-
málatillögur," sagði Einar
ennfremur. —„Stjórnarand-
stöðuflokkarnir lögðu fram
efnahagsmálatillögur í
minnihlutaáliti verðbólgu-
nefndarinnar, þar sem þeir
þykjast gera tillögur til
lausnar verðbólguvandanum
og þeim fjárhagslega vanda
sem atvinnureksturinn hefur
átt við að glíma. Tillögur
þessar eru þó eins víðs fjarri
raunveruleikanum og mögu-
legt er. Stjórnarandstæðing-
ar ætla til dæmis að auka
skatta á atvinnurekstrinum,
þrátt fyrir fjárhagsvandræði
hans. Þeir gagnrýna stjórn-
völd fyrir að þenja fjárlögin
upp úr öllu valdi og auka
þannig verðbólguna. Tillögur
þeirra um niðurskurð eru þó
aðeins orðin tóm. Þeir vilja
lækka fjáriögin um 600
milljónir. En heildarupphæð
fjárlaganna er sem kunnugt
er 140 milljarðar. Og eins og
alræmt er gerðu stjórn-mála-
andstæðingar engar tillögur
um vanda útflutningsat-
vinnuveganna í þessu minni-
hlutaáliti sínu.
Það er því augljóst að
stjórnarandstæðingar standa
málefnalega mjög illa að
vígi. Þeir eru óabyrgir í
gagnrýni sinni á ríkisstjórn-
ar og kannski unnið sér
örlítið meiri lýðhylli fyrir
bragðið. En þess í stað sýndi
hún þá ábyrgð að grípa til
nauðsynlegra aðgerða. Þess
háttar vinnubrögð finnast
mér til sóma.
Þá hefur verið ansi skondið
að fylgjast með þeim kaba-
rett sem vinstri menn hafa
sett á svið um alla Vestfirði.
Hafa menn á orði, að þessi
skoplegi leikur þeirra vinstri
frambjóðenda sé á við hinn
hlægilegasta gamanleik.
Sundurþykkjan er algjör og
hvað eftir annað hefur það
sannast að vinstri menn eiga
ekkert sameiginlegt nema
gefa engan veginn tilefni til
bjartsýni. En það er von mín
að slíkt endurtaki sig ekki
nú. Hráskinnsleikur vinstri
manna og tvöfeldni hefur
komið vel í ljós upp á
síðkastið. Og gangi menn að
kjörborðinu með það í huga,
er það skoðun mín að við
sjálfstæðismenn getur verið
bjartsýnir.
Menn verða líka að hafa
það í huga að frekar en
nokkru sinni áður er verið að
kjósa um frjálshyggjuhug-
sjón Sjálfstæðisflokksins,
eða sósíalíska haftastefnu
Alþýðubandalagsins. Það er
Hvers vegna eru vinstri
menn hættir að tala um
nauðsyn sameiningar
vinstri aflanna?
Rætt við Einar K. Guðfínnsson, sem skipar sjöunda
sætið á framboðslista sjálfstæðismanna á Vestfjörðum
ina. Lýðskrum þeirra er
augljóst. En þeir hafa sjálfir
engar tillögur fram að færa.
Hávaði og belgingur þeirra
um kauprán er ekki ýkja
sannfærandi. Mönnum er í of
fersku minni þær „kaupáns-
aðgerðir", sem vinstri stjórn-
in stóð að á sínum stutta og
miður glæsilega valdaferli.
Og atburðir síðustu daga í
Reykjavík, þar sem hin nýja
vinstri stjórn étur af mikilli
lyst oní sig stóru orðin frá
því fyrir kosningar, opinbera
betur en nokkuð annað, hvað
vinstri menn munu gera eftir
kosningar, komist þeir til
valda.
Þær harkalegu efnahags-
ráðstafanir sem gerðar voru
í febrúar síðast liðnum og
þau bráðabirgðalög sem sett
voru nú fyrir skömmu, eru
tilkomin af illri nauðsyn.
Augljóst er að ríkisstjórnin
hefði vel getað látið reka á
reiðanum fram yfir kosning-
sundrunguna. Það er líka
athyglisvert að þeir menn
sem glaðbeittastir töluðu um
nauðsyn sameiningar vinstri
aflanna hafa nú hætt þeim
skollaleik, en reyna nú að
kaupa sér atkvæði með
innantómum slagorðum um
spillingu og flokksræði."
Eru sjálfstæðismenn
bjartsýnir á úrslit kosning-
anna?
„Það er augljóst mál að
úrslit byggðakosninganna
óumdeilanlegt að eftir
byggðakosningarnar er Al-
þýðubandalagið forystu-
flokkur vinstri aflanna á
íslandi. Næsta vinstri stjórn
yrði því ekki mynduð undir
forsæti Framsóknarflokks-
ins, eins og fyrri vinstri
stjórnir. Það yrði því Lúðvík
Jósepsson formaður Alþýðu-
bandalagsins, sem um stjórn-
völinn héldi.
Menn sem kjósa vinstri
flokkana í góðri trú eru því
í raun og veru að biðja um
vinstri stjórn undir forsæti
sósíalista. Þetta er atriði sem
menn verða að hafa í huga
við kosningarnar 25. júní
næstkomandi," sagði Einar
K. Guðfinnsson. -AH.
Hreinn Loftsson:
Höf num blekkingum
Alþýðubandalagsins!
Verði úrslit þingkosning-
anna í Reykjavík söm úrslit-
um borgarstjórnarkosning-
anna fær Alþýðubandalagið
fjóra þingmenn og Sjálfstæð-
isflokkurinn sex. Ólafur
Ragnar Grímsson, prófessor,
næði þá sæti á þingi en
verkalýðsforingjarnir Guð-
mundur H. Garðarsson,
Pétur Sigurðsson og Guð-
mundur J. Guðmundsson
ekki.
Betra dæmi um stöðu
Alþýðubandalagsins í ís-
lenskri verkalýðs- og stjórn-
málabaráttu er ekki hægt að
hugsa sér. Menntamenn Al-
þýðubandalagsins hafa sem
kunnugt er hrakið af höndum
sér verkalýðsarm flokksins
og hreiðrað um sig í valda-
stofnunum hans. Nú er svo
komið að þeir eru farnir að
ógna verkalýðsfrömuðum
annarra flokka.
Einlitur
söfnuður
Ef litið er á framboðslista
Alþýðubandalagsins í öllum
kjördæmum sést ljóslega í
hve miklum tengslum fram-
bjóðendur þess eru við
menntastéttina og að sama
skapi fjarlægir verkalýðnum.
í sætum sem einhverja
möguleika hafa er ekki einn
einasti verkamaður, ekki
einn einasti sjómaður, ekki
einn einasti bóndi, ekki einn
einasti verslunarmaður, ekki
einn einasti iðnaðarmaður og
þannig mætti lengi telja.
Langflestir frambjóðenda
Alþýðubandalagsins eru
kennarar, rithöfundar eða
blaðamenn.
Á Suðurlandi er Garðar
Sigurðsson, .kennari, í fyrsta
sæti og Baldur Óskarsson
blaðamaður í öðru. Á Aust-
urlandi er Lúðvík Jósepsson
í fyrsta sæti og Helgi Seljan,
kennari, í öðru. Á Norður-
landi er í fyrsta sæti Stefán
Jónsson, kennari og útvarps-
maður, en Soffía Guðmunds-
dóttir, tónlistarkennari, í
öðru.
Á Norðurlandi vestra er
lögfræðingurinn Ragnar
Arnalds í fyrsta sæti, á
Vestfjörðum Kjartan Ólafs-
son ritstjóri og á Vesturlandi
Jónas Árnason, rithöfundur
og kennari.
Á Reykjanesi er Gils Guð-
mundsson í fyrsta sæti og
Geir Gunnarsson í öðru.
Á framboðslistanum í
Reykjavík er aðeins einuin
verkalýðsleiðtoga tryggt
„öruggt" sæti, Eðvarð
Sigurðssyni. Þar er hann
hins vegar sem einhvers
konar tákn þess að mennta-
mennirnir hafi þetta allt í
höndum sér. Það er nánast
broslegt að horfa upp á þetta
augljósa skrautblóm mitt í
allri súpu rithöfunda og
prófessora. Á þessum lista
Alþýðubandalagsins í
Reykjavík, flokks sem berst
fyrir kjörum „láglaunafólks"
að sögn, eru auk Eðvarðs
Svavar Gestsson, ritstjóri,
Svava Jakobsdóttir, rithöf-
undur, og Ólafur Ragnar
Grímsson, prófessor.
Að hamra nógu
oft á lyginni
Þegar þessar staðreyndir
eru bornar undir forkólfa
Alþýðubandalagsins verða
þeir fyrst mjög undrandi,
síðan glotta þeir hæðnislega
og loks svara þeir á þessa
leið: „Baráttan er háð á fleiri
stöðum en innan veggja
Alþingis. Allir frambjóðend-
ur Alþýðubandalagsins hafa
skilning og þekkingu á kjör-
um verkafólks."
Slík svör eiga að taka af
allan vafa um það að ekki
gangi hnífurinn á milli
verkalýðsins og Alþýðu-
bandalagsins. En hvers
vegna skyldu menntamenn
Alþýðubandalagsins hafa
meiri skilning á málefnum
alþýðunnar en menntamenn
annarra flokka?
„Því er fljótsvarað," segja
þeir Alþýðubandalagsmenn.
„Við eigum rætur að rekja til
verkalýðshreyfingarinnar
auk þess sem við gleymum
ekki uppruna okkar sem
synir og dætur íslengks al-
þýðufólks."
En hefur Alþýðubandalag-
ið einhvern einkarétt á slík-
um tengslum? 0, nei. Næst-
um hver einasti Islendingur
stendur með báða fætur í
íslenskri alþýðustétt. Allir
menntamenn, Alþýðubanda-
lagsins sem annarra flokka,
allir eiga þeir feður eða
mæður, ömmur eða afa sem
tilheyra alþýðufólkinu sem
Alþýðubandalagið vill svo
gjarnan eigna sér einu.
Þetta vita „þjóðfélagsfræð-
ingar" þeirra mæta vel. En
minnugir áróðurstækninnar
hamra þeir í sífellu á þessari
lygi, þessari fjarstæðu um
Álþýðubandalagið sem flokk
alþýðunnar.
Þeir vita það vel að töngl-
ist þeir nógu oft á þessu
getur svo farið að einhverjir
byrji að trúa. Þetta er
einmitt sú áróðurstækni sem
þýsku nasistarnir notuðu á
sinni tíð með árangri sem
leiddi til hörmungar. Hlið-
stæð verða örlög íslenskrar
alþýðu fari hún að trúa
lyginni í alþýðusnobbum
„Alþýðu“-bandalagsins.
Skemmdarverk
á kostnað
verkafólks.
Þrátt fyrir fagurgala sinn
um alþýðu og verkafólk hafa
fáir meiri andúð á því fólki
en einmitt forkolfar Alþýðu-
bandalagsins. Þeir vilja
svipta alþýðuna því frelsi
sem hún sjálf hefur valið, því
Framhald á bls. 19